Morgunblaðið - 18.09.1988, Síða 24

24 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. SEPTEMBER 1988
k
* t
— og gleymdu ekki Já, ég fer alla leið upp ...
þrumaranum.
HÖGNI HREKKVÍSI
Gullfarrými og glæsinöfn
Kæri Velvakandi.
TF—Öm sendi þér línu fímmtu-
daginn 15. september s.l. vegna
Gullfarrýmisins sem verður tekið
upp hjá Amarflugi 1. október næst-
komandi. Honum þykir það nokkur
kokhreysti að agnarlítið flugfélag á
hjara veraldar skuli vera að slá um
sig með eðalmálmum á þennan hátt.
Hann segir jafnframt að það sem
vanti í fslensku millilandavélamar
séu ekki glæsinöfn heldur rými sem
geri farþegum mögulegt að hreyfa
hendur og fætur.
Mér er bæði ljúft og skylt að
gera TF—Emi nokkra grein fyrir
því sem býr að baki þessarar nafn-
giftar. Ifyrst vil ég taka fram að
Amarflug er alveg sammála honum
um að farþegar taka gott pláss fram
yfir glæsinöfn. Þess vegna var á
síðasta ári tekin sú ákvörðun að
fækka sætum í vélum félagsins og
sætabilið í þeim er nú eins og er í
viðskiptafarrýmum eða „Business
Class" hjá öðrum flugfélögum. Mér
segir svo hugur að TF—Öm hafí
ekki flogið með okkur síðasta árið
og því ekki von að hann viti af
þessu, en við höfum orðið vör við
ánægju hjá farþegum okkar með
það pláss sem þeir hafa.
Og þá um Gullfariýmið. Amar-
flug flýgur nú daglega til Schiphol
flugvallar í Amsterdam. Schiphol
er ár eftir ár kjörinn besti tengiflug-
völlur í heimi og þaðan fljúga tugir
flugfélaga til hundraða borga
víðsvegar um heimsbyggðina. Am-
arflug hefur umboð á Islandi fyrir
hollenska flugfélagið KLM og hefur
sérlega gott samstarf við það bæði
um fargjöld og þjónustu.
Þeim fer því stöðugt fjölgandi
sem fljúga með Amarflugi í við-
skiptaerindum og gildir það jafnt
um útlendinga sem Islendinga. Við-
skiptaferðir em þess eðlis að í þeim
er sjaldnast hægt að notfæra sér
ódýra helgarpakka eða aðra afs-
lætti. Þeir sem ferðast í viðskiptaer-
indum geta því þurft að greiða
meira en tvöfalt hærra fargjald en
aðrir farþegar.
Langflest flugfélög í heiminum
leggja í nokkurn aukakostnað til
þess að þessir farþegar fái peninga
sinna virði og þau farrými sem þeir
sitja á eru skírð ýmsum glæsinöfn-
um eins og Ambassador Class,
World Class, Royal Class, Oasis og
þar fram eftir götunum. Þessum
nöfnum er auðvitað ætlað að laða
til sín viðskiptavini. Sá er náttúm-
lega líka tilgangur Amarflugs með
Gullfarrýminu eða Gold Class.
Sjálfsagt er TF—Öm ekki einn
um að fínnast þetta nafn dálítið
borginmannlegt en við hjá Amar-
flugi seljum markið alltaf hátt þeg-
ar um er að ræða þjónustu við far-
þega okkar og við munum rembast
eins og rjúpan við staurinn til að
standa undir því.
Og að lokum: Kæri TF—Öm,
þessi fanýmisskipting þýðir alls
ekki að þjónusta verði minnkuð eða
plássið skert hjá öðmm farþegum.
Þvert á móti gemm við allt sem í
okkar valdi stendur til að allir okk-
ar farþegar séu ánægðir.
Ég vona að við sjáum þig áður
en langt um líður og fáum tæki-
færi til að dekra dálítið við þig,
hvar sem þú situr í vélinni.
Halldór Sigurðsson, þjónustu-
stjóri Arnarflugs.
Lofgjörð um bjórinn
Kæri Velvakandi.
Nú em ekki nema 7 mánuðir þar
til meirihluti þjóðarinnar getur
gengið inn á veitingahús og pantað
sér bjórglas. Þennan gula, freyð-
andi drykk sem svalar svo vel þyrst-
um. Mikið held ég að bjórinn komi
til með að hjálpa íslendingum að
gerast mennskari, viðræðubetri og
á allan hátt skemmtilegra fólk.
Hugsið ykkur bara að hitta fúla á
móti á huggulegri krá og bjóða
honum loksins gott kvöld eftir ára-
langa vem hans í næsta húsi.
Bjórinn er ekki það mikla eitur
sem margir vilja halda fram, hann
er hollur, næringaefnaríkur, seðj-
andi og auk þess veldur hann ákaf-
lega þægilegri vímu sé rétt með
hann farið. Bjórinn hefur fylgt
manninum frá örófí alda og hann
þykir góður með mat og ekkert er
betra en að teyga kældan bjór eftir
líkamlega áreynslu.
Landar vorir hafa löngum gumað
sig af því að eiga eina mikla nátt-
úmauðlind, ótæmandi, ferska og
hreina eða mórauða, svellandi sem
þeir beisla í orku. Nú vita allir að
hér er átt við vatnið okkar ást-
kæra. Bjórinn okkar verður eftir
lögmálinu heimsins besti bjór. Þetta
verður guðsgjöf okkar volaða þjóð-
arbúi þegar fram í sækir og Hall-
dór frá Kirkjubóli má bara skamm-
ast sín.
Bjórinn eigum við eftir að flytja
út í stómm stfl og allir helstu sæl-
kerar hins vestræna heims munu
ljúka um hann lofsorði. Þá verður
rætt um íslenskan bjór eins og
rætt er um svissnesk úr eða franska
kæfu.
Bjórinn á að vera á boðstólum
hvarvetna. íslendingar eiga ekki að
fela hann í skúmaskotum heldur
stilla honum upp á áberandi stað
þar sem hann á skilið að vera sem
lífsins elexír og þjóðarbót. Bjórinn
á að selja í sölutumum og nýlendu-
vömverslunum, apótekum og bið-
skýlum eða allstaðar þar sem
mannaferða má vænta. Vemm ekki
feimin við bjórinn þegar hann kem-
ur. Tökum heilshugar á móti honum
og njótum hans. Bjór er góður.
Víkverji skrifar
Flestar þjóðir reyna að laða til
sín erlenda ferðamenn — og
þá að sjálfsögðu í hagnaðarskyni,
auka með því atvinnu og afla gjald-
eyris. Em ýmsar aðferðir notaðar
til þess að velcja áhuga útlendinga
á viðkomandi landi — og auglýs-
ingar ekki sparaðar.
Víkveiji hefur aldrei getað sætt
sig við ýmsar af þeim glansmjmd-
um, sem prýða íslenska auglýs-
ingabæklinga, eins og hér sé alltaf
sumar og sól. Ffylgja mættu með
kaldranalegar myndir, sem höfðuðu
til þeirra, sem gjaman vilja takast
á við eitthvað annað en sólargeisla
og yl í sumarleyfí sínu — eða vetrar-
leyfí.
En landið er ekkert án fólks og
viðmót þess hefur ekki síður sitt
að segja.
XXX
Víkveiji hitti fyrir nokkm út-
lending, sem kominn var aftur
til Reykjavíkur eftir hálfsmánaðar
ferð um landið. Aðspurður hvort
hann hefði verið heppinn með veð-
ur, svaraði hann: „Veður? Ég fékk
það veður sem þið hafið upp á að
bjóða, íslenskt veður. Einn daginn
var sól og hiti, annan rigning með
nokkmm blæstri og allt þar á milli."
Kvaðst hann hefa verið búinn að
heiman til þess að mæta slíku og
ekkert geta sagt um, hvenær veðr-
ið hafí verið „best“.
Alls staðar kvaðst hann hafa
mætt hlýju og sérstakri greiða-
semi, nema hvað hann komst að
því, þegar hann kom aftur til
Reykjavíkur og var farinn að kynn-
ast borginni betur, að leigubflstjóri
hefði hlunnfarið hann á heldur
óskemmtilegan hátt. Hann sagði
að þegar hann var nýkominn hingað
hefði hann tekið sér leigubfl. Hélt
hann að vegalengdin væri tiltölu-
lega stutt, en annað kom á daginn,
ekið var um margar götur áður en
komið var á áfangastað og bfllinn
var dýr. Nú sæi hann hinsvegar að
vegalengdin var stutt, svona um tíu
mínútna gangur, en leigubflstjórinn
hefði nýtt sér ókunnugleika hans
og farið með hann í einskonar
„skoðunarferð" um borgina.
XXX
Víkveija kom þessi saga mjög
spánskt fyrir sjónir, þar sem
hans kynni af leigubflstjómm em
öll hin bestu og sagði viðmælanda
sínum að hann hefði verið einstak-
lega óheppinn. Sá erlendi sagði að
hann sæi svo sem ekkert eftir aur-
unum, þeir skiptu engum sköpum,
en sér þætti súrt að hafa verið prett-
aður.
Þótt Víkveiji eigi bágt með að
trúa því hvarflaði að honum hvort
hér sé farið að gæta erlendra
„menningaráhrifa" á þessu sviði því
stundum vill brenna við að óprúttn-
ir leigubflstjórar ytra leiki þennan
eða svipaðan leik. Víkveiji minnist
eins slíks atviks. Hann kom á flug-
völlinn í Glasgow fímm tímum fyrir
brottför heim og ákvað að halda inn
í borgina og dveljast þar um hríð.
Ffyrir utan flugstöðvarbygginguna
kom hann auga á skilti þar sem
stóð gjald fyrir leigubfla inn í borg-
ina. An þess að athuga það nánar
steig hann upp í fremsta leigubflinn
í röðinni. „Eg sá að þú varst að
lesa á spjaldið þama“, var það
fyrsta sem bflstjórinn sagði. Því var
jánkað. Síðan var ekið hindmnar-
laust inn í borgina þar sem þetta
var á sunnudegi og lítil umferð.
Gjaldið var hið sama og Víkveiji las
á spjaldinu.
XXX
íðar um daginn var farið með öðr-
um leigubíl út á flugvöll og þegar
kom að greiðslu var hún helmingi
lægri en í fyrra skiptið. Víkveija lék
hugur á að fá skýringu á þessu,
spurði bflstjórann hvort hann væri
ekki að snuða sjálfan sig, á spjald-
inu þama stæði helmingi hærra
verð. Hann skildi strax hvað klukk-
an sló, og sagði að verðið á spjald-
inu væri hámarksverð. Stundum
kæmi fyrir í mikilli umferð að akst-
ur inn í borgina tæki langan tima,
en hve langur sem hann væri mætti
ekki taka hærra gjald en á spjaldinu
stæði. Þannig hafði fyrri bflstjórinn
platað sveitamanninn.