Morgunblaðið - 20.04.1980, Side 25

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. APRÍL 1980 2 5
Við stýríð á skútunni, Eye oí the Wind.
Dýralifi á Nýju-fííneu svipar mjög til ástralsks dýralífs, og
eru pokadýr og eölur algengar. Hér eru hlns vegar nokkrir
krókódilar að sóla sig i makindum sinum. Þeir eru þó ekki Hrafnhildur á borðstokknum á Auga vtndsins. Hítastíg
villtir eins og flestir gætu haldið, heldur tilheyra þeir þarna er um 30 gráður á Celcius. og þvi ekki hætta á að slái
bústofninum á krókódílabúgarði, þar sem þeir eru aldir að fólki þótt það sé léttklætt! Fötuna notuðu leiðangurs-
vegna skinnsins. menn til að safna í regnvatni.
Hrafnhildur I fullum herklæðum
á þorpsgötu i Nýju-Gíneu. Þarna
dvaldi hún i einn og hálfan
mánuð við vísindastörf.
Hópur skólabarna í Nýju-Gíneu, nánar til tekið á einu kóralrífinu fyrir ströndinni. Þessum hópi var boðið að koma um borð í skipið^ og skoða
það, en myndin er tekin á bryggjunni. og hér eru þau að syngja fyrir leiðangursmenn í þakklætisskyni.
upp fyrir 32 á daginn, alla vega
ekki þann tíma sem hún dvaldi
þarna. Rakinn í loftinu veldur því
hins vegar að hitinn virðist mun
meiri, allt upp í 40 til 50 stig!
Verkefnin sem leiðangursmenn
fengu, sagði Hrafnhildur hafa
verið mjög fjölbreytileg. Þarna
eru virk eldfjöll sem voru skoðuð,
rannsakað var dýralíf, kannanir
gerðar á skordýrum, kafað var
niður í flugvéla- og skipsflök, og
fleira og fieira.
„Sjálf valdi ég mér vekefni hjá
vísindamönnum í um það bil tvö
hundruð manna þorpi skammt frá
annarri byggð. Þarna var ég síðan
í einn og hálfan mánuð, sem
aðstoðarmaður vísindamanna frá
Bretlandi, Ástralíu og Bandaríkj-
unurn," sagði Hrafnhildur.
Dökkir yfirlitum
og ljóshærðir
— Hvaða fólk er það sem bygg-
ir þetta land?
„Ibúarnir þarna eru dökkir yfir-
litum, þó ekki alveg svartir," sagði
Hrafnhildur. „En það sem kannski
er einkennilegast við útlit þeirra
er, að margir þeirra eru með
rauðleitt hár, eða jafnvel ljós-
hærðir!
Fólki þarna svipar meira til
frumbyggja Ástralíu, heldur en til
Afríkumanna, og þetta fólk er víst
ekki talið fallegt á mælikvarða
okkar Evrópumanna.
Fólk lifir þarna mikið á fisk-
veiðum, en einnig á aldinrækt,
sem stunduð er við hvers manns
dyr. Þar rækta þeir til dæmis
kókoshnetur, banana og ananas. í
stærri borgunum eru svo að sjálf-
sögðu flóknari atvinnuvegir.
Eg get ekki sagt að ég hafi
kynnst þessu fólki mikið á meðan
ég var þarna, og eiga tungumála-
erfiðleikar sennilega stærstan
þátt í því. Fólk talar þarna pidgin,
mismunandi mállýskur, en yfir-
leitt ekki ensku. Fólkið var annars
vingjarnlegt, og mjög forvitið um
þessa framandlegu gesti, og reiðu-
búið tii hjálpar ef svo bar undir.
Moskító og malaría
Aðrir ibúar þarna voru hins
vegar ekki alveg eins vingjarn-
legir, svo sem moskítóflugur og
sandflugur sem gerðu okkur lífið
leitt.
Óhemjumikið var þarna af
moskítóflugum, og illt að verjast
þeim. Alls kyns smyrsl voru
reynd, b-vítamín og fleira og
fleira, en það dugði skammt.
Raunar sagði breski hermaðurinn
sem var með okkur, að besta ráðið
til að forðast þær væri að þvo sér
ekki, en ég held að fólki hafi nú
ekki þótt það ráð sérlega aðlað-
andi!
Við reyndum hins vegar að
verjast ágangi þeirra með því að
vera í síðbuxum og með hatta
þegar við fórum á þær slóðir þar
sem mest var af flugunum. Það
kom þó ekki í veg fyrir það að
mörg okkar fengu malaríu, og
eiginlega beið ég bara eftir því að
veikjast næst! — Það varð þó ekki,
sem betur fer. Veikinni var annars
haldið niðri með iyfjum, en þegar
heim kom urðu þeir sem veiktust
að fara til meðferðar á sjúkrahúsi,
þar sem lyfin halda veikinni
aðeins niðri. En erfitt er að
verjast malaríunni, og hún virðist
hrjá innfædda ekki síður en að-
komumenn.
Enn verri en moskítóbitin voru
þó líklega bit sandflugunnar, en
hún er svo smá að hún er næstum
ósýnileg. Hún bítur hins vegar
illa, og mjög þétt. Ég taldi til
dæmis um það til 45 bit á mér einu
sinni, aðeins á öðrum upphandl-
eggnum!"
Skemmtilegt í
siglingunni
Eftir að Hrafnhildur hafði verið
við vísindastörfin í um það bil
hálfan annan mánuð, fór hún í
siglingu með skipi leiðangursins,
Auga vindsins. Var siglt um ná-
lægar eyjar, og gerðar ýmsar
rannsóknir.
„Þessi tími var líklega skemmti-
legasti tími fararinnar, og hefði ég
gjarna vilja vera lengur á skip-
inu,“ sagði Hrafnhildur. „Þar var
meiri fjölbreytni, og einnig auð-
veldara að kynnast krökkunum
sem voru í leiðangrinum.
Aliur hópurinn komst ekki fyrir
á skipinu, enda talið að það beri
aðeins 24 á úthafssiglingu, en við
vorum 42 talsins. En við sigldum
þarna um eyjaklasann, veiddum
hákarla og túnfisk okkur til mat-
ar, gerðum rannsóknir á dýralífi
og fleira og fleira. Var sérstaklega
gott að fá fisk í staðinn fyrir
dósamat hermannanna, sem var
orðinn æði leiðigjarn. En allt var
þarna haft í dósum vegna rakans,
allt frá sykri til salernispappírs!"
Heimleiðis á ný,
akandi, siglandi
og fljúgandi
Hrafnhildur hélt utan hinn 5.
október síðastliðinn, og kom heim
aftur 27. desember, eða rétt eftir
jól. Gekk á ýmsu á heimleiðinni,
farið var akandi hluta leiðarinnar
að Port Moresby, höfuðborg Nýju-
-Gíneu, hluta leiðarinnar var farið
á bátum, og hluta á Herkúles-
flugvél breska hersins, sem þarna
var á æfingum.
Síðan var flogið til Hong Kong,
og áleiðis til Evrópu, til London
með millilendingu á Indlandi,
Vestur-Þýskalandi og víðar.
„Þetta var óskaplega skemmti-
leg ferð,“ segir Hrafnhildur, „og
ég hef ekki eitt augnablik séð eftir
því að hafa farið."
Þegar leiðangrinum lýkur,
kveðst hún svo ætla til móts við
skipið er það kemur til hafnar í
Plymouth á Englandi, og þar
kveðst hún væntanlega hitta fjöl-
marga úr leiðangrinum, en við
suma þeirra hefur hún haft sam-
band síðan og skipst á bréfum.
Þetta er ekki í fyrsta skipti sem
Hrafnhildur hefur lagt land undir
fót, og haldið til útlanda, þvi fyrir
nokkrum árum dvaldi hún í Oreg-
on í Bandaríkjunum í eitt ár sem
skiptinemi. Segist hún hafa sér-
lega gaman af ferðalögum og
varla tolla heima hjá sér, þar sem
hún búi þó í besta yfirlæti hjá
foreldrum sínum!
En næstu ferðalög hefur hún
ekki ákveðið ennþá, nema hvað
hún fer til Englands sem fyrr
segir, og síðan er Evrópuferð
ofarlega á dagskránni. — AII