Morgunblaðið - 23.07.1982, Blaðsíða 22

54
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. JÚLÍ 1982
a Ég sztlc\ ok fá 4oo þessum og
■i\Je.y\K<xr tyarif "
... að telja frekn-
ur hennar til þess
að yeta sofnað.
Með
morgunkaffinu
Ég get sennilega búið til þjófalvkil
að matargeymslunni?
HÖGNI HREKKVlSI
/;HVe/eNIG L-IST |?ÉR. ’A HANKI TeNGPAFÖPUR
þlNN TILVONANPI
Hvert stefiium við?
Rut Magnúsdóttir, Sólvangi,
skrifar:
„Velvakandi!
„Þegar um er að ræða að sjá
þessa kappleiki velti ég því ekkert
fyrir mér hvort það er lögbrot að
fá þá senda hingað til lands."
Þetta lætur útvarpsráðsmaðurinn
Ellert B. Schram hafa eftir sér í
Helgarpóstsviðtali 16. júlí.
— Þegar um er að ræða að ná í
stereo-græjur velti ég því ekkert
fyrir mér hvort það sé lögbrot að
stela þeim úr verslunarglugga á
Laugaveginum, gæti einhver sagt.
„Á meðan lög eru lög,
verða þau að njóta þeirrar
virðingar að vera haldin.
Enginn getur, svona upp á
eigin spýtur, flokkað lögin
í „nauðsynleg“ lög, „þol-
anleg“ lög, „óþarfa“ eða
jafnvel „asnaleg“ lög. Lög
eru lög.“
— Þegar ég er að flýta mér velti
ég því ekkert fyrir mér hvort það
sé lögbrot að keyra niður einn til
tvo krakkabjána á reiðhjólum,
segir annar.
— Þegar mig vantar aura velti
ég því ekkert fyrir mér hvort það
sé lögbrot að lumbra á gamalli
kerlingu og rupla veskinu af
henni, segir sá þriðji.
Fróðlegt þætti mér að fá að sjá
hvaða álit Ellert B. Schram hefur
á yfirlýsingum þessara þriggja
kumpána.
Á meðan lög eru lög, verða þau
að njóta virðingar, að þau séu
haldin. Enginn getur, svona upp á
eigin spýtur, flokkað lögin í „nauð-
synleg" lög, „þolanleg" lög,
„óþarfa" eða jafnvel „asnaleg" lög.
Lög eru lög. Og hvert stefnum við,
ef þjóðkunnur maður á borð við
Ellert B. Schram gefur glaðbros-
andi (mynd fylgdi) slíkar yfirlýs-
ingar?
Gamalt húsráð
En snúum okkur að öðru. í vor
var stundum til umræðu í Velvak-
anda skordýra- og blaðlúsafargan-
ið í görðum, og úðun með sterkum
eiturefnum. Þeim, sem eru á móti
hvoru tveggja, mætti kannski
benda á gamalt húsráð, sem dugar
móti flestum þessara kvikinda, en
er skaðlaust mönnum, fuglum og
matjurtum, og auk þess ókeypis,
eða næstum því.
U.þ.b. 10—15 sígarettustubbar
eða 1 matskeið af neftóbaki látin í
tóma niðursuðudós (ekki matar-
ílát, þar sem bragðið fer aldrei úr
aftur) og hellt yfir '/il af sjóðandi
vatni. Látið standa í sólarhring,
síað í gegnum nælonsokk. Blandað
upp í 7—81 af köldu vatni og úðað
með garðdælu (bak- eða hand-
dælu) eða garðkönnu með fínum
úðunarstút.
Þetta drepur allt maðka- og
skordýrakyns á trjám og runnum,
en ekki eggin. Þess vegna er gott
að endurtaka það 1—2svar sinnum
á u.þ.b. 10 daga fresti. Best í logni
og dumbungsveðri. Ath. að heilar
sígarettur duga ekki, verða að
vera stubbar, af því að þeir inni-
halda margfalt meira eiturefni
(nikotin), sem drepur kvikindin.
Vona að þetta komi einhverjum að
notum.
/
Ferðaskrifstofur og áfengismálin:
Sorglegt ef hætturnar
liggja í „örygginu“
— sem fólki
er boðiö
upp á
Ferðamaður skrifar 18. júlí:
„Heill og sæll, Velvakandi!
Mig langar til að leggja orð í
belg og þakka fyrir grein Jóhann-
esar Proppé í Morgunblaðinu fyrir
nokkru um áfengismálin hjá
ferðaskrifstofunum, svo og fyrir
önnur skrif í dálkum Velvakanda
um þessi mál. Allt voru það orð í
tíma töluð.
íslensku ferðaskrifstofurnar
hafa sumar hverjar lagt mikla
áherslu á festu og áreiðanleik í
þjónustu sinni, öryggi farþega og
góða handleiðslu fararstjóranna.
Með því móti hafa þær reynt að
skapa sér virðingu og traust meðal
almennings.
Af þessum ástæðum hefur það
alltaf stungið í augun að lesa hið
undarlega rósamál í auglýsingum
frá þeim um „dýrar veigar" og
annað í þeim dúr.
Það er kunnara en frá þurfi að
segja að áfengisbölið hefur eyði-
lagt ófá hjónabönd og sundrað
heimilum, enda er drykkjuskapur
eitt alvarlegasta vandamálið sem
íslendingar eiga við að etja. Auð-
vitað kemur margt annað en vínið
einnig við sögu. Ég veit dæmi til
þess að hjón hafa farið til útlanda
í þeim tilgangi að reyna að bjarga
hjónabandinu. Vafalaust leita
margir til ferðaskrifstofanna við
slík tækifæri. Væri þá sorglegt —
að ekki sé fastara að orði kveðið —
ef hætturnar og freistingarnar
liggja einmitt í „örygginu" sem
þeim er boðið upp á.
Mig langar til að nefna annað í
þessu sambandi. Flugleiðir hafa
mikið verið í sviðsljósinu undan-
farna mánuði og munu margir
hafa fylgst með því af áhuga
hversu félaginu hefur tekist að
vinna bug á margvíslegum erfið-
leikum. Svo vildi til að ég þurfti að
kaupa farmiða hjá Flugleiðum
bæði í fyrra og á þessu ári. í bæði
skiptin var mér afhentur miðinn í
eins konar veski þar sem geyma
má alla ferðapappíra. Það fyrsta,
sem maður rekur augun í þegar
veskið er opnað, er áfengisauglýs-
ing!
Ferðaskrifstofurnar eiga þakkir
skildar fyrir að gera almenningi
kleift að njóta ótrúlegustu ævin-
týra fyrir viðráðanlegt gjald. Og
Flugleiðir eiga samúð og athygli
flestra landsmanna, leyfi ég mér
að segja. Ég vil því biðja þessa
aðila, í fullri vinsemd, að taka
ofangreind mál til rækilegrar at-
hugunar og koma í veg fyrir að
lágkúran setji blett á nafn þeirra.
Með sumarkveðju.
Atvinnumál krakka:
Við verðum
að dúsa heima
Þorbjörg Sigurðardóttir skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Mig langar til að koma því á
framfæri, að mjög algengt er að
krakkar á aldrinum 10—12 ára
gangi atvinnulaus yfir sumar-
tímann. Eina atvinnan sem
býðst okkur er blaðasala eða þá
barnapössun, sem hvort tveggja
er slæmur kostur að margra
okkar dómi. Margir fullorðnir
bera út blöð og finnst mér það
skrýtið, þar sem miklu auðveld-
ara er fyrir fullorðið fólk að fá
vinnu en okkur krakkana. Svo
dúsum við heima í pilsfaldinum
á mömmu. Þetta er ekki nógu
gott. Ég heimta að allt fullorðið
fólk verði látið hætta að bera út
blöð, nema þá gamalt fólk sem
enga aðra vinnu getur fengið."