Morgunblaðið - 18.01.1983, Qupperneq 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. JANÚAR 1983
+ Konan mín og móöir okkar, ÁSDÍS INGÓLFSDÓTTIR, Hraunbae 23, lést i Landspítalanum sunnudaginn 16. janúar. Guðjón Eymundsson, Ingólfur A. Guðjónsson, Áslaug Síf Guðjónsdóttir, Kolbrún Guöjónsdóttir, Borgljót Guðjónsdóttír, Höröur Guöjónsson.

"j" 'N Móðir okkar, ÞÓRDÍS TORFADÓTTIR, _ Kirkjuvegi 7, Keflavík, lést í Sjúkrahúsi Keflavíkur 16. janúar. Torfi Stefónsson, Nanna Stefánsdóttir, Ástríður Siguröardóttir.

t Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi, KRISTJÁN SVEINBJÖRNSSON, Mýrargötu 14, lést í Borgarspítalanum aðfaranótt 17. janúar. Fyrir hönd barna minna, tengdabarna og barnabarna, Guörún Bjarnadóttir.

t Móöir okkar, tengdamóðir og amma, DÓROTHEA ERLENDSDÓTTIR, Sunnubraut 14, Akranesi, lést í Sjúkrahúsi Akraness, laugardaginn 15. janúar. Hilmar Hálfdánarson, Rannveig Edda Hálfdánardóttír, Kristjón Friðriksson, Sveinn G. Hálfdánarson, Ása Baldursdóttir, Helgi Hálfdánarson, Ágústa Garöarsdóttir, og barnabörn.

^ t Eiginmaður minn og faðir okkar, TORFI MAGNÚSSON, Hvammi, Hvítársíöu, lést í Landspítalanum, laugardaginn 15. janúar. Jóhanna Egilsdóttir, og börn.

t Móöir mín, STEFANÍA HELGA STEFANSDÓTTIR, Eiríksgötu 33, lést í Borgarspítalanum, laugardaginn 15. janúar. Stefán Bjarnason.

t Maöurinn minn og faðir okkar, INGIMUNDUR MAGNÚS LEIFSSON, Skógargeröi 1, Reykjavík, lést í gjörgæsludeild Landspítalans 16. janúar. Alma Niclasen, Laufey Ingimundardóttir, Ingimundur Ingimundarson.

t Konan mín, dóttir okkar og tengdadóttir, SIGURLÍNA ÁSBERGSDÓTTIR, Brúarási 8, Reykjavík, sem andaöist í Landspítalanum 13. janúar sl., veröur jarðsungin í frá Dómkirkjunni í Reykjavík, föstudaginn 21. janúar kl. 13.30. Ólafur Hjartarson, Sólveig Jónsdóttir, Ásberg Sigurösson, Karen Gestsson, Hjalti Gestsson.

t Utför móður minnar, tengdamóöur, ömmu og langömmu, KRISTÍNAR VALENTÍNUSDÓTTUR, Hrauntungu 81, er andaöist 9. janúar að Sunnuhlíð, hjúkrunarheimili aldraöra f ; Kópavogi, fer fram frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 19. janúar kl. 13.30. Ólöf Þorleifsdóttir, Haukur Ársælsson, synir, tengdadætur og barnabörn.
Minning:
Rósa Magnúsdóttir
Fædd 12. nóvember 1940
Dáin 8. janúar 1983
Langt inn í skóginn leitar hindin sa*ró
og leynist, þar sem enginn hjörtur býr,
en yfir hana færist fró og vaerd.
Svo fjarar lífíð út ...
Kr fuglar hefja ílug og morgunsöng
og fagna því, aó Ijómar dagur nýr,
þá koma öll hin ungu, þyrstu dýr
aó uppsprettunnar silfurtæru lind,
öll. nema þessi eina hvíta hind.
I)avíd Stefánsson
I dag er til moldar borin Rósa
Magnúsdóttir, kona í blóma lífs-
ins, sem skilur eftir sig eiginmann
og fjóra syni á ungum aldri. Enn
hefur læknisfræðin lotið í lægra
haldi fyrir hinum slynga sláttu-
manni, sem sést lítið fyrir og læt-
ur nú stutt stórra högga á milli í
hópi vina vorra og kunningja.
Rósa var fædd 12. nóvember
1940. Hún varð stúdent 1960 og
lauk kennaraprófi ári síðar. Hún
giftist skólabróður sínum úr
menntaskóla, Gunnlaugi Geirs-
syni, 1963 og eignuðust þau fjóra
syni: Geir, Björn, Magnús og Aðal-
stein.
Rósa stundaði kennslu við skóla
ísaks Jónssonar eftir að hún lauk
námi, bæði áður og eftir nokkurra
ára dvöl í Bandaríkjunum, meðan
eiginmaður hennar stundaði þar
sérnám í læknisfræði. Ég held að
Rósa hafi verið mjög góður kenn-
ari og hafi haft mikla ánægju af
því starfi, enda barngóð og laðaði
nemendur að sér með alúðlegri
framkomu og umhyggjusemi.
Eftir að ég og fjölskylda mín
komum heim frá Bandaríkjunum
á svipuðum tíma og Rósa og
Gunnlaugur, áttum við því láni að
fagna að eignast heimili í næsta
nágrenni við þau. Rifjaðist þá upp
frændsemi og upphófst vinátta og
hafa síðan verið mikil og góð sam-
skipti á milli heimilanna og synir
okkar leikið sér saman, ekki síst á
búi tengdaföður Rósu, Geirs
Gunnlaugssonar í Lundi.
Heimili Rósu og Gunnlaugs stóð
alltaf opið og þangað sóttu bæði
börn og fullorðnir oft gleði og
hvíld eftir eril dagsins. Rósa var
alltaf hin hlýja og góða húsmóðir,
sem færði með sér birtu og yl í líf
allra, sem hana þekktu og um-
gengust.
Fyrir tæpu ári syrti skyndilega í
álinn og alvarleg veikindu lögðust
á Rósu. Eftir það barðist hún
hetjulegri baráttu við illkynja
sjúkdóm og lagði ótrauð út í erfið-
ar lækningatilraunir, bæði hér
heima og erlendis, þar sem hún
varð að dvelja fjarri fjölskyldu
sinni í alllangan tíma meðan gerð-
ur var mergflutningur frá systur
hennar.
Henni auðnaðist að komast
heim fyrir jólin og njóta skammra
samvista með eiginmanni og son-
um um hátíðarnar á heimili sínu,
áður en hún varð að fara aftur á
sjúkrahús, þar til yfir lauk.
Rósin, sem óx í lífi okkar, sem
umgengumst Rósu Magnúsdóttur,
er fölnuð, en stofninn lifir áfram í
sonum hennar og við bíðum þess
að sjá hana aftur fagra og blíða í
ókunnu landi eilífðarinnar. A
meðan lifir hún í minningum
okkar og er sárt saknað.
Auðólfur Gunnarsson
t
Útför föðursystur okkar,
SNORRU BENEDIKTSDÓTTUR,
fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 20. janúar kl. 14.00.
Ingileif Bryndís Hallgrimsdóttir,
Björn Hallgrímsson,
Geir Hallgrímsson.
t
Bróöir minn,
STEFÁN EGGERT BJÖRNSON,
sem lést i Landakotsspítala 12. janúar, verður jarösunginn frá
Dómkirkjunni, föstudaginn 21. janúar kl. 10.30.
Fyrir hönd vandamanna.
Glúmur Björnson.
t
Útför mannsins míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ÞORLEIFS JÚLÍUSAR EGGERTSSONAR,
fró Haukadal í Dýrafirði,
Selbraut 30, Seltjarnarnasi,
verður gerð frá Neskirkju, miðvikudaginn 19. þ.m. kl. 10.30.
Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á SÍBS.
Jóhanna Guðjónsdóttir,
Þórdís Þorleifsdóttir, Jón Snorri Þorleifsson,
Guðmunda Þorleifsdóttir, Jónas Jóhannsson
og barnabörn.
t
Útför móöur minnar,
SUSANNE GUÐMUNDSSON,
Bólstaöarhlíö 66,
verður gerð frá Kálfatjarnarkirkju á Vatnsleysuströnd, þriöjudag-
inn 18. janúar kl. 13.30.
Guömundur Þór Kristjónsson.
t
Eiginmaöur minn og faðir,
JENS VIGFÚSSON,
veggfóðrarameistari,
Laugarnesvegi 84,
sem lést 7. janúar, veröur jarösettur frá Fossvogskirkju, þriðjudag-
inn 18. janúar kl. 13.30.
Laufey Ásbjörnsdóttir,
Birgir Jensson
og aörir vandamenn.
„Ég hlakka til að koma með
Rósu og kynna hana fyrir ykkur,
ég veit að ykkur mun líka sér-
staklega vel við hana.“
Þetta var það fyrsta sem ég
heyrði um Rósu, þegar Gunnlaug-
ur bróðir minn skrifaði til Hafnar
að þau myndu koma við í fyrstu
utanlandsferð sinni.
— Og þau komu, bróðir minn og
konuefnið hans, bæði geislandi af
ást og gleði sem entist þeim allan
æviveg. Hún reyndist mér og öllu
sínu tengdafólki sannur vinur.
Rósa Magnúsdóttir var þeim kost-
um búin er góða konu mega prýða.
Hún var greind, tápmikil og falleg
kona, heilbrigð skynsemi og prúð-
mennska einkenndu orð hennar og
gerðir og hún var hin mesta hjálp-
arhella. Þegar á þurfti að halda
tók hún þátt í basli okkar hinna,
bústörfum tengdaföður síns í
Lundi, búferlaflutningum okkar
og veisluundirbúningi. Hún tók
þátt í sorgum okkar og gleði.
Vandamálin urðu miklu minni,
þegar kjarkur hennar og dóm-
greind komu til liðs.
Og börn áttu öruggt skjól þar
sem Rósa var. Hún var góður
barnakennari og uppalandi. Synir
mínir hafa báðir notið ástríkis
þeirra hjóna, sérlega sá yngri, sem
alltaf átti griðastað hjá Rósu, þeg-
ar hann langaði tii að njóta sam-
vista við frændur sína í Nýja-
Lundi. Stóra heimilið þeirra var
aðalstarfsvettvangur Rósu, og þar
voru frændur og vinir alltaf vel-
komnir til leikja, inni og úti. Það-
an var farið í ferðalög og þar hitt-
ust fjölskyldur hennar og okkar á
góðum stundum. Og Rósa var alit-
af heilbrigð og glöð.
Það var okkur því hin þyngsta
raun, er sjúkdómur heltók hana í
blóma lífsins. Síðasta ár hennar
var sjúkdómsár. En hún brást við
af kjarki og æðruleysi og barðist
fyrir lífi sínu til að fá að vera með
börnunum og ástvinum sínum eins
lengi og frestur gæfist. Eiginmað-
ur hennar og skyldulið sýndu
henni umhyggju og ástúð í veik-
indum hennar. Sigríður alsystir
hennar lagði henni lið af mikilli
fórnfýsi og systurást, sem ég vil
þakka henni fyrir hönd minnar
fjölskyldu. Við systkinin á Vallá
og í Eskihlíð, makar okkar og
börn, Stella frænka og Geir afi í
Lundi þökkum Rósu af hjarta
samfylgdina og þær góðu minn-
ingar sem hún skilur eftir hjá
okkur. Ég bið Guð að veita bróður
mínum og sonum þeirra fjórum
huggun í sorg þeirra, foreldrum
hennar og ástvinum öllum. Það
var okkur ómetanleg gæfa að
eignast samfylgd hennar á vegi
lífsins.
Friðrika Geirsdóttir
„Dáin, horfin, —
harmafregn ... “
Orð skáldsins hafa án efa
hljómað í hugskoti margra er
þeim barst andlátsfregn Rósu
Magnúsdóttur kennara. Rósa var í
blóma lífsins, þegar hún veiktist
af hvítblæði fyrir rúmum 10 mán-
uðum síðan. Hún var því búin að
eiga við alvarleg veikindi að stríða
síðastliðna mánuði og nýkomin
heim frá Bandaríkjunum eftir
langa og erfiða læknismeðferð, er
skyndilega hallaði mjög til hins
verra, svo ekkert varð við ráðið.
Veikindum sínúm og sjúkdóms-
legu tók Rósa með einstakri still-
ingu og einurð, svo undrun þótti.
Rósa Magnúsdóttir var fædd og