Morgunblaðið - 29.08.1975, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐTÐ, FÖSTUDAGUR 29. ÁGÚST 1975
29
VELX/AKAIMIDI
Velvakandi svarar t síma 10-100
kl. 14—15, frá mánudegi til föstu-
dags.
0 Að þakka
fyrir sig
Sverrir skrifar:
„Línum þessum beini ég aðal-
lega til þeirra mörgu íslendinga,
sem á ferðum sínum til Færeyja
hafa notið þar prýðis þjónustu á
sjómannaheimilunum þar. Sem
kunnugt er ætla Færeyingar að
byggja sjómannaheimili hér i
bænum og hefur verið efnt til
happdrættis til ágóða fyrir bygg-
ingarsjóðinn.
Ég tel, að við, sem höfum notið
góðrar þjónustu sjómannaheimil-
anna, gætum sýnt þakklæti okkar
í verki hér heima með þvf að
kaupa miða í sjómannaheimilis-
happdrættinu, en um bílinn, sem
stendur í Austurstræti, verður
dregið hinn 1. sept. næstkomandi.
Sverrir.“
0 Gölluð gólfteppi,
sem ekki
fást bætt
Asgeir Þ. Olafsson, Klepps-
vegi 6, Reykjavik, skrifar:
„Ég hefi keypt gólfteppi á tvær
stofur og innri forstofu af velmet-
inni gólfteppaverksmiðju hér í
borg. Gallar hafa komið fram á
teppunum — dökkir blettir — en
teppin eru einlit, gulbrún.
Þessir gallar eru staðfestir eftir
skoðun fulltrúa frá Neytendasam
tökunum.
Forstjóri teppaverksmiðjunnar
hefir sýnt mér þann sóma að
heimsækja mig og skoða teppin.
Hefir hann séð þessa bletti með
eigin augum og viðurkennir að
þeir séu til staðar — en vill ekki
viðurkenna að þetta séu gallar —
þetta eigi bara svona að vera, og
ekki að tala um neinar skaðabæt-
ur fyrir nefnda galla.
Hvað má nú til vonar verða?
Hvað get ég gert?
Ásgeir Þ. Ölafsson.“
Einhverju sinni var það hlut-
verk Neytendasamtakanna að
gangast í svona mál — alla vega
starfaði iögfræðingur á vegum
samtakanna árum saman og að-
stoðaði hann við úrlausn ágrein-
ingsmála, sem upp komu milli
neytenda og seljenda vöru eða
þjónustu.
Hér á landi er enginn, sem
hefur vald til að kveða upp úr-
skurð í slíkum deilumálum, annar
en venjulegir dómstólar. t sumum
— Hef ekki hugmynd um það.
I leikritasambandinu var engar
upplýsingar að fá um fyrirtækið
nema að það hefði lifað stutta
stund og vitað var að það hafði
unnið að gerð kvíkmyndar á
herrasetri við Hudson-fljótið vet-
urinn áður. Eftir öllum sðlar-
merkjum að dæma hafði aldrei
verið lokið við kvikmyndina.
Ég... veit ekkert, ekkcrt!
Maðurinn var pattaraiegur í
vexti, hálfsköllóttur en virðuleg-
ur f framkomu og tilhaldsmikill f
klæðaburði þar sem hann sat við
skrifborð sitt f kvikmyndahúsi
New Art Theatre.
— Ég er bara smáfiskur f
bransanum, hélt hann áfram.
— Hvað haldið þér að mér
gefist oft tækifæri á að bjóða upp
á heimsfrumsýningu f kvik-
myndahúsinu mínu? En ég vil
ekki neitt vescn og það sagði ég
Ifka við hann. „Takk fyrir, sagði
ég, látið cinhvern annan fá rétt-
inn. Þér skuluð ekki gera mér
neinn greiða. Haldið þér að ég sé
geggjaður? Hvers vegna víljið
þér láta mig — einmitt mig sem
nágrannalöndum okkar er starf-
andi svonefndur umboðsmaður
neytenda. Verkefni hans er að
hafa milligöngu á þessu sviði og
jafnvel að úrskurða. Væri slíkur
embættismaður starfandi hér á
landi hefði verið hægt að fá hann
til að koma og skoða gólfteppið,
skera úr því hvort það væri gallað
eða ekki, og þar sem lög um lausa-
fjárkaup kveða svo á um, að selj-
anda sé skylt að ábyrgjast að vara
sú, sem hann selur, sé gallalaus,
væri sá kaupmaður sjálfsagt
vandfundinn, sem legði út í fyrir-
fram vonlaus málaferli.
Hér er hins vegar hægt að
kveðja til hlutlausan matsmann
til að skila áliti. Sé það neytand-
anum i vil er honum í sjálfsvald
sett hvort hann ræður sér lög-
mann og dembir sér siðan út i
málaferli, sem geta sem hægast
tekið mörg misseri eða jafnvel ár.
Það er svo aftur annað mál hvað
mönnum finnst brýnt að halda
uppi að verulegu leyti með opin-
berum styrkjum félagsskap eins
og samtökum neytenda, sem geta
ekki orðið að neinu liði, þótt sýnd
samúð sé alltént nokkurs virði.
En kannski bráðum fari nú að
skina í efndir loforðs fyrrverandi
viðskiptaráðherra, sem skipaði á
sínum tíma fjölmenna nefnd
fólks, sem fékk það verkefni að
gera nú duglegan skurk í mál-
efnum neytenda.
Annars getur varla verið
áhorfsmál, að aðhald i neytenda-
málum sé virkast og sterkast
þegar það kemur frá neytend-
unum sjálfum, þótt vist sé æski-
legt, að stuðningur hins opinbera
komi þar einnig til.
0 Sundlaugin
í Laugardal
Sveinn Ólafsson, sem
kvaðst vera tiður gestur i sund-
lauginni í Laugardal, hringdi til
að koma á framfæri kvörtun sinni
um nokkur atriði, sem hann telur,
að betur megi fara þar á staðnum.
Hann sagði m.a.:
„Á sínum tíma hefur verið gert
ráð fyrir þremur útisturtum til
afnota fyrir karla. Hins vegar er
sjaldnast nema ein þeirra virk,
einstöku sinnum þó tvær. Þarna
er iðulega löng biðröð af
mönnum, sem bíða þess að komast
að, en þrátt fyrir það að gerðar
hafi verið athugasemdir við þetta
æ ofan í æ hefur ekki verið ráðin
bót á þessu. í gömlu laugunum
var ástand að þessu leyti allt
annað og miklu betra. Þar var
heil röð af sturtum.
í gangveginum rétt við sturt-
urnar i nýju lauginni hefur brotn-
að upp úr steypunni, þannig að
mönnum stafar stórhætta af og
liggur við að hægt sé að fótbrjóta
sig. Svona hefur þetta verið mán-
uðum saman.
Þarna er sömu sögu að segja, —
kvartað hefur verið yfir þessu en
árangurslaust.
Annað er það, sem ég er dálítið
hissa á þarna í Laugardalnum. I
sundlaugarbyggingunni er stórt
og mikið húsrými, sem aldrei er
notað nema þegar þar fer fram
aðgöngumiðasala fyrir sund-
keppni. Áreiðanlega mætti nýta
þetta rými langtum betur en nú
er gert, og er raunar vandséð
hvers vegna gert er ráð fyrir sér-
stöku húsnæði fyrir þessa miða-
sölu, sem mjög sjaldan fer fram.“
HOGNI HREKKVISI
wiisicms
Skotfæri '75
Winchester:
Haglabyssur —
Haglaskot.
Rifflar — Riffilskot
Póstsendum
9
Glæsibæ — sími 30350.
AIISTUrbæjaRRÍÍI
frumsýnir:
BLÓÐUG HEFND
lUOIiUU) IIAIUUS
1U)1)I/H1XMI
IIU
Tf\
IIUCKIULS
Sérstaklega spennandi og vel leikin, ný, banda-
rísk kvikmynd í litum.
íslenzkur texti.
Bönnuð innan 1 6 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
S3? SIG€A V/öGA É 1/lVtRAW
'bfyAtf VBM ÍG
mV \ ,
%nmi mm-
%ÓLGA 0& 5l/o
mm viita p®
W SAU9 mST-
OM Á YIÉZ