Alþýðublaðið - 08.11.1958, Blaðsíða 7

Laugardágur 8. nóv. 1958
A 1 þ ý 3 u b I a g i 3

bauka við stóra vel. Þessi véi
jer.-til þess að sópa göturnar,
; sögðu þeir. Samt sópar bún
. ekki sérlega vel í rigningu.
: S 70 vantar okkur stundum í
hana rétta kusta og þá geng-
L>r allt á afturfótunum.
að gerast, þá má ekki. set.ia
það á prent.
* Við spurðum indriða hvort
hann væri með nokkuð í
smíðum og sögðum að eftir
aldaranda hefðum við búizt
við honum með alskegg eða
að minnsta kosti hökutopp.
SIDAS.TI.H)IÐ föstudags-
fevöld hélt KK-sextettinn
hljómleika í Aausturbæj-
arbíói. — Húsið'var þétt-
.skipao, og voru áheyrendur að
miklum meirihluta af yngri
kynslóðinni. Það hví'idi ein-
hver deyfð yfir hljómsveit-
inni í fyrstu og sömuleiðis
söngvurunum — Eily Willi-
ams Og Ragnari Bjarnasyni.
Úr þessu rættist þó nokkuð
síðar og einkum Elly gerði
sína vísu og hlykkjaðist um
sviðið að hætti vinsælustu er-
Xendra dægurlagasöngvara. —
Enda þótt siíkar hreyfingar
séu vandasamar er þó virð-
ingarverð hver tilraun i þá
átt að lyfta drunganum, því
slíka hljómlist sem þessa hæf
ir ekki að flytja með jarðar-
fararsvip. — Þegar rokkið
gamla kom hýrnaði heldur' yf_
ir hópnum og jafnvel áheyr-
endur æptu dáiítið. —Þarna
voru og sungin spönsk og ít-
ölsk lög — skemmtileg tii-
foreyting frá þessu sífellda am
eríska væli. Ðægurlög frá
þessum slóðum eru nú að
verða mjög vinsæl hér á landi
— hið kalda hjarta landans
er að bráðna fyrir suðræn-
um hita. •— Elly og Ragnari
tókst eiginlega bezt í tvísöng
sínum, t. d. sungu þau „Ten
thousand miles“ snoturlega,
sömuleiðis „Mango“, en Þar
eiga þau við of hættulega
keppinauta að etja, þar sem
Nína og Friðrik hafa nýlega
sungið þetta vinsæla lag í
kvikmynd í Austurbæjarbíói.
Trommuleikari hljómsveit-
arinnar lék trommusóló í einu
lagi og ætlaði alit um. koll að
keyra í fagnaði yfir þeim
bum'buslætti. Ekki má gleyma
liinni spánnýju þjóðaríþrótt
íslendinga — húla-hoppinu,
sem tveir ungir piltar sýndu
af mikilli fimi.
Loks nokkur orð' um dægur
lagatextana. — Þeir voru
langflestir á enskri tungu. Nú
mætti telja vítalaust þótt
þannig væri sungið til þess að
forðast iþennan margumtala
grjótharða ís'lenzka dægurlaga
textaleir — ef þessi enskm
Ijóð væru hótinu betri. „I
love you — and you love me“
er helzta uppistaða flestra
þeirra. Nei, þau eru ekkert
skárri', og þótt ef til vi]] sé
hryggi'legt að unglingarnir
söngli tóma vitleysu, er þó
skárra a<5> þeir syngi eigin vit-
leysu heldur en, annarra. —
Enda kom þarna skýrt í )jós,
að lagið, sem langmesta hrifn
íngu vakti, var með íslenzkum
texta — að vísu ekki háfleyg-
um, en skemmtilegri hringa-
vitleysu. — Þennan texta
skildu unglingarnir og þurftu
ekki að hræðast brenglaðan
framburð á lítt skiljanlegum
orðum.
— Aftur á móti mistókst
Framhald á 8. síSu.
11II1111111111111111111111111111111111II11(M11111111111111111M11111111111II111! 11M111111111111111111!1111111111111111111111r
= r -
I IJt og suður |
^lllllllllllllllllllltlllllllllllltlllllllllllllllllllllllllllltltllllllltlltlttllllllllttÍtltlIllltltlllllllllltlllltlllMlin.
ÞEIR komu gangancfi vestan
Ægissíðuna og stefndu út i
Skerjafjörð. Það voru pollar
á götunni og margt að skoða.
Lækir frá stærstu pollunum
niður á mlarbakkann og sunn
ar lá göniul trilla á kampin-
um án hlunna.
* Við tókum ferðalangana tali:
Þeir hétu Jón og Sigurður-,
báðir í átta ára bekk. Þeir
sögðust báðir eiga heima á
Ægissíðunni. Samt voru þeir
ekki bræður. Jón var Sigurðs
son, en Sigurour Lárusson.
Þá lá 1 augum uppi að merm,
sem heita svo óiíkum nöfn-
um eru ekki bræður, heldur
vinir, sögðu þeir.
* Við spurðum hvort karlarn-
ir, sem eiga báta við Ægis-
síðuna, væru hættir að fara
á sjó. Jón sagði að þeir væru
hættir, að minnsta kosti fiest
ir þeirra. Hins vegar fór
hann stundum með pabba sín
um á sjó í sumar er leið.
* Hvort þeir hefðu veitt rauð-
maga. Nei, þeir voru með
færi. Fengu stundum nrikið.
Stundum alveg glás. Sigurð-
ur hafði hins vegar lítið far-
ið á sjó í sumar. Nú var skól-
inn byrjaður sögðu þeir.
Hvort það væri gaman? Ja,
svona stundum. Við spurð-
um hvað kennslukonan
þeirra i skólanum héti. Þeir
urðu fyrst dálítið undrandi á
svipinn, Jón og Sigurður.
Síðan móðgaðir. Það kenndi
þeim engin kennslukona í
skólanum sögðu þeir heldur ;|
kennari. Hann var ágætur.
Reikningur er skemmtileg-
asta fagið sögðu þeir. Gengi i
þeim vel í reikningi? Alveg
ágætlega Það væru ekki
nema stelpur sem ekki gætu
reiknað.
ER við vorum komnir að
Jóni Sigurðssyni, kom mað-
ur skálmandi á móti og við
brugðum upp myndavélinni,
svona til gamans. Þetta var
Indriði G. Þorsteinsson,
skáld og blaðamaður, og
blaðamaðurinn var ofarlega
íhonum í dag. (Blaðamenn
eru nefnilega alltaf að flýta
En Indriði vildi hvorki ræða
skeggtízku eða tala um skald
skap, í rigningu á miðjum
Austurvelli. Hann hraðaði
sér áfram vestur yfir völlinn •
og við fórum niður í Lækj-
argötu.
Ú; ::. \ •• ••
☆
VIÐ kvöddum þá félagana og
fórum áleiðis í bæinn en Jón
Og Sigurður héldu áfram út
Skerjafjörð.
Fyrir austan íþróttavöllinn
gengum við fram á þrjá
nienn, sem voru eitthvað að
☆
sér.) Á leið í viðtal? spurðum
við. Ekki aldeilis. Hitta
mann. Nokkuð að frétta?
Frétta, hér gérist aldrei
neitt, og þótt eitthvað kynni
*
ÞAÐ voru margar fallegar
myndir í glugganum hjá
Flugfélaginu í Lækjargötu 4
og þar sem við erum ákaf-
lega vei-kir fyrir fallegum
myndum, þá fórunr við inn í
afgreiðsluna til þess að vita
hvort þeir ættu fleiri mvnd-
ir þar.
Við fórum inn á skrifstofuna
á ,.bak við“ og bárum upp
erindið. „Því miður engar
myndir hér,“ sagði stúlMan,
sem við hittum. Þetta var
um þrjnleytið og það lagði
ilmandi kaffilykt fram úr
herbergi inn af skrifstof-
unni. Við gerðum okkur
heimakomna og kíktum inn.
Þar sat stúlka og drakk kaffi. '
Við spurðum hvort við mætt
um taka mynd. Stúlkan sem
heitir Hlif, sagði „allt í lagi,
en bara ekki á meðan hún
væri að borða kökuna. Mað-
ur verður svo skakkmynnt-
ur á svoleiðis mynd,“ sagði
hún.
H4 Sam-t tókum við myndina
meðan hún borðaði kökuna
og vonum að lesendur séu
okkur sammála um að þessi
mynd sé mun skemmtilegn
heldur en Þó stúlkan hefði
fyrst lokið kaffinu og setið
svo fyrir á eftir —• nema
kennske ef hún hefði þá
komið í sundbol.
Sv. S.
☆