Morgunblaðið - 03.12.1977, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. DESEMBER 1977
AthuKandi væri fyrir
yður að slaka dálítið á
axlaböndunum!
Nenni ekki að matbúa
enda brennur allt við hjá
Alveg ástæðulaust að
vera með þras út af bux-
unum hans bróður míns
sáluga, þú getur vel not-
að þær í vinnuna!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
A(5 vinna spil á snyrtilegan og
öruggan hátt er alitaf ánægjuleg
reynsla. Detla er auövitaö nokkuö
algengt en (iryggiö misjafnlega
mikiö. Sptliö i dag býöur upp á
nijög skemmtilega úrvinnslu.
Norður gefur, allir utan hættu.
Noröur
S. 852
H. Á86
T. KDG3
L. 854
Vestur
S. KIO
H. D94
T. 862
L. DG1097
Austur
S. G9743
H. 1075
T. 974
L. K6
Suöur
S. ÁD6
H. KG32
T. Á105
i, Á32
Hann Gvendur er kominn með 157 hlaupabólur, ég taldi þa*r
sjálfur!
Ad skrifa rétt
„Góðan daginn, Velvakandi.
Skammt er nú stórra högga á
milli þar sem helzt ekki má sjást
orðið ,,kona“ á prenti og svo þessi
smáborgaralegi skætingur um zet-
una, sem ég vildi taka þátt í. Ég
vil hafa zetuna og vildi gjarnan
taka upp hanzkann fyrir ýmsa al-
þingismenn þó að ég sé yfirleitt
leið á þeim.
Mér finnst nú skáldið færast
full mikið í fang að vera að veita
fólki tilsögn í stafsetningarregl-
um og það bæði í íslenzku og
þýzku í einu. Það kunna margir
þýzku hér á landi og hafa níeira
að segja lært málfræðina líka.
Nógur er nú glundroðinn hér þó
að fólk reyni að skrifa eins rétt og
hægt er og misnoti ekki þannig
ritfrelsið. Mér finnst það ganga
guðlasti næst að skrifa vísvitandi
vitlaust en öðru máli gegnir um
þá sem ekki geta skrifað rétt.
Og þó að hæstaréttardómari
(Eggert Glaessen) hafi hjálpað
skáldinu forðum með kænsku og
lögvisi þá hefur hann áreiðánlega
ekki órað fyrir að það yrði misnot-
að svo mjög.
Virðingarfyllst,
Sigrún."
0 Ein mínúta
„Margir fleiri en ég og kona
mín munu hafa oróið undrandi er
útvarpsráð sýndi þá rögg af sér að
veita biskupi eina mínútu til að
flytja orð kvöldsins um jólaföst-
una.
Vel má vera að biskupinn hafi
ekki farið fram á lengri tíma
vegna þess að honum hefur verið
ljós afstaða ráðsins til kristin-
dómsins í landinu, enda þótt flest-
ir eða allir i útvarpsráði hafi verið
skfrðir til kristinnar trúar. Er út-
varpsráð virkilega að gera tilraun
til að afkristna þjóðina? Eða er
það að taka Rússa til fyrirmyndar
á þennan hátt?
Ef það hefði sýnt þá tillitssemi
að veita 3—5 • minútur mundu
menn hafa sætt sig við það. Ekki
verið að takmarka timann svona
naumt ef um það efni er að ræða,
sem slævir siðferðiskennd hlust-
enda.
Mig undrar að biskupinn skyldi
ekki strax fyrsta kvöldið biðja
fyrir útvarpsráði. — Ekki myndi
af veita.
Jón Þórðarson."
% Er Stalín hér?
„Það mætti segja mér að
leikritin Stalín er ekki hér eftir
Véstein Lúðviksson og Skjald-
hamrar Jónasar Árnasonar verði
þau einu sem iifa af allri fram-
leiðslunni. Skjaldhamrar verða
klassiskir eins og Njála svo fram-
arlega sem marxismanum tekst
HÚS MÁLVERKANNA
Framhaldssaga eltir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
13
Suður er sagnhafi í þrem grönd-
um og út kemur laufdroltning.
(íi einilega eru átta slagir öruggir
án tilþrifa. Austur lætur eflaust
kónginn til að hann sé ekki að
flækjast fyrir og fær slaginn. En
fyrir okkur, sem spilum spilið,
segir kóngurinn sína sögu. Vestur
virðist eiga fimmlit. Aftur kemur
lauf og nú tökum víð á ásinn og
síöan þrjá slagi á tígul og báðir
eru meö. Þelta virðist heppilegur
og tilvalinn tími til aö vestur taki
laufslagi sína. Við spilum þvi
laufi. í ljós kemur aö vestúr áttí
fimm í upphafi og eftir að vestur
hefur tekið slagi sina er staöan
þannig:
N'orður
S. 8
H. A86
T. G
L. —
Vestur
S. K10
H. D94
T. —
L. —
D
II. KG3
T. —
L. —
Og hann getur engu spilað án
þess að gefa niunda slaginn.
I'n lesendur ættu að athuga
hvað skeður sé frjórði tígulslagur-
inn lekinn of snemma.
Carl Hendberg
forstjóri sem orðið hefur
fyrir margvíslegri reynslu,
en ann fjölskyldu sinni, lif-
andi sem látinni, hugástum.
Dorrit Hendberg
fjórða eigínkona hans.
Emma Dahlgren
prófessor I sagnfræði. Hefur
verið utan lands um hrið.
Susie Albertsen
Systir Dorrit Hendberg,
haldin skefjalausum áhuga
á fallegum fötum. eiturlyfj-
um og peningum.
Björn Jaeobsen
ungur maður sem málar
mannamyndir.
Morten Fris Christensen
ungur maður sem leikur á
pfanó.
Birgitte Lassen
ung stúlka sem skrifar
glæpasögur og hefur auga
fyrir smámunum.
dálítið til eiturlyfja... og
svo... svo kom löggan og ætlaði
að taka mig... og þá rann það
upp fyrir Carli þegar mál voru
athuguð að ég var eiginlega
tengd honum.
— Tengd honum?
— Kannski ekki beinlínis.
Hún vatt vandræðalega upp á
sig f stólnum.
— En systir mömmu minnar
var sem sagt fyrsta konan hans
og þar með hafði ég eiginlega
alveg leyfi til að telja hann
hálfgildings frænda minn.
Ekki það að hann hefði nokk-
urn tfma haft samskipti við
fjölskyldu þessarar frænku
minnar eftir að hún var dáin...
en nú alit f einu fannst honum
eins og hann bæri einhverja
ábyrgð. Og þá kom hann þvf
þannig í kring að ég byggi á
heimili hans meðan ég væri í
afvötnun.
— Og nú ertu orðin heilbrigð
og færð tf/.kuverzlunina þfna
eins og skot.
— Tja, ég hef kannski látið
orð falla um að það sé það eina
sem mig langar til I Iffinu. Mig
dreymir um það allar stundir.
Það er það eina sem gæti fært
mér gleði og hamingju. Það get
ég svarið. Og það eina sem get-
ur leitt til þess að ég byrji ekki
aftur í dópinu... Og það var nú
í hans fyrirtæki sem ég varð
háð eiturlyfjum, svo að það má
eiginlega kenna það slælegu
eftirliti þar að ég ánetjaðist
því.
— Já, en Susie. Þetta er al-
veg Ijómandi. Ég hlakka til að
koma í þetta boð.
Rödd Björns var full af
hlýju.
— Og bráðum ferðu að verða
í meira lagi eftirsóknarverður
kvenkostur. Gættu þfn á þvf að
ég fari ekki að gera hosur mín-
ar grænar fyrir þér.
— Ja, ég veit auðvitað ekki
hvort ég fæ peningana... en
þið hljótið að sjá að það er
ýmislegt sem bendir til þess.
Allt f einu þetta kvöldverðar-
boð mér tíi heiðurs og samtfmis
þvf kemst ég á snoðir um að
Dorrit hefur tekið alla þessa
peninga út úr bankanum.
— Hún hefur bara verið að
kaupa sér nýjan loðfeld.
— Já, það getur auðvitað vel
verið.
Rödd Susie var hikandi þegar
hún bætti við.
— En ég held nú ekki. Ég
meina að það er Carl sem gefur
henni það og allt slfkt er greitt
af honum. Hún hefur f raun og
veru ekki neitt til að eyða pen-
ingunum f...
— Nema í þig...
— Og svo auðvitað í kvöld-
verðinn handa okkur öllum.
Þau ætla líka að bjóða þessari
dularfullu Ijóshærðu sem býr f
húsi hókaútgefandans.
— Þetta verður hin herleg-
asta nágrannaveizla.
Susie reis upp og klæddi sig
aftur f rúskinnsjakkann. Sömu-
leiðis setti hún aftur upp gler-
augun.
— Hvers vegna gengurðu
með þessi gleraugu. Þú verður
óeðlileg og barnaleg með þau.
Björn rétti fram höndina og tók
af henni gleraugun og virti
hana fyrir sér andartak.
— Ég hefði hug á þvf að mála