Morgunblaðið - 08.10.1975, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 8. OKTOBER 1975
19
Ásgeir Jónsson jám-
smiður—Minning
Ásgeir lést í Vifilsstaðaspítala
sunnudaginn 28. september.
Hann var fæddur að Klifshaga í
Axarfirði 29. nóvember 1901,
sonur hjónanna Sigríðar Tómas-
dóttur frá Hróastöðum í Axarfirði
og Jóns Snorra Jónssonar kopar-
smiðs, sem ættaður var úr Dala-
sýslu.
Mín fyrstu kynni af Asgeiri
voru þau, að við stunduðum
smíðanám á sama tima I Vélsmiðj-
unni Hamri hér í bæ og lukum
námi í sömu grein, en það var
svonefnd eldsmíði. Asgeir var
lítið eitt eldri og stóð að öllu leyti
ofar í samfélagi smiðjunnar.
Framkoma og samskipti Asgeirs
við alla var alveg sérstök. Alúð og
hjálpsemi var honum í blóð borin
og fáguð framkoma yfirgaf hann
aldrei.
Ásgeir var snillingssmiður, og
virtist sem allt yrði létt í meðferð
hans, þótt öðrum veittist sem
mesti þrældómur, má þar til
nefna, að ekka minnist ég þess að
þekkja neinn, sem þurfti að reyna
sig við hann t.d. við að hnoða
saman plötuskeyti, hvort heldur.
var á skipsbyrðing eða olíugeymi
en hvorttveggja þótti vandaverk.
Þess má geta, að nú á timum eru
slíkar samsetningar rafsoðnar. Þá
má nefna allar þær vogir stórar
og smáar, sem Ásgeir var með að
smlða og ganga frá til löggild-
ingar, þær stærri, bílavogir, fyrir
margra smálesta þunga. Þá er full
ástæða til að geta, að þær eru
ótaldar allar öryggislæsingar, sem
hann smíðaði fyrir hinar ýmsu
öryggisgeymslur víða um land. Ég
læt þessi dæmi nægja um verk-
efni Ásgeirs, og hafi ég nokkurn
tima kynnst þúsund þjala smið,
þá var það hann.
Ásgeir hafði fleira til síns ágæt
is en það sem viðkom vinnuhæfi-
leikum hans; hann var afbragðs
söngmaður, röddin sérstaklega
hljómfögur, og ekki er ég frá þvi,
að við, sem nutum þeirrar ánægju
að raula með, þegar hann tók
lagið, hafi þótt við sjálfir syngja
meira og betur en ella. Annan
meðfæddan hæfileika átti Ásgeir
í rikum mæli, en hann var sá, hve
Þóra Hannesdótt-
ir—Minningarorð
Þóra fæddist I Reykjavík 10.
okt. 1909, dóttir hjónanna Þor-
bjargar Guðlaugsdóttur og
Hannesar Jónssonar, en bæði
voru þau borgfirskrar ættar.
Báðir foreldrar Þóru létust frá
börnum sínum ungum, þá tvístr-
aðist systkinahópurinn.
Þá fóru Þóra og Lára systir
hennar til móðurafa þeirra, Guð-
laugs Torfasonar trésmiðs og
konu hans Sigríðar Jónsdóttur er
þá og síðan bjuggu við Vesturgöt-
una, en frá þeim tíma skildu ekki
leiðir þeirra meðan öll lifðu, enda
kærleikar miklir þar í milli.
Það er nú komið nokkuð á
fimmta áratug frá því ég sá Þóru í
fyrsta sinn, en þá var hún heit-
bundin æskuvini mínum og sveit-
unga Gústaf A. Guðmundssyni frá
Mýrdal í Hnappadalssýslu siðar
póstfulltrúa í Reykjavik, en þann
29. des. 1932 voru þau Þóra og
Gústaf gefin saman f hjónaband.
Fáum árum síðar fluttust þau að
Mánagötu 16 og bjuggu þar I 13
ár, en systir mín Anna og maður
hennar Páll Þorbergsson áttu
húsið.
Þá þegar myndaðist sú vinátta
milli heimilanna er vara mun i
minningunni um ókomin ár, þar
sem bæði heimilin urðu sem eitt í
vináttu og umgengni allri, þess
vegna sakna þau eldri hjónin nú
vinar í stað við andlát Þóru.
1 sambúð Þóru og Gústafs ríkti
ávallt sönn vinátta ’ og sérstök
heimilisrækni, enda bæði hjónin
samhent i því að fegra og snyrta
heimilið, kom þar fram hlutur
Þóru, sem með sinni fallegu
handavinnu o.fl. prýddi heimili
sitt.
Þóra var ein hinna mörgu
kvenna er kjósa helst að vinna
störf sin í kyrrþey.
I tuttugu og eitt ár hafa þau
hjón búið í Skipholti 28 í eigin
íbúð sem eins ,og áður er sagt er
húsráðendum til sóma.
I mörg ár vann Þóra utan
heimilis, þar lágu um skeið saman
leiðir þeirra konu minnar og
Þóru. Þó að kona mfn hafi áður
þekkt Þóru, þá hafði hún orð á
því að jafn góða konu og Þóru
hafi hún ekki oft fyrir hitt, mun
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á f mið-
vikudagsblaði, að berast f sfð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og'hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera f sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
Ifnubili.
þetta lfka hafa verið samdóma álit
þeirra er Þóru þekktu best.
Einkadóttirin Sigríður er gift
Karli Asgrímssyni bifreiðastjóra
frá Borg í Miklaholtshreppi, nú
búsett í Skipholti 38. Barnabörn-
in Gústaf Adolf og Þóra voru
augasteinar ömmu sinnar og
þeirra beggja hjóna, þótt heimilin
væru tvö ríkti ávallt andi bræðra-
lags, sem eitt heimili væri, enda
hefur kærleikur og sönn vinátta
verið ríkjandi meðal fjölskyld-
unnar.
Dagfar Þóru einkenndist af ró-
lyndi og ljúfmannlegri háttprýði.
Æðruleysi og rósemi húsfreyju,
ásamt vinsamlegu viðmóti þeirra
hjóna verkaði vel á gesti þeirra
svo að þar leið hverjum vel. Nú er
Þóra farin í þá för sem fyrr eða
siðar bíður okkar allra. „Gott er
heilum vagni heim að aka,“ kom
mér í hug þegar vinur minn
Gústaf hringdi til mín og sagði
mér andlát konu sinnar, þannig
var hennar líf.
Góðar kveðjur og góðir hugir
fylgja hinni vammlausu konu til
fyrirheitna landsins, þar sem
hennar munu bíða vinir í varpa.
Megi vissan um endurfundi sefa
sorg syrgjenda.
Persónulega kveðjum við hjón-
in ágæta vinkonu með virðingu og
þakklæti fyrir áratuga vináttu og
tryggð.
Fjölskyldu hennar sendum við
innilegar samúðarkveðjur, sér-
stakar kveðjur til manns hennar
sem mest hefur misst, þá skal
ekki heldur gleyma ömmudrengn-
um nafna afa síns, sem notið
hefur flest allar helgar siðan
hann kom til Reykjavikur gisti-
vináttu hjá ömmu og afa.
Þóra andaðist eftir stutta legu á
sjúkrahúsi 3. okt. sl. og verður
kvödd frá Háteigskirkju í dag.
Blessuð sé minning hennar.
Sigurður Árnason.
hann átti ákaflega létt með að
mæla fram vísu, hann var sem
sagt snilldar hagyrðingur; að ég
ekki nota orðið skáld, er af þvi, að
hann hefði ekki samþykkt það
sjálfur. Tækifærisvísur hans voru
oft afar skemmtilegar og urðu
landfleygar, að ég ekki tali um
ljóð, sem hann orti eða þýddi við
vinsæl dægurlög þeirra tíma, sem
mikið voru sungin, án þess að fólk
gerði sér far um að leita höf-
undar, en Ásgeir gerði það oft I
grini, að undirrita vísur sínar, ef
hann þá skráði þær, eða smá-
kvæði með höfundarnafninu:
Járnsmiður Jónsson.
Arið 1931 kvæntist Ásgeir Jó-
hönnu Sigurðardóttur, ættaðri frá
Bakkafirði. Þau eignuðust þrjá
drengi og ólu auk þess upp einn
sonarson. Ásgeir og Jóhanna
bjuggu um sex ára skeið í Hvera-
gerði. Þar vann Ásgeir mest að
pipulögnum og öðrum viðgerðum.
Annars var hans aðal vinnustaður
I Landsmiðjunni, meðan starfs-
þrekið entist, en þar hóf hann
störf 1930.
Guð blessi ekkju hans, börn og
aðra ástvini.
Að endingu þakka ég Asgeiri
Jónssyni samveruna í fimm ára-
tugi.
Þorv. Brynjólfsson.
Hákon Barðason
Minningarorð
Fæddur 18. febrúar 1927
Dáinn 6. september. 1975
Ég vil með örfáum orðum
minnast vinar míns, Hákonar
Barðasonar loftskeytamanns
Hákon var fæddur i Kaupmanna-
höfn þann 18. febr. 1927. sonur
hjónanna Teresiu Guðmundsson
fyrrverandi Veðurstofustjóra og
Barða Guðmundssonar þjóð-
skjalavarðar, sem lést 1957.
Þau hjón fluttust heim til Is-
lands 1929. með börn sin tvö, og
settust að í Reykjavík. Ólst Hákon
þar upp. Að gagnfræðaprófi
loknu, lagði Hákon stund á loft-
skeytafræði* og lauk prófi I þeirri
grein. Árið 1954 veiktist Hákon af
hættulegum sjúkdómi og náði
aldrei fullri heilsu siðan. Þetta
hlutskipti sitt bar hann með hóg-
værð og æðruleysi og kvartaði
aldrei.
Hákon var drengur góður.
Aldrei heyrði ég hann hallmæla
einum né neinum. og Iagði ævin-
lega gott til allra mála.
Hákon bar með sér sérstakan
þokka, svo hugljúfur aðlaðandi og
hlýr í viðmóti. Manni leið vel I
návist hans. og gat svo auðveld-
lega gleymt öllu dægurþrasi
iiðandi stundar.
Háttvisin var honum svo eðlis-
læg, alltaf glaður og ánægður. Frá
honum streymdi ylur og kær-
leikur til alls sem lifir. Maður
varð betri maður í návist hans.
Þakklátur fyrir hvað litið, sem
fyrir hann var gert. Með fram-
komu sinni hefur hann reist sér
óbrotgjarnan minnisvarða.
Ég átti því láni að fagna að
eignast vináttu Hákonar, sem
aldrei brást. Ég vil nú þakka
honum allar góðar samverustund-
ir, bæði á heimili hans og móður
hans og eins þegar hann kom í
heimsókn. Hann var sannarlega
aufúsugestur. Nú er sætið hans
autt, því nú e hann farinn á fund
feðra sinna, á miðjum aldri.
Meira að starfa guðs um geim.
Ég þakka Hákoni vináttu
hans. Bið ég algóðan guð að leiða
hann á sinum vegum og vera sól
og skjöldur aldraðri móður og
öðrum ástvinum hans. Minningin
um Hákon mun lýsa okkur öllum,
eins og skinandi perla, sem mölur
og ryð færekki grandað.
Þar sem góðir menn fara þar
eru guðs vegir.
Þeirra verður minnst, meðan
sólin skín og daggardropar
drjúpa.
Blessuð sé minning þín.
Fanney Gunnarsdóttir.
Húseigendatryggíng SJÖVÁ bcetir vatnstjón, glertjón,
foktjón og óbyrgóarskyld tjón.
Svo er 90 % iógjalds fródróttarbœrt tíl skatts.

SUÐURL ANDSBR AUT 4
82500