Morgunblaðið - 16.03.1984, Blaðsíða 22

62
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. MARZ 1984
Ast er ...
... að gefa honum
hjarta sitt.
TM Reo U.S. Pat Otf.—all rights reserved
©1983 Los Angetes Times Syndicate
Byrjið að mála göturnar sem fyrst
„Til Velvakanda.
Það er greinilegt að í þetta sinn
ætlar að vora snemma. Þó ekki sé
komið nema fram í miðjan mars
sést varla snjór í borginni og allir
vegir eru auðir. Heldur er samt
„auðnarlegt" um að litast á vegum
víðast hvar, því götumálningin er
víðast alveg horfin eftir strangan
vetur. Sem kunnugt er veidur það
aukinni slysahættu þegar göturn-
ar eru ómálaðar, auk þess sem það
gerir allan akstur erfiðari. Mig
langar því til að koma því á fram-
færi við gatnamálastjóra að byrj-
að verði að mála götur sem fyrst
úr því að veðráttan er svona hag-
stæð. Eins mætti flýta gatnavið-
gerðum. Holur eru víða í malbiki
eftir veturinn og er svo á hverju
vori. Líklega er þetta með minnsta
móti nú og því óvenjuiítið verk að
kippa því í lag.
Vegfarandi.“
Dire Straits á Listahátíð
— Duran Duran-æðið er að syngja sitt síðasta
B.í. skrifar:
„Ég er hér einn Dire Straits-
aðdáandi. Sunnudaginn 4. mars
birtist grein í dálkum Velvakanda
frá einum Duran Duran-aðdáanda
frá Njarðvík og sagði hann að
seinasta stóra plata Dire Straits,
„Love Over Gold“, en hún kom út í
fyrra, hafi ekki selst. Það er al-
rangt. Hún seldist mjög vel og var
ofarlega á vinsældarlistum hér
heima á Fróni og á Bretlandi. Að
hlusta á þá plötu er hrein upplifun
og númer 1, 2 og 3 hjá Dire Straits
Gleymd frétt
P.K. skrifar:
„Fyrir skömmu rak ég augun í
litla fréttaklausu á forsíðu Morg-
unblaðsins og læt ég hana fylgja
þessu tilskrifi mínu. Þessi frétt er
sjálfsagt öllum gleymd, því hún
fjaliar um hluti sem sífellt eru að
endurtaka sig aftur og aftur. En
þó segir þessi frétt langa sögu, þó
lítil sé, en efni hennar er þetta:
„Tuttugu og eins árs gömlum
Austur-Þjóðverja tókst í nótt að
komast yfir allar víggirðingar á
landamærum þýsku ríkjanna og
flýja heilu og höldnu til Vestur-
Þýskalands. Gerðist þetta við
landamærin í Neðra-Saxlandi.
Fyrir einni viku flýði maður
ásamt syni sínum frá Austur-
Þýskalandi til Vestur-Þýskalands
með því að róa á lítilli kænu yfir
ísbarið Eystrasalt."
Þannig hikar fólk ekki við að
leggja líf sitt og fjölskyldna sinna
í hættu við að komast út úr sælu-
ríkjum kommúnismans. Árum
saman lofsöng ákveðinn hópur
manna hér á landi þessi sæluríki
og hafði Þjóðviljann að málgagni.
Þar var Stalín dýrkaður og hafinn
í tölu guðmenna, og þessum
mönnum lá afskaplega mikið á að
koma þessu sama stjórnarfari á
hérna. Svo langt gekk það reynd-
ar, að hér var kominn upp lítill en
harðsnúinn kommúnistaflokkur
sem stjórnað var með fyrirmælum
beint frá Moskvu. (Yngra fólk
gæti haldið að hér væri um hrein-
ar ýkjur að ræða, að Islendingar
hafi aldrei verið svona aumir, en
hér er um sögulega staðreynd að
ræða. Um þetta er t.d. fjallað í
bókinni, „Kommúnismi og vinstri-
hreyfing" eftir Arnór Hannibals-
son.) Og það sem verra er — enn-
þá er hér til þessi sami hópur
ofstækismanna sem trúir á dýrð
kommúnismans þó allir viti nú
hvaða ógnarstjórn ríkir í þessum
löndum. Vonandi ber ísland gæfu
til að þeir komi aldrei draumum
sínum í framkvæmd.
Þó þessi frétt sé stutt og lítið
fari fyrir henni, minnir hún okkur
á það að vera á varðbergi. Það er
ekki allstaðar sem fólk hefur
ferðafrelsi eða önnur sjálfsögð
mannréttindi. En það er sjálfsagt
með frelsið eins og margt annað
— menn gera sér ekki grein fyrir
hvers virði það er fyrr en þeir hafa
glatað því og eru orðnir að þræl-
um.“
er að gefa út vandaðar plötur með
kraftmiklum, vel útfærðum og
nýstárlegum lögum.
Gallinn við Duran Duran og
nýbylgjuna yfirleitt er nefnilega
sá að maður verður hundleiður á
þessum lögum fyrr en varir. Ný-
bylgjan er að visu flott, en alveg
máttlaus og lapþunn og fer inn um
annað eyrað og út um hitt, án þess
að hafa varanleg áhrif og er það
þess vegna sem hún fer að hverfa.
Öll Duran Duran-lögin eru svo
keimiík að halda mætti að þeir í
Duran Duran væru alltaf að gefa
úr sömu lögin en meö ólíkum
texta. Ef til vill er það einmitt
þess vegna sem plötur þeirra selj-
ast þokkalega að þeir eru alltaf
með samskonar lög.
En af hverju tekst þeim að
selja? Jú, vegna þess að fyrsta
plata þeirra var afar góð og þá
greip æðið um sig og auðvitað
töldu Duran Duran-aðdáendur sér
trú um að næstu plötur hljóm-
sveitarinnar yrðu jafn góðar, en
svo varð ekki. Þegar æði af þessu
tagi grípur um sig er það ekki
endilega vegna þess að einhver
hljómsveit sé neitt afgerandi góð,
heldur vegna þess að það er
eitthvað „töff“ við hana — og þess
vegna er Duran Duran svona vin-
sæl.
Því skora ég á Dire Straits-
aðdáendur, og alla aðra en Duran
Duran-aðdéndur, að láta til sín
heyra. Það er fjöldinn allur af
krökkum sem vill fá Dire Straits á
Listahátíð og fá aldrei leið á þeim.
Um leið skora ég á Listahátíðar-
nefnd að fara að pæla alvarlega í
Dire Straits á Listahátíð. Þeir eru
ódýrari en spila margfalt betri
tónlist. Munið að Listahátíð er há-
tíð þar sem leikin er vönduð tón-
list og aðalatriðið er að hún sé
fjölbreytileg, kraftmikil og vei
spiluð en ekki einhver tónlist sem
samin hefur verið upp aftur og
aftur vegna þess að hún selst."