Alþýðublaðið - 24.09.1958, Blaðsíða 7

7
Miðvikudagur 24. s'ept. 1958
WW AlþýSnblaBiS

(Frh. af l síðu •
hæð, en sprengjan fannst efst
á turninum. Talið er að um 300 j
,manns hafi verið í turninum,
þegar sprengjan fannst, og síð
degis í dág var allt fullt af
fólki í turninum á ný, en ljós-
myndarar fengu ekki aðgang
að staðnum, þar sem sprengjan
fannst.
í nótt vörpuSu algierskir
hermdarverkamenn hand-
sprengjum og skutu af vélbyss-
um á eina af birgðageymslum
franska hersins í einu úthverfi
Marseilles. Varðmenn svöruðu
skothríðinni., en engan sakaði.
Til átaka kom við bílaverk-
smiðju í Nanterre vegna ægi-
legs riírildis út af stjórnar-
skrárfrumvarpi de Gaulles. —•
Skutu verðir á hóp mótmæla-
fundarmanna, sem ráðizt höfðu
á verkamenn í smiðjunni. 15
verkamenn særðust í átökunum
— en þrír af hinum urðu fyrir
skoturri.
Iinney
Orðstír
deyr aldregi
FramhaTð af 1. sfSn.
flokks. Talin er hætta á, að
þeir muni stofna tij óeirða, ef
Karami verður forsætisráð-
herra, ef dæma má af orðum
þeirra undanfarið.
Eftir vald'ntöku sína hélt
Chehab stutta ræðu, þar sem
hann þakkaði samstarfsmönn-
um sinum og undirmönnum sín ur
um i hernum fyrir stuðning:
sinn. "Hann lýsti því yfir, áð
hann mundi vinna að því, að
■allúr erlendur her yrði fluttur
burtu úr landinu, eins fljótt og
urint væri, og jafnframt mundi
hann styrkja sambandið við
hin arabaríkin.
Frá ÆRI
VÆNTANLEGIR þátttakend
ur í félagsmálanámskeiði ÆRÍ,
tiJkynni þátttöku sína til Júlí-
usar Daníelssonar, síma 19200
fyrir fimmtudagskvöld.
F O R M Á L I .
Þetta er saga stúlku af al-
þýðufólki, annað foreldri
hennar var franskt, hitt
brezkt, og hún ólst að mestu
lsyti upp við eina af hliðar-
götum Lundúnaborgar. Hún
virtist ekki að neinu leyti frá-
brugðin stöllum sínum. Hún
var ekki gædd neinum áber-
andi hæfileikum. Það var
ekkert sem benti til þess að
hún mundi geta aflað sér
frægðar sem slaghörpuleik-
ari, málari, söngmær eða
dansmær. Hún var falleg,
hrífandi falleg, en gerði ekk-
ert til að hagnýta sér það. En
skaphöfn hennar var ofin
þeim leyndu þáttum, sem
gerðu hana öðrum skjótráðari,
hikiausari og hugrakkari þeg-
ar á re ð, og svo andlega
sterka, að hún þoldi pynding-
ár og bana, án þess að nokk-
sæi henni bregða. Fyriir
það er saga hennar hetjusaga.
Það voru tekki margar konur,
sem störfuðu á vegum brezku
leyniþjónustunnr í síðari
heimsstyrjöldinni, enda var
það starf ekkj neinum leikur,
ein af hverjum þrem þeirra
féllu eða voru líflátnar af
fjandmönnunum. Þetta er
saga einnar þeirrar, sem ekki
kom aftur heim.
Þegar þú lest frásagnirnar
af hetjudáðum hennar, er
ekki nema eðlilegt að þér
verði að spurn: — Hvermg
skyldj tilfinningum hennar
hafa verið farið, um hvað
skyldi henni helzt hafa orðið
TRA-LI-LÆ TRA-LA-LA TRA-LA-LA TRA-LA-LA TRA-
1. hefii seldist epp ■ 2. hefti komið ut
ViNSÆLIR dægurlagatexter, þar
á meSal ítalskur, enskur og íslenzk
ur texti af iaginu, sem er á allra
vörum: VOLARE.
GREIN um Ragnar Bjarnason me3
mörgum myndum.
hugsað á slíkum hættustund-
um? Hún var flestum skóla-
systkinum sínum betur gefin.
Var hún þá þegar farin að
temja hugsanir sínar til hlýðni
og þjálfa skapgerð sína? Hún
var viðkvæm, en kunni þó
ekki að hræðast. Hún var til-
finninganæm en þoldi þó kvöl
öllum betur, og þol hennar var
frábært, því svo virtist sem
hana brysti aldrei þrek.
Hneigð hennar til glettni og
prakkarastrika var ekki nein
augnabliksuppáfinning til að
dylja vonbrigði eða innri bar-
Hér heísf ný
framhaldssaga.
Hún er spennandi
- og húner sönn.
Fylgist með
frá byrjun.
áttu, heldur eðlislæg útrás
fjörs hennar og krafta; ásta-
líf hennar var ekki neitt
,styrj aldarátrafytirbæri, mark-
að skyndifreistingum heima
eða í loftvarnarbyrgjunum,
eins og átti sér stað um svo
margar ungar stúlkur á þeim
árum, þegar hættur og dauði
virtist hvarvetna á næsta
leiti.
•Hún var • hvorki ráðrík,
kappsmikil, hégómleg eða eig-
ingjörn, — og það má kallast
furðu gegna, svo oft ©m það
einmitt einhverjir af þessum
skapþáttum, sem fá menn til
að vinna afnek og hetjudáðir.
Líklegt má þykja að hún hafi
vitað vel fegurð sína, notið
þeirrar athygli og aðdáunar
sem hún vakti, en þó var ekk-
fert það, að minnsta kosti ekki
5 MINUTNA a3 ferð til þess a3
laika lögin í heítinu á gífar.
HARRY BELAFONTE er á bak-
síSunni og greinarstúfur um hann.
TRYGGIÐ ykkur 2. hefti í tíma,
1. hefti er nú ófáaniega með öllu.
Sent út um land ef groiðsla, kr. 10, fylgir pöntun. — Utanáskrist ritsins er:
TextaritiS TRA LA-LA, Bergþórugötu 59, Reykjavík. Símar 17823 og 10295
Sendið mér undirrituðum
TRA-LA-LA TRA-LA-LA TRA-LA-LA TRA-LA-LA TRA-
í framkomu hennar, sem af
RABB vi3 Kristján Magnússon máUi rága ag hún þættist af
pianoleikara og Guðjon Inga , . _ L
trommuleikara. W k^lmanna. Það var sem
hu-n teldi slikt eðlilegt og hun
heilsíðumynd af Elvis Prestley. umgekkst þá frjálslega eins
og kunningja og jafningja, án
nókkuirra kjmæsingabragða
eða látaláta. Engu að síður er
ekki nema eðlilegt, að henni
hafi falJið vel aðdáunin, en
um le:ð og hún hóf starf sitt
á vegum leyniþjónustunnar
varð hún að neita sér um þá
kvenlegu ánægju. Hún varð
þá umfram allt að varast að
vekja á sér of mikla athygli;
þaðan af síður að hagnýta sér
starf sitt í því skyni, -— hún
mátti ekki einu sinni ræða við
sína nánustu, hvað þá að hún
gætj spókað sig í glæsilegum
einkennisbúningi, svo allir
gætu dáð frama hennar. Hún
varð að blanda sér í hóp al-
mennings, án þess að skera úr
á nokkurn hátt, ekki hvað sízt
eint. af textaritinu TRA-LA-LA
þegar hún dvaldist meðal al-
þýðufólks í sveitum og þorp-
um á Frakklandi, þegar landið
var hersetið af Þjóðverjum.
Hún var í sjálfu sér látlaus
og hversdagsleg og algerlega
laus við undirferli og hragð'-
vísi. En smám saman, eftir
því sem henni jókst þroski og
skilningur á mikilvægi starfs
síns, vöknuðu og efldust með
henni djúplægir og merkileg-
ir eðlisþættir, enda þótt fram-
koma hennar væri alltaf jafn
látlaus og glaðvær. Fátt var
henni jafn ógeðfellt og til-
breytingarleysið, og því var
það, að hún tókst á hendur
hlutverk, sem hún vissi að
myndu verða spennandi og
hættuleg. Henni duldist það
heldur ekki, að hæglega gæti
svo farið að hún yrði að gjalda
sókn sína til sigurs lífi sínu;
að þá myndu aðrir taka þar
upp merkið, er hún féll og
bera það fram til sigurs og
hljóta bæði launin og hrósið.
Oftast nær háði hún baráttuna
ein síns liðs og gegn hinu
gífurlegasta ofurefli, — gegn
slægð, tækni og ofurvaldi Ge-
staposveitanna og þúsundum
samvizkulausra leiguþýja
þeirra. Með dirfsku sinni,
snarræði og hgkvæmni tókst
henni hvað eftir annað að leika
á fjandmenn sína, — jafnvel
svo ótrúlegt ofurefli sem fjög-
ur hundruð manna þjálfuð
herdeild með tvo brynvagna
sótti ekki sigur í greipar henn
ar, en það afrek vakti í senn
aðdáun fjandmannanna á ráð-
snilli hennar og dirfsku
og varð til þess að þeir tefldu
fram gegn henni öllum þeim
liðsafla er þeir máttu, og síðar
hinni ótrúlegustu hörku og
grimmd til að vinna á henni
fullnaðarsigur. En hún drýgði
enn þá hetjudáð, sem jafnvel
hraustustu og harðskeyttustu
karlmenn voru ekki umkomn-
ir, — hún þoldi allar pynd-
ingar og loks bana, án þess
nokkur sæi henni bregða.
Látin var hún sæmd Georgs
krossinum fyrir afrek sín.
Georg sjötti Bretakonungur
fiesti hann eigin hendi á ba-rm
Taníu litlu dóttur hennar, sem
þá var fjögurra ára að aldri.
FYRSTI KAFLI.
Æska og uppeldi.
Violetta Bushell átti brezk-
an föður og franska móður.
Foreldrar hennar kynntust á
árum beimsstyrjaldarinnar
fyrri, er íaðir hennar, Charles
Bushell, barðist á Frakklandi.
Hann dvaldist um skeið í
Camiero, skammt frá Etaples,
en um sama leyti dvaldist ung
stúlka, smávaxin, falleg og
lífsglöð, hjá frænkum sínum
þar í borg. Fundum hans og
hennar bar saman. Þau urðu ást
fangi.n hvort af öðru og eftir
tveggja ára tilhugalíf sem
einkenndist af hættum og öðr-
um styrjaldaráhrifum, voru
þau gefin saman í hjónaband
skömmu fyrir vopnahléið.
Bushell taldi sig Lundúna-
búa, enda þótt hann væri í
rauninni fæddur { Hampstead
Norris í Bekshire, þar sem
faðir hans var bóndi auk þess
sem hann var orðlagður veiði-
maður og skytta. Charles Bus-
hell gekk í herinn árið 1908,
og eftir að haia verið nokkur
ár í konunglega riddaraliðinu
var hann fluttur í konunglega
flugherinn, er hann var stofn-
aður, en hlekktist á í flug-
lendingu og bar þess nokkur
merki alla ævi.
Þegar styrjöldin þrauzt út
1914 vijdi hann ekki sitja
heima, en gerðist vörubílstjóri
í grennd við vígvellina. Og þar
kynntist hann síðan konuefni
sínu. Enda þótt hún væri frönsk
átti hún til brezkra að telja,
því hún var ættuð frá Lancas-
hire, af Scottsættinni svo-
nefndu. Þegar styrjöldinni
lauk settust þau hjón að á Erig
landi, og fyrsta barn þeirra,
drengur, sem heitinn var Roy,
fæddist í Lundúnum árið 1920.
Velmegun sú, sem sigldi í
kjölfar styrjaldarlokanna, stóð
ekki lengi, og brátt tók at-
vinnuleysið að gera vart við
sig. Bushell vildi ekki eiga það
á hættu að lenda í hópi þeirra
og fluttist með konu og son til
Parísar, þar sem hann bjóst
við að framtakssemi sín og
dugnaður mundi duga sér bet-
ur. Hann keypti stóra, notaða
en vel með farna og glæsilega
bifreið, notaðj hana bæði sem
einkabifreið, en ók einnig er-
lendum ferðamönnum, sem
heimsóttu París, og ekki aðeins
um borgina heldur og um allt
landið ef svo bar undir, og ekki
nóg með það, heldur tók hann
eitt sinn bandarískri fjöl-
skyldu, sem var á ferð í Ev-
rópu, alla teið frá París til
Feneyja. Og meðal farþega
hans voru sumar persónur all
tignar, meðal þeirra Georg,
fyrrvierandi Grikkjakonung-
ur, og aðrar frægar, — eins og'
hin marggifta, bandaríska
leikkona, Peggins Hopkins-
Joyce. Frú Bushell gekk nú
með öðru barni, og fæddist
Violetta Riein Elishabeth Bus-
hell í brezka sjúkrahúsinu í
París, þann 26. júní 1921. Hún
var mjög smá og varð ekki sagt
að hún bæri með rentu svo
langt nafn, en hún var hraust
leika barn og sniemma fjörmik
il, þeldökk og frönsk að sjá.
Miðaldra maður óskar
eftir herbergi. TilWð
merkt: „Herbergi” send-
ist Alþýðublaðinu fyrir
fimmtudagskvöld.