Morgunblaðið - 22.07.1983, Qupperneq 3

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 22. JÚLÍ 1983
35
„ViA leigðum okkur mótorhjól og fórum um oyjuna Aiganu.**
anlega dýrgripi, málverk, íkona,
handrit og kirkjumuni. í Skala og
Patmos eru engin skilti, sem vísa á
diskótek, en í staðinn eru fallega
skrifuö skilti meö áletruninni
„Velkomin til Patmos, njótiö feg-
urðar eyjarinnar, viröiö siöi okkar“.
24. apríl. Síöasti áfangi okkar á
sjó var Bodrum í Tyrklandi, fram-
tíöarhöfn „Methönu", skútunnar,
sem haföi borið okkur á milli nokk-
urra fegurstu staöa og eyja Miö-
jaröarhafsins. Bodrum var ekki
síðri en aðrir staöir, sem við höfö-
um siglt til. Það er óhætt aö kalla
þennan bæ eins konar „portofine"
Tyrklands. Bodrum er gamall bær,
en meö tilkomu nýrrar og fullkom-
innar lystibátahafnar hefur mikill
uppgangur oröiö í bænum. Hvar
sem litiö er standa yfir fram-
kvæmdir við nýbyggingar, gatna-
gerö og blómarækt. Gamli kross-
farakastalinn gefur bænum nokk-
uö sérstakt útlit og eyjarnar fyrir
utan skýla fyrir „meltemi“-vindin-
um, sem er ríkjandi. í Bodrum sem
annars staöar í Tyrklandi eru her-
menn þó leiöinlega áberandi meö
alvæpni hvar sem maöur fer og
kom þaö fram í viötölum viö fólkið
aö því mislíkar þessi hliö herstjórn-
arinnar.
Samferöabátarnir komu nú inn
hver af öörum nema „lsmira“.
Henni stjórnaöi Walesbúi á átt-
ræöisaldri og var ekki laust viö aö
óttast væri um afdrif þess gamla.
Síöar kom í Ijós að hann haföi taf-
ist á eyjunni Naxos vegna kvenna-
fars tveggja félaga sinna, sem
höföu boöiö grískum stúlkum um
borö meöan skútan lá í höfninni.
En þetta mislíkaði eyjarskeggjum
bersýnilega, því um nóttina var
skoriö á landfestar bátsins svo
hann rak stjórnlaust um höfnina í
Naxos. Það varö þeim gamla og
áhöfn hans til happs og jafnvel lífs,
aö hann hafði rýmt koju sína og
sofið í sjógallanum ofanþilja um
nóttina til þess aö spilla ekki róm-
antík félaganna. Um nóttina vakn-
aöi svo gamli maöurinn viö lúðra-
þyt stórrar ferju, sem stefndi beint
á skip hans. Eftirmáli varö einhver,
en allt fór vel aö lokum og „Isrnira"
náöi til Tyrklands í tæka tíö.
Viö höföum lofað að afhenda
„Yachttours“-bátaleigunni „Meth-
önu“ hinn 24. apríl, okkur auönaö-
ist aö standast áætlun. Við höföum
siglt 1250 sjómílur á 23 dögum,
stundum í stormi og stórsjó og oft
í logni, en regndropa fengum viö
ekki á okkur í feröinni. Því er ekki
aö neita, aö viö heföum gjarnan
viljaö dvelja lengur á sumum viö-
komustööunum, en allt hefur sín
takmörk. Framundan var nú heim-
ferðin um Smyrnu (Izmir), Mikla-
garö (Istambul) og London. í Njáls
sögu segir af feröum Kolskeggs til
Miklagarös: „Spurðist þat til hans,
at hann kvángaöist þar og var
höföingi fyrir Væringjaliði ok var
þar til dauðadags.“ Þaö veröur aö
játa, aö heimferöin var okkur mun
auðveldari en Kolskeggi foröum.“
Safnast saman í höfninni á Kaprf.
„Stöðvió í nafni laganna."
Hér aaumar Olla I
i fénann.

■Siíímuh
iétr' ii-r'*.

Komiö inn á höfnina í Aigenu.
legur bær á noröurströnd Elbu.
Viö lögöum aö bryggju, sem er
hluti af aöalgötunni.
Eyjarskeggjar eru bersýnilega
stoltir af nokkurra mánaöa útlegö
Napóleons á eyjunni, en hann
dvaldi á Elbu fyrir 100 daga stríöiö,
eins og þeir vita sem lesið hafa
mannkynssöguna. Þaö eru því
margir hlutir nefndir eftir þessari
þjóöhetju Frakka. Besta drykkjar-
vatniö á Elbu heitir t.d. Napóleons-
vatn og sérréttir veitingahúsanna
heita fiestir Napóleon eitthvaö.
Áfram var haldið yfir Tyrrneska
hafiö eftir strandlengju Italíu og
komiö viö á fallegum og markverð-
um stöðum, m.a. skroppiö til Róm-
ar frá fiskimannabænum Anzio.
Síöan var fariö til eyjanna í Napó-
leonflóanum og eyjarinnar Kaprí,
sem er ákaflega heillandi. En þaö
veröur að fara hratt yfir sögu.
Viö kvöddum Kapri með sökn-
uöi þann 10. apríl og héldum ferö-
inni áfram suður á bóginn. Stefnan
var á Líparísku eyjarnar, sem svo
eru nefndar eftir stærstu eyjunni,
Líparí. Byr gaf ekki, en þaö geröi
siglinguna aö þessu sinni enn sér-
stæöari. Vélardynurinn truflaöi
reyndar, en viö gátum legiö í sól-
baöi á dekkinu meöan báturinn
leiö áfram yfir spegilsléttan sjóinn.
Um nóttina var stjörnubjart, maur-
ildi glitraöi á haffletinum og viö
þurftum ekki einu sinni aö stýra
eftir kompás, því eldfjalliö á
Strombólí skaut rauöum eldtung-
um til himins á tíu mínútna fresti
og vísaöi okkur veginn. Nóttin var
of falleg til þess aö maöur svæfi.
Viö sigldum upp aö Strombólí, en
héldum feröinni áfram til Líparí.
Líparí er eftirsóttur staöur ríku
hippanna, „jet set“, sem stinga
óneitanlega nokkuö í stúf viö guö-
hrædda eyjarskeggjana. Viö höfö-
um þarna skamma viödvöl, en
sigldum síöan vestur meö Sikiley í
átt aö Messína-sundinu og ógn-
völdum þess. Áöur en viö komum
aö sundinu stöövuöum viö bátinn
og stungum okkur til sunds í sjón-
um. Eitthvað höfum viö litiö grun-
samlega út svona rétt utan viö aö-
albækistöðvar Sikileyjarmafíunn-
ar, því í þessu kom „Carabinari" —
strandgæslubátur á fullri ferö.
Tveir menn miöuðu á okkur vél-
byssum og kröföust skýringa á
ferðum okkar. Eftir gildar skýr-
ingar sluppum við meö skrekkinn
eins og Ódysseifur undan Skyllu
og Karybdis foröum á sömu slóö-
um og komumst inn á sundiö.
En viö vorum ekki alveg laus viö
lögregluvaldiö, því þegar komiö
var inn i höfnina í Reggio Calabria
um kvöldiö voru tvær systurskútur
fyrir, kyrrsettar af „Carabinari".
Krafist var tryggingarskírteina bát-
anna auk venjulegra skipskjala,
sem þegar höföu veriö afhent.
Tryggingarskírteinin voru í Lond-
on, svo þaö lá ekki annaö fyrir en
aö viö yrðum kyrrsett líka, en þá
var það aö viö gátum notfært
okkur enskukunnáttuleysi Italanna
í fyrsta og eina skiptiö í feröinni.
Viö höföum öll meöferöis vottorð
upp á persónulega feröa- og slysa-
tryggingu og með því aö framvísa
einu slíku meö skráningarskírteini
skipsins vorum viö frjáls allra
okkar feröa.
Daginn eftir, eöa 11. apríl, var
haldið til hafs á ný, aö þessu sinni
yfir Jónahafiö til Kefalleniu í
Grikklandi. Þetta ver um 270 sjó-
mílna leið og tók siglingin okkur
um tvo sólarhringa í góöum norö-
anvindi og stundum brælu, en
Methana var sem fyrr eins og klett-
ur í sjónum og til Argustolion kom-
umst viö heilu og höldnu í fylgd
nokkurra smáhvala. Argustolion er
vinalegur bær á eyjunni Kefalleniu
vestan viö mynni Korintusunds.
Flotinn, 7 bátar, hafði safnast sam-
an á ný og nú kepptust áhafnir
bátanna um aö bjóöa til veislu í
bátum sínum.
Frá Argustolion lá beinast viö aö
sigla gegnum Korintusundið og
upp skipaskuröinn yfir í Eyjahafið.
Nú var kominn 13. apríl. Upphaf-
lega höföum viö ætlað aö fara til
Pireus og Aþenu en eftir aö hafa
fundiö sælureit í bænum Aigenu á
samnefndri eyju gátum viö ekki
fengiö okkur til aö fara til stór-
borganna. í staöinn leigöum viö
okkur mótorhjól, sóttum heim litla
fiskibæi á eyjunni, boröuöum kal-
amari (smokkfisk) og drukkum
retsína. Retsinavínið á upphaflega
aö hafa veriö geymt i geitahúöum
og þess vegna fékk þaö mjög
sérkennilegt bragö. Nú til dags
þykir þessi gamla aöferö of flókin
svo bragöiö er fengiö meö bæti-
efnum meöal annars úr trjáberki.
Þaö breytir því ekki aö retsína er
ágætt viö þorsta.
Næstu daga sigldu feröalang-
arnir á milli eyja í Eyjahafinu sem
eru margar hverjar ægifagrar og
hafa að geyma fornminjar sem
rekja má til nokkur hundruö ára
fyrir Krist.
Þaö var um sólsetur hinn 20.
apríl aö við renndum inn á speg-
ilslétta höfnina í Skala, en gamli
bærinn, þ.e. Patmos, stendur á all-
mikilli hæð skammt frá. Þar gnæfir
yfir tilkomumikiö klaustur, sem er
víggirt á alla vegu. Eyjan er t eigu
munkanna sem þar eru og eiga sér
langa sögu. Um þaö leyti sem ís-
land var aö byggjast, voru nokkrir
munkar geröir burtrækir frá fjalla-
héraöi nærri Bodrum í Tyrklandi.
Þeir leituöu áheyrnar yfirvalda í
Konstantínópel (Istambul) og
fengu samþykkt forréttindi fyrir sig
og sína, ef þeir byggöu klaustur í
Patmos, hvaö þeir og geröu. Þetta
klaustur hefur nú aö geyma ólýs-