Morgunblaðið - 13.02.1977, Page 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. FEBRÚAR 1977
í KVÖLD verður leikritið Makbeð
eftir Shakespeare sýnt i niunda
sinn á sviði Iðnó. Leikstjóri leik-
rits þessa er Þorsteinn Gunnars-
son, en sem kunnugt er var leik-
ritið valið sérstaklega i tilefni
áttatiu ára afmælishátíðar Leikfé-
lags Reykjavíkur.
„Ég býst við að ein ástæðan
fyrir því að Makbeð var valinn, sé
sú að leikara hér var farið að
langa til að glima við Shakespeare
en það er orðin löng tíð síðan
eitthvað hefur verið sýnt eftir
hann á fjölum Iðnós. Okkur
fannst Makbeð einnig höfða sér-
staklega til okkar tima, þar sem
megin — „þema“ verksins er
valdafýsn og farin inn á þær
brautir að fremja morð til valda,“
sagði Þorsteinn Gunnarsson þeg-
ar blaðamaður og ljósmyndari
Morgunblaðsins litu inn i Iðnó
rétt fyrir sýningu siðastliðið
fimmtudagskvöld.
Þar stóðu yfir skylmingar á
sviðinu, þar sem Makbeð og
skozkur aðalsmaður að nafni
Lenox börðust af miklum ákafa
og annar hrópaði til hins í offorsi:
leikur sagði það hafa tekið heila
viku að útbúa ,,haus“ Makbeðs og
er hann vægast sagt hryllilegur
ásýndum þó svo að honum svipi
til Makbeðs leikritsins, þ.e. Pét-
urs Einarssonar, sem allir vita að
er myndarmaður. Sögðu þau að
hausinn yrði bæði að þola það að
vera höggheldur og vatnsheldur,
þvi slíka meðferð fær hann í
höndum leikaranna, sem kasta
honum af alefli ofan f vatnsbrunn
i lok leikritsins þegar aðalsmaður-
inn Makduff hefur kálað Makbeð
— enda sá eini sem „ekki var af
konu borinn“ og þvi þess megnug-
ur eftir þvi, sem nornirnar höfðu
spáð fyrir. Haus Makbeðs er gerð-
ur úr læknagipsi, einangrunar-
plasti og ótal fleiri sterkum efn-
um, sem við náðum ekki að festa á
blað, þar eð Jón Hjartarson var
kominn inn i herbergið, en hann
leikur þá vafasömu persónu
„þjáninn af Rossi“ og spurðum
við hvernig honum líkaði það
hlutverk. „Mér líkar alls ekki illa
við hann. Þrátt fyrir að hann sé
tækifærissinni og svolítið vafa-
samur. Við uppfærslu verksins
Sólveig Hauksdóttir fær sér kaffi-
bolla áður en hún bregður sér
algerlega f gervi nornarinnar
„Verst hvað það tekur langan
tfma að þrffa farðann af sér að
sýningu lokinni," sagði ein norn-
in. En þarna eru f búningsher-
berginu talið frá vinstri: Sólveig
Hauksdóttir, Edda Þórarinsdóttir
og Margrét Helga Jóhannsdóttir.
Flians litla, son Bankos, ieikur
Vilhjálmur Þorsteinsson. „Flians
er frábærlega kaldur strákur,
ólfkur ölium strákum sem ég
þekki. Flestir fengju hjartaslag
ef þeir sæju pabba sinn drepinn
beint fyrir framan sig eins og
Flians."
—„en ég hef samúð með Makbeð.“ Pétur Einarsson djúpt hugsi rétt
fyrir sýningu.
„Það er gaman að leika góða strákinn," sagði Kjartan Ragnarsson. „Þeir eru margir Makbeðarnir"
— tveir þarna.
Leikstjórinn Þorsteinn Gunnars-
son.
Ljósm. Friðþjófur
Þeir ern
margir Mak-
beðarnir
„Ertu með frunsu fiflið þitt?“ —
okkur datt nú ekki I hug að þetta
væri tilvitnun i þýðingu Helga
Hálfdanarsonar. Eftir að hafa
horft á skylmingarnar smástund
brugðum við okkur niður til
leikmunasmiðsins, sem einnig fer
með hlutverk hermanns i leikrit-
inu. Hann heitir Þorleikur Karls-
son og var i óðaönn að maka þar
til gerðu leikhúsblóði á neðan-
verðan háls Makbeðs. Honum til
aðstoðar var verkið var Aðalheið-
ur Jóhannesdóttir. Þau kváðust
mjög hrifin af verkinu og þótti
uppfærslan hafa tekizt vel. Þor-
Litiðinn
réttfyrir
sýningu
ílðnó