Morgunblaðið - 25.11.1979, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 25. NÓVEMBER 1979
59
*
*
Glefsur úr bók Lindu Goodman „Love Signs“
mikla lífsfyllingu. Tíminn getur slípað af
verstu kantana, ef þau eru bæði einlæg og
það veitir þeim undur góða tilfinningu að
finna að maður hefur sigrað sjálfan sig.
Vogin er umburðarlynd og tekur af
heilmikilli þolinmæði dyntum krabbans.
Hún bíður. En þetta er öldungis ekki nóg.
Voginni hættir til að hugsa einum of mikið
um rökin með og á móti og leiða hjá sér að
skilja að oftar en ekki lætur krabbinn ekki
síður stjórnast af tilfinningum. Vogir eru
ágætir lögfræðingar og þær eru stærð-
fræðingar góðir, en sjaldgæft er að þær
séu góðir geðlæknar eða sálfræðingar.
Vogin verður að temja sér meiri mann-
legra innsæi ef hún á að geta afborið
krabbann. Krabbinn verður að brynja sig
ólýsanlegri þolinmæði ef hann á að geta
sætt sig við vogina. Vogin fer aldrei eins
djúpt og krabbi. Vogin er ekki kaldlynd og
hún getur skilið að fólk eigi í persónu-
legum sálarstríðum, en krabbann sinn
skilur hún ekki nema á stundum. Vogin er
úthverf, krabbinn innhverfur. Krabbar eru
mildir og þeir eru ekki eins veiklundaðir
og oft er sagt. Á stórum erfiðleika
stundum eru það oftar krabbar en vogin
sem komast heilir hildi frá.
Krabbi — sporðdreki
21. júní — 22. júlí/
23. okt. — 22. nóv.
Þeir dragast hvor að öðrum og það þykir
sannað að þessi merki eigi betri möguleika
en flest önnur á að eiga leið saman
tiltölulega átakalaust. Auðvitað er þetta
ekki einhlítt en þeir hafa innbyggðan
skilning á eðli hvor annars og tilfinn-
ingalíf hvors um sig hinum skiljanlegt og
jafnvel þekkt.
Krabbi og sporðdreki gleyma aldrei
gerðum greiða. Óg aldrei misgjörð. En þeir
bregðast ólíkt við. Krabbinn dregur sig inn
í sjálfan sig og stríðir einn um við angur
sitt og sjálfsvorkunn. Sporðdrekinn mun
sannarlega ekki linna látunum fyrr en
viðkomandi hefur fengið makleg mála-
gjöld. Þetta hefur sporðdrekinn ekki hvað
sízt lært frá merkinu á undan sér, voginni
— að jafna metin. Það er lóðið.
Bæði merkin eru vatnsmerki, og fljóta
ágætlega saman. En geta líka dregið hvort
annað niður. Sporðdrekinn er einarður og
öfgafullur, krabbinn blíður og ákveðinn.
Þeim líkar þetta báðum ágætlega. Þeir
segja hvor öðrum leyndarmál sem ekki
aðrir fá að vita. Krabbinn virðist að mestu
þörf sproðdrekans fyrir að gæta tilfinn-
inga sinna og hann er sporðdreka sérdeilis
góður á erfiðum stundum.
Tvíburi — bogmaður
21. maí — 21. júní/
22. nóv. — 21. des.
Bogmenn eru ekki alltaf að tala hátt og
snjallt. Þeir eru ekki alltaf að hamast og
stússa. Sumir eru hljóðlátir og kjarklitlir,
jafnvel klaufskir. En samt eru bogmenn
sjálfum sér samkvæmir, því að þeir eru
alltaf að leita að sannleikanum í hverju
máli. Tvíburi hefur í sjálfu sér tvo
persónuleika og hann getur söðlað svo
hratt yfir að með ólíkindum er. Tvíburi er
ekki beinlínis óútreiknanlegur, einmitt
vegna þess að þeir sem kynnast honum
vita að þeir verða að taka hitt og annað
með í dæmið. Tvíburar ýta undir fram-
kvæmdaþörf bogmannsins — bæði til þess
sem kann að vera jákvætt og neikvætt —
vekur athafnaþrá hans sem fáum öðrum er
lagið, vegna þess að bogmaðurinn er
maður orða en ekki gerða. Bogmaðurinn er
hrifinn af fágaðri framkomu tvíburans,
hæfileikum hans til að sjá kjarna málsins
og láta tilfinningarnar ekki hlaupa með
sig langa vegu. Þegar tvíburi og bogmaður
veljast saman eiga þau svo sem um tvennt
að velja: dást að eiginleikum hins og reynt
að tileinka sér það sem þau meta svo
mikils. Eða láta ótta og öfund ná taki á
sér, og ræna hvort öðru sjálfsvirðingu og
stolti. Þetta gerist því miður æði oft.
Tvíburi og bogmaður eru bæði gustmikil
og hugdjörf, gáfað fólk oft, en þær gáfur
rista ekki mjög djúpt og nýtast sjaldan til
raunhæfra framkvæmda. Til þess eru bæði
of mikið við yfirborðið. Bogmaður er
tilfinningaveran — og er stoltur af því, —
úthverfur og öfgafullur. Tvíburinn er
yfirvegaður, en ekki alltaf, stilltur og
getur misst vald á öllu. Hann er orðhepp-
inn og leikinn með orð. Því geta stundir
hans og bogmanns orðið ljómandi
skemmtilegar báðum. Listhneigð tvíbura
vekur og aðdáun bogmanns og yfirleitt er
svo margt í fari hins sem þau telja sig geta
virt og hrifist af að mörgu góðu má spá
samskiptum þeirra.
Tvíburi — Steingeit
21. maí — 21. júní/
21. des — 21. jan
Steingeitin botnar ekki alltaf í tvíburan-
um, enda er hún ákaflega heill persón-
uleiki, andstætt við tvíburann. Tvíburi er
loftmerki, og dregur dám af því, ósýni-
legur en sterkur. Hvort sem(hann er vinur
eða óvinur. Steingeitin er ekki uppnæm
fyrir orðgnótt og mælsku tvíburans. Þó að
steingeitur njóti þess að hlusta á fólk tala,
helzt um eitthvað sem henni finnst máli
skipta, finnst dálítið gaman af slúðri.
Hann segir að hann hafi gaman af að
heyra um fólk.
Steingeitin mun alltaf finna einhvern
nytsaman tilgang fyrir tvíburann og það
gæti endað með því að tvíburinn yrði að
leggja meira á sig til að þóknast henni en
öfugt. En þó væri æskilegt að báðir aðilar
legðu að sér, annað er til lítils, þar sem
persónuleikar þessir eru ólíkir og báðir
eiga örðugt með víkja. Þessir eiginleikar
æsast upp þegar þær eru saman. Tvíburar
eru nýjungagjarnir og oft skrautgjarnir.
Steingeitin hefur sérstaklega vandaðan
smekk á öllu og blöskrar stundum hve
tvíburinn er veikur fyrir plastgulli.
Tvíburinn er eirðarlaus og á erfitt með
að festa sig við afmarkað svið. Steingeitin
getur gefið honum tilfinningarlegt öryggi
og haft hemjandi áhrif á hann. Með
steingeit gæti ókyrri tvíburasál lærzt ða
handsama dálítið af friði.
Steingeitin getur líka numið af tvíbur-
anum. Hann er upptekinn á barnslegan
hátt, hressandi og hispurslaus, sjálfstæður
og forvitinn og hefur lag á að vera þar sem
gusturinn er. Þótt steingeitin sé fyrir
kyrrðina finnst henni samt á stundum
mjög frískandi að vera samvistum við
tvíburann ekki hvað sízt vegna þessa.
Jómfrú — jómfrú
23. ágúst — 23. sept.
Einhverra hluta vegna hefur jómfrúin
fengið á sig dálítið hvimleitt orð. Hún
þykir nöldurgjörn smámunasöm og dálítið
fýlugjörn. Hún er þetta sjálfsagt allt, en
fæstir einstaklingar geta neitað því — í
hvaða merki sem þeir eru — að þeir hafi
ekki eitthvað af upptöldu í sér. Nema
nautið — það neitar því auðvitað sem öðru.
Skýringin á því af hverju þetta hefur
festst svona við jómfrú er að hún hefur
ekki almennilega lag á að dylja geðslag
sitt. Jómfrúin mætti vissulega reyna að ná
meiri stjórn á sjálfri sér, ekki endilega í
stórmálum — þá bregst hún reyndar
yfirleitt við af viti og stillingu — heldur í
þessari hvunndagsönn sem er meiripartur-
inn af tilverunni.
Hvort samband tveggja jómfrúa lánast
fer mikið eftir því hvort þær hafa getu til
að viðurkenna eigin galla sem í skuggsjá
— reyna síðan að bæta úr þeim og að sjá
síðan ekki síður kosti hvor annarrar og
reyna að leiða hugann ekki síður að því
sem er jákvætt og skemmtilegt. Jómfrúr
hafa ekki of mikið af sjálfstrausti — og
þær mættu því hjálpa hvor annarri að því
leyti.
Jómfrú — vog
23. ágúst — 23. sept./
23. sept. — 23. okt.
Vogin er gáfuð, skemmtileg og viðfelld-
in. Oftast að upplagi bjartsýn. Hún er
athugul og örvar ímyndunarafl þeirra sem
henni kynnast. Jómfrúr eru vissulega
kurteisar og notalegar, en þær hafa
sérstakt lag á að koma með óþægilegar
athugasemdir og vera neikvæðar. Vogin
ýtir ómeðvitað undir þessa hvöt hjá
jómfrúnni og því er hætt við að það verði
endalaust stríð millum þeirra. Vogin vill
fá að njóta í friði. Einhverra hluta vegna
getur jómfrúin ekki unnt henni þessarar
barnslegu kæti. Þetta er því furðalegra
þegar það er haft í huga að um margt
laðast jómfrú og vog og vill eiga með henni
stund.
Hin dæmigerða jómfrú er friðsöm og
getur stundum blómstrað ljúflega í sam-
skiptum við vogina. Um hríð er allt í ró og
spekt og sælu. En vogin á erfitt með að
svara og verða við kröfum jómfrúr — og
jómfrúin getur stundum orðið svo yfir sig
þreytt á voginni, sem vill hjala og tala og
njóta. Jómfrúin vill að allt sé pottþétt og
hugnanlegt er ekkert endalaust mal. Vogin
þarf af mörgum ástæðum á jómfrú að
halda. En þar getur komið málum þegar
vogin tekur næstu sveiflu að jómfrúin
hreinlega þeytist af.
Jómfrú — sporðdreki
23. ágúst — 23. sept./
23. okt. — 22. nóv.
Jómfrú stendur í þeirri sælu trú að hún
hafi allt til að bera til að leysa úr málum,
breyta mannfólkinu og drífa í öllu. Svo
verður hún á vegi sporðdrekans og þá
snýst þetta heldur betur á hvolf. Sporð-
drekinn lætur hvorki sálgreina sig, skil-
greina sig né breyta sér. Hann kærir sig
ekki um að sæta gagnrýni jómfrúr, hversu
skynsamleg sem hún kann að vera.
Sporðdrekar eru heilsteypt fólk og að eigin
dómi engin ástæða fyrir jómfrú að fara að
ragast í þeim.
Sporðdrekar eru ekki lítillátir og fái þeir
viðurkenningu klökkna þeir ekki af fögn-
uði, heldur er nær að þeir muldri í barm
sér að tími hafi verið kominn. Jómfrú er
ekki eins framsýn og sporðdreki, ekki eins
örugg, þrátt fyrir að hún láti eins og flest
sé henni léttur leikur. Jómfrúin hefur einn
ágætan kost sem sporðdrekann skortir,
hún er ekki eins tortryggin og hún sóar
ekki tíma og orku í að ala með sér innri
ótta. En jómfrú hefur heldur ekki eins
afgerandi sjálfstraust. Jómfrú er hagsýn,
útsjónarsöm, oft bráðsnjöll og raungóð, en
hún á stundum erfitt með að þola hvatvísi
og á stundum harðgirni sporðdrekans.
Sporðdreki getur dáðst að ýmsu hjá
jómfrú, fyrir reglusemi í öllum lifnaðar-
háttum sem honum fellur mætavel, fyrir
dugnað og úthald og seiglu. Það verður
sjaldan ást milli þessara aðila við fyrstu
sýn. Bæði eru feimin og dylja tilfinningar
sínar. Myndist samband milli þeirra hefur
það ágæta möguleika á að verða varanlegt.
I næstu grein verður fjallað um sam-
skipti:
tvíbura — vatnsbera,
tvíbura — fiska
nauts — sporðdreka,
nauts — vatnsbera,
nauts — fiska,
hrúts — jómfrúr,
hrúts — vogar og
hrúts — sporðdreka
(h.k. tók saman)
mh -pf® m
mmm li Wmm ■1
;
1