Morgunblaðið - 02.08.1980, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. ÁGÚST 1980
29
Nýjar plötur frá Roxy Music í
dag virðast ekki valda neinu
fjaðrafoki, nema þá hjá einstaka
plötudómurum sem virðast enn
búast við þvi að Roxy Music geti
skapað framandi og nýja tónlist.
En því miður, þeir hafa fallið inn í
heildina þó stíll þeirra sé einskis
annarra. „Flesh & Blood“ er þrátt
fyrir andstæða dóma í erlendum
blöðum án efa ein vandaðasta og
besta plata þeirra þó ekkert nýtt
komi fram, nema vera væri radd-
anir Ferry við sjálfan sig, sem oft
minna nokkuð á Byrds.
í einhverjum erlendum dómi
var sagt að á „Flesh & Blood“
væru ekki grípandi lög og cina
lagið sem væri boðlegt á smáskífu
væri „Over You“ (sem reyndar var
þá komið á smáskífu).
Eitthvað hefur sá hlustað öðru-
vísi á plötuna heldur en undir-
ritaður, þvi á plötunni er að finna
mörg mjög grípandi og góð lög,
með sínum sérkennum, og vel hæf
til vinsælda miðað við fyrri smá-
skífur þeirra sem hafa gert það
gott.
Sérstaklega er lag Ferry „Rain
Rain Rain“ gott, en auk þess eru
„Running Wild“ eftir Ferry og
Manzanera, „Same Old Scene“,
eftir Ferry, og „My Only Love“
(líka eftir Ferry) mjög góð.
Tveir gamlir „klassíkerar" eru á
plötunni, lag Wilson Pickett, „In
the Midnight Hour“ og lag Byrds
„Eight Miles High“, sem eru hér í
sérstæðum en mjög vönduðum
útgáfum, sérstaklega er lag Byrds
vel flutt.
Roxy Musik hafa þynnst nokkuð
út, því aðeins Bryan Ferry, Phil
Manzanera gítarleikari og Andy
Mackay saxófónleikari eru eftir.
En auk þeirra leika Allan
Schwartzberg, Andy Newmark og
Simon Philips á trommur, Alan
Spenner, Neil Jason og Gary Tibbs
á bassa, Neil Hubbard á gítar og
Paul Carrack á hljómborð. Eftir
að hafa náð víðtækari vinsældum
með lögum í diskóstíl eins og
„Dance Away“ koma þeir hér með
góða blöndu af nýjum og gömlum
stílbrigðum sínum. Góð plata.
HIA
„XANADU"
Olivia Newton John & Electric
Light Orchestra
(Jet)
Kvikmyndatónlist virðist ætla
að verða siráðandi þetta árið.
Hvorki meira né minna en 12
breiðskifur eru á topp 200 stór-
um plötum í USA. „The Empire
Strikes Back“, í 4., á uppleið,
„Urban Cowboy“ i 9. á uppleið,
„The Rose“ i 15. á uppleið, „The
Blues Brothers“ i 19., „Can’t Stop
the Music“ i 57. á uppleið,
„Fame“ i 63. á uppleið, „Xanadú“
nú i 79., „Bronco Billy“ á uppleið,
Roadie“ á uppleið. auk „All That
Jazz“, „American Gigolo“ og
„Coal Miner’s Daughter“, sem
allar eru búnar að gera það gott.
„Xanadú“ á greinilega að koma í
kjölfar „Saturday Night Fever“ og
„Grease“ þar sem allt virðist
byggt upp á sama hátt. Kvikmynd,
sem verður sýnd hér bráðlega að
öllum líkindum, fjöllum við þó
ekki um hér, en þess skal getið að
hér er um söngva- og dansmynd
að ræða með Oliviu Newton John
og Gene Kelly í aðalhlutverkum.
Tónlistin í myndinni er aftur á
móti eftir Jeff Lynne og John
Farrar.
Jeff Lynne er eins og flestir vita
forsprakki Electric Light
Orchestra, eða ELO eins og
hljómsveitin er gjarnan kölluð, en
John Farrar er Astralíubúi líkt og
Newton John, en hann hefur
stjórnað mörgum upptökum henn-
ar. Farrar var eitt sinn í Shadows
að auki.
Tónlistin á „Xanadu" er öll
samin sérstaklega fyrir kvik-
myndina og má vel heyra að hér
eru flest lög líkleg til til vinsælda.
Á fyrri hliðinni eru lög Farrar
sungin af Oliviu og ýmsum gest-
um. Dýrðin byrjar með ágætu lagi,
„Magic" sem þegar er orðið afar
vinsælt. Lagið minnir bæði á
Abba og „ÞU OG ÉG“, eða öllu
heldur söngur Oliviu. Pottþétt
einfalt popplag. Næsta lag er
sungið af Olivíu og Cliff Richard,
en með honum söng Olivia nokkr-
um sinnum áður en hún varð
vinsæl og naut athygli í staðinn.
Þau syngja lagið „Suddenly“ vel
saman. Lagið er ljúft stemnings-
stef sem ætti að falla mörgum í
geð eftir nokkra spilun. Ætti að
geta gengið vel á lítilli plötu ekki
síður en „Magic".
„Dancin’" syngur Olivia með
Fee Waybill úr Tubes en þrír aðrir
úr þeirri hljómsveit leika líka í
laginu. Rokktónlist og big band-
jazzi er blandað saman í þessu lagi
með þolanlegum árangri, en lagið
virðist ekta senulag í kvikmynd og
kemur líklega betur út í myndinni
sjálfri.
„Suspended in Time“ er sungið
af Oliviu einni, rólegt seiðandi lag.
Lokalagið á hliðinni er sungið af
Oliviu og Gene Kelly, „Whenever
You’re Áway from Me“, sem er
gamaldags Hollywood-lag! Hlið
tvö er svo helguð lögum ELO, „I’m
Alive“, „The Fall“, Don’t Walk
Away“, „All Over the World" og
„Xanadu“ sem er reyndar sungið
af Oliviu Newton John við undir-
leik ELO.
Öll lögin eru ekta ELO lög, „I’m
Alive“ er þegar orðið mjög vin-
sælt, og „Xanadu“ enn vinsælla, og
„All Over The World" líklega
næsta litla platan.
Tónlistin á „Xanadu" plötunni
er öll heilsteypt, sem er óvenjulegt
af svokallaðri „soundtrack" plötu.
Platan verður án efa geysivinsæl.
En svo eru líka margir sem fá
grænar bólur við það eitt að heyra
nafn Oliviu Newton John, og sama
má orðið segja um ELO!
HIA.
„SCREAM DREAM“
Ted Nugent
(Epic) ‘
„Scream Dream“ er rétt-
nefni! Ted Nugent tekur söng-
stíl Robert Plant út í algjörar
öfgar, og gitarleik Richie
Blackmore sömuleiðis.
Tónlistin mætti flokka sem
„Heavy Boogie Woogie Metal
Rock“ eða „málmhestabúggí-
wúggí“ (!!)
Ted var áður með hljómsveit
sem hét Amboy Dukes og gekk
bærilega, en eftir að hafa losað
sig við þá hljómsveit 1975 og
gert samning undir eigin nafni
fór hjólið að snúast fyrir al-
vöru. „Ted Nugent", fyrsta sóló-
platan, kom út 1975, „Free For
All“ 1976, „Cat Scratch Fever"
kom út 1977, en það ár urðu
allar þrjár „platinum" plötur
sem þýðir að milljón eintaka
hafi þá verið seld af hverri.
„Double Live Gonzo" 1978, náði
sama marki, og „Weekend
Warrior" 1979, líka, og síðasta
platan var „State of Shock" í
fyrra Iíka.
Tónlistin er í stíl rokklaga
Led Zeppelin, með sterkum
söng og gítarleik, en trommur,
bassi og annar gítar fá að leika
í bakgrunni án þess að sýna
nokkuð, en tónlistin tónlist Ted
Nugents. Nugent er einn af
eftirsóttustu sviðsmönnum til
að leika á hljómleikum, enda
hefur hann fyrir því að hreyfa
sig á meðan hann er á sviði og á
erfitt með að vera í ofklæðum
líkt og Bubbi Morthens.
Ted Nugent á mikla mögu-
leika á að halda vinsældum
sínum áfram þar sem „Heavy
Metal Rokkið" á miklu fylgi að
fagna þessa dagana, en þess má
geta að „Scream Dream" er í 13.
sæti á Top 200 í USA. Plata
sem á eingöngu við þá sem þola
háværa krafttónlist!
IIIA.
Gunnar Þórðarson mun hafa hönd i bagga með sjónvarpsmönnum við
vinnu á dægurlagasamkeppninni
Skonrokk og
dægurlagasamkeppni
í sjonvarpinu
ÞÁ ER sjónvarpið komið úr fríi
sínu. Hvað varöar tónlistarefni
fyrir unnendur dægurtónlistar
verða alla vega tveir þættir
athyglisverðir.
Fyrst skal nefna hinn vinsæla
þátt Skonrokk, sem mun halda
sínu striki um sinn, enda varla
ástæða til annars, og verður Þorg-
eir Ástvaldsson áfram með þátt-
inn.
Einnig hefur verið samþykkt að
gera nokkra innlenda þætti í
formi dægurlagasamkeppni, en
skilafrestur á lögum mun vera til
10. ágúst nk. Verður um nokkra
þætti að ræða og er hugmyndin
víst sú að koma vinningslaginu í
Eurovision keppni evrópskra sjón-
varpsstöðva.
Þriðji þátturinn var til umfjöll-
unar, þáttur með islenskri tónlist,
en óvíst er vist hvort úr honum
verði vegna þess hve dýrir þeir
eru. Þess má geta að þegar lagið
„Fallinn" var flutt í sjónvarpinu í
vor kostaði það lag sjónvarpið
mun meira en allt annað efni
þáttarins plús laun Þorgeirs.
Eftir öllu að dæma virðist tími
til kominn að breyta samningum
FÍH við sjónvarpið þannig, að þeir
aðilar sem gefa út plötur og aðrir
að sjálfsögðu, komist bókstaflega
á skerminn með sitt efni.
HIA
Gullplötur
Sá siður hefur komist á víða um veröld að heiðra flytjendur
tónlistar á hljómplötum með gull-, silfur- og platínuplötum fyrir
mikla sölu.
Engin algild regla hefur enn komist á um þessar veitingar, en hér
á landi veita sjálfir útgefendurnir plötum sem seljast í yfir 5 þúsund
eintökum gullplötu og þá tvöfalda gullplötu þegar plata hefur selst
í 10 þúsund eintökum.
Hér á eftir er til samanburðar hvernig verðlaunaveitingum er
háttað á nokkrum af stærstu mörkuðum heims.
í USA veita RIAA, eða Samtök hljómplötuiðnaðarins í Bandaríkj-
unum, verðlaunin og hafa yfirumsjón með sölu platna. Gullplötur
eru veittar þar fyrir 500 þúsund seld einstök af breiðskífum, en
platínuplötur fyrir milljón eintök. Þess má geta að sala á kassettum
með efni platna er talin með líkt og hérlendis.
Þeir veita gull og platínu fyrir litlar plötur og þarf lítil plata að
seljast í milljón eintökum til að fá gullið, en tveim milljónum til að
fá platínu.
I Japan, næst stærsta markaðnum, eru engin slík verðlaun veitt,
en í Þýskalandi, sem mun vera næst stærsti markaðurinn fyrir
tónlist, veita þeir gull fyrir 250 þúsund eintök af breiðskífum, en
platínu fyrir hálfa milljón. Og eins og í USA eru tölurnar yfir litlu
plöturnar tvöfaldaðar.
Bretland veitir silfur, gull og platínu. Til að fá silfur þarf platan
að hafa selst í 60 þúsund eintökum, til að fá gullið 100 þúsund, og
platínu 300 þúsund. En litlu plöturnar þurfa meira því silfrið fæst
ekki fyrr en 250 þúsund eintök eru seld, gull þegar hálf milljón er
seld og platínu, eftir milljón.
í Kanada þarf stóra platan 50 þúsund í gullið, 100 þúsund í
platínu, 200 þúsund í tvöfalda platínu o.s.frv. Og þeir hafa einn auka
topp hjá sér: Milljóna verðlaun fyrir milljón eintök seld. Frakkland
veitir bara gull. Og það fæst fyrir 100 þúsund stykki. í ísrael er veitt
gull, silfur og platinum, og þarf 10 þúsund í silfrið, 20 þúsund í
gullið og 40 þúsund í platínu. Samanborið við mannfjölda í þessum
löndum ættum við líklega að miða við mun lægri tölu en 5000.
HIA.