Morgunblaðið - 25.05.1976, Síða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. MAÍ 1976
+ Hjartkær móðir okkar og stjúpmóðir,
MARGRÉT HALLDÓRSDÓTTIR,
Þjórsárgötu 6
andaðist að Heilsuverndarstöð Reykjavíkur þann 21 maí
Ingibjörg Hjálmarsdóttir Halldór Hjálmarsson
Guðrún Hjálmarsdóttir Waage Hörður Hjálmarsson
Kristln Helga Hjálmarsdóttir Margrét Hjálmarsdóttir
Egill Hjálmarsson Ólöf Hjálmarsdóttir Þorsteinn Hjálmarsson
+
Eiginmaður minn og faðir okkar,
JÓNAS PÁLL BJÖRGVINSSON
Furugrund 38, Akranesi,
sem lézt 20 mai verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju, miðvikudaginn
26 mai kl. 1 0 30
Rannveig Guðmundsdóttir
og böm
+
Maðurinn minn
HALLDÓRMAGNUSSON
SúSavik.
lést i Landakotsspitala laugardaginn 22 maí
Fyrir mína hönd, barna minna og tengdadóttur
Hulda Engilbertsdóttir.
+
Faðir okkar
JÓN AGNARS,
Veghúsastig 1 a,
andaðist i Landspitalanum 21 maí
Bömin.
+
Eiginmaður minn,
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON
fyrrum bankaritari
á Selfossi lést að heimili sínu Grænuvöllum 6 22 5 76
Sigrfður Ólafsdóttir.
+
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar tengdafaðir og afi
ÞÓROUR HEIÐAR GUÐJÓNSSON.
Hringbraut 72. HafnarfirSi.
andaðist í Borgarspitalanum. aðfaranótt. laugardagsins 22 mai
Elfnborg Elfsabet Magnúsdóttir,
Anna Kristfn Þórðardóttir, Þórarinn Jónsson.
Valdfs Þórðardóttir, Dagur Jónsson,
Guðjón Gunnar Þórðarson, GuSrún Ásgrfmsdóttir
og barnaböm
+
Móðir okkar, tengdamóðir og amma
KRISTÍN BJARNADÓTTIR
Melgerði 1, Reykjavík
verður jarðsungin fráFossvogskirkju miðvikudaginn 26 maí kl 3 00
Bjami Stefánsson Bragi S. Stefánsson
Baldur M. Stefánsson Bergþóra Friðgeirsdóttir
Höskuldur Stefánsson Ebba Ólafsdóttir.
og barnaböm
+ Einlægar þakkir fyrir samúð og vinarhug við andlát og útför móður
okkar og tengdamóður
PÁLMÍNU GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Litla-Fjalli
Anna Hjartardóttir Frfmann Sigurðsson
Emil Hjartarson Edda Eirfksdóttir
GuSmundur Hjartarson Þórdfs Þorbjörnsdóttir.
Guðrún Hjartardóttir
Hugborg Hjartardóttir
+
Þökkum hjartanleg öllum vinum og vandamönnum nær og fjær,
auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður, dóttur og systur,
JÖRGÍNU JÚLÍUSDÓTTUR,
Ólafur Bjömsson
Júlfus Ólafsson, Alma Ólafsdóttir
Sigrfður Jörundsdóttir
Heba Júlíusdóttir, Sigrún Júlfusdóttir.
Sigríður Gísla-
dóttir—Kveðja
Fædd 10. marz 1882
Dáin 17. maf 1976.
Mín ástkæra föðursystir Sigríð-
ur Gísladóttir er látin.
Hennar æfiferill varð langur,
94 árin lifði hún, öllum vinum og
ættingjum til ánægju, þvf sam-
vistir við hana þroskaði og gerði
hvern þann að betri manni, sem
með henni voru.
Okkar samvistir urðu langar,
hún var til staðar á heimili for-
eldra minna er ég fæddist árið
1901, og alla tíð siðan hefur órjúf-
anleg tryggð, frændsemi og vin-
átta lýsti sér í öllu hennar atlæti
gagnvart mér og mínum, og full-
yrði ég að þannig hefur það einn-
ig verið gagnvart öllum systkin-
um mínum, svo og öllu hennar
ættfólki, því hún var afar frænd-
rækin og vildi öllu sínu ættfólki
blessunar og frama.
Það var mjög kært með þeim
systkinum föður mínum og henni
og enga átti móðir min betri vin-
konu en hana. Blessuð sé minning
þeirra allra.
Þannig hafa árin liðið, ættingj-
ar og vinir horfið, en hún lifði til
blessunar og ánægju fyrir alla
sem með henni voru.
Árið 1916 giftist hún ágætis-
manninum Birni Jónssyni sem þá
var bústjóri í Viðey, en síðar
kaupmaður í Verzluninni Ásbyrgi
hér i bæ, eignuðust þau þrjá syni,
Skúla iðriaðarmann, Stefán Pál
lækni og Gísla bónda að Grund í
Eyjafirði. Var hjónaband þeirra
afar farsælt, og heimili þeirra
með einhverjum sérstökum blæ
friðar og kærleika, sem kom fram
í öllum framkvæmdum þeirra.
Við ættfólk Sigríðar heitinnar
sjáum með trega að hafa misst
hana frá okkur, nú um sinn, en
við vitum að henni verður fagnað
af eiginmanni syni og öllum ætt-
ingjum og vinum hinum megin
tjaldsins.
Minningarnar um hana munu
bæta söknuð ykkar og okkar allra
sem sárast eiga um að binda við
fráfall hennar, en jafnvel sorgin
getur verið sæl, þegar minning-
arnar eru svo fagrar.
Blessuð sé minning hennar.
Stefán A. Pálsson.
Nokkur minningarorð
Hinn 17. þ.m. lézt háöldruð vin-
kona mín, Sigríður Gísladóttir,
Laugavegi 139. Hafa þá bæði þau
mætu hjón, sem ég kynntist þar í
húsi fyrir rúmum 30 árum,
safnazt til feðra sinna. Maður
Sigríðar, Björn Jónsson, rak lengi
verzlun í húsi sínu undir nafninu
Ásbyrgi. Af því leiddi, að heimilið
var jafnan kennt við þann fagra
stað.
Þegar Björn lézt fyrir 9 árum
ritaði ég nokkur orð um hann hér
i blaðið. Af þeim sökum þykir
mér einsætt að kveðja nú mína
gömlu og tryggu vinkonu, Sigríði
í Ásbyrgi, með fáeinum orðum.
Sigríður í Ásbyrgi var fædd 10.
marz 1882 á Grund í Svarfaðardal
og var því eyfirzk að uppruna,
enda þótt hún dveldist næstum
alla sína löngu ævi hér syðra.
Þegar aldurinn var orðinn svo
hár, eru vitanlega flestir jafnaldr-
ar horfnir af sviðinu og einmitt
þeir, sem gerst hefðu getað eftir
hana mælt.
S. Helgason hf. STEINIOJA
llnholti 4 Símar 24477 og 14254
Sigríður mun hafa haldið til
Danmerkur árið 1906, en þangað
var áður farin Arnbjörg, systir
hennar. Vann Sigríður fyrir sér,
en lærði jafnframt matreiðslu.
Var oft auðheyrt á henni, að þessi
Danmerkurár urðu henni
skemmtilegur skóli og gagnlegur.
Sjálf las hún líka alla tíð mikið af
dönskum ritum. Heim kom hún
aftur 1909 og ge'rðist skömmu
siðar ráðskona á Kleppi fyrir til-
stuðlan frænda síns, Matthíasar
Einarssonar læknis. Þar var hún
samt ekki lengi, en brá sér yfir
sundið og til Viðeyjar, þar sem
hún tók við ráðskonustarfi á búi
Briemanna.
Á Viðeyjarárum sinum kynntist
hún Birni Jónssyni, sem var ráðs-
maður á búi hins svonefnda
Milljónafélags í Viðey. Var hann
vel menntaður búfræðingur.
Gengu þau i hjónaband árið 1916
og bjuggu svo í Viðey til ársins
1921, þegar þau fluttust í land og
settust að í Reykjavík. Keypti
Björn þá verzlunina Ásbyrgi og
rak hana síðan um nokkra áratugi
— eða þar til heilsan fór að bila.
Heimilinu í Ásbyrgi kynntist ég
skömmu eftir 1940, en þá lágu
leiðir mínar og Stefáns, sonar
þeirra Sigriðar og Björns, saman
á háskólaárum okkar. Upp frá
þessum tíma leit ég á fólkið i
Ásbyrgi sem sérstakt vinafólk
mitt og ófáar ánægjustundir hef
ég átt í því húsi. En þær stundir
vil ég einmitt þakka húsmóður-
inni nú að leiðarlokum.
Sigríður og Björn voru vissu-
lega af léttasta skeiði, er mig,
ungan mann, bar þar fyrst að
garði. Ekki kom aldursmunur
samt að sök, því að þau höfðu
bæði einkar gott lag á að samhæfa
sig ungu fólki og hugsunarhætti
þess. Var ljóst, að þau höfðu
mikið yndi af að veita gestum
sínum vel og ræða við þá jafnt um
málefni líðandi stundar sem um
löngu liðna atburði. Tók ég fljótt
eftir því, að húsfreyjan sjálf hafði
gaman af að blanda sér í um-
ræðurnar og ekki sízt að ræða um
söguleg efni. Má vera, að það hafi
ekki lízt laðað mig að henni. Hún
las mikið, einkum þó um sagn-
fræði, og átti mjög auðvelt með að
segja frá og tjá sig. Þá var hún
hreinskiptin og sagði óhikað
skoðun sína á mönnum og málefn-
um. Bóndi hennar hafði sig ekki
alltaf mikið 1 frammi i þeim um-
ræðum, sem fram fóru í Asbyrgi,
en brosti oft góðlátlega, þegar
kona hans kvað fast og tæpitungu-
laust að hlutunum. Allt um það
hafði hann einnig fastmótaðar
skoðanir, og engir veifiskatar
voru þau hjón. Menn vissu alltaf
hvar í flokki þau stóðu. Ég varð
þess oft var, að hjónin i Ásbyrgi
voru einkar vinsæl af samferðar-
mönnum sínum, enda vart við
öðru að búast eftir þeirri reynslu,
sem ég hafði af þeim.
Að vonum tók hár aldur hægt
og hægt að setja mark sitt á hjón-
in í Ásbyrgi. Björn varð fyrr að
lúta i lægra haldi en Sigríður,
enda þótt hann væri nokkrum ár-
um yngri, og andaðist 1967. Eftir
það sat Sigríður ein eftir i ibúð
þeirra hjóna, en í nánu sambýli
við Stefán son sinn og konu hans
Ástu Guðmundsdóttur, og börn
þeirra.
Því miður vill það verða svo
með okkur, sem erum á miðjum
aldri og vel það, að við höfum í
svo mörgu að snúast í velferðar-
ríkinu — eða ímyndum okkur það
—, að timi til að heimsækja gamla
vini verður næsta lítill. Og áður
en varir eru þeir horfnir — og þá
er um seinan að bæta ráð sitt og
gjalda þeim tryggð og forna vin-
áttu. Þannig er þessu farið með
mig gagnvart Sigriði I Ásbyrgi,
sem við kveðjum I dag. Meðfram
vegna þessa settist ég niður til að
festa á blað nokkur fátækleg
kveðjuorð til þess að þakka henni
að leiðarlokum samfylgdina. Flest
verður samt ósagt um þessa látnu
merkiskonu, enda hefði það ekki
verið henni að skapi að hafa mörg
orð um hana sjálfa. En mynd
hennar og þeirra hjóna beggja í
Ásbyrgi geymist í þakklátri
minningu þeirra, sem urðu svo
lánsamir að kynnast heimilinu að
Laugavegi 139.
Að endingu sendi ég sonum Sig-
ríðar tveimur, sem hana lifa,
Stefáni Páli, lækni hér í Reykja-
vík, og Gfsla bónda á Grund í
Eyjafirði, og eins Áslaugu, ekkju
þriðja bróðurins, Skúla, og fjöl-
skyldum þeirra samúðarkveðjur
mínar og fjölskyldu minnar.
Jón Aðalsteinn Jónsson
SVAR MITT rj
EFTIR BILLY GRAHAM
Við hjónin sækjum ekki kirkju, en við viljum gjarnan,
að börnin okkar geri það. Hve gömul eru þau, þegar tími
er til þess kominn, að þau fari f kirkju eða sunnudaga-
skóla?
Yður mun reynast mjög erfitt að fá þau til að fara,
ef þér eruð þeim ekki fyrirmynd og farið sjálf. Þér
segizt gjarna vilja, að þau fari. Er ástæðan sú, að þér
viðurkennið, að söfnuðurinn eigi það erindi við þau
og hafi það að bjóða, sem yður skortir? Áhyggjur
yðar þeirra vegna sýna, að það svið er í lífi yðar, sem
þér hafið ekki fengið fullnægt. Þessi kennd af því að
vanta eitthvað er eðlileg hjá flestum, en hún vaknar
ekki alltaf nema eitthvað sérstakt gerist. Hafið hug-
fast, að Guð skapaði yður til þess að eiga samfélag
við yður. Með synd yðar hafið þér lokað Guð úti frá
þessu samfélagi. En þér höndlið aldrei frið, fyrr en
þeir eignist frið við Guð. Þessi tómleiki varir við,
þangað til þeir látið hann veita yður fyllingu. Farið
með börnum yðar í hús Guðs. Gefið gaum að orði
Guðs, þegar það er boðað, og geymið í hjartanu orðið,
er það kemur til yðar. Ef þér viljið iðrast synda yðar,
og veita Jesú viðtöku sem frelsara yðar, þá komizt
þér að raun um, að tómleikinn breytist í lífsfyllingis
og þér öðlist gleði i honum.