Morgunblaðið - 16.05.1981, Síða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. MAI 1981
t
Systir okkar,
JÓNÍNA GUORUN BENEDIKTSDOTTIR
frá Stoinnosi,
Bugðulæk 13,
andaöist á Landspítalanum 13. maí.
Ólína Benediktsdóttir,
Guðmundur Benediktsson.
Móöir okkar, + ANNA THORLACIUS,
lést 14. maí. Kórsnasbraut 108, Börnin.
Útför eiginmanns míns, fööur, tengdafööur, afa og tangafa,
RAGNARS V. JÓNSSONAR
veitingamanns,
Sóllandi vió Reykjanesbraut,
veröur gerö frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 19. maí kl. 13.30.
Jarösett veröur á Þingvöllum sama dag.
Júlíana Erlendsdóttir,
Rakel Ragnarsdóttir, Björgvin Árnason,
Jón Ragnarsson, Hrafnhildur Valdimarsdóttir,
Þór Ragnarsson, Vilhelmína Hauksdóttir,
Ruth Ragnarsdóttir, Ómar Hallsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim er auösýndu okkur samúö
viö andlát og útför eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur
og ömmu,
NELLÝJAR PÉTURSDÓTTUR
húsfreyju Miðhúsum, Mýrasýslu.
Sérstakar þakkir til þeirra er sýndu henni umhyggju og alúö hin
síöustu ár. Jón H. Jónsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og
jaröarför mannsins míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
VILHJÁLMS ADALSTEINSSONAR.
Sérstakar þakkir færum viö vinnufélögum, stjórn ísals og
Pöntunarfélagsins.
Þorbjörg Guójónsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Alúöarþakkir færum viö öllum fyrir auösýnda samúö og hlýhug
vegna andláts og jaröarfarar
GUÐMUNDARÞÓRDARSONAR
lasknis
frá Sláttubóli,
Drápuhlíö 44, Reykjavík.
Sérstakar þakkir flytjum viö læknum og hjúkrunarliöi Landspítal-
ans, svo og öllum vinum er studdu hann og styrktu í erfiöri
sjúkdómslegu.
Systkini hins látna
og fjölskyldur þeirra.
+
Innilega þökkum viö samúö og hlýhug sem okkur var sýndur viö
andlát og útför eiginkonu minnar, móöur, fósturmóöur, tengda-
móöur, ömmu og langömmu okkar,
GUDRUNARRUNÓLFSDÓTTUR,
Lokastíg 24a.
Þorgeir Eyjólfsson,
Erna Þorgeirsdóttir, Magnús Magnússon,
Guörún Þorgeirsdóttir, Eyjólfur I. Eyjólfsson,
Runólfur O. Þorgeirsson,
Ólafur G. Kristjánsson, Guólaug Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför fööur okkar, tengdafööur og afa,
JÓNS KRISTINS KRISTJANSSONAR,
Erluhrauni 6, Hafnarfirói.
Rósa Jafetsdóttir,
Magnús Jónsson, Einína Einarsdóttir,
Kristján Þ.G. Jónsson, Sigríóur Jónsdóttir,
Brynhíldur R. Jónsdóttir, Guómundur Halldórsson,
Kristín Jónsdóttir, Heimir Ólafsson,
Steinunn Jónsdóttir, Björgvin Jens Guðbjörnsson,
Siguröur Jónsson, Reyndís Harðardóttir
og barnabörn.
Rolf Samuelsson
Svíþjóð — Kveðja
Laugardaginn 9. maí andaðist á
Karolinska sjúkrahúsinu í Stokk-
hólmi Rolf Samúelsson söngvari,
41 árs að aldri, eftir stutta en
erfiða sjúkralegu.
Rolf var bóndasonur frá Verma-
landi í Svíþjóð og ólst upp hjá
foreldrum sínum og stórum
bræðrahópi. Hann var stúdent í
Karlstad og háskólaprófi í bók-
menntum og guðfræði lauk hann
frá Háskólanum í Uppsölum.
Aðeins 11 ára gekk hann í
söfnuð hvítasunnumanna og var
þar trúr alla ævi. Síðasta ár
þjónaði hann sem aðstoðarfor-
stöðumaður í Hvítasunnusöfnuð-
inum í Södermalmskirkju í Stokk-
hóimi.
Rolf var mjög margt til lista
lagt. Hann var stofnandi söng-
sveitar bræðranna Samúelssons.
Orti hann og raddsetti mörg af
fegurstu lögum þeim, er þeir gáfu
út. Söngbræðurnir Samúelssons
komu 4 sinnum til íslands og áttu
hér fjölda af áhugafólki og að-
dáendum. Þúsundir Reykvíkinga
hlustuðu á þá bæði í Fíladelfíu-
kirkjunni, Háskólabíói og víðar.
Fjölda söngferða gerðu þeir bræð-
ur til Ameríku og flugu ávallt með
íslenskum flugvélum Loftleiða á
sinni tíð.
Rolf var stofnandi hljómplötu-
útgáfunnar „Pilot", heimsþekktu
merki er helgaði sig sálmum og
andlegum ljóðum. Hann var einn-
ig stofnandi fyrirtækisins Elac,
sem rak einhverjar stærstu
sumarbúðir í Evrópu á Öland í
Eystrasalti. Keypti stofnunin
stórt nes, sem hafði baðstrendur
og sjó á þrjár hliðar. Getur þar að
líta jarðneska paradís, sem þús-
undir manna heimsóttu hvert
sumar og nutu umhverfis og
veðurblíðu, í kristilegu andrúms-
lofti og umhverfi. Nú er starfi
hans lokið, aðeins 41 ár að baki, í
lífi Rolfs Samúelssons. Hann var
dugnaðarforkur og hlífði sér
aldrei, hæfileikamaður, er auðvelt
átti með að tjá sig. Möguleikar
hans á margvíslegum sviðum lífs-
ins voru auðsæir. Hann valdi það
að vera lærisveinn Jesú Krists og
beina áhrifum Hans til samferða-
manna sinna. Svíþjóð var of lítil.
Sjónvarpsstöðvar í Englandi,
Þýskalandi, Hollandi og Belgíu
tóku upp dagskrár Samúelssons.
Færeyjum og íslandi gleymdu þeir
ekki.
Því er Rolf Samúelssons minnst
hér í blaðiuu. Jarðarför hans
verður gerð í dag, laugardaginn
16. maí. Mikill Islandsvinur er
kvaddur. Blessuð veri minning
hans.
Einar J. Gíslason
Stefán Magnússon
bökbindari: Minning
Stefán Magnússon, bókbindari,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu
á Akureyri, laugardaginn 9. maí
sl. eftir stutta sjúkdómslegu.
Stefán var fæddur að Torfmýri í
Blönduhlíð 6. mars 1906, sonur
hjónanna Ragnheiðar Jakobínu
Gísladóttur og Magnúsar Hann-
essonar.
Móðir hans var dóttir Gísla
Jónssonar, hreppstjóra að
Hvammi í Laxárdal, Pálssonar frá
Kýrholti og konu hans, Ragnhild-
ar Eggertsdóttur, Þorvaldssonar
frá Skefilsstöðum í Laxárdal.
Magnús, faðir Stefáns, var son-
ur Hannesar Þorlákssonar, Jóns-
sonar, bónda á Yztugrund í
Blönduhlíð, og Sigríðar Hannes-
dóttur prests að Ríp, en móðir
Magnúsar var Ingibjörg Þorleifs-
dóttir, Þorleifssonar frá Stóradal í
Húnavatnssýslu, en móðir Ingi-
bjargar var Ingibjörg Magnús-
dóttir prests í Glaumbæ og Sigríð-
ar Halldórsdóttur Vídalín frá
Reynístað.
Stefán var yngstur þeirra systk-
inanna fjögurra frá Torfmýri, tólf
árum yngri en móðir mín, Ingi-
björg á Mel, sem var þeirra elzt,
en hún lézt fyrir tæpum tveim
árum. Bræðurnir, Ragnar, síðast
bóndi á Bergsstöðum í Skagafirði,
og Hannes, sem lengi var skóla-
stjóri á Akureyri, eru báðir látnir
fyrir nokkrum árum.
Stefán ólst upp hjá foreldrum
sínum í Torfmýri þar til þau
fluttust til Sauðárkróks en þá
varð hann eftir í Torfmýri hjá
foreldrum mínum, sem þá hófu
þar búskap.
I bók sinni, Hetjur hversdags-
lífsins, sem út kom árið 1953, hefir
Hannes J. Magnússon lýst á frá-
bæran hátt bernskuheimili þeirra
systkina.
Eftir að barnaskóla lauk fór
Stefán í unglingaskóla á Sauð-
árkróki og fluttist skömmu síðar
vestur yfir Vötnin og var í mörg
ár á Reynistað.
Þegar hann var nokkuð á þrí-
tugsaldri lærði hann bókband á
Akureyri og stundaði það upp frá
því, í fyrstu með annarri vinnu en
síðan alfarið og fluttist þá til
Sauðárkróks þar sem hann bjó til
dauðadags og vann að bókbandi
allt þar til hann lagðist bana-
leguna.
Ég þekkti Stefán frænda minn
allt frá því að ég man fyrst eftir
mér. Hann var tíður gestur á
heimili foreldra minna á Mel,
enda stutt milli bæja, og þau ár,
sem við hjónin áttum heima á
Sauðárkróki, var hann tíður gest-
ur á okkar heimili.
Stefán var lengi meðhjálpari við
Reynistaðakirkju og meðal minna
fyrstu minninga um hann er að
sjá hann standa þar í kórdyrum og
lesa bænina fyrir og eftir guðs-
þjónustu.
Á Sauðárkróki starfaði Stefán
einnig mikið að málefnum kirkj-
unnar þar.
Stefán var mikill áhugamaður
um uppbyggingu héraðsbóka-
safnsins og skjalasafnsins á Sauð-
árkróki og átti sæti í stjórn þess
m.a. þegar ráðist var í byggingu
hins myndarlega safnahúss, sem
hann var mikill hvatamaður að.
Stefán sagði mér einhvern tíma,
að það hefði verið röð tilviljana,
sem réði því, að hann lagði fyrir
sig bókband. Fyrsta tilviljunin var
brotin skeifa. Hann var við hey-
band á bökkum Héraðsvatna og
heybandslestinni seinkaði, sem
síðar kom í ljós að var vegna þess
að skeifa brotnaði undan hesti.
Hann brá sér því yfir Vötnin
meðan hann beið og heim að
Keldudal, þar sem hann hitti
frænda sinn, sem lært hafði bók-
band, og fékk hann þá strax áhuga
á faginu. Skömmu síðar kom hann
í hús á Sauðárkróki og sá þá af
tilviljun gömul bókbandsáhöld,
sem hann fékk keypt og fyrir
tilviljun komst hann síðan á
bókbandsverkstæði á Akureyri,
eftir að honum hafði verið synjað
um það og hann var orðinn úrkula
vonar um að geta lært þetta fag.
En tilviljanir eða ekki tilviljan-
ir, Stefán Magnússon hefir marga
bókina bundið um dagana og
handaverk hans er víða að finna.
Mest batt hann fyrir bókasöfnin á
Sauðárkróki og Siglufirði, en auk
þess fyrir marga einstaklinga víðs
vegar um landið.
Stefán var vel ritfær og skrifaði
nokkuð siðari árin, m.a. nokkra
þætti í Ættir Skagfirðinga, en
hann var áhugamaður um ætt-
fræði og annan þjóðlegan fróðleik.
Stefán Magnússon var vinmarg-
ur og vinfastur og hafði ánægju af
að blanda geði við fólk. Börn
löðuðust mjög að honum og í hópi
beztu vina hans voru jafnan ein-
hverjir af yngstu kynslóðinni.
Stefán var tilfinninganæmur og
skapmikill, en stillti skap sitt vel.
Aldrei heyrði ég Stefán tala illa
um nokkurn mann, hann var
fágætlega laus við dómhörku í
garð samborgara sinna. Honum
gat hins vegar runnið í skap ef
honum fannst ómaklega á ein-
hvern hallað eða fólk verða fyrir
óréttlæti, einkum ef í hlut átti
fólk, sem á einhvern hátt var
minni máttar.
Ég vil nota þetta tækifæri til að
þakka öllu því góða fólki, sem að
því stóð að halda Stefáni rausnar-
legt samsæti á 75 ára afmæli hans
fyrir tveim mánuðum. Sá hlýhug-
ur, sem hann mætti þar, gladdi
hann mjög mikið.
Að lokum vil ég færa þakkir
hjónunum Ingibjörgu Halldórs-
dóttur og Þorvaldi Árnasyni og
börnum þeirra fyrir þá einstöku
vináttu og umhyggju, sem þau
sýndu Stefáni nú síðustu árin,
eftir að þau urðu nágrannar hans
á Sauðárkróki.
Stefán Magnússon verður til
moldar borinn frá Sauðárkróks-
kirkju í dag, laugardaginn 16. maí.
Halldór Þ. Jónsson
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.