Morgunblaðið - 18.03.1976, Qupperneq 11

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. MARZ 1976
11
Karl og Silvia
Nýtt Joan Littlemál
í uppsiglingu?
YVONNE Wanrow er 31 árs fráskilin kona sem býr
skammt fyrir utan Washington. Hún á þrjú börn og hefur
nú nýlega verið dæmd í tuttugu og fimm ára fangelsi
fyrir valdbeitingu og morð. Mál hennar hefur vakið
slíkan úlfaþyt og umtal að helzt verður líkt við málsókn á
hendur Joan Little og Angelu Davies. Hún er af indíána-
ættum og sumir hafa orðið til að beina athyglinni að
þeirri staðreynd og halda því fram að mál hennar hafi
ekki fengið sanngjarna meðferð vegna þeirrar ástæðu.
Þann 11. ágúst 1972 hafði rúmlega sextugur maður, Bill
Weler að nafni, sem hafði nokkrum sinnum verið hand-
tekinn fyrir kynferðisafbrot gagnvart börnum, lokkað
niu ára gamlan son Yvonne og sjö ára dóttur vinkonu
hennar inn i hýbýli sín og ógnað þeim með hnífi. Þau
sluppu að visu á brott en drengurinn hlaut sár á
handlegg. Wesler hafði þremur mánuðum áður haft í
frammi tilburði við litlu telpuna en hún hafði ekki þorað
að segja frá því fyrr. Þrátt fyrir það var Wesler ekki
handtekinn. Um nóttina réðst Wesler æfur inn í húsið til
Yvonne þar sem hún var ásamt vinkonu sinni og börnum
þeirra fimm. Hann ruddist i áttina að yngsta barninu
þriggja ára telpu og síðan stefndi hann til Yvonne. Hún
beindi þá riffli sem var við rúm hennar að honum,
hleypti af og drap hann. Andartaki síðar kom aðvífandi
slarkbróðir Weslers og Yvonne skaut einnig á hann, en
það var ekki lífshættulegt og hann hypjaði sig hið
snarasta á braut.
Kviðdómur sem i sátu eingöngu hvítir menn komust að
þeirri niðurstöðu að Yvonne væri sek, enda þótt hún
staðhæfði að hún hefði skotið í sjálfsvörn og hafi ákært
lögregluyfirvöld fyrir að hafa ekki brugðið við skjótt og
gripið Wesler.
Nýlega hefur verið úrskurðað að Yvonne hafi rétt til
áfrýjunar máli sinu, en hinn opinberi ákærandi í heima-
bæ hennar hefur tafið málið. Yvonne sem enn er frjáls
ferða sinna hefur nú tekizt ferð á hendur um þver og
endilöng Bandaríkin og berst fyrir máli sinu, bæði til að
vekja athygli á því í sjálfu sér og þvi misrétti sem hún
telur sig beitta og svo að safna fé til að standa straum af
væntanlegri vörn sinni.
Joan Little
Yvonne Wanrow
Tillaga bæjarstjórnar Seyðisfjarðar:
Styttir úthaldstíma varð-
skipanna að sigla þeim
til Reykjavíkur
hún væri uppi nú. Hún fjallar um
bandarískan prófessor og enskan
fyrirlesara sem skipta um starf og
ég er þeirra skoðunar að ekki sé
unnt að nýta þetta efni betur.
Þetta er bezta skopádeilan sem
hér hefur komið fram siðan Eve-
lyn Waugh var upp á sitt bezta.
Dylan Thomas sagði i útvarpi árið
1948 á „ástand heimsins er með
þeim hætti að flestir rithöfundar
treysta sér ekki til að vera heiðar-
legar „gamansamir" um hann“ og
bætti við: Gamansamir rithöf-
undar geta ekki vænzt þess að
samfélagið sé gamansamt bara
fyrir þá.“ Lodge sannar að enn
má finna ýmislegt gaman i dapur-
legum gömlum heimi, og að
Bandaríkjamenn með sína „Catch
22“ og „Portnoy’s Complaint"
þurfa ekki að einoka á því sviði.
Jocl Hurtsfield:
Ég vel S. Schoenbaum og bók
hans William Shakespeare: A
Documentary Life (útg. Clareh-
don) vegna þess að hún uppfyllir
þau skilyrði sem krafizt er af var-
anlegu bókmenntaverki. Hún er
vel skrifuð, nær bæði til fræði-
manna og hins almenna lesanda
og, vegna þess að í henni eru
birtar margar myndir og skjöl
kynslóðar Shakespeares, er verk
sem maður leitar til afturog aftur.
Þar eð sumir útgefendur hafa þar
að auki á undanförnum mánuðum
verðlagt fræðilegar bækur svo
hátt að fræðimenn hafa ekki efni
á þeim (á þeim hæpnu forsendum
að bókasöfn eigi ótæmandi sjóði)
þá eru tiltölulega góð kaup í
þessu veglega bindi.
Tom Hutchinson:
Ég elska góða afhjúpun. Og það
á oftast við um þá tegund ævi-
sagna sem afhjúpar holdið hand-
an við frægðina og ljóstrar upp
um það að jafnvel snillingar til-
heyra sömu breysklegu dýrateg-
undinni og ég. Bók Ronald W.
Clarks The Life of Bertrand
Russell (Ötg. Cape) færði þannig
þetta mikilmenni nær okkur.
Hell’s Cartographers (Korta-
gerðarmenn helvítis, útg. Weid-
enfeld & Nicolson) í ritsjórn Bri-
an W. Aldiss og Harry Harrison
er lýsing nokkurra fremstu höf-
unda vísindaskáldsagna á lifi
þeirra og starfi, — oft á tiðum
hrífandi, og stundum skepnulega
opinská. Ég held ég verði að gera
upphafssetningu mína einlægari :
Ég elska góðar kjaftasögur.
Joseph McCulloch:
Ég á ekkert erfitt með í ár að
velja þær tvær bækur sem hafa
verið mér til mestrar ánægju, —
ekki aðeins við lestur heldur
einnig sem fastir förunautar. Báð-
ar eru stórfallega útgefnar. Sú
fyrr er Jesus, the Man who Lives
(Lesús, maðurinn sem lifir, útg.
Collins), snilldarleg athugun Mal-
colm Muggeridge á merkasta við-
fangsefni sem til er og án nokkurs
efa meistaraverk hans. Sú síðari
er Library Looking-Class (útg.
Constable), safn persónulegra at-
hugasemda við bækur eftir David
Cecil.
Derek Parker:
Eftirmælabækur eru sjaldan til
mikillar ánægju eða upplýsingar.
Safn ritsmiða til W.H. Auden
(útg. Weidenfeld & Nicolson) í
ritstjórn Stephen Spenders er dá-
samleg undantekning. Auk mjög
rikulegra myndskreytinga oft lítt
kunnra og afhjúpandi ljósmynda
eru í bókinni ekki aðeins efnis-
miklar ritgerðir eftir Geoffrey
Grigson, Ursula, Niebuhr, Stuart
Hampshire og Anne Freemantle,
heldur einnig margar aðrar ástúð-
legar, dapurlegar, fyndnar og
angurværar endurminningar.
David Williams:
Bezta verk ársins var hvorki ný
bók né heil bók að mfnu mati.
Með Wedlock’s the Devil (Hjóna-
band er djöfullinn, útg. John
Murray) hefur prófessor Leslie
Marchand lokið við heildarútgáfu
sína af sendibréfum Byrons, með
snjöllum skýringum. Byron hlýt-
ur nú að hafa unnið sér sess sem
fremsti sendibréfahöfundur
Breta, þótt samkeppnin á þessu
sviði sé orðin hörð.
Michael Wolff:
Það veitir manni mikla ánægju
að rekast á fulla kistu af stjórn-
málasögu sem hingað til hefur
verið vanrækt og er sögð af svo
vandaðri fræðimennsku og stíl-
þrifum. Lýsing Paul Addison á
brezkum stjórnmálum og heims-
styrjöldinni sfðari The road to
1945 (Leiðin að 1945 útg. Cape)
skipar honum sess með færustu
og skemmtilegustu ungu sagn-
fræðingum Bretlands.
Tónleikar
í Egils-
staðakirkju
1 KVÖLD verða tónleikar í Egils-
staðakirkju til ágóða fvrir orgel-
sjóð en á almennum safnaðar-
fundi sem haldinn var í febrúar
kom fram mikill áhugi á að stjórn
safnaðarins og söngstjóri könn-
uðu til hlftar orgelkaup.
Egilsstaðakirkja var vígð í júní
1974 og var þá að mestu lokið
frágangi kirkjuskips að innan.
Undanfarið hefur verið unnið að
frekari framkvæmdum við kirkj-
una raa. byggingu safnaðarher-
bergis.
Á tónleikunum á fimmtudags-
kvöld koma fram kór Egilsstaða-
kirkju, Lúðrasveitin Þröstur,
nemendur tónskóla Fljótsdals-
héraðs og tónkórinn ásamt
blásarakvartett. Söngstjórar eru
Magnús Magnússon og Jón Ólafur
Sigurðsson.
A FUNDI bæjarstjórnar Seyðis-
fjarðar sem haldinn var 8. marz
var samhljóða samþykkt tillaga
þess efnis að vekja sérstaka at-
hygli yfirvalda á þeim mögu-
leikum sem bjóðast á Seyðisfirði
til aukinnar þjónustu við Land-
helgisgæsluna. Segir f tillögunni
að á Seyðisfirði sé fullkomin að-
staða til hvers konar viðgerða og
viðhalds á skipum Landhelgis-
gæslunnar og að telja megi vfst að
hafnarskilyrði séu með þvf besta
á landinu auk þess sem á Seyðis-
firði sé staðsett olfubirgðastöð
fyrir Austfirðingafjórðung.
Þá segir i tillögunni að á Seyðis-
firði sitji sýslumaður N-
Múlasýslu og þar hafi verið
haldin sjópróf vegna sjóskaða
ýmiss konar og landhelgisbrota.
Einnig er bent á það í tillögunni
að fslenzk varðskip hafi leitað
hafnar á Seyðisfirði bæði til sjó-
prófa og vegna viðgerða eftir
árekstra sem brezkir dráttarbátar
og herskip hafi valdið og eins
vegna slæmra veðurskilyrða út af
Austurlandi.
1 tillögunni segir einnig að hag-
kvæmt muni að á Seyðisfirði færu
fram áhafnaskipti á varðskip-
unum og gæti flugvél Landhelgis-
gæzlunnar flutt áhafnir til Egil-
staða í þessum tilgangi. Yrði það
til aukins sparnaðar í rekstri
varðskipanna og lengdi hvíldar-
tíma varðskipsmanna á heimilum
sfnum. Það sé því ekki ástæða til
að sigla varðskipunum til Reykja-
vfkur vegna sjóprófa eða áhafna-
skipta, það stytti augljóslega út-
haldstima varðskipanna og gefi
veiðiþjófunum aukið svigrúm.
1 framhaldi af þessu leggur
bæjarráð tillögu fyrir bæjarstjórn
Seyðisfjarðar þess efnis að bæjar-
stjórn Seyðisfjarðar samþykki að
bjóða Landhelgisgæzlunni alla þá
aðstöðu og fyrirgreiðslu á Seyðis-
firði sem verða má i þvi augna-
miði að auðvelda störf varðskips-
manna við landhelgisgæzlu á
austfjarðamiðum.
Þorrablót í
London
I FRÉTT frá félagi Islendinga I
London kemur fram að félagið
hélt árlegt þorrablót sitt undir
lok febrúar. Náðist þorramatur-
inn út fyrir verkfall en fslenzkir
hljómlistarmenn urðu eftir á ts-
landi.
Formaður Islendingafélagsins,
Ólafur Guðmundsson, setti
samkomuna og minntist að þrátt
fyrir erfiðleikana f samskiptum
Islendinga og Breta um þessar
mundir létu landar ekki blót sin
niður falla. Sigurður Snævarr
flutti þorraminni og Steinunn
Bjarnadóttir flutti skemmtiþátt
og kvæði við mikinn fögnuð
áheyrenda.
Um 150 manns sóttu samkom-
una og dönsuðu og sungu af miklu
fjöri fram eftir nóttu.
I stjórn félagsins eru auk for-
mannsins Hulda Whitmore, Helgi
Ágústsson, Jónfna O. Scott og
Tryggvi Pálsson.