Morgunblaðið - 12.10.1986, Blaðsíða 21

Morgunblaðið - 12.10.1986, Blaðsíða 21
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. OKTÓBER 1986 B 21 Valdemar Steffensen, var læknir þar. Móðir hans var dönsk. Jenny Larsen. Hún kom hér upp til að vinna í Thomsens Magasíni og kynntist þá Valdemar, sem þá var í Læknaskólanum. Jón tók gagn- fræðapróf á Akureyri, en varð stúdent frá Menntaskólanum í Reykjavík árið 1924. Jón sagði að tíu úr hans árgangi hefðu farið í læknisfræði, en tveir þeirra dóu úr berklum á meðam námi stóð. „Ég var spenntur fyrir náttúrufræði", sagði Jón við blaðamann Morgun- blaðsins í samtali fyrir skömmu„en ég hafði ekki lyst á kennslustörfum, þó svona hafí nú farið". Þess má geta að Jón er elsti núlifandi pró- fessor við læknadeild Háskóla íslands og heiðursdoktor sömu deildar að auki. Árið 1930 lauk Jón Steffensen læknaprófí. „Þá þurftu læknar að vera mánuð á fæðingardeild," sagði Jón, „en hér var engin slík svo að ég sigldi til Noregs og var á kvin- deklinik í Bergen og um tíma í Höfn á almennum spítölum. Síðan fór ég til læknisstarfa á Hvamm- stanga í stað Jónasar Sveinssonar, sem þá fór út til framhaldsnáms. Jónas kom ekki aftur á Hvamm- stanga, svo að ég var hartnær tvö ár starfandi læknir á Hvamm- stanga. Þaðan lá svo leiðin til Danmerkur". Jón tók kandídatsár sitt í Kaupmannahöfn og var þar um tíma eftir það. Tæpt ár var hann læknir á Akureyri, en árið 1935 var honum boðin kennslustaða við Háskóla Islands. Jafnframt fékk hann styrk til að stunda framhalds- nám í MUnchen, á Englandi og í Kaupmannahöfn, í líffærafræði, lífeðlisfræði og lífefnafræði, en síðasttalda greinin hafði ekki verið kennd áður sem sérstök kennslu- grein. „Það hafði ekki áður verið verk- leg kennsla í lífefna- og lífeðlis- fræði“, sagði Jón. „Eg fékk kennsluaðstöðu í húsi Halldórs Frið- rikssonar og þar hafði ég verklega kennslu í lífeðlisfræði og, þegar lík fengust, í krufningu í fjósinu. Með- an ég var í fjósinu fékk ég lík, en eftir að velgengni jókst, í stríðinu, var illmögulegt að fá lík. Þá fengum við aðstöðu í Skotlandi, fyrst í Edin- borg og svo í Glasgow. Kennsla hefur einnig farið fram á fleiri stöð- um í Skotlandi og Englandi. Líkin, sem voru krufín í Skotlandi, voru mest lík þeirra manna, sem höfðu ánafnað háskólanum líkin sín. Hér var það þannig að háskólinn greiddi útför þess fólks, sem krufíð var, meðan að hér fengust lík til krufn- ingar. Helst voru krufin lík fátækl- inga, sem engan áttu að, en fátækrafulltrúar höfðu með það að gera á bæjarins vegum, og svo lík fólks af Kleppi, ef enginn gaf sig fram til að annast útför þess. Hér tíðkast þó aldrei, eins og gerðist úti í Englandi, að fólk stæli líkum og seldi til krufningar. Þrengsli í kennslu voru talsverð fyrst eftir að ég kom að deildinni. Ég var þá einn að kenna þrjú fög þar sem nú eru þrír fulllgildir pró- fessorar með eitthvað af aðstoðar- fólki, svo þetta hefur breyst ansi mikið frá því sem þá var. Það var mikill munur að komast í nýja há- skólahúsnæðið, allt miklu rýmra og ný aðstaða. Það olli að vísu erfíð- leikum að þá var stríð. Það var til dæmis búið að panta bæði ljós og tæki í húsið í Þýskalandi, en það fór allt í vaskinn vegna stríðsins. Kennslan hefur breyst mikið á þessum tíma. Allt er orðið svo sér- fræðilegt. Ég veit ekki hversu heppilegt það er. Ég er ekki einn um að efast um að slík sérfræðileg kennsla sé heppileg í háskóla. Ég held að hún myndi betur eiga við í framhaldsnámi, en sú skoðun er nú mitt mál. I munnlegri kennslu er lengi hægt að bæta við, en í verklegri kennslu er það ekki hægt, hún takmarkast af efnivið og að- stöðu, það er ekki hægt að búa til sjúklinga. Það er of margt fólk hér sem fer í læknisfræði. Það hefur aldrei gengið vel að takmarka það. Það hefur hins vegar tekist í verkfræði- deild og tannlæknadeild, þeir hafa ekki fleiri tannlækna stóla.Þess má geta að bæði í Svíþjóð og Noregi eru takmarkanir á læknanámi. Það er dýrt fyrir þjóðina að mennta lækna, sem ekki nýtast hér á landi, því læknanám er dýrt nám.“ Texti: Guðrún Guðlaugsdóttir VAREFAKTA a vottorð dönsku neytendastofnunarinnar um eiginleika vara, sem framleiðendur og inaflyfjendur geta sent henni til prifunar, ef þeir vilja, meJ öJrum oröum, ef þeir þora! EKTA DÖNSK GÆDi MEÐ ALLT Á HREINU - fyrir smekk og þarfir NoiMandabúa - gædi á góðu verði! þorir og þdir KALDAR STAÐREYNDIR um það sem máli skiptir, svo sem kæiisvið, frystigetu, einangiun, styrk- leika, gangtima og rafmagnsnotkun. Hátúni 6a, sími (91) 24420 mismunur á íslensku og dönsku laganámi. Einar Amórsson birti árið 1911-1913 ritið Dómstólar og réttarfar á íslandi. Eftir Lárus H. Bjamason kom út íslensk stjórnlagafræði árið 1913 og eftir Jón Kristjánsson kom út íslenskur kröfuréttur, einnig árið 1913. Eng- in þessara bóka er kennd nú. Ármann Snævarr er sá núlifandi maður, sem lengst hefur verið pró- fessor við lagadeild Háskóla Ís- lands. Hann er fæddur árið 1919 í Neskaupstað, sonur Valdemars Snævarrs, skólastjóra, og konu hans, Stefaníu Erlendsdóttur. Að eigin sögn gekk hann beina braut í skólanámi; „var hlýðinn og vel taminn skólaþegn", eins og hann orðaði það í samtali við blaðamann Morgunblaðsins fyrir skömmu. Ár- mann tók stúdentspróf árið 1938 frá Menntaskólanum á Akureyri og hóf laganám þá um haustið. Emb- ættisprófi lauk hann árið 1944, stundaði framhaldsnám í Svíþjóð, Danmörku pg Noregi árin 1945-48 og var settur_ prófessor við laga- deild Háskóla íslands haustið 1948, en skipaður í sama starf árið 1950. Þegar Armann hóf kennslu við lagadeildina vom þar fyrir Ólafur Lárusson, sem þá hafði verið pró- fessor í um þijátíu ár, og Ólafur Jóhannesson, sem hóf kennslu árið 1947. Kennslugreinar Ármanns voru: almenn lögfræði, erfðaréttur, sifjaréttur, persónuréttur og refsi- réttur auk þess sem hann kenndi viðskiptafræðinemum lögfræði. Nú annast margir kennarar þá kennslu sem Armann innti af hendi einn. Ég hóf nám mitt í Alþingishúsinu", sagði Armann. „Þá var lagadeilin í einu litlu herbergi, þar sem þing- flokkur sjálfstæðisfíokksins hefur nú aðsetur. Þar var þröngt setinn Svarfaðardalur. Við urðum oft að sitja í gluggakistum og þegai- við komum út úr okkar litlu kennslu- stofu þá höfðum við ekki annað athafnarými en anddyri Alþingis- hússins og svo Austurvöll og umhverfi hans, en þar gengum við mikið um. Svo gerðist þetta stór- kostlega ævintýri að við fluttumst úr þröngbýlinu í Alþingishúsinu upp í allt það rými, sem okkur opnaðist í nýju, vistlegu og björtu háskóla- byggingunni. Mér þykir ákaflega vænt um þ’a byggingu og ég varð þess oft var að almenningi þótti það líka. Fólk hafði tekið þátt í happ- drætti til að byggja þetta hús, þessi hugrænu tengsl skiptu mjög miklu máli fyrir Háskóla íslands. Það fann ég bæði sem kennari og sem rekt- or, en það varð ég árið 1960 og gegndi því starfí í níu ár. Eg man vel eftir fyrstu kennslu- stundinni minni sem stúdent í nýju bygg'ngunni og ég man líka ákaf- lega vel eftir fyrstu kennslustund minni sem kennari árið 1948. Ég man svo vel eftir þeim mönnum, sem þá voru að heija nám að ég sé þá fyrir mér eins og á ljósmynd enn þann dag í dag. Þeir hafa ve- rið mér tryggir og ræktarlegir, þeir voru líka þeir fyrstu,_ sem ég bar fullkomna ábyrgð á. Eg hef átt því láni að fagna að njóta hverrar kennslustundar og þá mest, þegar ég hef verið best undirbúinn. Þegar ég varð hæstaréttardóm- ari, árið 1972, gegndi ég áfram hluta af kennsluskyldu prófessors og eftir það hef ég alltaf kennt eitt- hvað hvert einasta ár. Þannig hef ég alltaf haldið tengslum við laga- deildina og stúdentana. Ég lagði áherslu á það frá upphafi að semja kennslurit, þar á meðal í almennri lögfræði, sifjarétti og erfðarétti, ýmsum þáttum í refsirétti o.fl. Ég hef alltaf haft áhuga á að víkka sjóndeildarhring nemenda minna og lagt mig fram um að auka tengsl þeirra við laganema í öðrum löndum, þar á meðal í Norð- ur-Evrópu og Bandaríkjunum. Orator, félag laganema, er áreiðan- lega það félag háskólanema hér við háskólann, sem haldið hefur uppi hvað víðtækustum tengslum við erlenda samstúdenta og mér fínnst að félagið hafí verið háskólanum til mikillar sæmdar. Ég vil svo bæta því við að ég hef alla stund haft mikla ánægju af sambandi við stúdenta og enn leita þeir mikið til mín, mér til mikillar gleði. Texti: Guðrún Guðlaugsdóttir.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.