Alþýðublaðið - 12.09.1958, Qupperneq 11

11
Föstudagur 12. sept. 1958
AlþýðublaSið
Leiðir allra, seræ ætla aS
kaupa efla selja
B I L
liggja til okte
Klapparstíg 37. Síml 1803S
Ckiaujæarc a.Z'skamT vitm-
og feitalafifÉf'.
tiliategiilr $.f.
Símar: 33712 ög 1288S.
Bíla og fasteignasalan
Vitastíg 8 A. Sími 18203,
Ákl Jakohsstm
■ ®g
Krlstján Eiríkssos
bsestaréttar* og héraSs
Æðmslögmeuá,
Máliluínirgur. Itínheimta,
sammngagerfSir tasteiguj
og skipasala.
Laugaveg 27. Slmi 1-14-53,
Saifiúiarlc®rt
Slysavamaléiag ísisnds
kaupa flestir. Fást hjá slysa
vamadeildum um land allt.
I Reykjavík i Hannyðaverzl
uninni í Basikastr. 6, VerzL
Gunnþórunnar Halldórsðótt
ur og í skrifstofu félagsins.
Grófin 1. Afgreidd < slma
14897. Heitið á Slysavarnafé
lagið. — Það bregst ekM. —
KAUPilM
prjónatuskur og vað-
málstuskur
hæsta verði.
ÁlasfoÉSí
Mngholtstræti 2.
SKINFAXI h.f.
Klapparsííg 30
Sími 1-6484.
TSkum raflagnir og
breytingar á lögnum.
MótorviSgerðir og við
geðií á ÖI.lum heimilis—
tæfkjum.
Mlnnlmgarspgðfcjl
Öb 1. ífii,
fáat hjá Happdrætti. DAS,
Vestarveri, sími 17757 —
Yeiðarfæraverzl. Verðanda,
sími 13786 — Sjómannafé
lagi Eeykjavíkur, sími 11815
Jónasi Bergmann, Háteigs
Vegi 52, sími 14784 — Bóka
*»raL FróSa. LeifsgÖtu 4,
®imí 12037 — Ólafi Jóhanns
gyal, RauSagerði 15, sími;
mom — NesbóS, Nesvegi 29 (
----Guðm. Anc’réssyni gull j
«niG, Laugavegi Sö, gími j
1376S — i Hafnarfir® I Póst |
fetstaa, Rfml mm'( I
ÞðrvalÉr Ari Ánson, ísál.
LÖGMANNSSKRIFSTOFA
Skólavörðustig 38
c/© Páll fóh. Þorlcifsson h.f. - Páííh. 631
tímor 19416 og 15417 - Simnéfni: ,4*«
1
Mar.gar gerðir gúiömí-
stimlpa.
Einnig allskonar smá-
prentun.
Hverfisgötu 5ð
Reýkjavík
Sími 10615.
Sendum gegn póstkröfu.
Amerískar
vðfrarkápur
sumar’minkpuntaðar. Aðeins
iei-n af hverri gerð.
Garðastræti 2. Sími 14578.
Árnesingar,
Get bætt við- mig verk-
um.
HILMAR JÓN
pípulagningam.
Sími 63 — Selfossi.
KEFLVÍKINGAR!
SUÐURNESJAMENNI
Innlánsdeild Kaupfélags
Suðurnesja greiðir yður
hæstu fáanlega vexti af
innistæðu yðar.
Þér getið verið örugg um
sparifé yðar hjá oss.
Kaupfélag
Suðurnesja,
Faxabraut 27.
Fæsí í ölltini Bóka-
verzlommi.
¥erð kr. 30.00
Harry Carmichael
um, og fyrir það var hún nú
dauð.
'Ei lögregiunni hefði verið
sagður verknaður frúarinnar?
Mundi liún þá hafa komið í
veg fyrir að hún færi á fu*nd
þess, er beið hennar í húsinu
með rauða þakinu? Neitun
hennar hefði verið látin duga.
Og endirinn hefð; orðið, sá
sami þótt semna hefði ef til
vill orðið. Hún bar sjálf dauð-
ann í handtösku sinni og fyrr,
eða síðar hlaut til þessara úr-
slita að draga. Daginn, sem
Christina Howard kvéikti í
vindlingi Quinns blaðamanns
í veitingakránn'i, hafði frú
Barnett lagt út á þá braut, að
"hún gat ekki snúið til baka.
Piper heyrði hreyfilgný og
skrölt, sem vel gat stafað af
því að mjólkurbrúsar skyllu
saman, og andartakj seinna ók
vörubíll upp hæðina. Pip'er
gekk út á veginn, bílnum var
þegar hemlað og maður, með
tveggja daga skeggrót í andliti,
leit út um hliðargluggann og
spurðj hvað að væri.
Piper svaraði: Það hefur
viljað til slys.
— Þá kom honum þó ekki til
hugar hversu alvarlegt það
var.
21. KAFLI.
Þegar héraðslögreglan hafði
haft samband við lögregluna
í Lundúnum og tekin hafði
verið bráðabyrgðaskýrsla af
Piper, var hann frjáls ferða
sinna. I rauninni var það ekki
mikið, sem hann hafði látið
uppskátt.
— Þar sem þ'eir Quinn voru
þeirrar skoðunar að frú Bar-
rett hefði átt nokkurn þátt í
dauða eiginmanns síns, höfðu
þeir veitt henni eft'irför frá
Lundúnum. Piper hafði sagt:
Quinn að fara fram úr Vangu-
ardinum. Hann hafð; síðan
sjálfur beðið þess að frúin
kæmi aftur, .. skotin tvö, sem
hann hafði heyrt inn; í eld-
húsinu, á meðan hann beið
sjálfur frammi á ganginum, og
loks hvað gerzt hafði þegar
Quinn mætti bláa Vanguard-
inum.
— Það leyndi sér ekki að
það var langt frá því að hér-
aðsdómslögrieglan væri ánægð
með þessa frásögn hans, og
hann láði þeim það sannarlega
ekki. Ef Quinn hefði verið
kominn aftur rtil áðs og rænu
mundi hann hafa staðfiest viss
atriði í frásögninni, en hann
var enn að miklu leyti með-
vitundarlaus. Að vísu hafði
hann eins og rumskað á leið-
inni til sjúkrahússins, en hann
virtist enn ekki muna neitt þáð
er gerzt haíðj eftir að hann
lagði af stað úr borginni. Lækn
irinn, sem athugaði hann,
sagði að taka yrði röntgen-
mypd af höíuokúpunfii til að
komízt yrði að raun um hvort
hún hefði brostið við höggið,
fyrr ýrði ekkert urn það sagt.
Og nú ýar Piper aftur á
leið heim ti] Lundúna. Lög-
reglan sendi talstöðvarboð út
'tjí.l1 alltra uimferðaxgæjj! u-
manna varðandi bláan Vangu-
ard NMT 9174, lýsti skemmd-
um á honum og var talið
-sennilegt að ékillinn væri
særður á öðrum handlegg —
skyldi þó allrar varúðar gætt
í skiptum við hann ef til kæmi,
þar sem hann væri að öllurn
líkindum vopnaður.
Klukkan sex um kvöldið
var frá því sagt í síðdiegisút-
gáfum blaðanna að hinn eftir-
lýsti bíll hefði iundizt skammí
frá Bamettsstöðinni. Að vísu
hefði aðéins bráðabyrgðarann-
gókn farið fram, en ekki sæj-
ust neinir blóðblettir í íram-
sætinu. Lögreglan beindi
þeirrj spurningu til allra, sem
ferðazt ehfðu ineð Barretts-
brautinni seihni hluta dagsins,
hvort þeir hefðu nokkuð orð-
ið varir við farþega, sem hugs-
anlegt væri að hefði verið
gærður á hægri handlegg. Pip-
er las þessar fréttir á meðan
hann sat að kvöldverði, og
spurði sjálfan sig enn sem fyrr
hvort hann sett; að segja lög-
reglunrú allan grun sinn,
hvort það myndi yfirleitt nokk
uð hafa að þýða, eða nokkur
trúa honum.
Lögreglan hafði auk þesg
fengið í hendur einhverja þá
beztu lýsingu af morðingjan-
um, — að hann væli særður á
armi og þjáður af blóðmissi,
Gæti hún samt sem áður ekki
haft-hendur í hári hans, hvaða
þýðingu hafð; þá að vera að
gefa henni einhverjar vísbend
ingar um augnaht hans og and
litsfall?
Hvað gem öðru leið þá var
víst að hann mundi bráðlega
verða að le:ta einhvers staðar
skjóls — þar sem ha'nn mundi
geta legið á meðan hann værí
að gróa sára sinna ög hvíla
sig. Og slíka staði var ekkí
igvo auðgert að finna. Glæpa-
rr.enn kæra sig yfirleitt ekki
urn að hýsa særða félaga sfna.
Sem lögreglan er að eltast við,
sízt þegar um morðingja er að
ræða.
E'n það var einn staður, eitt
fylgsni, þar sem haíin gat leit-
að athvarfs, — ef hann gæti
aðeins farið frjáls ferða sinna
í sólarhring eða svo, — og á
þessurn stað gat hann ndtið
húsaskjóls. þar hafði hann maí,
og engum mundi koma tál hug
ar að leita hans þar á meðan
hann væri að jafna sig. Að því
búinn gæti ahnn svo haldið aft-
ur út í borgina án þess að
.hafá nokkuð að óttast. Því
enginn mundi bera kennsl á
hann, þegar hann var grói'nn
sára sinna.
Samkvæmt þvá er Piper
gerði ráð fyrir, var þetta ekki
neinni áhættu bundið. Ef lög-
reglan hefði héndur í hári
hans 'mrián skamms, þá var
dæmið levst aí sjálfu sér. Ef
svo íæri, — þá mundi ekki
f hundrað í hættúnni fýrir
i P per, þátt hann gannréyndi
j gildl þessarar tilgátu sinnar,
þótt hann yrði vitanl-ega að
íara gætilaga.
Og þó var honum ljóst, að
það var ekkj fyrSt og fremst
þess vegna að- feari'n tók þessa
ákvörðun. Hann vildi að vísu
sar.nfæra sjálían sig um að
hann hefði á réttu að standa,
— en hitt var honum þó meira
í mun að hann vildi vinna
aftur virðingu sína, því Pick-
en hafði sært hann méð tor-
tryggni sinni. Piper vissi 6-
sköp vel að það var barnalegt