Morgunblaðið - 16.05.1981, Qupperneq 21

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. MAÍ 1981 2 1
Frá hliðargötu til aðalstrætis, — írá smáfyrirtæki til stórfyrirtækis. Týsgata 1 og Austurstræti 22.
Uppbygging fyrirtækisins
hefur veriö með ólíkindum.
Hvernig mundir þú lýsa henni í
stuttu máli?
„Ef ég á að nefna móttó þessa
fyrirtækis þá er það fljótgert:
áræði, dugnaður, hraði.
Áræði vegna þess, að það
þótti óðs manns æði að setja
Karnabæ á stofn fyrir 15 árum.
Annað kom fljótlega á daginn
og stjórnendur þessa fyrirtækis
hafa alltaf haft kjark; það sýnir
uppbyggingin. Dugnaður þeirra
hefur verið mikill. Ávallt hefur
verið unnið hörðum höndum að
uppbyggingu. Og ekki bara
stjórnendur, heldur og allt
starfsfólk. Karnabær hefur ver-
ið þeirrar gæfu aðnjótandi, að
hafa gott starfsfólk. Það er
einhver innri kraftur, sem
stendur að baki uppbyggingu
Karnabæjar. Okkar skyldur eru
við neytendur; að bjóða þeim
góða vöru á góðu verði og
starfsfólk okkar; að tryggja því
örugga atvinnu. Stundum hefur
mér fundizt, sem skynsemin
hafi borið okkur ofurliði, því
puðið og erfiðleikarnir hafa
aukizt í réttu hlutfalli við um-
fang. En það sem fer verst með
okkur er óvissan um framtíðina.
Það er ekki hægt að gera
áætlanir af viti langt fram í
tímann. Kringumstæður eru sí-
fellt að breytast. En nú er ég
farinn að tala um verðbólgu og
óstjórn. Æ, það á ekki við í
afmælisviðtali. Snúum okkur
heldur að einhverju öðru.“
Já, þú ert nú 39 ára gamall.
Þú hefur verið ungur maður
þegar verzlunin í Týsgötu var
stofnsett.
„Eg man vel þegar Karnabær
var stofnaður. Þá var ég í
viðskiptafræði í Háskólanum.
Menn veltu þessu mikið fyrir
sér. Það var vakað dag og nótt
yfir fyrirtækinu og mikil
spenna ríkti fyrstu dagana.
Púlsinn var tekinn nánast á
klukkustundar fresti og þá á ég
við söluna á Týsgötunni. En
fljótlega kom í ljós, að þetta
gekk og það vel.
Okkar fólk fór mánaðarlega
utan en slíkt hafði verið óþekkt.
Saumastofan að Fosshálsi.
Fyrst til Lundúna en síðan
stöðugt lengra og tengsl þau
sem sköpuðust, viðskipta-
sambönd sem sköpuðust, lögðu
síðar grunn að vexti og viðgangi
fyrirtækisins. Við sækjum stöð-
ugt sýningar erlendis, bæði til
að sjá nýjustu tízku eða ný
hráefni en taktu endilega fram,
að þessar ferðir séu engar
skemmtiferðir. Þetta eru púl-
ferðir miklar, það er unnið
myrkranna á milli.
Þessi ferðalög eru snar þáttur
í starfseminni þó dýr séu. En
með þeim skapast þau tengsl
sem eru hverju fyrirtæki nauð-
synleg."
Innflutningurinn
veitir aðhald
Nú eruð þið umsvifamiklir
bæði á sviði innflutnings og
framleiðslu. Rekst þetta ekki
stundum á?
„Það kemur fyrir en þegar á
heildina er litið, þá eru þessir
árekstrar meinalitlir. Þetta
rennur saman hlið við hlið,
ljúflega eins og bæjarlækir og
þegar saman kemur, verður það
að fljóti.
Þá gefur innflutningurinn
möguleika á samanburði, að
fylgjast með því sem er að
gerast. Einnig veitir hann
okkur aðhald. Við sjáum hvaða
möguleikar eru fyrir hendi en
við látum ekki undan síga hvað
verð- og gæðasamanburð snert-
ir.
Við leggjum mikið kapp á
hagræðingu. Þegar árið 1972
var farið að vinna að þessum
málum hjá fyrirtækinu. Á tím-
um óðaverðbólgu er slíkt í raun
forsenda vel rekins fyrirtækis.
Peningar eru dýrir í dag og
halda verður lager í lágmarki.
Við reynum að framleiða sem
næst eftirspurn, ólíkt sumum
fyrirtækjum, sem framleiða án
þess að hugsa fyrir eftirspurn.
Því hrannast upp birgðir á
lager og fullkomin óvissa ríkir
um hvort hægt verður að finna
kaupendur- Þarna er fé bundið
og það nýtist ekki að öðru leyti.
Við höfum ekki efni á slíku.
Auðvitað gerum við okkar mis-
tök. Árlega höldum við útsölu
til að koma út vörum, sem ekki
hafa selzt. Við höfum orðið að
verðfella þennan fatnað. Þarna
fara saman hagsmunir neyt-
enda og okkar, því þessar vörur
hreyfast að öðrum kosti lítt eða
ekkert."
Það hefur verið mikið átak að
koma upp þessu húsi að Foss-
hálsi.
„Já, vissulega, en eins og ég
raunar sagði áður, þá er einhver
innri kraftur sem drífur þetta
áfram. Þetta var mikið átak en
nauðsynlegt. Við vorum með
framleiðslustarfsemi okkar í
leiguhúsnæði á fimm stöðum
viðs vegar um borgina. Þó
vissulega geti verið hagkvæmt
að leigja, þá var orðið brýnt að
koma framleiðslunni undir eitt
þak. Því var ráðizt í að reisa
þetta hús. Það var fullbyggt á
sex mánuðum. Ég vil segja eftir
mottói fyrirtækisins: Áræði,
dugnaði og hraða.“
Stórhýsi Karnabæjar að Fosshálsi.
II. Ilalls.