Morgunblaðið - 30.01.1981, Síða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. JANÚAR 1981
t
Elskulegur eiginmaöur minn,
VÍGLUNDUR KRISTJANSSON,
lést aö Vtfilsstööum aöfaranótt 28. janúar.
Þuríöur Arnadóttir.
t
Eiginkona mín, móöir, tengdamóöir og amma,
HALLFRÍÐUR JÓNA JONSDÓTTIR,
Meðalholti 8,
veröur jarösungin fró Fossvogskirkju í dag, föstudaginn 30. janúar
kl. 3. e.h.
Gísli Guömundsson,
Bryndís Gísladóttir, Reynir Schmidt,
Björgvin Gíslason, Guöbjörg Ragnarsdóttir
Halla Gísladóttir,
og barnabörn.
t
Þökkum af alhug öllum þeim, sem auösýndu okkur samúö og
vinarhug vegna andláts og útfarar
MARELS ODDGEIRS ÞÓRARINSSONAR,
Einarshöfn, Eyrarbakka.
Sigrióur Gunnarsdóttir,
Ingibjörg Marelsdóttir, Friöþjófur Björnsson,
Guóni Marelsson, Jóna Ingvarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Viö þökkum af alhug auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
jaröarför eiginmanns míns og fööur okkar,
ÓLAFS S. INGÓLFSSONAR,
Aratúni 16, Garöabss.
Katrín Vilhelmsdóttir og börn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem vottuöu okkur samúö
og vináttu meö blómum, skeytum og gjöfum viö andlát og útför
STEINDORS KR. JÓNSSONAR,
skipstjóra,
Baróstúni 5, Akureyri.
Emma Siguröardóttir,
Ester Steindórsdóttir, Gunnlaugur Björnsson,
Kristín Steindórsdóttir, Ragnar Magnússon,
Jón Steindórsson, Fjóla Traustadóttir,
og barnabörn.
5VAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Ég uet með enxu móti fellt mitf við heKðum kri.stinna
manna, sem ég vinn með, en ók kæri mii? ekki um að finna að
við þá. Hvað á ég að taka til bragðs?
Þér hafið spurt mjög erfiðrar spurningar, því að
okkur gengur betur að sjá gallana hjá öðrum en hjá
okkur sjálfum. Áður en þér fellið þungan dóm, ættuð
þér að minnast orða Jesú:
„Hví sér þú flísina í auga bróður þíns, en tekur ekki
eftir bjálkanum í auga þínu?“ Ég held ekki, að þessi
orð feli í sér, að við eigum að vera blind fyrir
ávirðingu kristinna manna, heldur hitt, að við eigum
fyrst að athuga okkar gang. „Sá yðar, sem sýndlaus
er, kasti fyrstur steini í hana“.
En ég geri mér líka ljóst, að þér erqð í miklum
vanda. Ef þér hafið mælt yður sjálfan með sama
mæli, eigið þér hægar með að sjá, hvar náungi yðar er
á vegi staddur. Ef breytni hans er fagnaðarerindinu
raunverulega til hindrunar gætuð þér talað við hann
með kærleika og nærgætni. Biblían segir: „Bræður, ef
misgjörð kann að henda mann, þá leiðréttið þér, sem
andlegir eruð, þann mann með hógværðar anda, og
haf gát á sjálfum þér, að þú freistast ekki líka“ (Gal.
6, 1.).
Vera má, að þér vinnið hann með þessu móti, bæði
fyrir yður og Guð. Einlægum kristnum manni, sem
kann að stíga víxlspor, þykir alltaf vænt um, þegar
honum er leiðbeint, svo að hann megi þóknast Drottni
sínum æ betur.
En ætlið ekki, að leiðrétting yðar fái neinu til vegar
komið, nema þér getið sjálfur tekið leiðréttingu.
Minning:
Ragnheiður O.
Stephensen
Ragnheiður Stephensen var
fædd á Grund í Grundarfirði þ. 15.
janúar 1914.
Foreldrar hennar voru sr. Ólaf-
ur Stephensen, Magnússonar
bónda í Viðey, Ólafssonar, kallað-
ur sekreteri, í Viðey, Magnússonar
konferensráðs og dómstjóra í Við-
ey, Ólafssonar stiftamtmanns
Stephanssonar einnig í Viðey, og
konu hans Steinunnar Eiríksdótt-
ur, á Karlsskála við Reyðarfjörð
Björnssonar frá Kirkjubóli í
Vaðlavík, Jónssonar í Stóru-
Breiðvík, Asmundssonar á Gunn-
laugsstöðum í Skógum, Pétursson-
ar. Móðir Steinunnar var Sigríður
Pálsdóttir frá Karlsskála, Jóns-
sonar á Víðilæk í Skriðdal, Sig-
mundssonar Jónssonar. Jón Sig-
mundsson var tvikvæntur. Fyrri
kona hans var Guðrún Marteins-
dóttir og var þeirra son m.a.
Marteinn, faðir Kristínar, móður
Þórarins, föður Benedikts kaup-
manns í Reykjavík, sem var
kvæntur Hansínu Eiríksdóttur frá
Karlsskála, systur Steinunnar
Eiríksdóttur. Síðari kona Jóns
Sigmundssonar og móðir Páls á
Karlsskála var Sigríður Gunn-
laugsdóttir bónda á Þorgríms-
stöðum í Breiðdal Ögmundssonar
á Streiti Eiríkssonar.
Ragnheiður var yngst 10 syst-
kina, sem upp komust. Elstur var
Magnús, lengi hjá Völundi hf. í
Reykjavík, kvæntur Sigurbjörgu
Björnsdóttur, Eiríkssonar frá
Karlsskála, Sigríður, lést um tví-
tugt. Þá Áslaug, gift Jóni Pálssyni
dýralækni á Selfossi Þorsteinsson-
ar frá Tungu í Fáskrúðsfirði.
Eiríkur, forstjóri Trolle & Rothe í
Reykjavík, kvæntur Gyðu Finns-
dóttur Thordersen frá ísafirði,
Björn járnsmiður í Reykjavík,
kvæntur Sigurborgu Sigjónsdótt-
ur frá Hornafirði, Stephan kaup-
maður í Verðandi Reykjavík,
kvæntur Ingibjörgu Guðmunds-
dóttur, Böðvarssonar kaupmanns
úr Hafnarfirði og Kristínar
Stephensen systur sr. Ólafs, Helga
gift Stefáni Árnasyni fram-
kvæmdastjóra Almennra Trygg-
inga á Akureyri, Elín gift Pétri
Jónssyni bónda á Egilsstöðum og
Ingibjörg gift Birni Jónssyni vél-
stjóra frá Ánanaustum. Er mikill
ættbogi kominn frá þessum syst-
kinum.
Ragnheiður lést í Landspítalan-
um í Reykjavík þ. 22. janúar 1981
eftir erfiðan sjúkdóm, sem hún
bar til hinstu stundar af því þreki
og æðruleysi, sem svo mjög ein-
kenndi allt hennar líf. Og vissu-
lega voru hennar aðstæður á
stundum þannig í lífinu, að ekki
hefur verið heiglum hent að ráða
fram úr þeim vandamálum, sem
við blöstu. Hún var ein af þessum
lítt áberandi hetjum hversdags-
lífsins, sem fæstir taka eftir því að
þær hirða ekki um að troða sér
fram, heldur eru uppteknar af
vandamálum annarra.
Ragnheiður lauk prófi frá
Verzlunarskóla íslands 1933. Síð-
an gekk hún á húsmæðraskóla á
Isafirði en stundaði eftir það ýmis
störf í iðnaði og verzlun vítt og
breitt um land flest ár síðan.
Hún giftist Þorsteini Guð-
mundssyni rafvirkjameistara,
Einarssonar prófasts á Mosfelli
eystra. Áttu þau hjón 3 börn,
Ragnheiði f. 1946, gift Hafþóri
Erni Sigurðssyni, bifvélavirkja á
Blönduósi, Guðmund pípulagn-
ingamann á Selfossi, kvæntur
Önnu Hjaltadóttur Þorvarðarson-
ar rafveitustjóra og Ólaf, vélstjóra
á Blönduósi, kvæntur Bergþóru
Hlíf Sigurðardóttur Guðlaugsson-
ar bónda frá Hafursstöðum, syst-
ur Hafþórs Arnar. 1937 átti Ragn-
heiður Steinunni Helgu með Sig-
urði Kristinssyni sjómanni í
Reykjavík. Ólst Steinunn að mestu
upp hjá Áslaugu og Jóni Pálssyni
dýralækni á Selfossi. Steinunn er
gift undirrituðum. Þau Þorsteinn
og Ragnheiður bjuggu víða um
land. Þau voru nýsest að í Garða-
hreppi þegar Þorsteinn lést 1955
fyrir aldur fram frá hálfbyggðu
húsi, sem þau voru að reisa sér
þar. Stóð þá Ragnheiður uppi með
börnin ung í bráðabirgðahúsnæði
og með bágan fjárhag eins og títt
er um húsbyggjendur. Þótti þá
ýmsum svart í álinn hjá henni. En
Ragnheiður æðraðist ekki og barð-
ist áfram. Hún vann baki brotnu
utan heimilis en eldri börnin
gættu þeirra yngri sem kostur var.
Hún kom sér fyrr en varði upp
eigin húsnæði og bjó börnum
sínum gott heimili þar sem ríkti
glaðværð og góður andi. En Ragn-
heiður var glaðsinna og hafði
næmt skopskyn þó græskulaust
væri, var óvenjufljót að sjá skop-
legar hliðar á mönnum og tilveru,
hrókur alls fagnaðar á góðri
stundu, en fljót til hluttekningar
ef eitthvað amaði að. Hún var
reglusöm og nýtin í hvívetna, því
skiljanlega hefur þurft að velta
hverjum eyri meðan börnin voru í
æsku og skuldabasl vegna íbúða-
kaupa mikið, fyrst í Blönduhlíð 2
og síðar, þegar börnin stækkuðu, á
Hverfisgötu 58, þar sem vel rúmt
var um alla heimamenn og gesti.
Hún hafði gaman af ferðalögum,
innanlands sem utan, þó tækifæri
gæfust kannski ekki mörg fyrr en
síðari árin, en þá naut hún þess
eftir föngum. Finnst manni víst að
hún hefði verðskuldað fleiri ár við
heilsu miðað við hennar framlag.
En sá vill sem ræður. Barnabörnin
hennar eru orðin 12, heilt fót-
boltalið eins og hún sagði sjálf og
lét hún sér mjög títt um þau öll.
Hún vissi fullvel að hverju fór um
þessi jól og gaf hún öllum sínum
rausnarlegar gjafir að skilnaði.
Ég á Ragnheiði tengdamóður
minni miklar þakkir að gjaida
fyrir samfylgdina og skemmtun-
ina í 20 ár þar sem aldrei bar
skuggann á. Aðstoð hennar og
reyndar barna hennar líka var
okkur hjónum ómetanleg þegar
okkar börn voru lítil og við vildum
bregða okkur af bæ. Mér hefur
fallið í skaut sú gæfa að eiga
þannig samtímis tvær systur að
tengdamæðrum og líkar stórvel
við báðar, þegar sumir þykjast
fullsælir af einni. Fyrir önnur
kynni af þessari stóru fjölskyldu
vil ég einnig þakka. Ég verð
Ragnheiði Stephensen ávallt
þakklátur fyrir allt það sem mér
hefur fallið í skaut fyrir hennar
tilstilli, og þakka henni af öllu
hjarta fyrir samferðina og kynni
til hinsta dags.
Halldór Jónsson verkfr.
Við störfuðum saman síðastliðin
tvö ár. Hún var greind kona,
Verslunarskólagengin og hafði
hlaðið í sig ógrynni af fróðleik
gegnum árin.
Hún hafði yndi af góðum bókum
og smellnum stökum og gat gripið
í hljóðfæri ef því var að skipta.
Ragnheiður hafði góða frásagn-
argáfu, sóttumst við vinnufélagar
hennar eftir að hlusta á hana
segja frá ýmsu sem á daga hennar
hafði drifið, var það litrík frásögn
sem hefði sæmt góðum rithöfundi,
á svipstundu var maður hrifinn úr
hversdagsleikanum óralangt í
burtu inn í afdal eða út með sjó og
kynntumst þannig sérstæðum per-
sónum skamma hríð.
Ég hef oft gert mig seka um að
endurtaka glettin orð hennar við
góðan orðstír á hennar kostnað.
Ragnheiður var í meðallagi há
kona, höfðingleg, skarpleit með
falleg augu og smekkleg í klæða-
burði. Hún var fædd til forustu.
Á vinnustað var hún traust og
úrræðagóð og reiðubúin að rétta
hjáiparhönd ef eitthvað fór úr-
skeiðis. Dæmigert um skap Ragn-
heiðar var baráttuhugurinn enda
sýndi það sig best þegar heilsan
fór að bila þá var það í hennar
augum bara leti og þýddi ekkert
annað en að hrista af sér. Á
hverju sem gekk var hún sjálfri
sér samkvæm og enginn hnikaði
skoðunum hennar, hún trúði á
einstaklingsframtakið í orði og
verki. Áhugi hennar á þjóðfé-
lagsmálum var sannur og taldi
unga fólkið standa sig vel í
lífsbaráttunni.
Um leið og ég kveð Ragnheiði og
þakka henni samfylgdina, sem var
alltof stutt, votta ég aðstandend-
um hennar samúð.
Fyrst heilsan bilaði var Ragn-
heiður ábyggilega ánægð með
endalokin, því hennar kjörorð var
— Sjálfstæði fyrir öllu.
Helga
Kveðja frá Sjálfstæðiskvenna-
félaginu Eddu i Kópavogi.
I dag þegar við kveðjum okkar
góðu félagskonu Ragnheiði Ó.
Stephensen, langar okkur til að
minnast hennar með örfáum
kveðjuorðum.
Við kynntumst Ragnheiði fyrir
nokkrum árum þegar hún flutti í
Kópavog og gekk í félagið okkar
þar sem dætur hennar störfuðu.
Við sáum strax að þar var traust
og dugleg félagskona. Enda var
hún fljótlega kosin í ýmis störf og
nefndir og innti hún þau störf vel
af hendi eins og allt annað. Nú
síðast sat hún í Mæðrastyrks-
nefnd Kópavogs og lét þar ekki
sitt eftir liggja þótt hún væri
orðin sárlasin. AUtaf var hún jafn
skemmtileg og hreinskilin.
Hún giftist Þorsteini Guð-
mundssyni 10.5. 1951 en missti
hann 23.4. 1955 svo hún naut hans
ekki lengi. Hún þurfti því að vinna
hörðum höndum til að koma
bömum sínum upp, sem henni
tókst með elju og dugnaði. Hún
eignaðist 4 mannvænleg börn sem
öll eru gift og barnabörnin eru
orðin 12.
Við viljum þakka henni góða
samveru í Sjálfstæðiskvennafé-
Iaginu Eddu og sendum börnum
hennar og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur og biðj-
um henni guðsblessunar í nýjum
heimkynnum.
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
v