Morgunblaðið - 29.08.1975, Page 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. ÁGÚSTJ975
Heimsku og
þrjózku hjónin
og rjómann. Þegar kötturinn var búinn,
hoppaði hann niður á gólfið og þvoði sér
öllum, alveg frá eyrnasnepli til rófuenda.
Og ennþá sögðu maðurinn og konan ekki
orð.
Síðan lagði konan fat með sjóðandi
heitum kjötbollum á borðið. Ekki bað
hún manninn sinn heldur í þetta skipti
að setjast til borðs.
Stór hundur átti leið hjá. Hann fann
lyktina af þessum gómsætu kjötbollum,
og i einni andrá var hann kominn inn í
kofann. Maðurinn sagði ekkert og heldur
ekki konan, svo hundurinn stökk upp á
borðið og hrifs! kjötbollurnar hurfu.
Saddur og ánægður sleikti hundurinn
út um og hoppaði niður af borðinu,
snerist í nokkra hringi og lagðist síðan til
svefns. Hvorki maðurinn né konan sögðu
eitt aukatekið orð.
Þvínæst lagði konan nýbaka kirsu-
berjaköku á borðið og stóra könnu af
volgri mjólk. Og enn einu sinni sagði hún
ekkert við manninn sinn.
Þjófur átti leið hjá. Hann gægðist var-
lega inn um opnar dyrnar. Maðurinn og
konan hreyfðu sig ekki. Þjófurinn lædd-
^-COSPER---------s
V_________________________/
ist inn í kofann. Allt var hljótt. Hann
settist við borðið og borðaði kökuna og
drakk alla mjólkina hraðar en orð fá lýst.
Síðan safnaði hann saman skeiðunum,
hnífunum og göfflunum og stakk þeim í
pokann sinn.
„Þau hljóta að vera heyrnarlaus, mál-
laus og blind,“ sagði hann við sjálfan sig.
„Jæja, látum okkur nú sjá, hvað fleira er
hægt að taka!“ Hann leit í kringum sig,
og kom fljótlega auga á uppáhalds teketil
konunnar.
„Þarna er eitthvað," sagði hann
upphátt. „Það ætti að vera hægt að fá
mikla peninga fyrir þetta.“ Hann gekk að
skápnum og teygði sig í teketilinn. En þá
hrópaði konan af öllum sínúm kröftum:
„Þjófur! Ræningi! Bófi! Er ekki nóg að
þú borðir alla kökuna og drekkir alla
mjólkina og stelir silfurborðbúnaðinum?
Ætlar þú líka að taka teketilinn minn?“
Hundurinn og kötturinn spruttu á
fætur, og urðu hrædd við hróp konunnar.
Kötturinn hvæsti og hundurinn gekk um
og urraði. Þjófurinn varð svo hræddur
við þennan skyndilega gauragang, að
hann varð viti sínu fjær. Hann missti
teketilinn, þreif pokann og tók til fót-
anna út um opnu dyrnar með köttinn og
undinn á hælunum.
„Farðu á eftir honum!“ hrópaði konan.
„Hefurðu hugsað þér að sitja þarna
rólegur og horfa á okkur missa aleig-
una?“
Þrátt fyrir að þjófurinn væri hlaupinn
á brott með silfrið og uppáhalds-
teketilinn lægi í þúsund molum á gólfinu,
yppti hinn heimski og þrjózki maður
aðeins öxlum og sagði:
„Kona, það varst þú, sem talaðir fyrst!
Farðu nú og lokaðu hurðinni!“
SÖGULOK
Maríanna fer
á sjúkrahús
Eftir Odd Brochmann
Þetta er sagan af Maríönnu, sem fékk
magapínu... og um það, hvað siðar
gerðist.
Marianna á heima í litlu þorpi í Noregi,
sem heitir Svolvær. Svolvær er við
Lofoten norðarlega í Noregi en það sem
kom fyrir Maríönnu getur komið fyrir
alla, sem búa á afskekktum stöðum, þar
sem ekki er sjúkrahús.
vtw
MORödfo
KAfp/nu

Já, Óli. Meðan ég man: Mundu að þú átt að mæta hjá Steina
tannlækni á föstudaginn.
Þú reynir svo f bakaleiðinni að
Gott kvöld sjónvarpscym- komast inn f bankann áður en
ingjar! þeir opna.
Kvikmyndahandrit aö morði
Eftir Lillian
O'Donnell
Þýðandi Jóhanna
Kristjónsdóttir.
32
iokið prófi, tók hún saman föggur
sfnar og fór að heiman. Við heyrð-
um ekkert frá henni í heilt ár —
þá fóru peningasendingar að
koma til okkar f pósti. Ekki stórar
upphæðir framan af, en þær
komu með regiulegu millibiii.
Engin bréf fylgdu með, ekkert
annað en þessir peningar. Það var
bersýnilegt að hún vildi ekki
skulda okkur neitt og hún vildi
endurgreiða okkur þann kostnað
sem við höfðum haft af henni. En
eitt merki um ósveigjanlegt stolt
hennar.
Og bflslysið braut hana ekki.
Ethel og ég fórum tafarlaust til
Hollywood, þegar Hagen umboðs-
maður hennar skýrði okkur frá
þvf, en við gátum ekkert fyrir
hana gert og fengum ekki þakkar-
orð fyrir að hafa komið. En eins
og ég hafði vitað fyrir, fór að sfga
á ógæfuhliðina fyrir henni: fyrir-
tækið henti henni á dyr og hún
missti alla sfna peninga f ein-
hverju Ieikriti sem hún setti upp
á Broadway. Það ár kom hún
heim um jólin. Allt f einu birtist
hún eins og ekkert hefði gerzt,
klyfjuð gjöfum og stráði um sig
peningum á báða bóga. Og f kjöl-
far hennar komu alætur frá
Hollywood sem miskunnarlaust
höfðu af henni síðustu skildíng-
ana hennar, en hlógu svo að henni
á bak. Hún var þá að hugsa um að
gera kvikmynd eftir leikritinu
sem hún liafði látið fara upp á
Broadway, en meira að segja ég
sá hvað það var vonlaust og fyrir-
fram dæmt til að misheppnast.
Eini almennilegi maðurinn var
Hagen, en hún hlustaði ekki á
fortölur hans. Eftir harða rimmu
fór hann burtu og ég vissi. aó nú
var úti um hana. Henni var alveg
sama og hófst handa af meira
krafti en nokkru sinni áður. Hún
hafði komist að þeirri niðurstöðu
að þs 3 væri ódýrara að taka kvik-
myndina þarna og hún sneri bæn-
um á annan endann. Hún fékk
allt mögulegt og ómögulegt fólk
til að taka þátt f leiknum og um
hríð virtist þetta ganga sæmílega,
þangað til kvöld nokkurt að eldur
kom upp f húsakynnum þeim þar
sem myndin var kóperuð og fram-
kölluð. Allt saman brann til ösku
— sti.rf hennar var að engu orðið
þvf að hún átti nú enga peninga
til að hefjast handa á nýjan leik.
Hún var búin að vera.
Hún brást við eins og dýr sem
hleypur í skjól til að sleikja sár
sín. Hún lokaði sig inni f herberg-
inu sfnu og vildi ekki tala vfð
nokkurn mann, ekki einu sinni
móður sfna, sem varð að setja
matinn fyrir framan dyrnar hjá
henni. En eftir nokkrar vikur
kom hún út. Ifún hafði fitnað
dáiftið. Litað á sér hárið og árang-
urinn var satt að segja ömurleg-
ur. Það lá við borð aó við þckktum
hana ekki aftur. Hún sagði að hún
ætlaði sér ekki að gefast upp og
hún ætlaði að byrja aftur alveg
frá grunni, og ekki sem Marietta
Shaw, heldur Mary Hudgin, sem
var hennar rétta nafn. Hún full-
yrti að hún myndi koma undir sig
fótunum á nýjan lcik og ætlaði
ekki að biðja um hjálp eins né
neinstil þess.
Við höfðum lagt til hliðar dálft-
ið af þeím peningum sem hún
hafði sent okkur og ég bauð henni
þá, þóft ég gerði mér grein fyrir
að þeim væri þar með á glæ kast-
að, en hún afþakkaði boðið. Hún
vildl enga hjálp frá okkur!
Eftir nokkra þögn spurði David
kyrrlátlega:
— Hafið þér haft samband við
stjúpdóttur yðar eftir þetta?
Watts hrísti þegjandi höfuðið.
— Og er enginn f bænum sem
gæti hafa frétt af henni?
— Nei. Hún átti enga vini... og
heldur enga óvini ... Þeirra afl-
aði hún sér annars staðar ...
— Og enginn gamall kærasti?
Hvað með þennan Jamie Gorclick
til dæmis?
— Nei, heldur ekki.
Ilvernig skyidi þessi strangi og
trúaði maður bregðast við þegar
hann kæmist að þvf að stjúpdóttir
hans hefði verið barnshafandi?
David gat ekki fengið af sér að
segja honum það.
— Ég veit ckki hvort þetta hef-
ur einhverja þýðingu fyrir málið,
en ég vildi að þú sæír þetta, sagði
Capretto og rétti David blaðiö,
þar sem flett hafði verið upp á
kvikmyndaauglýsingum.
Auglýsingin angaði langar leið-
ir af ósmekklegheitum svo ógeðs-
legum að við borð lá að David yrði
flökurt: mynd var af ofsahræddri
konu með hárið flaksandi f allar
áttir sem var á flótta frá ósýnileg-
um vini: „Hin fagra gleðikona frá
Veables Hall“ var titillinn og yfir
myndinní stóð með stórum stöf-
um: MARIETTA SHAW.
David starði þrumu lostinn á
auglýsínguna og sá að kvik-
myndahúsið þar sem átti að frum
sýna myndlna hét New Art
Theatre og fyrirtækið sem fram-
leitt hafði myndina Eagle Films.
— Kannast þú við Eagle Films?
spurði hann Capretto. — Og
hvaða kvikmynd er þetta? Gæti
þetta verið einhver af gömlu
myndunum hennar?