Morgunblaðið - 06.12.1988, Blaðsíða 6

6 B
A
MORGUNBLAÐIÐ IÞROTTIR ÞRIÐJUDAGUR 6. DESEMBER 1988
Vildi ekki gefast upp
Einn besti markvörður deildarinnar með annan fótinn styttri eftir alvarlegt slys
LEIFUR Dagfinnsson hefur
vakið athygli í leikjum KR í
1. deildinni f handknattleik í
vetur. Hann er aðeins tvítug-
ur að aldri og hefur ekki mikla
reynslu en hefur þó staðið
sig mjög vel. Hann er nú í
hópi efnilegustu markvarða
landsins og eini leikmaðurinn
í deildinni sem hlotið hefur
hæstu einkunn, þrjú M, í ein-
kunnagjöf Morgunblaðsins.
Fyrir rúmum þremur árum var
útlitið ekki svo bjart hjá Leifi.
Hann varð fyrir alvarlegum
meiðslum og um tíma leit út fyrir
að hann yrði að
Eftir hætta í íþróttum.
LogaB. En Leifur lét ekki
Eiösson deigan síga og
með miklum krafti
og sjálfsaga náði hann sér á strik
að nýju; yfirsteig meiðslin og var
mættur undir þverslána hjá KR-
ingum í 1. deild.
Lyftara í fangið
Föstudaginn 12. júlí mjaðma-
grindarbrotnaði Leifur er hann
var við vinnu hjá Hafskip. Vinstri
hluti mjaðmagrindarinnar brotn-
aði illa og næstu níu mánuði var
Leifur meira eða minna rúmfast-
ur. Læknar voru efins um að brot-
in greru nógu vel en svo fór að
brotin greru eins og best varð á
kosið. Að vísu er vinstri fótur
Leifs örlítið styttri en sá hægri,
en að öðru leyti hefur brotið gró-
ið ótrúlega vel.
„Ég man mjög vel eftir þessum
degi, enda enginn venjulegur dag-
ur fyrir mig. Þetta var föstudagur
og gott veður og ég mætti til
vinnu hjá Hafskip. En fljótlega
gerðist óhappið. Við vorum að
vinna við gám og ég fékk stjóm-
lausan lyftara í fangið og
klemmdist illa. Ég náði að koma
mér undan að hálfu leyti og hélt
ég hefði sloppið en þá skall lyftar-
inn á mér.
Ég fékk höggið vinstra megin
og hélt í fyrstu að það hefði ekki
verið alvarlegt. Hafði á orði að
ég hefði líklega tognað. En Páll
Ólafsson, sonur landlæknissins,
var flótur að átta sig og hringdi
á sjúkrabíl.
Mikiö áfall
Ég vissi svo lítið af mér fyrr
en búið var að framkvæma að-
gerðina og bora á þremur stöðum
í mjaðmagrindina. Vinstri hluti
mjaðmagrindarinnar fór í „mask“
og lífbeinið brotnaði á tveimur
stöðum. Þá tók við leiðinlegur
tími. Ég var þrjá mánuði í grind
og gat mig lítið hreyft."
En vandræðum Leifs var ekki
lokið. Þegar hann var loks útskrif-
aður, á Þorláksmessu, kom í ljós
að hann hafði fengið nýmasteina
af því að liggja svo lengi. Hann
þurfti því að leggjast inn aftur.
Þegar hann var svo að jafna sig
á því og kominn heim í annað
sinn fékk hann slæma botnlanga-
bólgu og inn fór hann í þriðja sinn!
„Þetta var slæmt sumar og ég
lá nær allan tímann. Mér fannst
alltaf sólskin úti og gott veður en
ég varð að liggja inni. Annars
ætti ég ekki að vera að kvarta,
ég má teljast heppinn með að
hafa sloppið lifandi og að geta
gengið.
Ætlaði ekki aö gefast upp
„Mér var sagt að tvennt kæmi
til greina. Annarsvegar að um
brotnu beinin mynduðust sterkir
bandvefír sem héldu þeim saman
og var það talið líklegt. Hinsvegar
var það hugsanlegt, en talið ólík-
legt, að nýtt bein myndaðist. Það
gerðist og því hefur mér gengið
mjög vel. Ég spurði lækninn minn,
Brynjólf Mogesen, hvort þetta
væri alvarlegt. Hann svaraði engu
en sagði að við yrðum að vona
það besta.
Eftir að ég komst á fætur fór
ég að æfa að nýju. Ég fann alltaf
til og þreyttist fyrr. En ég beit á
jaxlinn og hét því að gefast ekki
upp. Smám saman fór mér að
ganga betur og gat farið að æfa
fyrir alvöru.
Að vísu er mjöðmin skökk og
hryggurinn einnig en ég hef ekki
fundið mikið fyrir því. Ég ákvað
að vera grimmur við sjálfan mig
og ég vildi ekki gefast upp.“
Tvisvarí bann
Þess má geta að þetta var ekki
í fyrsta sinn sem keppnisferill
Leifs var rofínn. Hann var tvíveg-
is dæmdur í leikbann fyrir deilur
við dómara. í fyrra skiptið var
hann dæmdur í 18 mánaða bann
frá Reykjavíkurmótinu í knatt-
spymu og síðan í árs bann frá
Íslandsmótinu í handknattleik.
Þetta gerðist þegar hann var 15
ára og síðan hefur mikið vatn
runnið til sjávar.
„Ég var mjög slæmur í skapinu
en síðan ég varð fyrir þessu slysi
hef ég þroskast mikið. Annars var
ég ekki sáttur við þessa dóma.
Mér finnst ekki rétt að refsa ungl-
ingum fyrir að missa stjóm á sér
eitt sekúndubrot. En eftir að þetta
gerðist varð ég var við að dómar-
ar fylgdust betur með mér og ég
fékk oft spjöld bara fyrir að heita
Leifur.
Nú hefur mér hinsvegar tekist
að stilla skap mitt og nota það
til þess að veija. Jóhann Ingi hef-
ur hjálpað mér að þessari braut
og þetta hefur gengið vel. Nú sit
ég á mér þrátt fyrir að ég sé oft
ósáttur við dómara."
Eldraunin í Þýskalandi
Fyrsta stóra tækifærið fékk
Leifur er hann var úti í V-Þskal-
andi á ferð með KR-ingum. Þeir
léku þá við sterk lið á borð við
v-þýsku meistarana Tusem Essen,
tékkneska liðið Skoda Pilsen, ung-
verska liðið Tatabaya og Gdansk
frá Póllandi. Þá var Leifur eini
markvörður liðsins því Gísli Felix
Bjamason, sem hafði verið aðal-
markvörður liðsins, fékk blóðeitr-
un og Ámi Harðarson var fót-
brotinn, en var þó með í ferðinni.
„Þegar við mættum út á völl
kom Olafur Jónsson, þjálfari, til
mín og sagði: „Jæja Leifur. Nú
ert þú eini markmaðurinn sem við
höfum og verður að standa þig.“
Við fórum svo út og ég held að
„Mér líöur best í leikjum eins og gegn KA. Fullt hús og allir á móti mér
Morgunblaöiö/Bjarni Eiríksson
mér hafi gengið mjög vel.
Þegar ekkert gengur upp
í leik gegn Skoda Pilsen fékk
ég að kynnast því hvemig er að
standa í markinu þegar ekkert
gengur upp. Þeir tóku tvisvar
sinnum „sirkusmörk" yfír þveran
teiginn hjá mér og undir lok fyrri
hálfleiks tók steininn úr. Konráð
Olavsson var að taka hom og ég
kom út úr markinu og kallaði á
boltann. Þá kom einn Tékkinn út
og ætlaði að komast á milli. Ég
hljóp til hliðar en Konráð ætlaði
hinsvegar að senda boltann til
mín. Boltinn fór yfír mig og
skoppaði í eigið mark! Þetta var
það hræðilegasta sem gerst hefur
á mínum ferli sem markvörður.
Það var eins og einhver hefði kippt
niður um mig buxunum!
Mér gekk hinsvegar mjög vel
gegn Essen og náði að loka mark-
inu í síðustu tíu mínútumar. Þá
sá ég menn hrista hausinn yfir
þessum litla íslenska sprelligosa.
Eftir þann leik var ég í fyrsta
sinn beðinn um eiginhandarárit-
anir og það var mér mikil viður-
kenning. Einkum þegar eldri
menn komu með krumpaða að-
göngumiða og báðu mig að skrifa
aftan á þá.
Gengið vonum framar
Það má segja að ég hafí lent í
sömu stöðu í haust. Þegar við
voram að byrja meiddist Gísli í
keppnisferð í Vestur-Þýskalandi.
Hann gat því ekki verið með
fyrstu leikina og ég því kominn í
sömu stöðu og Þýskalandi um
árið. En það hefur gengið vonum
framar. Mér hefur yfirleitt tekist
að veija þau skot sem ég hef átt
að vetja og stundum betur."
En hvaða leikir eru í uppáhaldi?
„Það eru spennandi leikir og
þegar liðin era sterk. Það er leiðin-
legt að mæta slökum liðum og
þá hefur maður ekki jafn mikla
einbeitingu. Annars líður mér best
í leik eins og gegn KA. Troðfullt
hús og allir á móti mér. í svoleið-
is leikjum er ég í essinu mínu.“
Ungir markmenn
Á síðustu áram hafa komið
fram margir ungir og efnilegir
markmenn. Bergsveinn Berg-
sveinsson úr FH, Sigtryggur Al-
bertsson úr Gróttu og Hrafn Mar-
geirsson úr IR hafa allir staðið
sig vel. En hvað þarf að bæta
varðandi þjálfun markvarða?
„Það era fyrst og fremst séræf-
ingar. Markverðir æfa allt öðrav-
ísi en aðrir leikmenn og þurfa að
æfa vel ætli þeir að standa sig.
Það hefur vantað og þær fáu sér-
æfingar sem maður hefur fengið
hafa skilað sér með meiri áhuga
og betri árangri."
Að lokum, hvað með framtí-
ðina?
„Ég held að framtíðin sé björt
hjá KR. Að fá Pál Ólafsson og
Alfreð Gíslason hefur gífurlega
mikið að segja fyrir liðið og Jó-
hann Ingi er að mínu mati einn
besti þjálfari heims. Þessir menn
hafa mikið að segja fyrir liðið og
nú er mótið tekið alvarlega."
Hvað með þig sjálfan?
„Mér hefur gengið mjög vel og
hef fengið tækifæri fyrr en ég
átti von á. Hingað til hefur allt
gengið að óskum og ég hef verið
mjög heppinn. En ég veit að þetta
getur orðið erfitt og ég hugsa
fyrst og fremst um að blásast
ekki upp. Ég verð að halda sjálfum
mér í jafnvægi og halda „karakt-
ernum." Ef mér tekst það held
ég að mér eigi eftir að ganga vel.“
Leifur Dagfinnsson tilbúinn í markinu í leik geg
í einkunnagjöf Morgunblaðsins.
Morgunblaöið/Bjarni Eiríksson
„Ég ætti ekki að vera að kvarta. Eg má teljast
heppinn að hafa sloppið lifandi og geta geng-
ið . . . “