Morgunblaðið - 08.04.1976, Síða 10

10
MORGÚNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 8. APRlL 1976
„Nema náttúrulega í kinn-
roða meginlandskvenna”
Stiklað á
milli staða
í Reykjavík
t STARFSFRÆÐSLU
hjá Morgunblaðinu feng-
um við það verkefni,
eftir að hafa kynnt okkur
stiirf á ritstjórn og í öðr-
um deildum blaðsins, að
afla okkur efnis í
greinarkorn. Það lá því
beinast við að halda á
miðin með penna fyrir
Ifnu og blað fyrir net.
Eftir nokkrar vanga-
veltur ákváðum við að
kfkja niður á bryggju og
taka sjómenn tali, gauka
okkur inn f Þjóðleikhús-
ið og rabba við ballett-
stúlkur og að síðustu
tókum við tali tvo Eyja-
peyja í menntaskóla-
námi í Reykjavík. Fara
viðtölin við þetta fólk
hér á eftir:
I
Skóla-
fólk
Morgun
blaðinu
Pétur Jóhannsson t.v. og Stefán Jóhannesson.
„Akvað að reyna
öldustigið . . .”
— segir sæfarinn Kristján Guðmundsson
Við röltum niður á Grandagarð og
virtum fyrir okkur lífið á bryggjunni.
Þar hittum við ungan sjómann við
vinnu sína og tókum hann tali
Sagðist hann heita Kristján Guð-
mundsson og vera á Svani R E. 45
og búsettur í Kópavogi
Spurðum við hvers vegna hann
hefði farið til sjós
„Mér er sjómennskan i blóð bor-
in", þetta er í ættinni. Pabbi var á
sjó þegar hann var ungur svo ég
ákvað að reyna öldustigið og hef
verið á sjó siðan ég var sextán ára.
Mér leiddist í skóla svo ég fór beint
úr gagnfræðaskóla á sjóinn." Hann
sagði loðnuvertíðina hafa verið lé-
lega hjá þeim og hefði verkfallið
spilað þar inn í Voru þeir að hætta á
loðnu og byrja á netum um þessar
mundir.
Spurðum v.ð þá hvað hann hefði
gert á meðan verkfallið stóð yfir.
„Sat heima og var góður strákur,"
sagði hann, „enda var rikið lokað,"
bætti hann við og glotti við tönn.
„Við erum tólf á bátnum," hélt hann
áfram, „prýðilegur mórall, enda
höldum við strákarnir oft hópinn og
förum á ball saman þegar við erum í
landi "
Gerðumst við nú svo djarfir að
spyrja hvað hann gerði í fristundum
sinum i landi Þá brosti Kristján og
sagði: „Það er nú margt, aðallega
fer ég á kvennafar og svo er það
glundrið Fristundum okkar á sjón-
um eyðum við mest megnis í að
spila, lesa og sofa " Að lokum sagði
Kristján að sér líkaði ágætlega á
sjónum en gæti vel hugsað sér að
starfa sem skrifstofumaður.
Kristján Guðmundsson til vinstri ásamt skipsfélaga sínum,
Magnúsi Gústafssyni, um borð í Svani KE 45, en þeir félagar voru
hinir hressustu eins og sjá má.
Ballettmærin missti
af Lundúnaferð
vegna bílviðgerðar
L.juMiiynu wi.K.M.
Pétur og Stefán ræða við
Ásdísi f einum af æfinga-
sölum Þjóðleikhússins,
en þar var hún að kenna
ungum ballettmeyjum,
sem bfða spenntar eftir
kennara sfnum eins og
sjá má.
Spjallað við Asdísi Magnúsdóttur ballettdansara
0 „Ég og nokkrar aðrar stelp-
ur, sem voru í mínum bekk,
tókum okkur saman og fórum
að læra ballett þegar við vorum
8 ára, “ sagði Ásdis Magnús-
dóttir ballettdansmær, þegar
við hittum hana upp í Þjóðleik-
húsi fyrir æfingu á atriði úr
Carmen.
Asdís er I íslenska dans-
fiokknum ásamt 7 öðrum stúlk-
um, en þær eru nú úti í London
til að fræðast um ballett, sækja
leikhús og stunda ballett-
sýningar.
„Ég hafði ekki efni á að fara,
því ég var að fá bílinn minn úr
viðgerð," sagði Asdís og bar sig
vel.
Stúlkurnar í dansflokknum
eru skyldugar til að kenna tvo
tíma í viku i Listdansskóla
Islands. 1 Listdansskólanum
eru 110 nemendur og mikill
áhugi sagði Asdis og í apríl-
mánuði verður sýning hjá
skólanum. Byrjað er að æfa af
fullum krafti.
Aðspurð sagði hún að þær í
Dansflokknum hefðu ekkert
sérstakt verkefni þessa stund-
ina, en von væri á ballettmeist-
ara og mun þá verða byrjað að
æfa fyrir Listahátiðina í sumar.
Við spurðum hana hvernig
kjör og aðstaða Dansflokksins
væri.
„Aðstaðan er mjög góð, kjör-
in allsæmileg en verða vonandi
betri," sváraði hún.
„Finnst þér að kynna mætti
ballettinn betur til að vekja
áhuga fólks?“
„Það mætti vera meira af
ballett I sjónvarpi og blöðum.
Einnig mætti hafa kynningar í
skólum og fara út um lands-
byggðina með sýningar. Dans-
flokkurinn fór út um landið
haustið 1974 en viðtökur voru
ekki sem bestar.“
„Gaman að dansa?"
„Ef mér gengur illa þykir
mér mjög leiðinlegt að dansa,
en alveg ágætt þegar vel geng-
ur. Sýningarnar þykja mér lang
skemmtilegastar og mætti vera
meira af þeim.“
„Er ballett erfiður?“
„Ballett krefst mikillar
líkamlegrar og andlegrar
áreynslu," sagði Ásdís að lok-
um áður en hún vatt sér að
nemendum sínum og hélt
áfram við kennsluna og þrot-
lausa æfingu.
„Heima þekkjast allir, en hér er lífið ópersónulegra”
Ljósmynd ól.K.M.
amVlsson og A\el
Við röbbuðum við tvo unga Eyja-
peyja sem stunda nám i mennta-
skóla i Reykjavík. Þeir heita Úlfar
Danielsson og Axel Gunnlaugsson.
Okkur datt i hug að spyrja hvernig
væri að vera ufanbæjarnámsmaður i
Reykjavík og hver kostnaðurinn
væri. Nú farið þið dreifbýlisstyrk
Dugir hann lengi?
„Þið spyrjist eins og fáfróðir em-
bættismenn, nei, það tekur enga
stund að eyða honum. Við förum
með a.m.k 3000 kr. á viku, i strætó
og annað smotteri
Styrkurinn er aðeins 4800 kr. svo
þú getur séð að hann dugir
skammt "
„Eru mikii viðbrigði að vera i
Reykjavik miðað við Eyjar"?
„Það var svolítið erfitt fyrst en
breyttist til hins betra þegar við
kynntumst öðru skólafólki." Helsti
munurinn milli Reykjavíkur og Vest-
mannaeyja fannst þeim vera fjar-
lægðin milli staða. „Ef maður ætlar
eitthvert þarf að taka strætó en í
Eyjum getur maður gengið Heima
þekkjast allir en hérna þekkir maður
engan. lífið er mun ópersónulegra i
R.vík en i Eyjum "
Siðan spurðum við þá hvaða
kostur væri við að vera i Reykjavik.
„Hann er vandfundinn," svaraði
Axel, „jú, það er einn persónulegur,
sem ég læt ekki uppi," sagði hann
og brosti.
Úlfar fannst eini sérstaki kostur-
inn vera sá að geta farið i sundlaug-
arnar en i Eyjum er engin sundlaug
eins og er Þeir sögðust hafa heyrt
ævintýri um kosti hitaveitunnar, en
kváðust vera svo heitfengir sjálfir að
uDplagi og þvi hefðu þeir litið notið
þessara umræddu hlunninda nema
náttúrulega i kimroða meginlands-
kvenna Þeir sögðu að í Reykjavik
væri erfitt að fá vinnu yfir sumarið
eða ihlaupavinnu með skólanum.
Að lokum spurðum við þá hvernig
þeim likaði i Reykjavik Báðir sögð-
ust þeir vera að „farast" úr heimþrá