Morgunblaðið - 02.02.1982, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2. FEBRÚAR 1982
39
Minning:
Sigfríður Sigurðardótt-
ir frá Patreksfirði
Fædd 1. janúar 1908
Dáin 23. janúar 1982
I dag kveð ég vinkonu mína Sig-
fríði Sigurðardóttur, sem lést 23.
janúar sl. Það er margs að minn-
ast og mikið að þakka eftir meira
en þriggja áratuga vináttu. Kynni
okkar Sigfríðar, eða Sissu eins og
ég alltaf kallaði hana, hófust árið
1949, þegar ég var á fyrsta ári, en
þá flutti hún ásamt foreldrum sín-
um, Margréti og Sigurði, Jóhönnu
systur sinni og Vilhelm dóttursyni
sínum á Miklubraut 40. Þar
bjuggu foreldrar mínir ásamt
systur minni, mér, ömmu og afa
og tengdust allir þessir ættliðir
þegar óvenju traustum vináttu-
böndum. Þegar fjölskylda mín
flutti á Starhaga 14 árið 1953,
fluttu Sissa og fjölskylda hennar á
neðri hæðina og varði sambýlið
alls í 18 ár. Bernskuárin eru öllum
mikilvæg. „Það ungur nemur,
gamall temur" og samferðafólkið
hefur aldrei eins mikil áhrif á
okkur eins og á þessum árum. Við
Vilhelm og María systir mín
ólumst upp i skjóli þessara
tveggja fjölskyldna, sem báðar
hlúðu að okkur sem best þær
máttu. Við vorum alltaf velkomin
á heimili hvers annars. Nýtti ég
mér það óspart og eyddi mörgum
notalegum stundum hjá Sissu.
Sem litlu barni og fullorðinni
konu fannst mér jafn mikið til
hennar koma. Látleysi, einlægni,
umhyggjusemi og einstakt trygg-
lyndi voru hennar aðalsmerki og
hún vann öll verk af mikilli og
fágætri alúð. Samfylgdina við
Sissu var mannbætandi fyrir börn
og fullorðna og kann ég henni
miklar þakkir fyrir.
Sigurður og Margrét eru nú
bæði látin, Vilhelm kvæntur og
fluttur að heiman, en systurnar
Jóhanna og Sissa héldu saman
heimili til síðasta dags. Samband
þeirra var einstaklega náið og gott
og hugsuðu þær af mikilli ástúð
hver um aðra. Vilhelm, sem þær
ólu upp í sameiningu, tengdi þær
enn nánari böndum og sat velferð
hans fyrir öllu. Hann endurgalt
Sissu ríkulega ástúðina og átti
hún margar góðar stundir með
honum, Asgerði konu hans og
börnum þeirra. Erla, einkadóttir
Sissu, býr í Hveragerði og naut
Sissa þess að dvelja hjá henni,
Kristjáni manni hennar og börn-
um þeirra, hvenær sem færi gafst.
Samband þeirra mæðgna var
einkar náið og stóðu þær saman í
blíðu og stríðu.
Það eru mikii forréttindi að
hafa fengið að kynnast Sissu og
eignast vináttu hennar. Móðir mín
naut ekki síður þessara forrétt-
inda og þökkum við mæðgur Sissu
af heilum hug samfylgdina og
biðjum guð að vera með henni.
Inga
,,l*ú varst af guði gefin mór,
góð fósturmóðir ka*r,
þú ert og guði gefin hór,
guðs tróni hafin na*r;
umhunar guð um eilífð þór
öll þín góðverk fráhær,
himinsins hlessun eign því er
öndin þín dyrðarska*r.“
Hjálmar Jónsson frá Bólu mæl-
ir hér fyrir munn okkar í mínum
húsum í dag, þegar við kveðjum
hinstu kveðju móðurömmu mína,
Sigfríði Sigurðardóttur, frá Pat-
reksfirði.
Hún og ástúð hennar voru
okkur öllum ómetanleg blessun;
mér og börnum mínum frá frum-
bernsku til dauðastundar og eig-
inkonu frá fyrstu kynnum þeirra.
Þess vegna kveðjum við hana í dag
með hjartans þökk og gleðjumst
með henni nú, þegar sál hennar
hefur numið land í nýjum heim-
kynnum sem hún trúði að hún
ætti vís að lokinni jarðvist sinni.
Hún kaus fremur að gefa en
þiggja. Og hún var rík. Ekki af
þeim fánýtu verðmætum sem möl-
ur og ryð fær grandað, heldur af
ást, umhyggju og hjartahlýju, sem
aldrei glatast eða fellur á í hugum
okkar sem nutum.
Sigfríður Sigurðardóttir fædd-
ist á tímum kreppu og skorts og
bjó við slíkt þjóðfélagsástand
mestan þann tíma sem við nefnum
besta aldursskeið mannsins. Það
er í senn þroskandi og lærdóms-
rikt fyrir okkur hinar yngri mann-
eskjur, sem ef til vill gerum meiri
kröfur til annarra en okkur
sjálfra, að kynnast baráttu fólks-
ins sem fyrst og fremst gerði kröf-
ur til sjálfs sín, og átti ekki skjól í
hvers konar „athvörfum" hins
opinbera eða vandamálafræðum.
Þess fólks, sem barðist óbugað
gegn fátækt og óréttlæti, en hélt
reisn sinni og menningu með hag-
sýni, reglusemi og þrautseigju að
leiðarljósi.
Okkur ber skylda til að minnast
þessa fólks, nú og ævinlega; okkur
sem lifum við allsnægir og njótum
starfs og baráttu þeirra sem
horfnir eru sjónum okkar, eða eru
komnir á efri ár. Gerum öll ár,
hvern dag að degi aldraðra.
Sigfríður Sigurðardöttir fædd-
ist á Vopnafirði á nýársdag árið
1908. Hún lést laugardaginn 23.
janúar síðastliðinn. Þótt hún hafi
mátt þola asthmaveiki og þurft að
dveljast í sjúkahúsum öðru hverju
síðustu árin kom skyndilegt frá-
fall hennar okkur á óvart. Hjarta
hennar bilaði skyndilega. Kallið
var komið, löngum og oft ströng-
um starfsdegi var lokið.
Hún var dóttir hjónanna Sig-
urðar Einarssonar frá Viðborði í
Austur-Skaftafellssýslu og Mar-
grétar Benjamínsdóttur frá Ósi í
Hjaltastaðaþinghá. Sigurður var
orðlagður hagleiks- og dugnaðar-
maður og Margrét góð og gegn
sómakona, sem ól börn sín upp í
guðsótta og góðum siðum. Margrét
lést í Reykjavík árið 1954, og Sig-
urður árið 1965.
Sigurður og Margrét eignuðust
tvær dætur, auk Sigfríðar, Jó-
hönnu Maríu, sem lést í barnæsku
og nöfnu hennar, sem fæddist á
Vopnafirði árið 1919.
Þau hjónin bjuggu á Vopnafirði
um hríð, en fluttist þaðan ásamt
dætrum sínum tveimur, Sigfríði
og Jóhönnu yngri, til Patreks-
fjarðar árið 1920. Bræður og syst-
ur Sigurðar settust einnig að á
Patreksfirði ásamt mökum sínum
og börnum. Frændbálkur þessi
reisti hús sin á Vatnseyri, á
svonefndum Kambi, og var þekkt-
ur sem Kambsfólkið.
Samheldni var mikil hjá Kömb-
urum og meðal annrs stunduðu
bræðurnir sjómennsku saman um
árabil á eigin báti. Þá tóku þeir
virkan þátt í verkalýðsbaráttunni,
sem þá var að hefjast fyrir alvöru
vestur þar, urðu forystumenn og
þóttu harðir í horn að taka.
Þótt Sigfríður væri fædd á
Vopnafirði, festi hún rætur á
Petreksfirði og kaus því að kenna
sig við hann. Hún giftist Jenna
Jónssyni frá Patreksfirði árið
1925. Þau stofnuðu heimili á Pat-
reksfirði og eignuðust ári 1930
eina barn sitt, Erlu. Þau Sigfríður
og Jenni slitu samvistum. Jenni
Jónsson lést í janúarmánuði síð-
astliðnum og var jarðsettur fyrir
tæpum tveimur vikum.
Eftir að Sigríður og Jenni
skildu, fluttist Sigfríður til
Reykjavíkur með Erlu dóttur sína.
Erla er gift Kristjáni Wiium,
skrifstofustjóra, og búa þau i
Hveragerði. Þau eiga fimm dætur:
Sigfríði Ingu, sem búsett er í
Hveragerði, gift Kjartani Bjarna-
syni, trésmið, Margréti Sigrúnu,
ljósmyndara, sem er við störf í
Bretlandi, gift Alexandro Harr-
era, landbúnaðarverkfræðingi frá
Chile, Stefaníu Gunnlaugu, sem
starfar sem fóstra í Noregi og
Jennýu Hugrúnu og Elinu Ósk,
námsmenn, sem enn eru í for-
eldrahúsum.
Árið 1949 fluttust foreldrar Sig-
fríðar, Sigurður og Margrét,
ásamt Jóhönnu dóttur sinni, til
Reykjavikur. Sigfríður slóst þá í
hópinn að nýju og héldu þær syst-
ur heimili með foreldrum sínum
upp frá því. Móðir mín, Erla, kom
mér í bernsku í fóstur hjá þeim.
Þau gengu mér öll í foreldrastað.
Það var mér mikil gæfa, enda ekk-
ert til sparað að veita mér hið
besta atlæti og uppeldi i hvívetna.
Eftir að foreldrar þeirra systra,
Sigurður og Margrét, létust, héldu
systurnar heimili saman áfram. í
veikindum Sigfríðar hin síðari ár
var Jóhanna systur sinni mikil
stoð og stytta, enda miklir kær-
leikar.með systrunum.
Sigfríður amma mín var blíð-
lynd kona og dagfarsprúð, en
skapmikil og ákveðin ef því var að
skipta. Hún starfaði meðan heils-
an leyfði við ræstingar i Stjórn-
arráði Islands, og ávann sér þar
vináttu og virðingu starfsmanna
fyrir vandvirkni sína og sam-
viskusemi, sem henni var í blóð
borin. Hún var söngelsk mjög og
söng meðal annars lengi í kirkju-
kór Patreksfjarðarkirkju meðan
hún dvaldist þar vestra.
Við Ásgerður kona mín og börn-
in okkar fjögur, þökkum Sigfríði
ömmu allt sem hún gaf okkur.
Börnin munu ekki hvað síst sakna
þess að mega ekki lengur koma og
gista hjá ömmu eina og eina nótt
um helgi og njóta ástúðar hennar
og góðgætisins, sem hún lumaði á
í eldhússkápnum, og við munum
öll sakna heimsókna hennar til
okkar í Keilufelli 9. En við vitum,
að hún hafði lokið miklu og góðu,
en jafnframt oft erfiðu dagsverki
og hvílir nú í friði.
Einar Benediktsson kvað svo
um mæta konu og í dag geri ég orð
hans að mínum yfir moldum Sig-
fríðar Sigurðardóttur:
„lleila eining huga oj* máls.
hjarta jjulls og vilji stáls,
Ijósid trúar. Ijósid vona
IiTs þíns minning yfir brenni.
I*ú, sem unnir ei til hálfs
audnu landsins dætra og sona,
blómsveig kærleiks bjarl um enni
berðu hátt. Nú ertu frjáls.
Dyggð og tryggð þitt dæmi kenni.
Dána! I*ú varst íslensk kona.“
Vilhelm G. Kristinsson
Páska vika í Sviss
SVISS
Skíöaferð
4. — 11. apríl 1982
Beint leiguflug til Zurich
Dvalarstaðir:
Davos: Hótel des Alpes
Montana: Hótel Mirabeau
Frábærir skíöastaöir og góö hótel
Verö kr. 7.200.00.
Innífalið í verdi: Flug, flutningur frá flugvelli í Ztirich til
dvalarstaöa og til baka, gisting í 2ja manna herbergi (öll
herbergi meö baði) morgun- og kvöldveröur.
Verö er miöaö við gengisskráningu 15.1.1982.
Leitiö nánari upplýsinga.
FERÐASKRIFSTOFA GUÐMUNDAR JÓNASSONAR HF.
BORGARTÚNI 34,
105 REYKJAVÍK.
Sími 83222