Morgunblaðið - 10.01.1986, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR10. JANÚAR1986
B 5
jöklatjald meðferðis til öryggis ef veður
versnar skyndilega eða eitthvert óhapp
hendir. Aldrei skyldi leggja í löng ferðalög
á snjósleðum án þess að hafa tjald og
svefnpoka meðferðis.
Gestabækur ífjallaskálum
í flestum húsum í óbyggðum, gangna-
mannaskálum og skálum Ferðafélags ís-
lands er heimil gisting. í þessum skálum
flestum eru gestabækur, þar sem gestir
skrá nöfn sín. Ókunnugir mættu halda að
slíkt sé einhver sýndarmennska eða hé-
gómi. Alla vega má lesa alls kyns þvætting
í þessum bókum, en um leið stórkostleg
gullkorn, vísur og Ijóð. Þetta er hins vegar
ekki aðeins skemmtilegur siður, heldur
einnig mikið öryggistæki. Hægt er að rekja
ferðir manna á skíðum, gangandi, akandi
á vélsleðum eða bílum á milli skála. Dæmi
eru til þess að fólk hafi týnst en fundist
fyrir tilstilli greinargóðra skrifa í gestabæk-
ur.
Ferðalangar skulu í gestabókum greina
frá komudegi, hvaðan var komið, brott-
farardegi og hvert ætlunin sé að fara. Ekki
er út í hött að greina frá ástandi manna
og aðstæðum.
Ekki er úr vegi að gefa nákvæmlega upp
fyrirhugaða stefnu í gráðum, sérstaklega
ef um er að ræða vetrar- eða jöklaferð.
Að síðustu skal þess getið að nauðsyn-
legt er að greiða fyrir afnot af fjallaskálum,
sé þess sérstaklega óskað. Vart þarf að
taka það fram að sjálfsagt er að greiða
fyrirafnot afverðmætum, s.s. kolum.
Fatnaður í vélsleðaferðum
Útbúnaður fer að sjálfsögðu eftir lengd
ferðarinnar, hvert farið er o.s.frv. í þessum
Tjaldað í vetrarríki.
tilvikum eins og öðrum eru menn síður en
svo á einu máli um þann útbúnað, sem
hugsanlega má taka með í ferðalög. EigSi
reynsla er þó besti kennarinn, sé öryggið
látið sitja í fyrirrúmi. Engin ástæða er að
hlífa vélsleðanum við burð eða drátt.
í vélsleöaferðum sem og gönguferðum
og skíðaferðum er sjálfsagt að menn hafi
sameiginlegan útbúnað, t.d. mat, tjald.
Ljósmynd/Jónas Ketilsson
varahluti o.s.frv. Nauðsynlegt er að skipta
þessum hlutum á milli sleða eftir þyngd
og fyrirferð, því varhugavert getur verið
að geyma allan sameiginlegan útbúnað á
sama sleðanum. Þó er bráðnauðsynlegt
að hver vélsleðamaður sé sjálfum sér nóg-
ur í neyðartilfellum. Menn geta villst, þrátt
fyrir gott skipulag og þá er eins gott að
hafa nógan mat og geta t.d. látið fyrir-
berast í nokkra sólarhringa þar til skyggni
batnar, hjálp berst o.s.frv.
Áður en lagt er af stað þurfa félagarnir
að koma saman til fundar, ákveða leiðina
og hvað skuli taka með, bæði af sameigin-
legum útbúnaði og einnig þeim einstakl-
ingsbundna. Fyrir vikið eru minni líkur á
að hlutir gleymist.
Klæðnaður: Innst fata er heppilegast
að vera í þykkum ullarnærfötum eða viður-
kenndum nærfötum úr öðru efni. Ullin er
þó albest, sérstaklega ef eitthvað á bjátar.
Kosturinn við ullina er að-hún tapar minna
af einangrunargildi sínu þó hún blotni.
Önnur efni, t.d. bómull, tapa einangrunar-
gildi sínu að öllu leyti í bleytu.
Utan yfir nærfötunum er best að vera í
þykkri skyrtu úr ullar- eða bómullarefni,
þá þykkri lopapeysu með rúllukraga, og
buxum. Ekki er mælt með flauelsbuxum
og enn síður gallabuxum. Gallabuxur taka
í sig mikið vatn, þorna mjög seint og geta
frosið illa.
Yst fata klæðast menn loðfóðruðum
heilum qöllum, sem hafa reynst mjög