Morgunblaðið - 09.06.1984, Side 38

‘Ss
OO r ♦’ ff>T o ÍTTTrv I rm ■ r~» T r * » /~TT r~T \ rrr* /2 r,, ,
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. JÚNÍ 1984
Minning:
Guðrún Ásta Andrés-
dóttir Borgarnesi
Fedd 12. ágúst 1926
Dáin 29. maí 1984
Mér bárust þær fréttir sl. mið-
vikudag að Guðrún Andrésdóttir
væri látin. Ég hitti hana á förnum
vegi örfáum stundum áður en hún
lést og var hún þá hress og bjart-
sýn. Fékk þessi frétt því mjög á
mig, því hún virtist hafa náð svo
góðum bata eftir erfið áföll. En
enginn veit hvenær kallið kemur.
Hún Didda, eins og Guðrún
Asta var ævinlega kölluð af vinum
og félögum, fæddist á Skelja-
brekku í Andakíl 12. ágúst 1926.
Foreldrar hennar voru Stefanía
Ólafsdóttir frá Jörfa og Andrés
Björnsson frá Bæ. Árið 1937 flutt-
ist fjölskyldan til Borgarness.
Didda lauk skólagöngu í Borgar-
nesi, en síðar var hún einn vetur
við nám við Héraðskólann á
Laugarvatni. Um tíma vann hún
við verslunarstörf hjá Versluninni
Borg hér í bæ. Árið 1961 réðst hún
sem samstarfsmaður minn í slát-
urhúsinu í Borgarnesi. Störfuðum
við saman í 10 ár, eða þar til ég
hætti störfum þar. Kynntist ég þá
greind og þroska Diddu vel. Þessi
ár voru erfið við uppbyggingu
nýrra vinnubragða á stærsta
vinnustað í bænum og var vinnu-
álagið mikið á öllum þeim sem þar
störfuðu. Didda reyndist sterkur
bakhjari og sannaðist þar að „ber
er hver að baki nema sér bróður
eigi“. Alltaf hélt hún áttum og
heildaryfirsýn þegar mest á
reyndi. Hún þekkti hlutskipti lág-
launamannsins og túlkaði samn-
inga ætíð á jákvæðan hátt. Hins-
vegar taldi hún sig aldrei geta
samið um gerða samninga. Didda
var þeirrar gerðar að krefjast
einskis fyrir sig, hvorki til met-
orða né launa, því hún var hlé-
dræg og lítillát. Leysti hún oft erf-
iðustu verkin af alúð í nafni sam-
starfsmanna sinna.
Hæfni hennar til stjórnunar
kom best í ljós er hún stjórnaði
verkun á hörpudiski sem fluttur
var frá Breiðafirði, en við það var
hún verkstjóri og fiskmatsmaður.
Rekstur þessi gekk mjög vel og
töldu eftirlitsmenn með verkun
sjávarafurða að til sérstakrar
fyrirmyndar væri. Eftir rúmlega
tveggja áratuga starf hjá þessu
stóra fyrirtæki hefur hún um-
gengist margt fólk og eignast
marga góða vini en mér er óhætt
að fullyrða að hún skapaði sér
hvergi óvild, heldur einungis vel-
vild og virðingu og segir það nokk-
uð um mannkosti manneskju sem
þurfti bæði að taka ákvarðanir og
standa við þær.
Didda bjó lengst af með foreldr-
um sínum með bðrnin þrjú. Hún
keypti sér litla íbúð fyrir nokkrum
árum og bjó ein í henni siðustu
mánuðina. Þrátt fyrir tvö slæm
hjartaáföll á stuttum tíma stund-
aði hún vinnu sína, var vinnusöm
og bjartsýn og ætlaði að kaupa sér
nýjan bíl til að geta með góðu móti
stundaö vinnu, þótt veður væru
slæm. Hún eignaðist þrjú bðrn:
Stefaníu Sigurgeirsdóttur, sem
búsett er á ísafirði, Signýju Birnu
Rafnsdóttur, sem búsett er í Borg-
arnesi, og Ævar Andra Rafnsson,
sem búsettur er í Reykjavík. Þau
missa mikið en þau höfðu fyrir
rúmu ári séð á eftir Stefaníu,
ömmu sinni, sem þau ólust að
miklu leyti upp hjá. Ég bið bðrn-
unum allrar blessunar og bið þess
að almáttugur Guð megi styrkja
þau á þessum erfiðu stundum og í
framtíðinni. Vandamönnum öllum
votta ég mína dýpstu samúð. Að
lokum kveð ég Guðrúnu, vinkonu
mína, með virðingu og sérstöku
þakklæti fyrir samstarf fyrri ára
og órofa vináttu alla tíð. Megi Guð
gefa henni birtu og yl í nýjum
heimkynnum.
Grétar Ingimundarson
„Kvöldsólarroðinn Ijómar á lönd
mót liljum vallarins blóma,
þar ljósálfur birtíst með hafmey við hönd
og heillandi söngvarnir óma.
+
Eiginmaöur minn,
HELGI S. GÍSLASON,
Trttöum, Hraunhreppi,
lést í Landspítalanum að morgni 6. júní.
Katrln Guttmundsdóttir.
t
Móöir mín og amma okkar,
GUDBJÖRG JÓELSDÓTTIR,
Snorrabraut 71,
veröur jarösungin þriöjudaglnn 12. júní kl. 13.30 I Hallgrímskirkju.
Blóm og kransar afbeönir en þeim sem vlldu mlnnast hennar er
bent á uppeldissjóö Thorvaldsensfélagsins.
Áata ögmundsdóttir,
Patrlcia Bono,
Tómas Bono.
Og roðinn umvefur hlíðar og hól
og huldumey töfrunum beytir,
í hafið mjúklega sígur sól
og sönglúður álfurinn þeytir.”
Ekki finnst mér óviðeigandi að
byrja þessa minningargrein á
„Vorvísum" eftir föður hinnar
látnu, Andrés Björnssonar frá Bæ.
Þegar sólin er hæst á lofti,
Borgarfjörður breiðir faðminn
mót þýðum vorsins vindum, í
fjallahlíðum litlar lindir vakna, og
vorboðarnir komnir i hverjum
birkilundi, heyrist fuglasöngur.
Allt er vaknað af dvala vetrarins.
Það húmar að kveldi og hljóðnar
dagsins ys.
Sú staðreynd blasir við að burt
er kölluð elskuleg móðir, tengda-
móðir og amma, Guðrún Ásta
Andrésdóttir hét hún fullu nafni,
en Didda var hún kölluð meðal
vina og ættingja. Hún fæddist 12.
ágúst 1926, dóttir hjónanna Stef-
aníu Ólafsdóttur og Andrésar
Björnssonar. Didda sleit barns-
skónum i skjóli góðra foreldra,
bróðurs, og tveggja systra. Starfs-
vettvangur Diddu var alla tið í
Borgarnesi. Lengst af bjó hún með
móður sinni, sem var hennar
styrkur við uppeldi barna hennar,
dætranna tveggja, Stefaníu og
Signýar og sonarins, Ævars
Andra. Nú hafa systkinin stofnað
sín heimili og fengu það í vega-
nesti út í lifið, sem amma þeirra
og móðir létu sér annt um sameig-
inlega, velferð og velgengni þeirra.
Ekki minnist ég Diddu öðruvisi
en glaðri og hressri, og leggja gott
eitt til mála sem að höndum bar.
Jafnframt var hún ágætum gáfum
gædd, og kunni vel að meta góðar
bækur, og unun hafði hún af því
að ferðast, jafnt innanlands sem
utan.
Fyrir nokkrum árum réðst
Didda í að kaupa sér íbúð við
Kveldúlfsgötu og hafði búið sér
þar notalegt heimili.
Það var með ólíkindum hvað
þessi netta kona kom miklu i verk.
Öll sín störf framkvæmdi hún
bæði fljótt og vel, og þess nutu
Minning:
Haukur Kristins-
son netagerðarmaður
Fæddur 7. nóvember 1924
Dáinn 1. júní 1984
Árla morguns 1. júní sl., mætt-
um við vinnufélagarnir og eigend-
urnir að Netagerð Dalvíkur hf. til
vinnu, og virtust allir hressir að
venju, komum við okkur fyrir á
næstu netastykkjum, ræddum
málin og sögðum hver öðrum
fréttir er bestar við vissum og þá
einkum af aflabrögðum og því er
að sjónum laut. Að þessu sinni
ræddum við mest um það að trillu-
báturinn Nói EA 157 var nú í einni
sinni fyrstu sjóferð og innan
stundar væntanlegur að landi. Það
hefur verið fastur liður í gegnum
árin hjá okkur, að hefja og ljúka
vinnu eftir klukku útvarpsins og
það brást ekki þennan fagra vor-
morgun er hún sló átta. Þá — sem
hendi væri veifað — hneig einn
okkar félaganna Haukur Krist-
insson örendur niður. Svo fljót
geta umskiptin orðið að vart er
hægt að láta sér detta í hug að svo
snöggt og óvænt beri þá brottför
að, er bíður okkar allra.
Haukur Viðar Kristinsson, en
svo hét hann fullu nafni, var bor-
inn og barnfæddur Svarfdælingur,
fæddur í Höfn á Dalvík 7. nóvem-
ber 1924 og hefði því orðið 60 ára á
þessu ári ef til þessara tímamóta
hefði ekki komið. Hann var sonur
hjónanna Elínar Þorsteinsdóttur
frá Hánefsstöðum og Kristins
Jónssonar fyrrum sundkennara
frá Hrafnsstaðakoti hér í sveit,
næstyngstur af fimm sonum
þeirra hjóna. Þeir bræður voru á
sínum yngri árum hraustir og
stæltir menn en þrátt fyrir það
hafa nú þrír þeirra orðið að lúta í
lægra haldi fyrir þeim sem með
Ijáinn gengur. Auk þess átti
Haukur heitinn þrjú hálfsystkini
frá seinna hjónabandi föður síns.
Foreldrar Hauks slitu samvistir
þegar hann var barnungur og
mátti vel finna það á skapgerð
hans og framkomu að viðskilnaður
við móður á þessum árum hefur
mótað allt hans lundarfar, og vita
sjálfsagt fáir nema þeir sem það
reyna, hve djúp spor slík örlög
rista í barnssálina.
Á jóladegi 1952 gekk Haukur að
eiga sinn lífsförunaut Guðrúnu
Jakobsdóttur Helgasonar frá
Grimsey. Það var mikið gæfuspor
sem stigið var með því hjónabandi
fyrir báða aðila, því varla er hægt
að hugsa sér betra samband milli
hjóna, þau þrjátíu og tvö ár sem
þau nutu saman. Þeim varð fjög-
+
Þökkum samúö og vinarhug vegna andláts og útfarar
ÓLAFS Á. GUDJÓNSSONAR,
Hringbraut 58,
Keflavlk.
Árni Falur Ólafaaon, Ellsabat Ólafsdóttir,
Þóra 8. Ólafsdóttir, Júllana K. Ólafsdóttir,
tengdabörn, barnabttrn og barnabarnabttrn.
+
Þökkum af alhug, vlnsemd og hlýju, vlð andlát og útför eiglnmanns
mins, fööur okkar. sonar, bróöur, tengdasonar og dóttursonar,
ADAL8TEINS Á8GEIR88ONAR,
heiisugaszluliaknls á Þórshöfn.
Marta Hildur Richter,
Auttur og Þórdfs Aöalsteinsdastur,
Auttur og Ásgeir Valdemarsson,
Edda, Asa, Valdfs
og Guttrún Bjarnveig,
BJarnveig og AAalsteinn Eirfksson.
Margret og Ulrich Richter
og fjölskylda.
þeir sem umgengust hana. Undir
rólegu yfirbragði hennar, var
ólgandi skap, sem hún stillti vel,
því ekki var hennar líf allt dans á
rósum, en sjaldan er ljós án
skugga. Með hressilegu viðmóti
var hún ávallt fljót að sjá spaugi-
legu hliðarnar á lffinu, og það er
mikil náðargáfa, að hafa þannig
áhrif á umhverfi sitt.
Didda kenndi þess sjúkdóms
sem síðan dró hana til dauða. Hún
tapaði orustunni eins og svo marg-
ir aðrir. Er nú höggið tvisvar 1
sama knérunn á skömmum tíma,
því móðir Diddu lést fyrir hálfu
öðru ári, og var hún öllum harm-
dauði, sem hana þekktu. Og nú í
annað sinn, sviplegt og sárt, þurfa
börn Diddu að kveðja sína aðra
móður. Nú þegar leiðir skilja og
við sjáum á bak vinum okkar,
spyrja kannski sumir hvaða til-
gang þetta lff hafi. En Jesús sagði:
„Ég er upprisan og lífið, hver sem
á mig trúir mun lifa þótt hann
deyi“.
Ég þakka Diddu góð kynni. Bið
guðs blessunar yfir börnum,
tengdabörnum, og litlu ömmu-
börnunum á erfiðri stund.
Skín þú sanna, yfir leiðið lága.
Landið nú blessar þennan trygga áa.
Anda þú svali blítt um hvelfing bláa.
Berist svo kveðja upp í veldið háa.
Jóhannes Reynisson.
urra barna auðið, en þau eru Val-
ur matsveinn, Agga Hrönn hús-
móðir, Kristinn Jakob stýrimaður,
og Elín nemi.
Haukur fór snemma að vinna
fyrir sér og má segja að honum
hafi aldrei fallið verk úr hendi.
Hann fór hér áður fyrr til síld-
veiða á sumrin á ýmsum skipum
héðan frá Eyjafirði en á vetrum
vann hann yfirleitt við veiðar-
færagerðina Netjamenn hf., sem
Kristinn faðir hans stofnsetti og
rak ásamt sonum sínum og fleir-
um. En fyrir tuttugu árum eða ár-
ið 1964 stofnaði Haukur ásamt
fimm félögum sínum Netagerð
Dalvíkur hf., þar sem hann hefur
starfað óslitið síðan. Hann gerði
ekki víðreist um dagana og var því
oftast viðlátinn ef til þurfti að
taka, hann var afar hjálpfús mað-
ur og gott til hans að leita þegar
þannig kringumstæður sköpuðust.
Með Hauki Kristinssyni er
genginn góður og trúr þegn þessa
byggðarlags og er ætíð mikil eftir-
sjá í slíkum mönnum og vandfyllt
það skarð, sem skilið er eftir.
Við eigendur Netagerðar Dal-
víkur hf. og fjölskyldur okkar bið-
jum Guð að varðveita Hauk Krist-
insson látinn, þökkum honum
margra ára kynni og gott sam-
starf, um leið vottum við eftirlif-
andi konu hans Guðrúnu Jakobs-
dóttur, börnum og öðrum aðstand-
endum innilega samúð okkar og
biðjum sama Guð að veita þeim
styrk á raunastundu.
Hér við skiljumst
og hittast munum
á feginsdegi fira;
drottinn minn
gef dauðum ró,
en hinum líkn, er lifa.
(Úr Sólarljóðum).
Júlíus Kristjánsson