Alþýðublaðið - 20.11.1958, Blaðsíða 11

Fiugvélamara
Flugfélag: íslands h.f.:
Millilandaflug: Gullfaxi er
væntanlegur til Rvk kl. 16.35
í dag frá Kaupmannahöfn og
Glasgow. Flugvélin fer til
Glasgow og Kaupmannaliafn Q
ar kl. 08.30 í fyrramálið. — 1
Innanlandsflug: í dag er áætl
að að fljúga til Akureyrar, |
Bíldudals, Egilstasða, ísafj., |
Kópaskers, Patreksfjarðar og
Vestmannaeyja. —■ Á morgun
■e ráætlað að fljúga til Akur-
eyrar (2 ferðir), Fagurhóls-
mýrar, Hólmavíkur, Horna-
ijarðar, ísafjarðar, Kirkju-
bæjarklausturs, Vestmanna-
eyja og Þórshafnar.
Loftleiðir h.f.:
Saga er væntanleg frá
Hamborg, Kaupmannahöfn
og Oslo kl. 18.30.. Fer síðan
til New York kl. 20.
Eimskipafélag íslands h,f.:
Ðettifoss fef' frá Siglufirði
í dag 19.11. til Vestfjarða- og
Faxaflóahafna. Fjallfoss kom |
til Hull 18.11. íer þaðan til «.
Rvk. Goðaíoss íer frá New 1
York 19.11. til Rvk. Gullfoss j
kom til Rvk 17.11. frá Leith
og Kaupmannahöfn. Lagar-
foss kom til Hamborgar 18.
11. fer þaðan 19.11. tii Len- ,
ingrad og Hamina. Reykja- !
foss fór frá Akarnesi 18.11.
til Keflavíkur og Rvk. Selfoss
íór frá Kaupmannahófn 17.
11. til Hamborgar og R-vk.
Tröllafoss kom til I,eningrad
16.11. fer þaðan til Hamina |
og Rvk. Tungufoss fer frá
Rvk kl. 15.00 í dag 19.11. til
ísafjarðar, Sauöarkróks, —
Siglufjarðar, Daivíkur, Ak-
ureyrar og Húsavíkur.
Skipaíleild S.Í.S..
Hvassafell' er í Ábo, fer það
an til Gdansk. Arnarfell er í
Leningrad. Jölsulfell er á Ak-
ureyri, Dísarfell letsar á Eyja
fjarðarhöfnum. Litlafell. fór
frá Rvk í gær áleiðis til Þórs-
hafnar. Helgafell er væntan-
legt til Reyðai’fjarðar 22. þ.
m. frá Gdynia. Hamrafell er
í Batum.
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla er væntanleg til Ak- :
ureyrar í dag' á vesturleið.
Esja fór frá Rvk í gær vestur
um land í hringferð. Herðu-
breið er á Austtfjörðum á suð g
urleið. Skjaldbreið er á |
Skagafjarðarhöfnum á vestur
leið. Þyrill er í Rvk. Skatft- g
fellingur fór frá Rvk í gær til g
Vestmannaeyja. Baldur fer g
frá Rvk í dag til Öiafsvíkur, g
Grundárf j arðar, Stykkish. og |
Flateyjar.
MIKIÐ magn af eplum er
væntanlegt til landsins á lau-g-
ardaginn og má búasf við að
þau verðii komin í verzlanir á
þriðjudag. Tegundin „Jonat-
an“ mun nú kosta 9—10 kr. kg.
en kostaði 18.85 í fyrra. iEr það
því stórlækkun, sem stafar af
auknu framhoði á Ítalíu. „Deli-
cious“ kostar 17-18 kr. nú, eða
líkt og í fyrra. Meira af epl-
um kemur um mánaðarmótin.
45—50 þús. kassar verða flutt-
ir inn, svo að feikinóg verður
til. Eplin eru af góðri uppskeru.
Appelsínurnar kornía um mán-
aðanmótin. Veðu(r um minna
magn að ræða en af eplum, en
ætti samt að duga.
I* ititnney:
Orðstír
deyr aldregi
— Gott og vel, sagð; hann.
Það er réttast að ég leysi frá
skjóðunni. Að svo mæltu
skýi’ði hann frá því, að það
þafði vjealið hann, sem gaf
skipun um að þær skyldu
fluttar, allar þrjár, aftur til
fangabúðanna frá Königs-
berg. Þegar þær komu,
hefðu þær fyrst verið settar,
hver um s g, í eins manns
klefa. Kvöld nokkurt, um sjö
leytið, hefði Suhren yfirfor-
ingi ákveðið að þær skyldu
skotnar, og hefðu þær vier_
ið leiddar út í garðinn hjá
gasklefunum, þar sem storm-
sve.taríoringi nokkur hefði
skotið þær í hnakkann með
lítilli vélbyssu. Kvaðst hann
sjálfur hafa verið viðstadd-
ur aftökuna, ásamt yfirfor-
ingjanum, lækni og nokkrum
öSrum. Allar hefðu þær tek-
ið dauða síiuun með frá-
bærri ró og hugprýði. Síðan
hefði líkum þeirra verið
varpað í ofnana, þar sem
þau hefðu verið þrennd á_
samt fatatötrunum.
Þegar hann hafði heyrt
skýrslu sína lesna lýsti hann
yfir því, að hann staðfesti
hana með nafni sínu og með
eiðsboði. Vera Atkins gat
þess, að játning þessi skýrði
frá harla glæpsamlegu at-
ferli, en hann kvað sér það
ljóst. Að því búnu rituðu þau
'bæði undir skýrsluna ásamt
vitundarvottum.
Það kom heim við það sem
ungfrú Ban-y hafði sagt, er
undirformginn gat þess að
þær hefðu verið svo las-
burða, að þær hefðu verið
bornar á aftökustað-
inn. Violetta var tekin af lífi
■þeirra síðust, teftir að hafa
horft á aftöku þeirra tveggja,
vitandi það, að sömu örlög
biðu hennar. En sá hinn sami
hetjuandi, sem réði afrekum
hennar í Rúðuborg, og þegar
hún barðist ein gegn heiili
hersveit stormsveitarmanna í
Salon_Ia-Tour, réði því að
hún gekk keik og stolt síðustu
skrefin og beið dauða síns án
þess að bhkna eða blána, en
sýndi þrælmennum þeim, er
að þessu svívirðilega verki
stóðu, hina dýpstu fyrirlitn-
ingu. Hún hafði jafnvel hvað
eftir annað reynt að flýja úr
fangabúðunum, en aðeins til
þess ,að mega halda barátt-
unni gegn fjandmönnu'num á-
fram_.
Schwarzhuber aðstoðar-
var dæmdur til dauða og
hengdur. Fritz Suh ' n yfir
foringi lék lausum : ia um
skeið, en náðist og v ■ sinn_
ig tekinn af lífi SE'.-ik'. ggjlt
dómi.
XXI. KAFLI.
Tanía fer í fina kjólinn.
Þegar Vera Atkins .koro
heim aftur og hermálaráðu-
neytið hafði þar með fengið
örugg gögn í hendur, var í°r‘
eldrum Violettu tilkynnt að
hún væri látin, og hvemig
dauða hennar hiefði að hönd-
um borð; einnig hve hetju-
leg hún hefði orðið við hon-
um_
Þetta voru þungbærar
fregnir eftir að hafa beðið og
vonað svo lengi. Fyrst í stað
voru þau sem lömuð. En er
frá leið, fóru þau að hugleiða
hvernig á því mætti standa,
að þessar þrjár ungu stúlkur
höfðu verið teknar af lífi,
enda þótt fleiri konur brezk_
ar væru í fangabúSunum og
slyppu lífs af. Það var eins og
eitthvað sérstakt gerði að
þær þrjár mættu ekki fyrir
nokkurn mun sleppa, hvað
svo sem því olli. Ekki gat
það verið af reiði gegn Bret-
um, því þá hefði hún átt að
bitna á þeim hinum. Hið
sanna var, enda þótt foreldr-
ar Violettu vissu það ekki, að
sökum æsku og fegurðar
'höfðu einmitt þær þrjár ver-
ið beittar svo svívirðilegum
pyndingum, að koma varð í
veg fyrir, hvað sem það
kostaði, að þær gætu komið
fram sem vitni um hina sið-
lausu og hrottalegu grimmd_
armeðferð, sem hefði óhjá-
kvæmilega orðið til þess, að
enn fleiri hefðu orðið til
þess, að enn fleiri hefðu orð-
iið til saka sóttir af sigur-
vegurunum. Því var morðið
á þeim framkvæmt. Odettu
Churchill var hins vegar
þyrmt, bæði við hinum sví-
virðilegu pyndingum og líf_
láti, þar sem yfirmenn fanga
búðanna gerðu sér vonir um
að það mundi bæta fyrir
þeim Violetta hlýtur að hafa
gert sér það Ijóst, að nú leið
að lokum. Inn um gluggann
heyrði hún skot aftökusveit-
anna og fyrirskipanir böðl-
anna og nábrennsluþefurinn
barst inn til hennar. Eflaust
hefur hún líka öðru hverju
heyrt veinin, þegar lifandi
konum var hrundið inn í ofn-
ana, eða að minnsta kosti
með lífi, enda þótt aðstoðar-
foringi fangabúðanna stæði
til þes ssíðasta fast við þá
fullyrðingu sína að læknir
hefði jafnan skoðað lík hinna
aftek'nu, til að fullvíst væri
að ekki leyndist líf með þeim.
Þegar frá leið rénaði sökn_
uður foreldranna nokkuð, en
hjörtu þeirra fylltust stolti
yfir því, að hafa átt þá dóttur
sem gædd var slíkri dirfsku
og þreki, bæði andlegu og
líkamlegu. Og nú sáu þau í
nýju ljósi hinn ósveigjanlega
vilja, sem hún hafði verið
gædd þegar sem barn, dirfsku
hennar, fjör og sjálfsaga.
Það var nokkru seinna að
þeim barst mjög innilegt
bréf frá Buckmaster hers-
höfðingja, yfirmanni hinnar
frönsku deildar leyniþjónust-
unnar. Þar sagði hann meðal
annars: H
— Mér fannst sem ég yrði
að skrifa ykkur nú þegar ég
hef fengið nánari upplýsing-
ar um hetjudáðir Vioiettu
dóttur yðar, og þá miklu að-
dáun, sem hún vakti hjá ölL
um og hélt hátt merki
Frönsku deildarinnar, sem
við erum öll stolt af.
Það er tvennt, sem hún
vann að afrekum, sem ykkur
er sennilega ókunnugt um
Áður len hún var tekin hönd-
um, varðist hún lengi heilli
hersveit stormsveitarmanna
með hríðskotabyssu sinni.
Hitt er það, að þegar fangia-
lestin, sem flytja átti hana til
Þýzkalands, yarð fyrir loft-
árás og þýzku verðirnir
flúðu í var, miður sín af
hræðslu, komst hún með ein-
hverju móti fram á lestar_
ganginn og gat náð í vatn til
að svala með þorsta með-
fanga sinna. Þessi hetjudáð
hennar hafði hin mestu áhrif
á þá, enda var hún í samræmi
við brezka drenglund og
brezkan hetjuanda.
Ég vona, að þetta létti
nokkuð söknuð yðar og fylli
hjörtu yðar stolti yfir afrek-
um dóttur yðar, sem við öll
dáðum og dáum.
Og seinna þetta sama ár,
eða þann 17. desember 1947,
var Violetta sæmd hinu veg-
lega brezka héiðursmerki,
Georgskrossinum, fyrst allra
kvenna. Iriene Ward, hin
kunna, brezka þingkona, tel-
ur herinn þó ekki hafa verið
þar með næg sæmd sýnd
og hefur síðan sleitulaust
unnið að því, að hún yrði einn
ig sæmd Vikotoriukrossinum
fyrir afrek sín og hetj,u_
lund. Franska stjórnin veitti
henni heiðursmerkið, Croix
du Guerre, snemma á árinu
1947.
Það var í janúarmánuði
1947, að foreldrar Violettu
og dóttir hennar voru kölluð
fil Bdl ki ngh amh al 1 ar til
þess að taka á móti Georgs-
krossinum úr hendi sjálfs
Bretakonungs. Næstu dag-
ana áðuir var Tanía litla,
sem var ekki nema rúmlega
fjögurra ára, og hafði því
lenga hugmynd um örlög
móður sinnar, tók það auð-
vitað sem skemmtilegan
leik, þegar verið var að
þjálfa hana í þeim siðum,
sem krafizt er af þeim, er
njóta þeirrar sæmdar að
ganga fyrir hinn brezka
konung. Og amma hennar
tók upp fína kjóliiinn, sisrn
Violetta hafði keypt handa
dóttur sinni í fyrri leiðangri
sínum til Frakklands. Hún
strauk hann með heitu járni
Bifreiðasalan
og leigan
Ingóifssfræfi f
Sími 19092 og 18966
Kynnið yður hið stóra úr
val sem við höfum af alls
konar bifreiðum.
Stórt og rúmgott
sýningarsvæði.
Bifreiðasalan
og leigan
Ingélfsstræfi 9
Sími 19092 og 18966
og hjarta hennar var stolt og
gleði fyllt, en Tanía litla
horfði á,.— nú átti hún að
koma á mannamót í fyrsta
skipti.
Svo var að heyra sem
konungur hefði kynnt sér
hetjusögu Violettu næsta
vandlega, því hann gat jafn-
vel frætt þau, foreldra
hennar, um ýmislegt í því
sambandi. iSíðan afhenti
hann Taníu litlu Georgs_
krossinn. „Mamma þín á
hann, — gættu hans því vei,”
sagði hann.
Síðan .sneri hann sér að
foreldrum Violettu. — Eg
geri ráð fyrir að mig hefði
brostið hugrekki til að vinna
þau afrek, sern dóttir yðar
vann. Hún var sannarleg
hetja. —■
Þegar þau gengu úr höll-
inni, biðu þeirra ljósmyndar
ar allra helztu blaðanna.
Þeir þyrptust að Taníu
litlu og báðu hana um að
sýna sér heiðursmerkið. —
Hún gerði svo og myndavél-
arnar suðuðu og smelltu án
aflátsj — Hvílíkur h,eiður.
v.arð íblaðaj'j ósmy ndrirunum
að orði.
— Hún mamma á þetta,
sagðl Tanía litla. — Eg
geymi hann bara þangað til
hún kemur beim aftur.
■ *
Alþýðublaðið — 20. nóv. 1958.