Morgunblaðið - 15.03.1979, Side 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, PIMMTUDAGUR 15. MARZ 1979
raðauglýsingar — raðauglýsingar — raðauglýsingar
fundir
K.A. félagar í Reykjavík
Aöalfundur K.A. klúbbsins í Reykjavík
veröur haldinn n.k. sunnudag 18. þ.m. kl. 2
e.h. í félagsheimili Sjálfstæðisflokksins aö
Langholtsvegi 124.
Dagskrá: Venjuleg aöalfundarstörf.
Önnur mál. „ .
Stjornm.
KAU PM AN N ASAMTÖK
ÍSLANDS
Aðalfundur
Kaupmannasamtaka íslands veröur haldinn
aö Hótel Sögu 20. marz n.k. og hefst kl. 10
f.h.
Kjörnir fulltrúar á fundinn eru hvattir til þess
aö mæta stundvíslega. Stjórnin.
Einbýlishús eöa sérhæð
óskast til leigu í 1 ár. Upplýsingar í síma
13990.
íbúð — Grindavík
Til sölu 3ja herb. íbúö nýstandsett og meö
hitaveitu. Góöir greiösluskilmálar. Uppl. í
síma 92-1746.
Aðalheiður Stein-
þórsdóttir - Minning
Fædd 24. desember 1941
Dáin 1. marz 1979
Hversu oft er ekki brugðizt við
óvæntum harmatíðindum á þann
veg, að vonað er í lengstu lög að
fréttin sé í raun og veru ofheyrn
eða misskilningur? Sérstaklega á
þetta við þegar um slys eða dauða
er að ræða í vina- eða kunningja-
hópi. Þannig varð mér í það
minnsta innanbrjósts morgun einn
fyrir fáeinum dögum er ég frétti
að daginn áður hefði látizt á
fallega heimilinu sínu suður á
Bretlandi vinkona okkar hjóna í
blóma lífsins, frá þremur börnum
sínum og eiginmanni. Við þessa
átakanlegu frétt leitaði ég frekari
upplýsinga, en einungis til að fá
napra fullvissu um að á því heimili
hefði vissulega sól skjótt brugðið
sumri.
Við svo miskunnarlaus örlög
spyrja vinir og þeir sem um sárt
eiga að binda, hví forsjónin skilur
hamingjusöm hjón að með svo
snöggum hætti. Þá er líka hugsað
til tveggja ungra stúlkna, lítils
ljúflings «— 8 ára — og aldraðra
foreldra, sem hér sjá á bak elsk-
aðri móður og dóttur — hvers eiga
þau að gjalda?
I óræðri tilveru fást að sjálf-
sögðu ekki svör við þvílíkum
spurningum, en jafn víst er samt
að þær brenna í muna allra manna
sem hryggðin slær.
Á kveðjustund yfir moldum
þessarar hugljúfu eyfirzku konu
Vegna hinnar óhugnanlegu upp-
talningar Magnúsar Jóhannssonar
í grein hans í Morgunblaðinu 15.
f.m. á öllum þeim slæmu fylgifisk-
um svokallaðra „óhóflegra
skammta" vitamína og steinefna,
sem læknirinn telur upp, finnst
undirrituðum æskilegt, vegna les-
enda blaðsins, að leita upplýsinga
hjá þeim manni, sem allra manna
lengst hér á landi hefur komið við
sögu innflutnings slíkra efna, og
þá ekki síður í því að stúdera áhrif
þeirra, — upphaflega á sjálfum sér
sem sjúklingi fyrir tugum ára,
vegna lömunarveiki, útvortis og
innvortis, sem var að gera lækn-
ana vonlausa um, að hann mundi
halda lífi. En þessi maður er
enginn annar en Marteinn
Skaftfells, fyrrum kennari. I þess-
ari glímu við sjúkdóm sinn farnað-
ist honum betur en nokkur þorði
að vona. Fyrir mikla elju og
ástundun öðlaðist hann góða
starfsheilsu, sem hann hefur hald-
ið síðan.
Fyrsta spurning mín var eðli-
lega sú, í tilefni greinar Magnúsar
hrannast að ylhýrar minningar
umliðinna missera, sem við hjón
og dætur urðum aðnjótandi vinar-
þels hennar og fjölskyldunnar. Þar
merlar í huga göfug kynni á þorra
fyrir tveimur árum er hún, í
samfylgd síns ágæta eiginmanns,
heimsótti okkur í fyrsta sinn til
yndislega smábæjarins — Shen-
field — í nágrenni Lundúnaborg-
ar. Þá hafði verið ákveðið að hann
tæki við stjórn skrifstofu Sam-
bandsins í Bretlandi, svo nánast
var um kynnisferð að ræða til
staðar sem hún, örfáum vikum
seinna, átti að taka við búsforræði
á. Kvíðalaus tilhlökkun einkenndi
fas þeirra, enda var eiginmaður-
inn, með sína viðamiklu reynslu,
að taka við áhugaverðu fram-
kvæmdastjórastarfi, sem einsýnt
var að leika myndi í hendi — hún
að verða enn brýnni félagi maka
síns í ókunnu landi við margvísleg-
ar skyldur, sem starfi hans voru
samfara. Þá mundi koma í hennar
hlut kær móðurskyldan við börnin,
og aukin aðgæsla um skólanám
þeirra og þroska í ólíku umhverfi.
Glæstar vonir hjónanna um fjöl-
skyldulíf sitt ytra rættust sam-
vistartímann og því má ég fullyrða
að dvölin í Shenfield, þessi skjót-
liðnu tvö ár, varð þeim einn
hamingjudagur, sem eftirlifandi
maki og börnin þrjú munu ávallt í
framtíðinni minnast þakklátum
huga.
Við sem í fjarlægð bjuggum og
dósents, hvort hann vissi til þess,
að læknar á Islandi hafi kvartað
undan heilsuspillandi áhrifum af
þeim næringarauka-efnum, sem
hann hefur veitt landsfólkinu kost
á, líkt og gerist í nálægum löndum.
Þessu neitaði Marteinn eindreg-
ið á þá lund, að hann vissi ekki til
þess, að neinn læknir hafi kvartað
undan „heilsuspillandi áhrifum“af
þeim fæðubótaefnum -vitamínum
og steinefnum, sem hann hefur
flutt inn, og flutt eru inn á vegum
Elmaro, sem helgað hefur verið
þessum innflutningi hátt í þrjá
áratugi, ef miðað er við byrjunina,
sem var bæði erfið og smá.
Enn fremur vill hann láta þess
getið, að Vilmundur landlæknir
Jónsson var mjög jákvæður í
þessum efnum. Afstaða lækna
almennt hér á landi vissi hann
ekki annað en væri svipuð til
þessarar næringarauka-neyslu og
gerist meðal frændþjóða okkar. Og
áreiðanlega fari frjálslyndi
vaxandi í læknastéttinni almennt
hér á landi.
unnum þeim velfarnaðar, glödd-
umst yfir hamingju þessara hjóna
og hversu allt gekk fjölskyldunni í
haginn.
Síðast liðið sumar áttum við
hjón leið um fornar slóðir í Essex,
m.a. til að endurnýja kynni við
góða vini, og eins til að rifja upp
indælar minningar margra ára
dvalar í fallega húsinu „okkar" við
Luppitt Close. Þar tóku Gísli og
Allý, ásamt börnunum, okkur opn-
um vinarörmum með sínum hlýja
drengskap og gestrisni og gerðu
með því heimsóknina ógleyman-
lega. Glöggt gestsaugað tók eftir
að snyrtimennskan var þeirra
staðarprýði og að næmar konu-
hendur höfðu aðstoðað gróandann
og eflt þann rósailm og blómaang-
an, sem á móti okkur barst úr
stóra garðinum.
Margt var rabbað og ýmislegt
bar á góma, sem vonast var til að
framtíðin bæri kannski í skauti
sínu, en hér fer sem fyrr að
mennirnir ráðslaga en Guð ræður.
Ekki óraði okkur fyrir að þetta
yrði í hinzta sinn sem við öll
fetuðum léttstíg saman undir eik-
unum háu. Þannig er samt lífið,
enginn veit sinn næturstað, og nú
flytur hnípinn eiginmaður látinn
ástvin yfir hafið til að hljóta leg í
heimalandi.
Við leiðarlok drúpum við hjón
höfði við kistu látinnar vinkonu og
óskum henni guðsblessunar um
hæstu tíð. Eiginmanninum —
Gísla Theodórssyni —, ungum
börnum hennar, öldnum foreldr-
um og öðrum ástvinum vottum við
dýpstu samúð og biðjum þeim
líknar í þraut. Lýsi þeim hið milda
ljós.
KPK
Um bannstefnu lyfjavaldsins
vísaði Marteinn, sem von var, til
almennra mannréttinda í frjálsu
landi, rétt eins og löndunum allt í
kringum okkur, og væru fyrir-
sjáanleg hörð átök um það mál,
þar eð leitað væri nú margra
óvenjulegra bragða til að koma
okkur neytendum heilsubótaefna á
kné.
Með því að dósentinn ofannefndi
fer mörgum og mjög hörðum orð-
um um verksmiðjur og stjórnend-
ur þeirra, sem framleiða
„náttúru-lyf“, sem hann ranglega
kallar svo, og finnur þeim allt til
foráttu, innti undirritaður að því
máli við Martein. Hann kvað það
best, að framleiðendur svöruðu
sjálfir, og því hefði Elmaro talið
sér skylt sem innflutningsfirma að
fá löggilltan skjalaþýðara til að
þýða grein Magnúsar í heild á
ensku og senda síðan öllum, sem
hlut eiga að máli. Kvaðst Mart-
hafa séð nokkrar þessara verk-
smiðja. Og séu aðrar hliðstæðar
verksmiðjur álíka, taldi hann
líklegt, að dósentinn myndi fá góð
svör og gild. Enda væri óhrekjan-
legt, að fjöldi fólks í mörgum
löndum hafi hlotið heilsubót af
fæðuauka-efnum margra slíkra
verksmiðja.
Helgi Tryggvason (kennari)
Það er aldrei auðvelt að setjast
niður og safna hugsunum sínum á
blað við fráfall náins vinar, en
þess örðugra veitist það, þegar
kallið kemur skyndilega og
óviðbúið og grípur eins kaldrana-
lega og örlagaríkt inn í líf nánustu
ástvina eins og var við fráfall
Allýar þann 1. marz s.l.
En slík var viðkynning okkar við
Allý, þann stutta tíma af hennar
lífsleið, sem við fengum að njóta
hennar vináttu og mægða, að við
fáum ekki orða bundist í kveðju-
skyni, þá er hún er kölluð burt frá
okkur öllum svo fyrirvaralaust.
Kynni okkar hófust fyrir hart-
nær 5 árum þegar Gísli og Allý
fyrst kynntust. Nú, eftir á að
hyggja, söknum við þess að hafa
ekki átt fleiri stundir saman, en
minnumst með þakklæti þeirra
góðu stunda sem okkur var leyft
að vera í samvistum við hana bæði
hér heima á íslandi og á fallegu
Ég má til með að stinga niður
penna og þakka fyrir mjög
ánægjulega stund í Melaskóla sl.
laugardag er nemendur skólans
komu fram og fluttu tónlist með
hljóðfærum og söng með miklum
ágætum undir stjórn tónmennta-
kennara skólans, Magnúsar
Péturssonar og Helgu Gunnars-
dóttur.
Lúðrasveit skólans er ung að
árum og ótrúlegt hve góðum
árangri Páll P. Pálsson hefur náð
á svo skömmum tíma. Er það án
efa mikil lyftistöng fyrir tón-
menntalíf skólans að hafa lúðra-
sveit starfandi og mun þess þó
gæta meir síðar.
Söngurinn, flautuleikur og leik-
þáttur frá seinustu jólum vakti þó
sérstaka athygli og mátti þar víða
merkja handbragð Magnúsar
Péturssonar tónmenntakennara.
Söngleikurinn Litla stúlkan með
eldspýturnar var einkar geðþekkur
og vandaður, söngurinn hreinn og
samspil kórs og einsöngvara með
ágætum. Hinir ungu leikendur og
eins söngvarar stóðu sig sérstak-
lega vel og er ég illa svikinn, ef þar
eru ekki á ferðinni efni í góða
söngvara.
Litli kórinn, sem skipaður er
nemendum 2. og 3. bekkjar, þ.e.a.s.
heimili þeirra í Brentwood í
Englandi. Við, sem best þekkjum
til, getum svo vel dæmt um það,
hve mikill hornsteinn Allý og
börnin hennar urðu í lífi Gísla, og
tekur því svo sárt að hún skuli
kölluð á brott einmitt þegar vorið
var að koma, sem hún unni svo
mjög, og framundan voru ráða-
gerðir um upplyftingu og frístund-
ir, sem ekki hafði unnist tími til að
sinna sem skyldi vegna annríkis
við að koma sér fyrir í framandi
landi við aðkallandi störf.
I okkar huga mun Allý alltaf
vera hin glæsilega, skapfasta og
trygga eiginkona og móðir, sem
fyrir einhver óútskýranleg örlög
fékk ekki að ljúka því mikilsverða
lífsstarfi, sem okkur fannst hún
svo mikið vel fallin til. Það mun
ekki á neins valdi að svara þeirri
spurningu af hverju við fengum
ekki að njóta hennar lengur, og því
oftar og sterkar sem þessi
spurning knýr á, því óskiljanlegra
og ótrúlegra er það að við skulum
ekki eiga eftir að vera með Allý
oftar í þessu lífi.
Það er sláandi staðreynd, að
mitt í þeirri eftirsjá og minning-
um sem á sækja þessa daga, hve
lítilmótleg og fátækleg öll orð
reynast þeim, sem svo innilega
vildu kveðja góðan vin á hinztu
stundu á hugðnæman hátt. Því
eigum við að endingu þann kost
bestan að fela góðum Guði alla
umsjá Allýar um ókomna tíð, og
biðja hann að blessa og styrkja
Gísla, börnin, foreldrana og alla
ástvini aðra í missi þeirra og sorg.
I okkar hugum reynum við að láta
góðu minningarnar lýsa upp okkar
harm og kveðjum Allý í dag með
þakklæti í hug og hjarta.
Theodór, Friðrik, Gurrý.
8 og 9 ára börnum, söng létt og
lipurt nokkur lög með undirleik
Magnúsar. Syrpa af vorlögum var
mjög skemmtileg, enda skein
sönggleði úr hverju andliti.
Stóri kórinn tók til meðferðar
vandaðri verkefni, m.a. mjög fal-
legt nýtt lag eftir Magnús Péturs-
son við texta Kristjáns frá Djúpa-
læk og er hvorttveggja samið
vegna ferðar kórsins á kóramót
sem haldið verður á Akureyri um
næstu helgi.
Tónleikunum lauk með því að
kórinn söng íslenska þjóðsönginn.
Það er mikið starf sem liggur á
bak við þessa tónleika, bæði hjá
stjórnendum og nemendum
sjálfum, sem voru um 100 talsins.
Það er okkur foreldrum mikið
fagnaðarefni að skólinn skuli gefa
börnunum tækifæri til að starfa
að þroskandi þáttum í náminu í
skólanum. Þökk fyrir ánægjulega
stund.
Asgeir Guðmundsson.
Tillitssemi
kostar *sm
ekkert
Helgi Tryggvason:
Reynslan er ólygnust
Tónleikar í Melaskóla