Morgunblaðið - 16.11.1979, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. NÓVEMBER 1979
vlH> /C?wv,
KAFFINU
S—’
Ég þekki þá ekki, en þeir munu
vera eitthvað skyldir!
Ég sé það að kötturinn er úti i
garði!
ótrúlegt er það en satt. — í
hvert skipti sem ég hef gift mig
gerir skýfall!
Tvö atriði varð-
andi orkumál
Þegar ég hlustaði á umræðuþátt
um orkumál í útvarpinu nýverið,
komu mér tvö atriði til hugar, sem
mér fannst gerði lítil skil og á
ófullnægjandi hátt; notkun al-
menningsvagna í stað einkabíla og
óhófleg notkun jarðhitans.
Ég býst við að auka megi
notkun almenningsvagna um
helming eða meira, ef rétt er að
staðið; þar er um að kenna of
háum sætagjöldum og lélegri
þjónustu. Ég gæti hugsað mér að
úr þessu mætti bæta á eftirfar-
andi hátt:
1. Fjölga þarf ferðum á flestum
leiðum, helst ein ferð á tíu
mínútna fresti.
2. Að undanteknum mestu anna-
tímunum á að nota minni
vagna. Líklega nóg að hafa
vagna sem tækju 10 til 20
manns. Rekstur þeirra og inn-
kaupsverð hlýtur að vera
minna en stóru vagnanna. Auk
þess yrðu þeir vagnar liprari í
umferðinni.
Einhver mestu auðæfi, sem við
íslendingar eigum, er heita vatnið,
sem við hitum borgina og nálæg
bæjarfélög með. Þegar vatnið hef-
ur runnið um íbúðir okkar er það
látið renna ut í skólpræsin oft 20
til 40 gráðu heitt. Hér missum við
milljarðaverðmæti úr höndum
okkar. Að öllum líkindum erum
við að ganga á forða komandi
kynslóða. Með áframhaldandi
hirðuleysi gæti svo farið að þeir
ættu ekki völ á neinu heitu vatni
úr iðrum jarðar til upphitunar
húsa sinna. Það hlýtur að vera
skynsamlegra að safna saman
meira og minna heitu afrennslis-
vatni og hækka hitastig þess en
ganga jafn gegndarlaust á upp-
sprettu þess heita vatns, sem til
er.
Mér finnst óhóf, tillitsleysi og
frekja vera megineinkenni okkar
Islendinga í orkumálum. Hvernig
væri nú að ráðamenn okka létu
athuga þessi mál nánar?
Einn af þeim gömlu.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Oftast er auðvelt að sjá og
skilja tiltöiulega flókin atriði
þegar litið er á fjórar hendur
spils í dálki dagblaðs. Og hlutir,
sem við borðið virðast torleysan-
legir verða einfaldir og því venju-
lega ekki ástæða til að lýsa
hugsanagangi í smáatriðum.
Spilið í dag kom fyrir í hinni
árlegu Cavendish-keppni, sem
haldin er í New York í góðgerð-
arskyni. Vestur gaf og norður-
suður voru á hættu.
Norður S. KD97
H. ÁKD107 T. 108 L 82
Vestur Austur
S. ÁG5 S. 103
H. 43 H.9652
T. 543 T. 9762
L ÁKG75 Suður S. 8642 H. G8 T. ÁKDG L. D109 L. 643
Algengt var í keppni þessari, að
norður-suður spiluðu fjóra spaða
eftir opnun vesturs á einu laufi.
En í aðeins tveim tilfellum tóku
spilarar í austur virkan þátt í að
hnekkja þessum ágæta samningi.
Suður var þá sagnhafi og vestur
tók fyrsta slaginn á laufkóng.
Þessir tveir í austur höfðu út af
fyrir sig engan sérstakan áhuga á
laufinu en létu þó fjarkann svo að
vestur skipti síður í annan lit.
Vestur tók því næsta slag á laufás
og þá létu herramennirnir í austur
báðir sexið. Eftir þessi afköst varð
spilið eins og opin bók fyrir vestur
og því ljóst að tvo slagi varð
vörnin að fá á tromp.
Vestur spilaði því þriðja laufinu
sem suður tók og spilaði trompi.
En þá tók vestur strax á ásinn og
spilaði enn laufi og sagnhafi
komst þá ekki hjá að gefa annan
slag á trompið. Einn niður.
COSPER
3. Hafa þarf fargjöld svo lág að
fólk hugsi sig ekki um að nota
almenningsvagnana fremur en
einkabílana á þeim leiðum, sem
vagnarnir fara um.
4. Auka þarf áróður fyrir göngu-
ferðum og hjólreiðum og gera
hvort tveggja hættuminna í
umferðinni.
• Táningarog
togstreita
Svar til Þóris skálds.
Það stoð þá ekki á presti
ljótleikans að svara aðfinnslu. Ég
vildi að prestar lútersku kirkjunn-
"W" • ^ Kftir Evelvn Anthonv
L.ausnargjald 1 Fersiu
115
fært hana niður i þennan kjall-
ara. í hvaða tilgangi?
Frakkinn hafði pint hana og
reynt að nauðga henni; og hún
gat imyndað sér að konan með
augun gneistandi af hatri
myndi ekki sýna sér sérstaka
bliðu.
Hún fylltist hamslausri skelf-
ingu, en hún barðist við að hafa
8tjórn á sér. Peters myndi vilja
að hún væri róleg. Hún reyndi
að einbeita sér að þvi að hugsa
um hann og kyrrð færðist yfir
hana á ný. Hún minntist kossa
hans og atlota um morguninn.
Hafði það þá veriö þeirra
kveðjustund? Hún varð að
hleypa i sig kjarki. Endalokin
skiptu engu orðið. Það sem
skipti máli var að taka þeim
með virðingu og stillingu. Hún
kraup á bæn stutta stund, bað
•fyrir honum og fyrir sjálfri sér.
Svo settist hún niður á kalt
gólfið til að biða.
— Hr. Kelly.
James stirðnaði upp þegar
hann heyrði röddina í símanum.
— Hvað er það? sagði James.
— Er eitthvað að? Það var
áliðið kvölds og hann hafði
borðað með frönskum diplómat
og konu hans og þau höfðu rætt
um morðið á Khorvan. Síðan
hafði hann setzt niöur til að fá
sér eina sigarettu áður en hann
gengi til náða.
— Það er yðar að segja til
um það, sagði Homsi. — Eg var
að fá skritnar fregnir, Kelly. —
Mér er sagt að Field hafi verið
að skrifa undir samning um
japönsku rikisstjórnina.
— Hamingjan góða, stundi
James. — Hvar fréttuð þér það.
Ég trúi ekki að það geti verið
rétt.
— Ég hef þetta frá mjög
áreiðanlegum heimildum, sagði
Sýrlendingurinn — Ég er
hræddur um að þetta dragi
mjög alvarlegan dilk á eftir sér.
— Bíðið nú við! Kelly gat
ekki stillt sig um að hrópa. —
Illustið á mig. Eí þetta ER satt
get ég skýrt það. Hvenær get ég
hitt yður?
— Á morgun, sagði Homsi.
— Ég tel að þetta sé meirihátt-
ar mál, Kelly. Sú skýring sem
þér gefið mér verður sannar-
lega að vera pottþétt. Ella
óttast ég að ekki leiki á þvi vafi
hvað skeður.
— Hvar og hvenær? sagði
Kelly. — Eins snemma og ger-
legt er.
— Ég bíð á horninu, skammt
frá heimili yðar, sagði Sýrlend-
ingurinn. — Takið mig upp i
bifreið yðar klukkan sjö
þrjátiu. Við getum fengið okk-
ur smáökuferð saman og þér
getið farið síðan til skrifstofu
yðar. Ég Jít svo á að það sé mjög
heimskuiegt af Field að hafa
gengið á bak orða sinna.
Áður en James gat nokkru
bætt við það hafði Homsi lagt
tólið á. Hann stóð og horfði á
tólið i hendi sér. Svo lagði hann
á og hringdi til Hiltonhótelsins.
Hann varð að bíða lengi en loks
fékk hann samband. Hann
heyrði að Janet hafði verið
sofandi. Hann hafði engan
formála á.
— Þa6 var hringt til mín,
sagði hann. — Logan virðist
vera búinn að skrifa undir.
Hefur þú heyrt eitthvað?
— Já, sagði Janet. — Hann
sendi mér skeyti i morgun.
Samningaviðræðurnar hafa
tekizt frábærlega vel. Þeir hafa
fallizt á að f jármagna byggingu
oliuhreinsunarstöðvarinnar.
Hvað meinarðu að það hafi
verið hringt til þín. Talaði hann
við þig?
—Nei, sagði James — það
gerði hann sannarlega ekki.
Aftur á móti talaði Homsi við
mig. Hann sagði að þetta gæti
haít alvarlegar afleiðingar.
Þeir telja að hann sé að ganga á
bak orða sinna. Þú gerir þér
væntanlcga grein fyrir afleið-
ingum þessa fyrir Eiieen?
— Hvernig komust þeir á
snoðir um það? Hún var glað-
vöknuð núna. — Enginn vissi
þetta. Með allt var farið sem
fullkomið trúnaðarmái.
— Hlustaðu nú á mig, sagði