Morgunblaðið - 27.11.1976, Blaðsíða 14

38
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. NÓVEMBER 1976
>4tt>
KAFf/Nö
» *fesc
3
Þarf þessi hrossahlátur alltaf
að fylgja bröndurunum?
Ekki of nærri litlu krílunum; það er ekki að vita nema mamman
sé grimm.
Gesturinn hafði flutt af gisti-
húsinu án þess að greiða
reikninginn. Hóteleigandinn
skrifaði honum:
„Kæri herra L. Jónsson.
Viljið þér gera svo vel að senda
upphæðina á reikningi yðar frá
gistihúsihu. Með mikilli
virðingu o.s.frv."
En þessi L. Jónsson svaraði
með eftirfarandi bréf i:
„Kæri gistihúsaeigandi.
Upphæðin á reikningnum er
3,500 krónur. Virðingarfyllst.
L. Jónsson."
íhóteli.
— Get ég fengið ritföng
lánuð?
Þjónn: Eruð þér gestur hér?
— Nei, ég er ekki gestur, ég
er látinn borga 20 dollara fyrir
hvern sólarhring.
Dómarinn: Þér eruð sakaðir
um að hafa tekið járnstengur
fráPáli járnsmið.
Þjófurinn: Ja, læknirinn
sagði að ég væri blóðlaus og
yrði að taka járn.
Frúin: Ó, hvað ég er fegin að
þú ert kominn heim. Eg gaf
betlaranum þarna nokkuð af
miðdegisverðinum og síðan
hefur hann sofið þarna í
stólnum.
Maðurinn: Ertu þá viss um,
að hann hafi ekki steindrepizt?
Tekid undir
við Albert
BRIDGE
1 UMSJA PÁLS
BERGSSONAR
Ekki þýðir að gefast upp þó
lega spilanna á höndum andstæð-
inganna sé óhagstæð. í spili dags-
ins er suður sagnhafi í 7 laufum.
Austur hafði sagt spaða og vestur
spilar út spaðaás.
S. 542
H. DG862
T. 105
L. A82
Vestur Austur
S. A83 S. KDG10976
H. 1054 H. K97
T. 83 T. G42
L. 76543 L. —
Suður \
S. —
H. A3
T. AKD976
L. KDG109
Þau kynntust í sundlaugunum — í djúpu lauginni!
„Ástæða er til aó gleðjast yfir
því er Albert Guðmundsson kveð-
ur sér hljóðs á alþingi til að
hvetja þingmenn til samstöðu um
að vinna gegn áfengisbölinu. Víst
er það rétt hjá honum, að ástæða
er til að hefja þar ámóta sókn og á
sínum tíma var gerð til að sigrast
á berkiaveikinni.
Hér er þó að ýmsu leyti ólíku
saman að jafna. Það vildu allir
vera lausir við berklana. Mönnum
voru kenndar umgengnisreglur
svo að þeir smituðu aðra síður, ef
þeir skyldu vera sýktir. Reynt var
að finna veikina á frumstigi og
lækna hana strax. Smitberar voru
teknir af almannafæri og einangr-
aðir. Riki og borg ráku enga starf-
semi og héldu ekki samkomur til
að breiða út berklaveiki.
Guðmundur Björnsson land-
læknir sagði, að áfengissýkin
hefði þá sérstöðu að mönnum
þætti hún byrja skemmtilega. Það
væri gaman að fá hana og hafa á
frumstigi.
Drykkjusýki er ekkert annað en
löngun í áfengi. Hún er kölluð
veiki þegar menn hafa ekki vald
yfir henni. Fjöldi manns vill hafa
þessa veiki, þ.e.a.s., þeir vilja
ganga með löngun í áfengi á því
stigi að þeir hlakki til að fá það.
Sú tilhlökkun verður að alvar-
legri veiki á svo sem tíunda hverj-
um manni sem kveikir hana í sér.
Venjulega reynist fullur þriðj-
ungur þessa tíunda hluta ólækn-
andi, þrátt fyrir rmklar og dýrar
tilraunir.
Hér verður ekki reynt að rekja
afleiðingarnar. Nú geta fáir lokað
augum sínum fyrir þeim.
Heldur nokkur maður að tekist
hefði að hnekkja berklaveikinni
svo sem orðið er, ef ekki hefði
tekist að einangra smitbera og
finna veikina á frumstigi? Efast
nokkur um að í þeirri viðureign
hafi rétt leið verið valin?
Ætli það gildi ekki svipuð lög-
mál í sambandi við áfengissýk-
ina? Skyldi ekki sigurvonin vera
bundin við það að fækka þeim
sem taka veikina og ganga með
hana á frumstigi? Þurfum við
ekki að minnka smitunarlíkurn-
ar? Eigum við ekki að taka hönd-
um saman um að fækka tilefnum
og tækifærum til áfengisneyslu?
Iliilldór Kristjánsson."
Velvakandi þakkar Halldóri
fyrir bréfið og hugleiðingar hans
um áfengismálin. Hann nefnir
hvort ekki eigi að fækka tilefnum
til áfengisneyzlu, en hvar á að
bera niður? Á að stefna að þvi að
útrýma áfengi úr opinberum sam-
kvæmum, eins og menntamála-
ráðherra hefur gert? A að fækka
áfejigisútsölum eða setja
strangari reglur um sölu áfengis?
Skrá kaupendur á nafn, skammta
kannski?
Það væri fróðlegt að heyra
hvernig hægt er, að mati ykkar,
Sagnhafi trompar fyrsta slag og
spilar trompi á ás blinds. Lega
trompsins kemur í ljós þegar aust-
ur lætur spaða. Nú, það þarf alla-
vega að svína hjarta og sagnhafi
spilar því hjartadrottningu frá
' blindum, lætur lágt heima þegar
austur leggur kónginn ekki á og
fær slaginn. Nú tekur sagnhafi
hjartaás og spilar tíglum sínum.
Vestur þarf að trompa áður en
lýkur og þá yfirtrompar sagnhafi
með áttu blinds, tekur trompin og
fær alla slagina, sem eftir eru.
I spilinu eru tvær gildrur. Sagn-
hafi verður að taka fyrsta tromp-
slaginn á ás blinds. Annars á
hann ekki innkomu heim á eigin
hendi þegar vestur trompar tígul
og yfirtrompað er í blindum með
laufáttu. Sagnhafi getur jú trom'p-
að spaða, en þá fær vestur tromps-
lag. Hin gildran er að taka á
hjartaásinn eftir að svíningin
heppnast. Sé það ekki gert hendir
vestur af sér hjörtum sínurn i
tíglana. Sagnhafi getur samt feng-
ið 13 slagi ef hann hendir öllum
hjörtum blinds f tigulslagi sína og
spilar síðan hjartaás. Þá er vestur
í sömu aðstöðu og áður er lýst.
Hann verður að trompa, sagnhafi
yfirtrompar með áttu blinds og á
þá bara eftir á hendinni þrjú
hæstu trompin. — P.B.
Maigret og þrjózka stúlkan
Framhaldssaga eftir Georges
Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
20
verið yfirheyrðir. . . Aðeins einn
þeirra... roskinn maður sem ég
kannast við telur að hann haf i seð
m ann ganga yf f r gotu na og hverf a
Út f myrkrið...
Að hugsa sér að saxafónleikar-
inn beið aðeins eftir þvf að fá að
leysa frá sk jóðu nni. Hann var
reiðubúinn til þess áður en þeir
féru frá Pelican og það var Maigr-
et sem hafði skipað honum að
þegja. Og hamingjan má vita
hvenær nú verður hægt að yfir-
heyra hann — eða hvort það verð-
ur hægt.
— Hvað hafið þér hugsað yður
að gera nö?
Þetta er ailt ósköp hefðbundið.
Skotið á mann á Montmartre.
Yfirheyra nokkra tugi af fólki
sem ekkert vissi Og sumir höfðu
ekki hreint mél í pokahorninu og
þar af leiðandi gæti ýmislegt
spunnist f kringum málið. Og
ekki væri ðhugsandi að einhver
slfkra aðila myndi fáaniegur til
að gefa upplýsingar ef hann héidi
að litið yrði f ramhjá ýmsu öðru.
— Ég set einn eða tvo menn I
þetta, herra forstjðri. Hvað sjálf-
an mig varðar.,.
Það tiðir ekki að mðtmæla þvt.
Hann dregst einhvern veginn
þangað og þannig hefur það verið
frá upphafí. Frá þvf hann sté faeti
sfnum I Jeanneville f fyrsta
skipti. Hann hafði frá upphafi
verið þvf mðtfaliinn að fara frá
Cap Horn og Felicie þðtt hún
væri þvermóðskuf ullur ruglukoíl-
ur.
En nú bendir ýmislegt til að
hann hafi haft rangt fyrir sér.
Eftir öllum sðlarmerkjum að
dama á að leita f hverfinu f
grennt vfð Place Pigalle að slóð-
inni.
— fig fer n ú þangað samt...
Aðeins einu tðkst I'etillon að
koma til skila: Felicie hafði ekki
verið ástkona hans. Þegar Maigr-
et minntist á hana hafði hann
orðið svo undrandi á svipinn, að
engu var lfkara en slfkt hefði
aldrei að honum hvarflað.
Klukkan er hálfnfu. Maigret
hringir til konunnar sinnar.
— Ert það þú... Nei, ekkert
sérstakt... Ég veit ekki hvenær
ég kem heim...
Hún er orðin þessu vön. Hann
stingur nokkrum skýrslum f vas-
ann þar á meðal frá Rouen um
upplýsingar um allar konur sem
hafa verið f starfi f Tivoli. Petill-
on hafði ekki farið með neinni
upp. Þegar hann kom inn hafði
hann setzt út f horn og tvær stúlk-
ur höfðu samstundis setzt hjá
honum.
— Er ekki stúlka hér sem heitir
Adele? hafði hann spurt.
— Pú ert heldur seint á ferð-
inni, gðði... það er langt sfðan
Adele var hérna... þu ert að
meina þá dökkhærðu með peru-
brjóstin.
Það veit hann ekki. Hann veit
bara að hann er að leita að Adele
sem hafði unnið þarna fyrir ári.
Og nú eru margir mánuðir sfðan
hún fðr! Enginn hefur hugmynd
um hvar hún er niðurkomin. Ef
ætti að leita að Adele f óllum
frönskum hóruhðsum...
Lögreglumaður einn á að kanna
nákvæmlega herbergi saxafðn-
teikarans f Rue Lepic. Janvier,
sem hefur ekki fengið nema smá-
tfma tit að pústa, ð að vera f
hverfinu við Place Pigalle og
snuðra þar f dag.
Maigret sjálfur hefur enn einu
sinni tekið lestina, fer úr henni f
Poissy og leggur af stað f áttina til
Jeanneville.
Það er engu Ifkara en akrarnir
seu grænni og himininn blárri
eftir rigninguna daginn áður.
Brátt sér hann rauðu húsin f
f jarska og hann veif ar til Melanie
Chouchoi sem horfir á hann með
svipbrigðalausu andliti þegar
hann gengur framhjá búðinni
hennar.
Hann ætlar að hitta Felicie aft-
ur. Hvers vegna hlakkar hann til
þess? Hvers vegna herðir hann
gönguna eins og ðsiálfrátt. Hann
brosir þegar hann hugsar tii þess
hvað Lucas muni Ifklega vera f
örgu skapi eftir nðttina sem hann
hefur varið við að fyigJast með
húsinu. Hann sér hann sitja við
vegarbrúnina og hann er með
pfpu f munninum. Kannski er
hann syfjaður. Og ef til vill orð-
inn svangur.
— Jseia, gamli minn.
— Ekkert að frétta, húsbðndi
gðður... Skelfing iangar mig f
kaffibolla og lúr... En kaffið þð
fyrst.