Morgunblaðið - 21.09.1977, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 21. SEPTEMBER 1977
25
fclk f
lióftum
Hús Margrétar á eynni Mustique er teiknað af Oliver Messel frænda Snowdon lávarðar, en Snowdon
hefur aldrei stigið fæti sínum inn í þetta hús.
Margrétásinn friðarreit
+ Þegar Margrét systir
Elísabetar Englands-
drottningar vill fá aö
vera í friði og njóta lífs-
ins fer hún til Mustique
sem er eyja í Carabiska
hafinu en þar á hún hús.
Eigandi eyjunnar heitir
Colin Tennant og er góð-
ur vinur prinsessunnar.
íbúarnir eru um það bil
300 og flestir innfæddir.
Colin Tennant gaf Mar-
gréti og Lord Snowdon
lóð á éyjunni í brúðar-
gjöf. Þau létu síðan
byggja húsið en Lord
Snowdon hefur aldrei
stigið fæti í það. Skýring-
in er sú að um það leyti
sem húsið var fullbyggt
voru þau hjónin farin að
lifa hvort sínu lífi. Hjóna-
bandið gekk ekki sem
best. Lord Snowdon ferð-
aðist víða um heim og var
sjaldan einn síns liðs, oft-
ast var hann í fylgd með
konum. En Margrét flúði
út á eyjuna Mustique þar
sem hún gat verið í friði
fyrir forvitnum augum
fjöldans. Danskur ljós-
myndari fékk nýlega
leyfi til að taka myndir af
húsinu á Mustique.
+ .. Hér ætla ég að liggja". sagði
enska konan Rita Ward og hreiðraði
um sig í sjúkrarúmi á sjúkrahúsi I
Northampton. i meira en eitt ár hafði
hún haft þrautir i maga og læknirinn
hennar sagði að uppskurður væri
nauðsynlegur en það væri eins árs
bið eftir plássi á sjúkrahúsi. Rita var
að vonum ekki ánægð með þessi
málalok svo hún tók til sinna ráða
Þegar Ijósmyndarinn heimsótti Ritu
sagði hún að læknirinn sem hefði
skoðað hana hefði tilkynnt henni að
hún yrði skorin upp að viku liðinni.
+ Jazzleikarinn heimsfrægi Count Basie sem orúinn er 76 ára hélt
nvlega tónleika I hljómleikasalnum I Tivoló í Kaupmannahöfn
ásamt 16 manna hljómsveit sinni. Hann hlaut frábærar móttökur og
stemmningin I salnum var eins g hún getur best orðið. Hér fær
Count Basie sér ölglas fyrir hl jómleikana.
Steinunn Símonardótíir
Zoega—Minningarorð
Aðfaranótt 10. sept. s.l. andaðist
tengdamóðir min, Steinunn
Símonardóttir Zoéga, í sjúkrahús-
inu á Norðfirði eftir örstutta legu
á 94. aldursári.
Hún fæddist 7. okt. 1883 i
Bakkakoti i Skorradal. Foreldrar
hennar voru hjónin Sigríður
Daviðsdóttir, bónda Björnssonar
á Miðsandi á Hvalfjarðarströnd
og Símon Jónsson, bónda á Efsta-
bæ i Skorradal, Simonarsonar.
Bjuggu þau hjón lengst á Ið-
unnarstöðum i Lundaryekjadal.
Eignuðust þau mörg börn, en 6
komust upp og voru þau séra
Bjarni, prófastur á Brjánslæk,
annálað ljúfmenni, Ingigerður,
saumakona i Reykjavík, Jón
bóndi á Stóru-Fellsöxl, Steinn-
unn, sem hér er minnzt, Herdis,
kona Jónasar Snæbjörnssonar,
kennara frá Hergilsey, og Magnús
bóndi á Stóru-Fellsöxl, sem nú er
einn á lífi af þeim systkinum.
Auk þess átti Steinunn einn hálf-
bróður, Jóhann bónda á Litlu-
Fellsöxl. Öll voru þau systkinin
greind og vel að sér, eins og þau
áttu kyn til.
Símon andaðist 1896 ogsfluttist'
ekkja hans ári- seinna vestur á
Barðaströnd til séra Bjarna sonar
síns með börn sín og dvaldist hjá
honum til æviloka. Olust tvö
yngstu börnin upp þar.
Arið 1902 hélt Steinunn til
Reykjavíkur til náms. Er það til
marks um greind hennar og góð-
an undirbúning. að hún settist i 4.
bekk Kvennaskólans og útskrifað-
ist þaðan 1903. Hafði hún mikið
gagn af þessu námi og stóð sig
afbragðsvel. Vann hún síðan við
verzlunarstörf hér i Reykjavík
þar til hún fluttist til Seyðisfjarð-
ar og þaðan til Norðfjarðar 1911,
þar sem hún réðst til verzlunar
Konráðs Hjálmarssonar. Þar
kynntist hún Tómasi Zoéga, sem
líka vann við sömu verzlun. Tóm-
as var sonur Jóhannesar skip-
stjóra i Reykjavik, Tómassonar,
formanns i Bræðraparti á Akra-
nesi Zoéga, og Guðnýjar Hafliða-
dóttur Nikulássonar í Reykjavik,
og var hann eina barn þeirra
hjóna, sem upp komst. Tómas fór
austur á land skömmu eftir ferm-
ingu í atvinnuleit og var fyrsta
árið á Eskifirði en fluttist siðan
til Norðfjarðar og átti þar heima
til æviloka. Tómas réðst til Spari-
sjóðs Norðfjarðar 1925 og var
sparisjóðsstjóri þar til hann lézt
1956. í eftirmælum um Tómas eft-
ir Kristinn Ölafsson, sem var um
skeið bæjarfógeti á Norðfirði, seg-
ir m.a.:
„Tómas sparisjóðsstjóri vakti af
lífi og sál yfir stofnun þeirri, er
honum hafði verið trúað fyrir,
sem vænta mátti af svo sómakær-
um manní. Það má segja, að hann
hafi þar jafnan haft að leiðarljósi
hag og öryggi sparisjóðsins, þegar
hrævareldur striðsgróða og boða-
föll kreppu riðu hjá, enda tókst
honum að sigla heilu skipi í höfn,
án teljandi áfalla, þegar aðrir
höfðu réttu stóra. —
Hann var stálheiðarlegur i öll-
um viðskiptum, enda er það
dyggð, sem sízt má vanta í slíkum
stöðum. Hann var mikill verkmað-
ur, og hamhleypa til allra skrif-
stofustarfa og vann þar á við tvo.
Honum var mjög sýnt um með-
ferð á tölum og öllu viðkomandi
bókhaldi. Yfirleitt má segja, að
Tómas hafi veri sérstakt snyrti-
menni í allri framgöngu og allt
sem hann snerti við bar svipmót
snyrtimennsku og reglusemi."
Steinunn og Tómas giftust 17.
jan. 1914 og bjuggu alla tíð á
Norðfirði. lengst af á Sæbóli.
Þeim varð þriggja barna auðið,
Unnar, sem gift var Jóni Sigurðs-
syni, skipstjóra, en er nú póstfull-
trúi á Norðfirði, þau áttu fjórar
dætur, Jóhannesar, hitaveitu-
stjóra i Reykjavik, kv. Guðrúnu
Benediktsdöttur, og eiga þau fjög-
ur börn, og Reynis, gjaldkera í
Dráttarbrautinni h.f., Norðfirði,
kv. Sigriði Jóhannsdóttur, og eiga
þau fjögur börn.
Þau Steinunn og Tönias voru
bæði vel greind og vel menntuð
þótt ekki hefðu þau langa skóla-
göngu að baki. Segja má, að Tóm-
as hafi verið mannblendnari og
félagslyndari en Steinunn. Hann
gat verið bráðfyndinn í tali, hafði
ánægju af kveðskap, var enda
hagmæltur og gat Rastað fram
gamanstökum, þegar vel lá á hon-
um. Steinunn unni líka ljóðum og
þulum, var vel að sér i ættfræði.
einkum Borgfirðinga, og mátti
margt af henni læra i þeim efn-
um. þvi að hún kunni vel að segja
frá. Alla tíð voru þau hjón nuklir
sjálfstæðismenn.
Skömmu eftir lát manns síns
fluttist Steinunn til Reynis sonar
síns og Sigriðar konu hans og
dvaldist hjá þeim til æviloka. Þar
leið henni vel, enda voru þau hjón
henni einstaklega góð. Hún var
heilsuhraust lengst af, en fyrir 10
árum veiktist hún og lá um skeið
þungt haldin á skjúkrahúsi. Hún
náði sér þó aftur að nokkru, þótt
ekki kæmist hún til fullrar heilsu,
enda kom þá líka til sjóndepra og
eins bilaði heyrnin, sem hún fékk
þó nokkra bót á með heyrnartækj-
um. Hún þurfti þvi talsverðrar
hjálpar við, og annaðist Sigríður
tengdadöttir hennar hana af
stakri prýði og mikilli umhyggju,
og er varla hægt að segja, að hún
hafi vikið af bæ siðustu árin.
Steinunn hélt þó andlegri heilsu
sinni til hinztu stundar, klæddist
nær daglega, kvartaði aldrei,
hafði gaman af að fá heimsóknir
og var kát og létt i lund. Steinunn
tók litinn þátt i félagsmálum, en
fylgdist vel með þjóðmálum og las
mikið sér til skemmtunar og fróð-
leiks. Hún hafði ánægju af tónlist
og lék svolítið á orgel. Líka prjón-
aði hún og heklaði af vandvirkni
og smekkvisi, meðan hún hafði
sjón til.
Eftir að við Jóhannes giftumst
kom Steinunn alloft í heimsókn
til okkar. meðan hún hafði heilsu
til ferðalaga. Dvaldist hún þá hjá
okkur og bræðrum sinum á Stóru-
Fellsöxl. Fór hún þá oft í smá-
ferðalög með okkur, þvi að hún
hafði yndi af að kynnast nýjum
stöðum á landinu. Hún var barn-
góð og hafði gott lag á börnum.
sagði þeim sögur og för með þulur
fyrir þau. Steinunn var ættrækin
og trygglynd og góður vinur vina
sinna. Hún bar mikla umhyggju
fyrir börnum sinum og barna-
börnum og fylgdist vel með hög-
um þeirra. Þegar hún lézt átti hún
40 afkomendur og mundi alla af-
mælis- og tyllidaga hjá þeim, enda
var hún með afbrigðum minnug.
Bæði voru þau hjón höfðingjar i
lund og þótti sælla að gefa en
Þiggja.
Steinunn veiktist að morgni 9.
sept, og var flutt í sjúkrahús að
læknisráði. Þar andaðist hún
skömmu eftir miðnætti 10. sept og
fékk hægt andlát.
Minningarathöfn uni Steinunni
fór fram frá Norðfjarðarkirkju
s.l.. mánudag en útför hennar
verður gerð frá Fossvogskapellu i
dag, kl. 3. e.h.
Guðrún Benediktsdóttir.