Morgunblaðið - 30.01.1981, Qupperneq 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. JANÚAR 1981
HÖGNI HREKKVlSI
Ast er...
... að koma hon-
um í draumaheim.
TM R«q JS Pat Off — ail ngMs reaarved
c 1978 Los Anqies Times Syndtcate
Með
morgnnkaffínu
$
Íí
-

Er nokkur ykkar með tómt
peninKaveski. sem hann nati
selt mér?
COSPER
COSPER 854.3
og árið 1975 gleymdir þú brúðkaupsdegi okkar!
Skammdegistaugaveiklun
og f jörugt ímyndunarafl
P.E. skrifar:
„Duttu nú af mér dauðar
lýs, þegar ég fór að sjá í
lesendabréfum að fólk óttaðist
að manntalið væri það sem
kallað er persónunjósnir. Mér
varð nú að orði þegar ég sá
miðann: Það þarf nú dálítið
fjörugt ímyndunarafl til að
lesa úr honum spurningar um
innstu leyndarmál mín, a.m.k.
og þótt spurt sé hvar ég hafi
verið þessa eða hina stundina,
þá er nú líf mitt ekki syndugra
en svo, að mér dettur ekki í
hug að allir haldi að ég hafi þá
aðeins verið að gera eitthvað
ljótt og syndsamlegt, þótt ég
bregði mér að heiman. Og býst
ég við að svo sé um obbann af
íslendingum. Ætli þetta flokk-
ist ekki bara undir þessa
venjulegu skammdegis-
taugaveiklun, þegar menn
gera sér ailt að rellu og
stórmáli.
„Hallærisplanið'
Á staðurinn að heita
svo til frambúðar?
E.B.G. skrifar:
„Erum við Reykvíkingar sáttir
við þá tilhugsun, að nafnið „Hall-
ærisplan" festist við hornlóðina
við Austurstræti og Aðalstræti?
Áður var staðurinn oft nefndur
í daglegu tali „Hótel íslandslóðin"
eftir að hótelið brann. Flestir vita,
að farið var að nefna staðinn
þessu fáránlega heiti manna á
milli og í fjölmiðlum, eftir að
unglingar tóku að safnast þar
saman á vissum árstímum. Þessu
var slegið fram sem eins konar
„gæluheiti" og áreiðanlega ekki
með það í huga að nafnið ætti að
festast um alla framtíð við lóðina.
Oftast var þá sagt „hið svokallaða
Hallærisplan". I ágætum hljóð-
varpsþætti, laugardaginn 24.
janúar sl., var talað tæpitungu-
laust um „Hallærisplan“. Orðin
„hið svo nefnda" fylgdu ekki einu
sinni með! Það, sem upphaflega
átti að vera lýsing á stundarfyrir-
brigði, er að verða föst málvenja.
Eigum við að láta þaö ske og sitja
auðum höndum án þess að aðhaf-
ast? Svar mitt er nei.
Vona að ég eÍRÍ skoð-
anabræður ou systur
Einkum og sér í lagi er
óskemmtilegt að hafa nafngiftina
til minningar um vandræði ungl-
inga, sem auðvitað þarf að gera
allt, sem hægt er, til að leysa, en
það er önnur saga og ekki til
umræðu hér. (Hitt er svo annað
mál, að alltaf ber meira á því, sem
illa fer, en hinu, sem vel gengur.).
Ég skora á starfsmenn fjölmiðla
að nota ekki orðið „Hallærisplan".
Ég er innfæddur Reykvíkingur og
vona, að ég eigi skoðanabræður og
systur í þessu máli.
Með þökk fyrir birtinguna.“
Ekki eintómar getgátur
misviturra spekinga
Mér finnst sem sagt alveg
sjálfsagt að svara svo einföld-
um spurningum eftir því sem
ég get, ef þær geta orðið að
einhverju gagni og upplýsinga
um það hvernig þessi þjóð lifir
og hvers hún þarfnast með.
Eftir slíkum könnunum er
visitala reiknuð. Alltaf er ver-
ið að gera hinu og þessu skóna,
án þess að nokkur vitneskja sé
þar á bak við. Þrýstihópar búa
sér til rök og ýmist ýkja eða
draga frá, og geta ótrúlega oft
komið fram kostnaðarmiklum
aðgerðum fyrir samfélagið —
án þess að nokkur maður viti
hvort þarna er rétt með farið.
Einasta leiðin til að fá öruggar
upplýsingar um t.d. hve mikið
vinnuframlag kvenna — og
karla — sé á heimilunum og
fjölmargt annað sem ákvarð-
anir eru teknar eftir, er sú að
vita hvernig allflestir Islend-
inga lifa lífinu. Það gefur
a.m.k. tækifæri til að stjórna
og stýra af meira viti, ef réttar
upplýsingar liggja fyrir en
ekki eintómar getgátur mis-
viturra og sjálfskipaðra spek-
inga.
Þeim mun réttari stýr-
ing verður á þjoðfélaginu
Auðvitað mætti hafa slíkar
nauðsynlegar kannanir að-
greindar frá manntalinu og
gera þær sér og undir nafnl-
eysi. En það væri auðvitað
margfalt dýrara og þyrfti að
eyða mun meira fé af skatt-
peningum borgaranna. Mér
finnst það til fyrirmyndar ef
hugsað er um hagkvæmni og
sparnað í kerfinu. Og meðan
ekki er spurt um meiri leynd-
armál en þarna er, þá er
auðvitað að alveg sjálfsagt að
vera með. Þeim mun réttari
verða upplýsingarnar eftir því
sem fleiri taka þátt í svörun-
um. Og þeim mun réttari
stýring verður á þjóðfélaginu.
Ég legg með ánægju mitt til —
þeir sem ekki vilja svara
einhverri spurningu af ein-
hverjum ástæðum sleppa því
þá bara.“
Bæn Sigfúsar
Bjartmar Kristjánsson.
Syðra-Laugalandi, skrifar 22. jan.:
„Ágæti Velvakandi.
Góðhjartaður og velviljaður
maður skrifar í dálka þína 22.
janúar. Segist hann biðja fyrir
öllum kennimönnum þessa lands,
og mun víst ekki af veita. En sú er
einkum bæn hans, að „þeim megi
auðnast að boða Guðs orð klárt og
kvitt, eins og það stendur skrifað,
en ekki eins og þessi eða hinn vill“.
Engir tveir menn eins
Það gæti nú reynst þrautin
þyngri að eiga að boða orðið eftir
þessari formúlu. Þótt ég t.d. teldi
mig boða orðið „klárt og kvitt“, þá
er ekki þar með sagt, að Sigfúsi B.
Valdimarssyni mundi finnast hið
sama. Og ég er líka viss um, að
honum mundi ekki finnast það.
Því að „sínum augum lítur hver á
silfrið". Þar sem engir tveir menn
eru eins eða hugsa eins, hljóta
viðhorf og sjónarmið að verða
misjöfn, einnig hvað snertir „Guðs
orð“.
Bjartmar Kristjánsson
Ljóta ólánið
Ef ég nú fengi formúlu frá
nefndum Sigfúsi og færi að „boða
orðið“ samkvæmt henni, þá er það
alveg öruggt að einn og annar
mundi hafa við það ýmislegt að
athuga, af nefndum ástæðum. Ef