Morgunblaðið - 17.11.1979, Síða 13

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. NÓVEMBER 1979
13
Fimm bræður —
og bráðum sex
í knattspyrnufelaginu Víði
í Garði eru sex bræður og
léku fimm þeirra með meist-
araflokki Víðis á siðasta
keppnistímabili. Strákarnir
eiga heima í Silfurtúni og eru
á aldrinum 15—25 ára. Með-
fylgjandi mynd tók Hreggvið-
ur Guðgeirsson síðastliðinn
sunnudag í íþróttahúsinu í
Njarðvíkum, en þar voru
bræðurnir mættir á æfingu í
innanhússknattspyrnu. Þeir
eru talið frá vinstri: Grétar,
Þorsteinn, Vilhjálmur, Daní-
el, Halldór og Snorri Einars-
synir.
Móðir þeirra, Karitas, og
móðursystir, Marta á Bjarma-
landi, eru miklir knattspyrnu-
unnendur og láta sig sjaldan
vanta á knattspyrnuleiki í
Garðinum. Þá hefir afi þeirra,
Halldór í Vörum, ekki látið sig
vanta á völlinn til skamms
tíma. Grétar, sem er lengst til
vinstri á myndinni, er 15 ára
gamall og því ekki enn gjald-
gengur í meistaraflokk Víðis
aldursins vegna. Þess verður
þó örugglega ekki langt að
bíða, en hann verði sjötti
bróðirinn í liðinu og þeir hafi
þar með náð meirihluta-
aðstöðu í liðinu.
Á þessum vettvangi var á
síðasta vetri sagt frá stórum
hóp systra í meistaraflokki
Fylkis í handknattleik. Á dög-
unum sögðum við frá 5 bræðr-
um frá Akureyri, sem allir
hafa leikið í landsliðum fyrir
íslands hönd í hinum ólíkustu
greinum. Bæta má við að
fjórir bræður, Þorkelssynir,
leika körfuknattleik í vetur
með liði frá Laugarvatni.
Fimmti bróðirinn, Birkir, býr
á Húsavík, en var mjög svo
frambærilegur körfuknatt-
leiksmaður og hefði getað
skipað öll sæti í liðinu. Fleiri
fréttir, og helzt myndir, af
slíkum systkinahópum eru vel
þegnar.
Fólk fyrir fólk
„Kannski ekki markaður
fyrir öll blöðin, en
örugglega fyrir þetta“
FRÁ ÞVÍ hefur verið skýrt að í
byrjun desember hlaupi af stokkun-
um nýtt vikublað undir nafninu
Fólk. Ritstjóri verði óli Tynes
blaðamaður á Vísi, áður Morgun-
blaðinu. Alþýðublaðinu og Vísi
fyrir 16 árum. Útgefandi verði
Frjálst framtak og Fólk verði því
enn eitt rit þessa fyrirtækis. Við
spjölluðum við Óla Tynes í fyrra-
dag og var hann spurður hvort
hann teldi markað fyrir siikt blað
og hvort önnur vikubiöð cða tímarit
myndu ekki leggja upp laupana ef
þessu auðnaðist lif.
— Með þessu blaði er alls ekki
stefnt að því að drepa neinn, sagði
Óli. — Þegar ég er spurður þessarar
spurningar svara ég því til, að það sé
kannski ekki markaður fyrir öll þau
blöð og tímarit, sem gefin eru út, en
það er örugglega markaður fyrir
þetta blað. Blaðið verður ólíkt byggt
upp en önnur blöð, mikið verður af
myndum og stuttu og gagnorðu efni.
- Nafnið Fólk?
— Blaðið verður fyrir fólk og um
fólk í leik og starfi. Ekkert, sem fólk
gerir í leik eða starfi verður okkur
óviðkomandi.
Óii Tynes sagði, að þegar væri
byrjað að undirbúa útkomu fyrsta
blaðsins, en þar sem hann yrði í
blaðamennsku á Vísi út þennan
mánuð þá hefði hann aðeins kvöld og
helgar til undirbúnings. Hann sagði,
að ýmsir „góðir pennar" myndu
skrifa í blaðið og þar yrði fitjað upp
á nýjungum, sem ekki hefðu áður
sést, en sagðist ekki geta sagt frá
þeim nú. Þá yrði hugmyndunum
hans trúlega stolið. Sandkorn sagði
Óli að yrðu að sjálfsögðu í blaðinu,
enda þótt Vísir héldi Sandkorns-
nafninu.
Stefnt er að því að fyrsta blaðið
komi út þriðjudaginn 4. desember,
en það gæti þó dregizt. Útgáfudag-
arnir verða þó þriðjudagar þegar
fram í sækir. Utgefendur reikna með
að komast fljótlega í 10 þúsund
eintök á viku og 15—20 þúsund þegar
fram í sækir.
Helgarviðtalið
Varningur, sem ekki
hefur hækkað í 7 ár
Islenzkar getraunir hafa nú starfað í rúm tíu ár, en getraunastarfsemin var endurvakin vorið 1969 til reynslu
og reksturinn hófst síðan af fullum krafti haustið 1969. Starfsemin hefur aldrei verið blómlegri en einmitt nú
og miðað við þ»r 12 vikur, sem liönar eru af starfstímanum í haust og sama tímabil í fyrra nemur aukningin
68% milli óra. Þeir Sigurgeir Guðmannsson og Ólafur Jónsson hafa verið við þessa starfsemi frá því að hún
hófst og föstudagsmorgunninn var notaður til aö fræðast lítið eitt um getraunirnar.
— Getraunastarfsemi hafði áð-
ur verið starfandi hér á landi
Sigurgeir, var ekki svo?
— Jú, árin 1952 — 1956 var
íþróttanefnd ríkisins með getraun-
ir, en ýmissa hluta vegna tókust
þaer ekki sem skyldi. Enska
knattspyrnan var títt kunn hér á
landi og í getraunastarfseminni var
algjörlepa um óplægöan akur að
ræða. Iþróttafélögin voru óvirk í
þessari starfsemi og að auki var
hver seðill alltof ódýr, en hann
kostaði þá heila 75 aura. Þessara
hluta vegna og ýmiss annars hætti
þessi starfsemi 1956.
— Hver var aðdragandinn aö
endurvakningunni?
— Veturinn 1968 voru þrjú félög
með einkagetraunir, reyndar ólög-
lega starfsemi, þar sem íþrótta-
nefnd ríkisins hafði einkarétt á
þessari starfsemi. Félögin voru
Þróttur, KR og Víkingur. (Hér
greinir þá félaga Sigurgeir KR-ing
og Ólaf Víking á um hvort þessara
félaga hafi verið á undan með aö
koma starfseminni á innan sinna
vébanda, en eru sammála um að öll
félögin hafi verið samtímis við
þessa fjáröflun).
— Ég bar síðan fram tillögu á
fundi hjá ÍBR um að bandalagið
ræki getraunastarfsemi í
Reykjavík, segir Sigurgeir. í fram-
haldi af því var efnt til fundar ÍBR,
KSi, ÍSÍ og íþróttanefndarinnar þar
sem tekin var ákvöröun um sam-
eiginlegan rekstur íslenzkra get-
rauna. UMFÍ bættist síðan viö.
— Svo var byrjaö um vor, en
ekki um haust þegar keppnis-
tímabil enskra knattspyrnumanna
hefst.
— Mönnum fannst það vel við
hæfi að byrja um vor og fyrsti
seöillinn kom í maí 1969, en einmitt
um þær mundir var enska félagið
Arsenal hér í heimsókn. Þarna um
vorið var meira um undirbúning og
tilraunir að ræöa, en um haustiö
var síðan byrjað af krafti og
seðillinn kostaöi þá 25 krónur meö
einni röð.
Á síöastliönu sumri kom fram í
fréttum aö áhugi væri á aö íslenzk-
ar getraunir yröu útibú þeirra
norsku og um samstarf yrði að
ræða á milli þessara aðila. Af því
varö ekki, en þessi hugmynd er þó
alls ekkl ný. Árið 1967 fór Þor-
steinn Einarsson til Noregs og
ræddi við stjórnendur norsku get-
raunanna um samvinnu íslendinga
og Norðmanna á þessu sviði. Gerö
voru drög að samningum, en
lengra komst málið ekki þá. Sömu-
leiöis fór Sigurgeir Guðmannsson
til Liverpool í Engiandi og ræddi viö
fulltrúa Vernons-getrauna og þar
voru einnig gerð drög að sam-
komulagi. Þaö mál strandaði hins
vegar á gjaldeyrisyfirvöldum hér á
landi, sem sögðu aö ekki kæmi til
mála samvinna viö Englendinga á
þessu sviöi í miðju þorskastríöinu,
sem þá var.
Framkvæmdastjóri Norsku get-
raunanna kom hingaö til lands í
sumar til veiða í Laxá í Þingeyjar-
sýslu og ræddi þá viö kollega sína
hér á landi. Sagöi hann að Norö-
menn væru reiðubúnir aö taka upp
samstarf viö íslendinga um get-
raunir, en skilmálar Norðmanna
voru slíkir, aö menn gátu ekki fallist
áþá.
En það eru íslenzku getraunirn-
ar og vió apyrjum hvernig gengíð
hafi í þessi 10 ár.
— Fyrstu árin gekk starfsemin
mjög vel, en síðan fór að koma
bakslag í starfsemina og það var
margt, sem hjálpaðist aö. Verð-
bólguskriðan fór illa meö okkur
eins og alla aðra starfsemi og síðan
fóru blöðin í fýtu út í okkur um tíma
og nær ekkert var fjallað um
getraunir í þeim. Við höfðum
hækkaö hverja röð um 100% 1972,
úr 25 krónum í 50 krónur, og þaö
var einn liðurinn í samdrættinum,
sem var í sölunni. Þá var komin
þreyta víða í sölu og dreifingu
félaganna.
— Síðan var starfsemin skipu-
lögð upp á nýtt 1973 og síöan
höfum við verið að sækja á bratt-
ann aftur. Það varð til mikilla bóta
er við fengum keyptar aflóga vélar
frá Norðmönnum og með þeim
voru teknar myndir af öllum seðlum
á mikrófilmur. Á hverri filmu rúmast
20 þúsund seölar, sem eftirlits-
maöur getrauna frá upphafi, Axel
Einarsson, fær í hendur er leikirnir
hefjast í Englandi. Seðlar, sem ekki
eru á filmunni, koma síöan ekki til
greina til vinnings þegar seölar eru
yfirfarnir á mánudögum.
— Hver var velta getrauna ó
síðasta vetri?
— Á síöasta ári var hún rúm-
— Það eru mikið sömu menn-
irnir eða hóparnir, sem eru með
kerfi, en sjálfsagt eru þeir fjölmarg-
ir, sem tippa einu sinni, tvisvar á
vetri. Við höfum frétt af verkfræö-
ingum, sem mataö hafa tötvur á
upplýsingum og síðan látið þær
spá um úrslit. Tölvurnar hafa aldrei
unniö pottinn okkur vitanlega. Ein-
hvern tímann var sagt frá mönnum
með 1000 raða kerfi, en það er nú
svo margt spjallað.
— Hvers vegna þessi aukning í
sölunni í vetur?
— Aukningin er meðal annars
vegna þess hve röð er ódýr. Þetta
er ábyggilega eini varningurinn,
sem ekki hefur hækkað í verði í ein
sjö ár. Aö vísu er um dulbúna
hækkun að ræða, því nú er minnst
hægt að kaupa 8 raða seðil, en
samt sem áöur, hver röð er á sama
verði og fyrir 7 árum.
Sigurgeir Guðmannsson (t.v.) sýnir hve hátt getraunasalan komst í
síðustu viku, en Ólafur Jónsson bendir á staAinn þaAan sem lagt var
upp ( haust.
lega 100 milljónir króna, en til
samanburðar má nefna að fyrsta
árið var hún 8% milljón. Það lítur
vel út með veturinn í vetur og
aukningin er um 68%. Frá upphafi
hafa félögin fengið 102 milljónir í
sinn hlut, en það er þó villandi tala,
því gildi krónunnar hefur jú stöðugt
minnkað. Veltan á fyrstu 12 vikun-
um í haust er 47 milljónir á móti 28
milljónum á sama tíma í fyrra. Það
er því bjart framundan í þessari
starfsemi ef frestanir á leikjum í
Englandi fara ekki eins illa meö
okkur í vetur og var síöasta vetur.
— Eru ekki ákveöin félög og
byggAarlög, sem skera sig úr í
sölu getraunaseðla?
— Svo sannarlega. Knatt-
spyrnudeild KR hefur t.d. verið
sérstaklega iðin, Ármenningar eru
meö 3 góöar deildir í þessu,
knattspyrnudeild Fylkis hefur staö-
ið sig vel, Framarar eru aö ná sér á
strik, en miklar sveiflur eru í þessu
innan félaganna í Reykjavík. Það er
að miklu aö keppa fyrir félögin, því
þau fá 25% af söluverði og getur
því veriö um drjúga búbót aö ræöa
fyrir dugleg félög.
— Utan Reykjavíkur eru
Keflvíkingar mjög iðnir, Hafnfirð-
ingar eru að sækja í sig veörið og
Eyjamenn, sem voru duglegir fyrir
gos, hafa alveg misst móðinn
síöustu árin.
— Þá er ótalinn sá staöur, sem
er duglegastur miðað við höfða-
tölu. Það er Kópasker. íbúar þar
eru um 170 talsins, en þar seljast
5—600 raöir á viku hverri. Þaö
jafngildir 3—4 röðum á hvern íbúa
og ef salan væri slík í Reykjavík
þyrftu að seljast þar um 300
þúsund raðir á viku, en eru yfirleitt
í kringum 80 þúsund.
— Eru alltaf sömu mennirmr
•em tippa?
— Einhverjar broslegar sögur
úr starfínu?
— Að sjálfsögöu. Einu sinni
hringdi kona nokkur í okkur á
mánudegi og tilkynnti að hún væri
með 11 rétta á tveggja raða seöli.
Við höfðum ekki fundið þennan
seöil og hófst nú mikil leit, en allt
kom fyrir ekki. Viö höföum því
samband við konuna aftur og þá
kom í Ijós að hún var með'4 rétta í
annarri röðinni, en 7 í hinni,
samtals 11. Einn hringdi eitt sinn
og spuröi hvort möguleikarnir væru
aðeins 36, þ.e. 3 sinnum 12. Þaö
var náttúrulega ekki kórrétt, því
möguleikarnir í hverri röð eru
531.441.
Þar með sláum við botninn í
spjalliö við Sigurgeir og Ólaf. Sig-
urgeir er framkvæmdastjóri ÍBR, en
hefur 300 þúsund krónur á ári fyrir
að gegna einnig framkvæmda-
stjórastöðu hjá getraunum. Hann
tók að sér aö koma starfseminni í
gang, 5 vikna starf eða svo, en er í
þessu enn. Ólafur Jónsson Flosa
hefur verið í forystu í íþróttastarf-
inu síöan 1935 og gefur sig hvergi
þó kominn sé á áttræðisaldur. í
mörg ár rak hann Rúllu- og hlera-
gerðina í húsnæði beint á móti
Landssmiðjunni. Fræg er revían
„Forðum í Flosaporti", sem þeir
settu saman Haraldur Ágústsson
og Emil Thoroddsen á sínum tíma.
Tilefnið var aö einhverjir héldu því
fram, að krakkar „lékju" sér bakviö
hlerana í portinu og Jónas frá
Hriflu, sem þá var í Siðgæðiseftirlit-
inu, skrifaöi um þetta og í framhaldi
af þessu varð revían til, en þaö er
annaö mál og Ólafur vill ekki mikið
tala um atvinnurekstur sinn á
þessum vettvangi og segir að
brauðstritið hafi oft oröið að víkja
fyrir íþróttastússinu og rengir það
enginn.