Morgunblaðið - 20.04.1980, Side 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. APRÍL 1980
Rœtt vid Hrafnhildi Siguröardóttur, sem fór til Nýju-Gíneu meö Ðrakeleiðangrinum
Innfæddir drengir með körfur á höfði niðri við ströndina. 1 fjarska má sjá skip Drakeleiðangursins, Auga
vindsins. sem nú hefur verið á ferð um heimsins höf síðan 1978. en í köríum piltanna eru ávextir og fleira
sem þeir vildu selja skipverjum.
Á slóðum leiðangurs
Sir Francis Drake,
400 árum eftir hnatt-
siglingu hans
Skip leiðangursins. Eye of the Wind. (Auga vindsins), sem nú siglir
sömu leið og skip Sir Francis Drake, Gullhindin. fyrir 100 árum síðan.
\ú er þó hægt að fara um Súez- og Panamaskurð, sem Drake gat ekki
af eðlilegum ástæðum á sínum tíma.
Hópur innfæddra í þorpi einu sem Hrafnhildur kom til I Nýju-Gíneu. Hún sagði þetta
vera eitt frumstæðasta þorpið sem hún kom til. og til marks um það var að konurnar
gengu i strápilsum, og einnig sumir karlanna.
Nokkrir leiðangursmanna taka lífinu með ró á strönd Nýju-Gineu, þar sem hópurinn
dvaldi i tæpa þrjá mánuði.
Flesta dreymir um aö komast einhvern tíma í
ferðalög til fjarlægra staða, og að fá tækifæri
til að sjá framandi lönd og menningu ólíkra
þjóða. Ekki hvað síst er það ungt fólk sem
leyfir sér að dreyma slíka drauma, þó sjaldan
verði þeir að veruleika. Margir fara að vísu til
útlanda nú á dögum, en mjög fáum gefst kostur
á að fara til landa í fjarlægum heimsálfum
hvað þá hinum megin á hnettinum.

Blaðamaður Morgunblaðsins
hitti þó unga stúlku nú fyrir helgi,
sem nýlega er komin heim úr
mikilli ævintýraferð með Drake-
leiðangrinum, sem verið hefur á
ferðinni síðan á árinu 1978. Þessi
stúlka er Hrafnhildur Sigurðar-
dóttir, sem nú stundar nám við
Flensborgarskólann í Hafnarfirði.
Áður hefur einn íslendingur tekið
þátt í leiðangrinum, Guðjón
Arngrímsson blaðamaður á Helg-
arpóstinum.
Fékk áhugann við
lestur greinar í Mbl.
„Þetta byrjaði nú eiginlega á því
að ég sá grein um þennan leiðang-
| ur í Morgunblaðinu, líklega í ágúst
1978,“ sagði Hrafnhildur. „Það
I————....................
varð til þess að ég sótti um að fá
að gerast þátttakandi í leiðangrin-
um. Nú fyrst fékk ég engin svör
við bréfi mínu, og var eiginlega
búin að gleyma þessu, þegar
skyndilega kom svar, þar sem mér
var sagt að ég yrði að gangast
undir próf, sem skæri úr um það
hvort ég gæti komist með.
Prófið þreyttum við síðan í
ágúst 1979. Allt höfðu um 60
menns sent inn umsóknir, en þar
af voru 13 valin til próftökunnar.
Við vorum síðan tvö sem valin
vorum úr þeim hópi, ég og Börkur
Arnviðarson, sem einmitt heldur
til móts við leiðangurinn núna á
fimmtudaginn. Raunar voru einn-
ig valdir tveir aðrir, sem áttu að fá
að fara ef tækist að afla nægilega
mikils fjár til fararinnar. En
kostnaðurinn hefur verið greiddur
með frjálsum framlögum hér
heima, þar sem bæði einstaklingar
og fyrirtæki hafa látið fé af hendi
rakna, en mikið skortir á að endar
nái saman og að þau þrjú sem
eftir eiga að fara komist.
Haldið áleiðis
til Nýju-Gíneu
Sá dagur rann síðan upp, að
Hrafnhildur færi af stað til móts
við Drakeleiðangurinn, sem þá var
staddur í Nýju-Gíneu. Nýja-Gínea
er fyrir norðan Ástralíu, nú
sjálfstætt ríki, en var áður ein af
nýlendum Breta.
„Ég flaug héðan fyrst, til Lond-
on, þar sem ég sameinaðist hópi
Breta sem halda átti til móts við
leiðangurinn eins og ég,“ sagði
Hrafnhildur. „Frá London flugum
við síðan til Hong Kong, þar sem
við stönsuðum í nokkrar klukku-
stundir, áður en haldið var áfram
til Gíneu.
Þótt tíminn væri ekki mikill
ákváðum við að ganga aðeins inn í
borgina, til að skoða okkur um.
Við gengum bara beint af augum,
og án nokkurrar leiðsagnar. Leið
ekki á löngu áður en við vorum
komin inn í eitt af skuggahverfum
milljónaborgarinnar, og þvílíkan
sóðaskap, ólykt og þvílíka fátækt
og eymd hef ég aldrei séð, hvorki
fyrr né síðar. Auðvitað er margt
annað og betra að sjá í Hong
Kong, en þannig var þetta borgar-
hverfi sem við sáum að þessu
sinni.
Mest verið í landi
Frá Hong Kong flugum við
síðan til Nýju-Gíneu. Þar var ég
síðan þann tíma sem ég var meðal
leiðangursmanna, en skipið var
sáralítið á siglingu þennan tíma.
Það er fyrst og fremst þegar siglt
er yfir úthöfin, svo sem Atlants-
hafið. Annars vinna leiðangurs-
menn að ýmsum verkefnum í
landi, á þeim stöðum sem dvalið er
hverju^inni.
Alls vorum við 42 krakkar sem
þarna vorum þennan tíma, víðs
vegar að úr heiminum. Eg frá
íslandi, og síðan voru þarna
krakkar frá Bretlandi, Kanada,
Bandaríkjunum, Ástralíu, Nýja
Sjálandi, Nepal og Suður-Kóreu.
Byrjað á
frumskógarferð
Það fyrsta sem fyrir okkur var
lagt eftir að við höfðum komið
okkur fyrir í Gíneu, var að farið
var í fimm daga ferð um frum-
skóginn. Var það gert til að kynna
okkur aðstæður í frumskóginum,
og að kenna okkur að ferðast þar
um. Það sem við höfum með okkur
var lítilsháttar af matvælum,
hengirúm, flugnanet og fleira þess
háttar.
Skógurinn þarna er mjög erfið-
ur yfirferðar, einkum vegna þess
hve hann er gisinn að ofan. Það
veldur því að undirgróður er mjög
mikill, og erfiðara að fara um
skóginn heldur en þar sem þétt
laufþykkni er yfir. Urðum við
meðal annars að höggva okkur leið
um hluta hans. Þá vorum við látin
fara yfir straumþunga á, og yfir-
leitt kennt á hvern hátt best er að
bera sig að á landsvæði sem þessu.
Okkur ar skipt niður í hópa, og
voru fimmtán í þeim hópi sem ég
var í. Okkur til aðstóðar voru
breskir hermenn, fallhlífarher-
menn úr SAS-sveitunum, sem víða
hafa komið við sögu, svo sem í
Uganda á valdatíma Idi Amins."
Heitt og rakt
Hrafnhildur sagði loftslagið á
þessum slóðum vera heitt og rakt.
Þarna er regnskógur, og tiltölu-
lega lítill munur á vetri og sumri.
Hitastigið sagði hún vera um það
bil 30 gráður á Celcius. Það færi
niður í 28 stig að nóttu til, en varla