Morgunblaðið - 13.09.1987, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. SEPTEMBER 1987
B 33
Frábær þjónusta
Velvakandi góður.
Bændur eiga í vök að verjast
þessa dagana og augljóst að þeir
verða að finna nýjar leiðir sér til
framfærslu. Ein er sú leið, sem
þeir hafa fetað sig eftir nú um
skeið, en það er gestamóttaka og
virðist vegna vel.
Nú fyrir skömmu var ég á ferð
með fjölskyldu minni til okkar
heima austanlands og ákváðum við
að fara þá leið í tveimur áföngum.
Varð það úr að við pöntuðum gist-
ingu í gegnum Ferðaþjónustu
bænda að Hunkubökkum á Síðu.
Þangað komum við að kvöldi dags
og var vel tekið á móti okkur. Þar
rétt neðan við bæinn, sem er allur
með hinum mesta myndarbrag,
stóðu tvö nýbyggð gestahús í
snyrtilegu túni. Þangað var okkur
vísað og ekki var aðkoman amaleg.
Allt var nýtt og hreint og hagan-
lega fyrir komið. Áttum við þar
góða nótt og væran svefn. Að
morgni fórum við heim á bæinn til
morgunverðar. Var hann eins og
best verður á kosið, brauð og álegg,
kleinur og kökur, kaffi, te og næg
mjólk. Þessu til viðbótar var hlýlegt
og glatt viðmót húsráðenda. Verði
var mjög stillt í hóf fýrir svo góðar
móttökur.
Ég vil með þessum línum þakka
fyrir okkur og jafnframt benda
ferðafólki á þá frábæru þjónustu
sem þarna er veitt með hugarfari
hinnar gömlu góðu íslensku gest-
risni af svo sannri einlægni og
kurteisi að manni hlýnar um hjarta-
rætur. Þessi þjónusta verður til
reiðu allt árið a.m.k. á þessum bæ
og er ekki að efa að notalegt verð-
ur að koma að'vetrarlagi kaldur og
kannski hrakinn á hlý gistihúsin á
Hunkubökkum.
Ef bændur standa allir jafn vel
að ferðaþjónustunni og þessi fyrir-
myndarhjón þarf ekki að efast um
framhaldið. Nýlega hitti ég kunn-
ingja mína að máli, sem höfðu verið
á ferð á Vestfjörðum og höfðu sömu
sögu að segja um alla fyrirgreiðslu
Ferðaþjónustu bænda á þeim slóð-
um.
Það er óhætt að mæla með öllum
viðurgerningi á Hunkubökkum á
Síðu — áfangastað á Austurvegi!
H.T.
Um aukinn innflutning starfs-
fólks og hættur í því sambandi
Til Velvakanda.
„Því margbrotnari og ólíkari sem
einstaklingarnir verda, því erfiðara
verður um magnan. “
H.P.
Þensla hefur verið í atvinnulífi
íslendinga undanfarið og talað er
um að til starfa vanti eitt til tvö
þúsund manns a.m.k., og muni þessi
þörf aukast innan skamms, þegar
fjöldi ungmenna hættir störfum og
sest niður á skólabekk með haust-
inu.
Ráðagerðir eru uppi um að flytja
inn erlent starfsfólk, jafnvel í þús-
unda tali til þess að bæta úr þessari
þörf.
Norður-Evrópuþjóðir hafa iðu-
lega reynt að bæta úr hliðstæðri
þörf með því að flytja inn suðrænt
fólk til starfa og hafa orðið að súpa
seyðið að þeim ráðstöfunum sínum,
því ýmsar óæskilegar aukaverkanir
hafa siglt í kjölfarið. Þetta fólk
hefur oftast orðið eins konar þriðja
flokks þegnar í þessum nýju heim-
kynnum sínum, því miður, ekki
getað fellt sig að nýjum siðum og
háttum, og í flestum tilvikum lítt
eða ekki reynt til þess, ekki getað
lært að gagni tungumál viðkomandi
þjóðar, og neyðst til að halda sér
sem mest utan við dagleg sambönd
eða samskipti við landsmenn.
Komið hefur og fyrir að með
þessu aðflutta fólki hefur slæðst
misindisfólk, sem betra hefði verið
að fá ekki í löndin.
Allt þetta hefur valdið því, að
heimamenn hafa farið að líta niður
á aðkomufólkið, og amast við því.
Með því að flytja inn til landsins
í miklum mæli fólk annarra og að
ýmsu leyti ólíkrar fólkættar, er
vissulega verið að bjóða hættunni
heim, því hætt er við að aðkomna
fólkið og heimafólkið samlagist
seint og illa.
Sambúð og samstilling íslend-
inga sjálfra innbyrðis er ekki með
þeim hætti sem æskilegt má kall-
ast. Hér er hver höndin upp á móti
annarri á ýmsum sviðum, eins og
t.d. verkföll bera vitni um. Hætt
er því við, að innflutningur mikils
fjölda útlendra manna yrði síst til
að auka samstillingu þjóðarinnar,
heldur einmitt hið gagnstæða.
Vita skyldum við að engin þjóð
getur dafnað án utanaðkomandi
magnanar. Og því samstilltari sem
ein þjóð er, því meiri magnanar fær
hún notið. Ekki á þetta síst við um
fámenna þjóð sem íslendinga. Ekk-
ert má gera til að auka hér sundr-
ungu. Hinir lengra komnu, sem
aðrar stjömur byggja, leitast við
að magna okkur til sannra fram-
fara. En því ósamstilltari, sem ein
þjóð er, því erfiðara verður um sam-
bönd upp á við.
Við megum því ekki stuðla að
óeiningu, sem stafar af innflutningi
of ólíkra og sundurleitra einstakl-
inga frá öðrum og Ijarskyldum
fólkættum. Slíkt veldur ekki sam-
einingu, heldur sundrungu og
afmagnan og þar með afturför, og
því megum við síst við.
Hið sameiginlega aflsvæði okkar
má síst af öllu veikjast, heldur er
einmitt þörf aukinnar aðsendrar
magnanar til eflingar þess, og slíkt
mætti vel gerast ef vilji væri fyrir
hendi. Víst er að þá myndu öll verk-
efni sem fyrir liggja vinnast, og það
með prýði, án þess að til kæmi stór-
felldur innflutningur erlends fólks.
Ingvar Agnarsson
Yísa vikunnar
>ingLandsamnau^
>knarkveiinm ^
Lmtíð rramsokn-
lokksins veltur
4tttoku kvemia
Ti' vara ^rsturiudóttir og
1 Skag»firðl m Eiríksdóttir.Sigru [ugnheiður
ZZLa œm sam- Hdgud^r. J
Sveinbjorn^^ f k09l & sér t,\
úudóttir gito aa\8ta Ragnhe.ður
endurlgore- Þ* " t Helgadótt-
stjórnina-
t Skag“*"”'
t ilyktun «m «
að eV6 MÍ\n Einnig
i framtid r r»Juu~
l i«lenk»um ,
Fjöidi V^;rS^ðíS'u-
óV'ng'™' umhverfwmM.
ars um stjórnm . framboðs-
Félagslyndið Framsóknar
finnst mér ekki beisið.
Alltaf grúfir yfir þar
árans kvenmansleysið.
Hákur
Skeifan 3h - Sími 82670
ORYGGIS-
BLAKKIR
- BELTI,
LÍNUR
0G KRÓKAR
til notkunar í
á húsþök o.s.frv.
Fyrirbyggið slys.
upplýsingar.
syngur
:es
w
sept.
. 1230 0g 2030,
Á dagskrá eru léttir og
skemmmegir Vínarsöngvar
lög úr söngleikium
„ og þekkt Mensk lög %
Undirleik annast-Jónas Dórir
Sigtúni 38,-105 Revkpvík, Tel: 689000