Morgunblaðið - 16.09.1982, Page 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. SEPTEMBER 1982
1 L J* » ~ á 8$% ' m mjSá i m Jm
mm ÉÉ| á
mmJL wy.
Krá tónlcikunum í Skcmmunni á Akureyri.
Hríngferð ’82:
„Að hlusta á sinfóníuhljómsveit
af plötu er eins og að kyssa
elskuna sína í gegnum síma“
I.Aui'um i Koykjadal, 1.1.
Nll FER aft síjía á seinni hlut-
ann í hrinnferð Sinfóníu-
hljómsveitar Islands ok Krist-
jáns .lóhannssonar einsönnvara
um landið. Átta tónleikum af
[•rettán fyrirhutíuðum er lokið,
en nú <-r hópurinn staddur á
Kskifirði.
Tónlistarfólkið átti ansi
slremhna helni: á föstudans-
kvöldið voru tónleikar í Sitjlu-
firfti, á laut'ardat' tónleikar á
Olafsfirði ojí Akureyri, on síðan
á sunnudet'inum á Húsavík ot; í
Skjólhrekku.
Til Sitílufjarðar kom hópurinn
um kvöldmatarleytið á föstu-
dat'skvöldið. Veðrið var ekki upp
á mart'a fiska, rij'nint'arsuddi
»t; kuldi í lofti. En {irátt fyrir
leiðinda veður mættu Sitílfirð-
ini;jir vel á tónleikana, on miklu
lH*tur en í síðustu hrintjferð.
I'etta tíildir raunar um aðsókn-
ina alls staðar, hún er stórum
meiri en í síðustu ferð.
A tónleikunum á Ólafsfirði
v;irð óvjvnt uppákoma; hin und-
urfai;ra unnusta Kristjáns,
sópransöni'konan Dorriét Kav-
anna, kom fram á sviðið ot;
fluttu |)jui Kristján dúett úr La
Traviata eftir Verdi. Þetta
endurtóku |>au svo á Akureyri
um kvöldið <>t; Húsavík dat;inn
eftir. Eins ot; n;erri má geta
vakti þetta uppátæki t;eysilet;a
hrifnint;ii.
Frá tónleikunum í Siglufirði.
Tónleikarnir á Akureyri voru
haldnir í Skemmunni, íþrótta-
húsi Akureyrin>;a. Salurinn er
t;ríðarlet;a stór, eins og nafnið
ber með sér, ot; veitti víst ekkert
af, því u.þ.b. ÍXM) manns mættu!
Þetta voru Kríðarlega góðir tón-
leikar, hljómsveitin og Kristján
í banastuði.
Það er sai;t að enginn sé
spámaður í sínu föðurlandi.
Þetta er kjaftæði. A.m.k. virðist
Kristján njóta mikilla vinsælda
á Akureyri. „Hann syngur bara
helvíti vel, strákurinn," keppt-
ust menn við að segja hver öðr-
um í þvögunni á leiðinni út eftir
tónleikana.
Hljómburðurinn í tónleika-
salnum skiptir verulega máli
um það hvernig tónleikar
heppnast. Þetta kom skýrt fram,
bæði á Blönduósi og eins á
Húsavík. í félagsheimilinu á
Húsavík t.d. er afleitur hljóm-
burður. Það er mikil synd, því
salurinn er að mörgu leyti
heppilegur til tónleikahalds.
En þrátt fyrir þennan lélega
hljómburð tókust tónleikarnir
eftir atvikum nokkuð vel. Og
undirtektir Húsvíkinga voru
með ágætum, enda annálaðir
kúltúristar.
Eftir að hafa fylgt hljóm-
sveitinni yfir hálft landið með
sama prógramið, hélt blaðamað-
ur satt að segja að hann væri
búinn að sjá og heyra allt sem
máli skipti. En auðvitað skjátl-
aðist honum í þeim efnum. Tón-
leikarnir á Skjólbrekku slógu
allt út. Geysileg stemmning í
þessu litla en skemmtilega sam-
komuhúsi, og pakkað af fólki
langt upp á veggi. Voru hljóm-
sveitin og Kristján klöppuð upp
hvað eftir annað.
„Þetta er alltaf svona í
Skjólbrekku," sagði stjórnand-
inn, Páll P. Pálsson, „það er al-
veg dásamlegt að spila fyrir
sveitafólk."
Jónas Dagbjartsson, fiðlari,
sagði í þessu sambandi frá
skemmtilegu atviki sem átti sér
stað þegar Sinfóníuhljómsveitin
spilaði í Skjólbrekku árið 1956.
Þetta var fyrsta ferð Sinfóní-
unnar út á landi, en þá var Ró-
bert A. Ottósson stjórnandi. Á
efnisskránni voru brot úr ýms-
um verkum, eins og gengur og
gerist, og líka Ófullgerða sin-
fónían eftir Schubert, sem átti
að vera lokaverk tónleikanna.
Þegar henni lýkur stendur upp
bóndi úr sýslunni og kveður sér
hljóðs: „Við Þingeyingar kærum
okkur ekki um neitt hálfkák,
ófullgerð verk eða brot; við vilj-
um heyra fullgerða sinfóníu í
heilu lagi.“
Sagði Jónas að Róbert hefði
hrifist svo af þessu tiltæki bónd-
ans að hann tók hann á orðinu
og lét hljómsveitina leika
fimmtu sinfóníu Beethovens — í
heilu lagi — til viðbótar!
I tónleikalok stóð upp Böðvar
Jónsson, óðalsbóndi á Gautlönd-
um, og þakkaði tónlistarfólkinu
fyrir frábæra skemmtun. Hann
lagði áherslu á mikilvægi þess
að fá hljómsveitina sem oftast
út á landsbyggðina, því það væri
ekki nóg að heyra sinfóníutón-
list, það verði að sjá hana líka.
Eða eins og Böðvar orðaði það:
„Að hlusta á sinfóníuhljómsveit
af plötu er eins og að kyssa elsk-
una sína í gegnum síma.“
„Sérstaklega gaman ad
syngja íslensku löginí(
KtaAamaAur .MurtninhlaA.sin.s t;reip
Krislján á hlaupuni á mánurteginum,
réll lil aá kanna i hununi hljnhið.
— Kristján. nii hafa undirtektir
alls staðar verið injiig góðar. Hverju
|iakkaróu |>að?
„Tja. ;etli þaft sé ekki talentinu að
|>akka. t*að er nunier eitt. Svn hef ég
unnið mjtig stift unilanfarið og er
vel uinlirliuinn."
— Ilvaða tónleika ertu ánægðast-
ur tneð?
„Kg er imkkuð ániegður með tón-
leikana a Akureyri. Kg var svolítið
— segir Krístján
Jóhannsson,
einsöngvarí
taugaóstyrkur til að byrja með, en
fekk svo góðan stuöning frá áhevr-
enrtum að ég komst fljótlega í gott
stuð. Það hljómar líka nokkuð vel í
Skemmunní. og það hefur óskaplega
mikið aðsegja.
En |ki helrt ég að mér hafi tekist
einna In-st upp í Skjólbrekku. Það er
engu líkt sveitafólkið fyrir norðan,
[iað tekur svo vel við sér. Og það hús
er virkilega gott."
— Þú segist hafa verið svolítið
taugaóstyrkur til að byrja með á
tónleikunum á Akureyri. Er erfiðara
að syngja fyrir sitt heimafólk en
aðra?
„Já, að vissu leyti. Maður er undir
meiri pressu. Bæði eru gerðar mikl-
ar kröfur en svo þekkir maður naést-
um því hvert andlit í salnum — og
það eykur spennuna.“
— Hvað finnst þér skemmtilegast
Kristján Jóhannsson, söngvari
að syngja af því sem er á efnis-
skránni?
„Islensku lögin, tvímælalaust; það
er Gígjan eftir Sigfús Einarsson og
Hamraborgin eftir Sigvalda Kalrta-
lóns. Ekta tenórlög.
Það var reyndar fyrir mitt tilstilli
að þau voru útsett fyrir hljómsveit.
Ég sagði Sigurði Björnssyni að mig
langaði mikið til að syngja þessi lög
og Sigurður fékk þá Jón Sigurðsson
(bassa) til að vinna það verk. Og mér
finnst það hafa tekist vel.“
— Nú ertu nýkominn frá Ítalíu,
sérstaklega til.að fara þessa ferð. Fá
ekki Reykvíkingar að heyra í þér
líka?
„Jú, jú, jú, jú. Síðustu tónleikarnir
í þessari ferð verða á Kirkjubæj-
arklaustri laugardaginn 18. sept-
ember. Strax daginn eftir verð ég
með tónleika í Þjóðleikhúsinu, og þá
leikur Guðrún A. Kristinsdóttir
undir á píanó."