Morgunblaðið - 31.01.1979, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. JANÚAR 1979
raðauglýsingar — raðauglýsingar — raðauglýsingar
Vestmannaeyjar
Aöalfundur Sjálfsfæöiskvennafélagsins Eygló veröur haldinn í
samkomuhúsinu Vestmannaeyjum fimmtudaginn 8. febrúar og hefst
kl. 20:30.
Dagskrá:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Bæjar- og landsmálln rædd.
3. Kaffi.
4. Bingó.
St/órnin.
Loki FUS í
Langholtshverfi
auglýsir eftir þátttakendum í leshring um frjálshyggju og
alræöishyggju, sem áætlaö er aö halda í febrúar.
Leiöbeinendur:
Hannes Gizurarson, Hrelnn Loftsson, Róbert T. Árnason og Friðrik
Zóphusson.
Haflö samband vlö skrifstofun Heimdallar, frá kl. 16 í síma 82098.
Lokl FUS
Sjálfstæðisfélögin Breiöholti
Árshátíð
Árshátíö Sjálfstæöisfélaganna í Breiöholtl veröur haldin laugardaginn
3. febrúar n.k. aö Seljabraut 54, í félagsheimilinu.
Húsið opnað kl. 18.30
Matur — Dans — Grfn — Gleði.
Miðar afhentir aö Seljabraut 54, þann 31. jan. og 1. febr. n.k. kl.
20—21 sími 73211.
Sjálfstæöisfélögin Breióhotti.
„Þjóöin var blekkt —
snúum vörn í sókn“
Gerðahreppur
Sjálfstæöisflokkurinn efnir til almenns fundar sunnudaginn 4. febrúar
kl. 14:00 í Samkomuhúsinu.
Ræöumenn: Guömundur H. Garöarsson, fv. alþm., Halldór Blöndal,
blaöam., og Pálmi Jónsson, alþm.
Aö loknum framsöguræöum veröa almennar umræöur og fyrirspurn-
ir. Fundurinn er öllum opinn.
Halldór Blöndal
„Þjóöin var blekkt —
snúum vörn í sókn“
Grundarfjörður
Sjálfstæöisflokkurinn efnir til almenns fundar laugardaginn 3. febrúar
kl. 16:00 í matsal Fiskverkunarst. Soffaníasar Cecilssonar.
Ræöumenn: Lárus
Jónsson, alþm., og
Sverrir Hermanns-
son, alþm.
Aö loknum fram-
söguræöum veröa
almennar umræöur
og fyrirspurnir.
Fundurinn er öllum
oplnn.
Lárus Jónsson Sverrir Hermannsson
Skólamál í Mosfellssveit
Sjálfstæöisfélag Mosfellinga heldur almennan fund um skólamál að
Hlégarði fimmtudaginn 1. febrúar kl. 20.30. Framsöguræöur flytja:
1. Helgi Jónasson fræöslustjóri.
2. Séra Birgir Ásgeirsson formaöur skólanefndar.
3. Pétur Bjarnason skólastjóri.
4. Gylfi Pálsson skólastjóri.
5. Magnús Sigsteinsson formaöur byggingarnefndar skólamann-
virkja.
6. Salóme Þorkelsdóttir formaöur skólanefndar Tónlistarskóla og
varaoddvitl.
Fundarstjóri: Gunnar Bjarnason ráöunautur.
Fundarritarl: Gunnlaugur Briem fulltrúi.
Aö loknum framsöguræöum veröa fyrirspunrir og frjálsar umræður.
Hreppsnefndum Mosfell-, Kjalarnes- og Kjósarhrepps ásamt
þingmönnum kjördæmisins er boðið á fundinn. Fundurinn er öllum
°Pinn- Stjórnin.
Guömundur H.
Garöarsson
Pálmi Jónsson
Kristján Vigfusson
— Minningarorð
Fæddur 4. ágúst 1904.
Dáinn 19. janúar 1979.
Kristján vinur minn er dáinn og
verður útför hans gerð í dag frá
Kapellunni í Fossvogi.
Kristján fæddsit að Úlfsbæ í
Bárðardal í Suður-Þingeyjarsýslu,
sonur hjónanna Vigfúsar bónda
Kristjánssonar og konu hans
Hólmfríðar Sigurðardóttur.Var
hann yngstur þriggja sona þeirra
hjóna.
Kristján fór fljótt að vinna
fyrir sér eins og títt var um unga
menn á þeim árum. Snemma mun
hann hafa eignast sinn fyrsta hest,
en hestar, tamning þeirra og
hirðing áttu eftir að verða snar
þáttur í lífi hans allt til hinztu
stundar.
Eftir að Kristján flyzt til
Reykjavíkur stundar hann ýms
störf sem til féllu svo sem smíðar,
landgræðslu og akstur leigu-
bifreiða.
Seinustu árin rak hann
skerpingaverkstæði sitt „Skerpir",
þar sem hann brýndi hvers kyns
bitjárn og seldi sagarblöð í stórar
og smáar vélknúnar sagirvRómuðu
allir, sem áttu við hann viðskipti
heiðarleika hans og orðheldni.
Hinn 5. júní 1931 kvæntist
Kristján Unni Þorsteinsdóttur,
ágætri og glæsilegri konu, sem
stóð við hlið mannsins síns í blíðu
og stríðu, en hún andaðist 11. apríl
1975. Þau hjónin eignuðust tvær
dætur, þær Sólrúnu og Erlu, sem
báðar eru giftar. Kristján hafði
núna um jólin verið að heimsækja
Sólrúnu, sem býr í Svíþjóð með
manni sínum og börnum. Heim-
kominn úr þessari feð á seinasta
degi ársins fann hann fyrst til
veikinda þeirra sem drógu hann til
dauða á svo skömmum tíma.
Ómældar ánægjustundir höfum
við hjónin átt með þeim Kristjáni
og Únni á heimili þeirra og
hestaferðum um landið með þeim.
Gott var að sækja þau hjón heirrr
og einnig fengum við ekki aðra
meiri aufúsugesti en þau á okkar
heimili. Fyrir allar þær ánægju-
stundir ber að þakka.
Kristján var víkingur af vallar-
sýn. Hár maður, beinvaxinn,
samsvaraði sér vel, ljós yfirlitum
og yfirbragð allt karlmannlegt.
Úrræðagóðut og snarráður á
hverju sem gekk. Avallt var hann
glaður og brosandi. Það geislaði út
frá honum góðvildin og enginn var
fljótari að rétta vinum sínum
hjálparhönd óbeðinn, hvernig sem
á stóð. Slíkan mann var gott að
eiga að vini. Engan sá ég sitja
betur hest, eða hafa yfir þeim
meira vald heldur en hann, án þess
að beita hörku eða þjösnaskap.
Skilningur hans og ást á þessum
ferfættu vinum okkar var með
eindæmum. Svo var og öll hans
umgengni við menn og málleys-
ingja.
Kristján var orðvar maður og
aldrei heyrði ég hann rægja eða
tala illa um nokkurn mann. Ef
honum fannst hann ekki geta lagt
gott til þá þagði hann. Kristján
var skapstór maður en kunni vel
að stilla skap sitt. Seinþreyttur til
vandræða, en lét aldrei sinn hlut.
Ég held að leitun hafi verið að
betri eða glæsilegri fulltrúa Þing-
eyinga í höfuðborginni.
Ég kynntist Kristjáni fyrst fyrir
meira en 20 árum, þá í sambandi
við hesta. Fyrir þann kunningskap
á ég sameiginlegum vini okkar
sem nú er látinn, skuld að gjalda.
Kristján keypti' fyrir okkur
hjónin okkar fyrstu hesta á
Þingvöllum sumarið 1958. Þau
kaup tókust með þeim ágætum að
ekki varð á betra kosið. Ég fullyrði
það að engum einum manni eigum
við hjónin meira að þakka en
honum að við höfum fengið að
njóta þess að eiga, umgangast og
læra að meta hestana okkar. Ekki
eingöngu var Kristján ávallt
boðinn og búinn til þess að aðstoða
okkur í sambandi við allt sem að
hestum laut, heldur var hann
ávallt reiðubúinn til þess að
leiðbeina og kenns börnum okkar
þegar þau komust á legg og fóru að
hafa gaman af hestum.
Kristján kynnti mig fyrir mörg-
um af vinum sínum og er ég
honum ævinlega þakklátur fyrir
það. Má segja að það hafi eins og
ósjálfrátt myndast lítill hópur
vina sem reið út saman um allar
helgar og oftar ef tækifæri gafst.
Var þá ævinlega glatt á hjalla, en
ávallt í hófi þó og bárum við gæfu
til þess að aldrei henti óhöpp eða
slys.
Þá fórum við oft saman vor og
haust kunningjarnir Norður í
land, til þess að heimsækja
tamningastöðvar, skoða og kaupa
hesta. Aldrei bar okkur þar að
garði að Kristján ætti ekki vinum
og kunningjum að mæta hvar sem
stoppað var, sem allir vildu allt
fyrir okkur gera. Ekki furðaði mig
á öllum þessum vinum og
kunningjahópi Kristjáns en oft
varð ég undrandi þegar hann fór
að ræða við þessa menn um hesta.
KrÍ3tján virtist þekkja hvert
einasta hross sem um var rætt og
allar ættir þeirra. Enda var það
svo að í okkar hópi voru engar
ákvarðanir teknar í sambandi við
hesta án þess að hafa fyrst borið
þær undir Kristján.
Kristján starfaði talsvert að
félagsmálum hestamanna. Hann
sat um árabil í stjórn Hesta-
mannafélagsins Fáks í Reykjavík.
Einnig átti hann sæti á landsþing-
um hestamanna og í nefnd þeirri
sem á sínum tíma undirbjó
landsmót hestamanna a Þíngvöll-
um.
Nú þegar vinur minn er allur er
mér efst í huga þakkiæti til hans
fyrir vináttu hans sem að aldrei
bar á skugga öll þessi ár. Fyrir
allar þær ógleymanlegu ánægju-
stundir sem ég, kona mín og börn
höfum átt með honum og Unni
þakka ég.
Ég veit það að honum var ekki
að skapi víl eða vol, en samt sem
áður get ég ekki að því gert að það
setur að mér sáran söknuð og
trega að fá ekki að sjá Kristján vin
minn aftur og finna hans þétta
hestamannahandtak.
Ég og kona mín sendum dætrum
Kristjáns börnum og barnabörn-
um og litla dótturdóttursyninum,
sem fæddist í Svíþjóð þremur
dögum fyrir andlát hans, en sem
Kristján fékk ekki vitneskju um,
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum góðan guð að styrkja
þau öll í sorg þeirra.
G.G.
í dag, miðvikudag 31. janúar, fer
fram útför Kristjáns Vigfússonar,
sem andaðist í Borgarspítalanum
19. þ.m. eftir stutta en stranga
legu.
Kristján var fæddur að Úlfsbæ í
Bárðardal í Suður-Þingeyjarsýslu
4. ágúst 1904: Hann var sonur
hjónanna Vigfúsar Kristjánssonar
frá Ingjaldsstöðum og Hólmfríðar
Sigurðardóttur frá Daðastöðum í
Reykjadal. Hann ólst upp að Úlfs-
bæ ásamt tveimur bræðrum, Sig-
urði Lúther og Jóni.
Ekki stóð hugur Kristjáns til
búskapar, hann fluttist ungur til
Reykjavíkur og vann fyrst við
trésmíðar en fór fljótlega að aka
eigubifreið frá „Aðalstöðinni", sem
var þekkt bifreiðastöð hér í borg-
inni. Síðan vann hann við bifreiða-
yfirbyggingar um árabil og stofn-
aði upp úr því sitt eigið fyrirtæki,
em hann nefndi „Skerpir", og eins
>e, nafnið gefur til kynna var þar
brýnt hverskyns bitstál.
Hér í Reykjavík kynntist
Kristján konuefni sínu, Unni Þor-
steinsdóttur, sem þá vann á
Landssímanum og var ein af stúlk-
unum á „miðstöð". Unnur var
ættuð úr Dölum, nánar tiltekið frá
Bugðustöðum í Hörðudal, þau
gengu í hjónaband 5., júní árið
1931. Þau eignuðust tvær dætur,
Erlu, sem er gift Bjarna Stein-
grímssyni múrarameistara og Sól-
rúnu, hennar maður er Jón Frið-
steinsson, þau eiga 6 mannvænleg
börn og eru búsett í Svíþjóð.
Kristján og Unnur voru mjög
glæsilegt par, hann með hæstu
mönnum og samsvaraði sér vel,
hún há og myndarleg kona. Þau
voru samhent um marga hluti og
vil ég sérstaklega nefna hve barn-
góð og gestrisin þau voru bæði.
Unnur var mjög fjölhæf og
skemmtileg og var hennar sárt
saknað, er hún andaðist 11. apríl
1975. Éftir andlát Unnar fluttist
Kristján til Erlu dóttur sinnar og
Bjarna og bjó í þeirra skjóli eftir
það.
Þó að Kristján yrði ekki bóndi,
var sveitin honum alla tíð mjög
kær, og þá sérstaklega „sveitin
hans“ fyrir norðan. Hann hafði
komið sér upp sumarhúsi í Barna-
felli við Skjálfandafljót og dvöld-
ust þau hjónin og fjölskyldan öll
þar, eins oft og við var komið.
Þá er enn ótalinn einn sterkasti
þátturinn í lífi Kristjáns, en það
var ást hans á hestum. Allt frá því
að hann var barn að aldri, áttu
hestarnir hug hans. í Úlfsbæ átti
heima móðurbróðir Kristjáns og
nafni, Kristján Sigurðsson (afi
minn), þeir nafnarnir voru mjög
samrýndir og þeirra stóra og
sameiginlega áhugamál var hestar
og allt, sem þeim viðkemur. Þetta
áhugamál entist Kristjáni alla æfi.
Hér í Reykjavík eignaðist hann
hesta eins fljótt og auðið var og
efa ég ekki, að félögum hans í
hestamennskunni finnist nú skarð
fyrir skildi, þegar Kristján er ekki
lengur í hópnum. Unnur fylgdi
manni sínum í þessu áhugamáli og
fóru þau á hestbak hvenær sem við
varð komið.
Kristján hafði mjög góða frá-
sagnargáfu og gleymi ég ekki hve
skemmtilega hann sagði frá liðn-
um dögum, t.d. Alþingishátíðinni
1930 o.fl. Allt, sem hann sagði frá,
varð lifandi og skemmtilegt en
aldrei ýkt, og var þá einatt glatt á
hjalla í kringum Kidda frænda,
eins og við kölluðum hann, frænd-
fólk hans.
Mér, sem þessar llnur rita,
verður þessi stóri og fallegi frændi
minn ógleymanlegur. Þegar hann
kom fyrst hingað til Reykjavíkur,
var hann í fæði hjá fóstru minni,
Sigríði, sem var móðursystir hans.
Mínar bernskuminningar eru jafn-
an tengdar Kidda frænda. Hann
taldi ekki eftir sér að fara með mig
út á sleða að vetrinum og draga
mig um bæinn, hitti hann þá oft
vini sína og kunningja og spjallaði
við þá, en ég sat eins og brúða á
sleðanum og beið og hlustaði. Ég
hlakkaði mikið til sunnudaganna á
þeim dögum.
Tvö síðastliðin ár hefur Kristján
ásamt Erlu, Bjarna, Guðjóni mági
sínum og hans konu, farið til
Svíþjóðar um jólin og dvalið hjá
Sólrúnu og Jóni. Það má nærri
geta hve barnabörnin hafa hlakk-
að mikið til þess að fá jólagestina
og ekki sízt afa sinn, sem sá ekki
sólina fyrir þeim. Á næstu jólum
kemur afi ekki með, en ég trúi að
hann og amma verði hjá þeim eftir
sem áður.
Ég votta dætrum hans tengda-
sonum og barnabörnunum mína
dýpstu samúð og bið þeim öllum
blessunar.
Kristjana Þorkelsdóttir