Morgunblaðið - 21.06.1983, Síða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 21. JÚNÍ 1983
Maöurinn minn. t VILMUNDUR GYLFASON, alþingismaöur,
er látinn. Valgeröur Bjarnadóttir.
t
Ástkær móöir okkar, amma og langamma,
STEFANÍA MARTA GUÐMUNDSDÓTTIR,
andaöist 16. júní aö Hrafnistu Hf.
F.h. systkina og annarra vandamanna,
Erna Þorlaifadóttir.
t
Eiginmaður minn og fósturfaöir,
HJÖRTUR KRISTMUNDSSON,
fyrrverandi skólastjóri,
andaöist í Landakotsspítala þann 17. júní sl.
Einara A. Jónsdóttir,
Jón Gunnar Kristinsson.
t
Ástkær eiginmaöur minn og faöir okkar,
BALDURJÓNSSON
frá Mel,
rektor Kennaraháskóla islands,
andaöist í Landakotsspitala aöfaranótt 19. júni.
Jóhanna Jóhannsdóttir,
Siguröur Baldursson, Jóhann Baldursson,
Ingibjörg Baldursdóttir,
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar og tengdafaölr,
JÚLÍUS EINARSSON,
Skálaheiöi 7,
Kópavogi,
lést í Hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíö 17. júní.
Snjólaug Þorsteinsdóttir,
Þorsteinn Júlíusson, Ester Ólafsdóttir,
Guöríöur Júlíusdóttir, Höróur Jónsson,
Anna Svanborg Júlíusdóttir.örn Sveinsson.
Rannveig Asgeirs-
dóttir — Minning
Fædd 4. júlí 1893.
Dáin 13. júní 1983.
Gott er sjúkum að sofna
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(DavíÓ StefánsHon.)
Hún Rannveig er búin að fá
hvíldina. Hversu gott það er að fá
hvíld eftir langan og strangan
vinnudag, þegar líkaminn er þar
að auki orðinn slitinn og sjúkur.
Nú er horfin okkur ein af þess-
um duglegu sjómannskonum sem
stóðu vakt, hvort heldur var að
nóttu eða degi, til þess að gefa
þreyttum sjómönnum mat og sjá
til þess að alltaf væru til þurrir
vettlingar og sokkaplögg, jafnvel
stundum handa heilum skipshöfn-
um.
Rannveig var fædd að Hóli í
Bolungavík 4. júlí 1893, en
bernskuminningar hennar voru
bundnar við Eiði í Hestfirði, þar
sem hún ólst upp frá 6 ára aldri.
Hún var 19 ára þegar hún gerð-
ist ráðskona hjá Friðrik Magnús-
syni útvegsbónda að Látrum í Að-
alvík.
Friðrik var þá orðinn ekkjumað-
ur í annað sinn og átti 4 börn, sem
reyndar voru ekki öll hjá honum.
Ráðskonustaða Rannveigar
breyttist fljótlega í húsmóður-
stöðu. Hún giftist Friðrik og þau
eignuðust einn son, Gunnar.
Það hefur ekki verið létt starf
fyrir 19 ára stúlku að taka að sér
heimilishald fyrir þennan reynda
og duglega útvegsbónda, sem var
talsvert eldri en hún. Hún gat allt-
af átt von á því að húsbóndinn
kæmi með gesti og þyrfti að fá
mat og kaffi með litlum eða eng-
um fyrirvara.
Ég man fyrst eftir Rannveigu,
þegar mamma mín bar mig litla
telpu á handleggnum inn í eldhús-
ið til hennar. Mamma mín var
nefnilega ein af þessum 4 börnum
Maöurinn minn. t ÞÓRIR EINARSSON LONG,
trésmíöameistari.
Satamýri 52,
lést 18. þ.m.
Fyrir hönd vandamanna,
Sigurlln S. Long.
t
Systir mín,
JAKOBÍNA PÁLMADÓTTIR,
lést af slysförum laugardaginn 18. júnf.
Guörún Pálmadóttir.
t
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
KJARTAN BALDVINSSON,
Grundargerói 10,
er lést 16. júní, veröur jarösunginn fimmtudaginn 23. júní kl. 15.00
frá Bústaöakirkju.
t
Hjartkær eiginkona mín og móðir okkar,
ELÍSA ÓLÖF GUDMUNDSDÓTTIR,
andaöist í Borgarspítalanum 19. júní.
F.h. ættingja,
Sigurjón Úlfarsson.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
AGNAR G. BREIÐFJORÐ,
forstjórl,
Laugateig 27,
lést í Landspítalanum 19. júní.
Ólafía Bogadóttir Breiðfjöró,
Eiöur Breiófjöró,
Guömundur Bogi Breiöfjörö,
Leifur Breiöfjöró, Sigríöur Jóhannsdóttir,
Gunnar Breiöfjöró, Elín Gaustad Breiöfjörö,
og barnabörn.
t
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
ELÍSABET BORG,
Espigerói 4,
veröur jarösett frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 23. júní kl. 15.00.
Anna Borg,
Ragnar Borg, Ingigeróur M. Borg,
Anna Elísabet Borg, Magnús Gylfi Þorsteinsson,
Elín Borg, Benedikt Hjartarson,
Óskar Borg,
Páll Borg,
og barnabörn.
Þuríöur Björnsdóttir,
Magnús Kjartansson, Jo Ann Hearn,
og barnabörn.
t
Útför eiginmanns míns, fööur og tengdafööur,
GESTS SIGURJÓNSSONAR,
Tunguheiöi 14,
Kópavogi,
fer fram frá Fossvogskirkju miövikudaginn 22. júní kl. 15.00.
Jóhanna Anna Einarsdóttir,
Erna Jóna Gestsdóttir, Heiöar Jónsson.
t
Útför mannsins míns og fööur okkar,
HJARTAR ÓLAFSSONAR THEODÓRS,
húsgagnasmíóameistara,
Safamýri 85,
fer fram frá Safnaöarheimili Grensáskirkju miövikudaginn 22. júní
kl. 3.
Þeim sem vildu mlnnast hans er bent á líknarstofnanlr.
Þorbjörg Þórðardóttir
og börn.
Vegna jaröarfarar Jóns E. Ragnarsson hrl. veröa
skrifstofur okkar
lokaðar
kl 13.00—16.00 í dag 21. júní.
Bandalag háskólamanna.
Friðriks Magnússonar sem hann
átti þegar Rannveig kom til hans.
Stjúpbörn Rannveigar voru lengri
eða skemmri tíma á heimili henn-
ar og afa, t.d. var mamma mín hjá
þeim frá 10 ára aldri.
Þar að auki ólu þau upp 2 drengi
og bróðurdóttur Rannveigar. Það
var því oft mannmargt í „Nesinu“,
en það hét heimilið þeirra á Látr-
um.
Rannveig stóð sannarlega við
hlið afa míns á hverju sem gekk og
tók öllu sem að höndum bar með
dugnaði og góðum hug.
Það var gott að koma á heimiiið
hennar Rannveigar. Hún var svo
gestrisin og hressileg. Aldrei
heyrðist hún kvarta þótt hún
eygði engar frístundir. Fyrir
henni var lífið vinna og vinnan líf-
ið. Hún lagði aldrei verk úr hendi
nema þegar sjúkdómar léku hana
það grátt að öll störf væru útilok-
uð.
Hún átti við mikla vanheilsu að
stríða en stóð á meðan stætt var,
og okkur sem fylgdumst með bar-
áttu hennar fannst að viljaþrekið
til að starfa og gefast ekki upp
væri alveg ótrúlegt. Eftir sjúk-
dómslegur hafði hún sig alltaf upp
aftur og lífsgleðin og vinnugleðin
réðu ríkjum á heimili hennar.
Hún var mér og systrum mínum
afar góð og hefði ekki getað verið
okkur betri þótt hun hefði verið
amma okkar. Hún gekk sannar-
lega inn i ömmuhlutverkið þegar
við áttum í hlut.
Hún var myndarleg við að
prjóna og tók prjónavél í þjónustu
sína fljótlega eftir að þær urðu
þekktar hér, enda þurfti mikið að
prjóna af nærfötum, sokkaplögg-
um og öðrum fatnaði á þá sem
sóttu sjóinn og voru þess á milli
við engjaslátt og önnur bænda-
störf. Rannveig var hamhleypa við
handprjónið og eftir að hún varð
ekkja og vistaðist á Hrafnistu
prjónaði hún sokka og vettlinga
fyrir barnabörnin, stjúpbarna-
börnin og þeirra fjölskyldur. Það
voru orðnir talsvert margir fætur
og hendur sem hún prjónaði á og
jjeir voru margir einstaklingarnir
sem aldrei þurftu að hafa áhyggj-
ur af kulda á höndum og fótum því
hún Rannveig sá um þá hlið með
mikilli prýði.
Þótt sjónin væri nær horfin og
hendurnar hnýttar, hélt hún um
prjónana og beitti þeim ótt og títt,
skreytti með mislitum böndum og
valdi glaðlega liti, því eins og hún
sagði sjálf: „Eigendurnir verða að
þekkja sína sokka og vettlinga frá
þeim sem hinir eiga“.
Hún hafði mikið hugmyndaflug
til þess að velja liti saman svo
alltaf kæmi ný útgáfa af hverjum
vettlingum og sokkum sem hún
prjónaði.
Gestrisin var henni svo eðlileg
til síðustu stundar, að þótt hún
hefði ekki lengur eldhúsið sitt þá
átti hún alltaf eitthvað í fórum
sínum til að bjóða þeim sem heim-
sóttu hana. Það kom hreint ekki
til mála að koma án þess að þiggja
neitt!
Að lokum vil ég þakka Rann-
veigu fyrir allt og óska henni Guðs
blessunar.
I*ú áttir þrek «g hafdir verk aö vinna
og var.st þér sjálfri hlífdarlaus og hörð.
Imí vaktir yfir velferð barna þinna.
I’u vildir rækta þeirra ættarjörð.
(Davíð Stefánsson.)
Matthildur Guðmundsdóttir