Morgunblaðið - 29.07.1989, Qupperneq 40

MORGUNBLAÐIÐ I.AUGARDAOUÍl 29. JÚLÍ 1989
kúl’on’á kúlu
Skafís, kramarhús og
kúluskeið er allt sem þarf til að
framleiða ódýra ísrétti heima.
Líttu á dæmið
hagnaðurinn er augljós.
Innflutningur á sementi
er öllum ftjáls
Dýrt sement
Til Velvakanda.
Undanfama mánuði hafa ráð-
herramir verið önnum kafrnr við
. . . -*—j.—> fleiri
að bjargahúsbyggjendumog^^
samtökum sem héldu fund á íslandi
um daginn. Þessi samtök gæta þess
að bað komi ekki einhveqir vitleys-
ingar frá islandi og skemmi fynr
okrinu hérheima. Aðild að svona
Til Velvakanda.
Nafnlaus „húsbyggjandi" sendi
Sementsverksmiðju ríkisins tóninn
í Velvakanda Morgunblaðsins
þriðjudaginn 25. júlí síðastliðinn.
Það er ævinlega álitamál hvort
virða eigi þá svars, sem brestur
hugrekki til að skrifa undir nafni,
— að eiga orðastað við þá sem ekk-
ert heita. En þar sem Velvakandi
er víðlesinn dálkur þykir rétt að
svara nokkrum orðum.
Vissulega er erlent sement ódýr-
ara við verksmiðjuvegg í útlöndum
en íslenskt sement komið í steypu-
stöð vestur á fjörðum. Fyrir því eru
margar ástæður.
íslenskt sement er framleitt í
verksmiðju, sem framleiðir um 120
þúsund tonn á ári og fullnægir þörf-
um okkar markaðar. Erlendis er
ekki óalgengt að sementsverksmiðj-
ur framleiði 800 þúsund til milljón
tonn á ári. Hagkvæmni stærðarinn-
ar gerir sement þessvegna ódýrara
erlendis.
Ef litið er á verð á lausu sem-
enti án opinberra gjalda kemur í
Ijós að hér kostar tonnið 5.592 krón-
ur, í Svíþjóð 4.294 krónur í Vestur-
Þýskalandi 4.417 krónur og á ír-
landi 4.426 krónur og er þar um
sambæriiegt sement að ræða. Því
er ólíkt háttað hver opinber gjöld
eru lögð á sement erlendis, en hér
á landi leggur hið opinbera (ekki
Sementsverksmiðjan) 960 kr. á
hvert tonn í flutningsjöfnunargjald,
þannig að sementsverð er hið sama
um land allt, og að auki 9% vöru-
gjald og 25% söluskatt.
„Húsbyggjandi“ segir að nú sé
smjörlíki flutt inn skv. ráðuneytis-
leyfi og spyr, af hverju ekki sement?
Svarið er einfalt. Innflutningur á
sementi er öllum frjáls. Til þess
þarf ekkert ráðuneytisleyfi. Sement
er hinsvegar ekki flutt inn, nema
til sérþarfa eins og ráðhússins í
Reykjavík. Sement er ekki flutt inn
vegna þess að innflutt sement
stenst ekki verðsamkeppni við
íslenska sementið, enda þótt opin-
berar álögur á verðið hér á landi
séu ærnar.
Ef einhver aðiii vildi flytja inn
sekkjað sement á pöllum, er líklegt
að flutningskostnaður frá Dan-
mörku gæti verið einhversstaðar á
bilinu 8-10 þúsund krónur á tonn.
Nú er ekki líklegt að slíkur innflutn-
ingur þyki hagkvæmur, en ef menn
vildu flytja inn sementsgjall og
mala eða flytja inn laust sement
þá þarf óhjákvæmilega að Qárfesta
í vélum, húsum og flutningatækjum
fyrir einhverja milljónatugi, ef ekki
hundruð milíjóna.
„Húsbyggjanda" til fróðleiks er
rétt að taka fram að frá 15. júlí
1988 til 15. júlí 1989 hækkaði verð
á íslensku sementi um 15%. Á sama
tímabili hækkaði verð á steinsteypu
frá steypustöðvunum um 28% og
byggingarvísitala um 19%. Sé litið
til lengri tíma og farið aftur til 15.
júlí 1983 þá hefur sementsverðið
hækkað frá þeim tíma til 15. júlí
1989 um 168% en steinsteypan frá
steypustöðvunum um 354%.
Á þessum sex árum hefur bygg-
ingarvísitalan hækkað um 247%.
í pistli „húsbyggjanda" segir
ennfremur: „Sementsverksmiðjan
er í samtökum, sem héldu fund á
íslandi um daginn. Þessi samtök
gæta þess að það komi ekki ein-
hveijii' vitleysingar frá íslandi og
skemmi fyrir okrinu hér heima.
Aðild að svona samtökum hélt mað-
ur að væri í andstöðu við lög. Hvað
segir verðlagsstjóri?"
Hér er væntanlega átt við
CEMBUREAU, samtök semtents-
framleiðenda í Evrópu, sem fram-
leiða um 200 milljónir tonna af sem-
enti á ári. Þau samtök hafa ekkert
með verð á sementi að gera og
meginefni fundar samtakanna hér
á landi í júní var að fjalla um styrk
og endingu steinsteypu og þar er
sannarlega á mörg önnur atriði að
líta en sementið eitt. Annars verður
undirritaður að játa að honum er
það torskilið hvað „húsbyggjandi“
á við með tilvitnuðum orðum, því
ekki er til þess vitað að þátttaka í
alþjóðasamstarfi varði við lög.
Islenskt sement er framleitt und-
ir nákvæmu gæðaeftirliti. Það
stenst ströngustu kröfur og sú stað-
reynd að sementsinnflutningur er
öllum fijáls, en samt er ekki flutt
inn sement, sýnir að íslenskt sem-
ent er fyllilega samkeppnisfært við
erlenda framleiðslu ekki aðeins um
verð, heldur líka gæði.
Eiður Guðnason,
formaður stjórnar Sements-
verksmiðju ríkisins
Víkierji skrifar
Síðastliðinn þriðjudag var hér í
Víkveijaþætti fjallað um minn-
ingarkort. Nú hefur Víkveija borizt
eftirfarandi bréf frá Óla Gunnars-
syni yfirdeildarstjóra ritsímans í
Reykjavík. Það er svohljóðandi:
„í tilefni af umfjöllun þinni í
Mbl. 25. júlí sl. um minningarkort,
vildi ég gjarnan koma eftirfárandi
upplýsingum á framfæri. Fóstur og
sími um land allt hefur til fjölda
ára séð um að senda fyrír fólk minn-
ingarkort. I Reykjavík erþað ritsím-
inn, sem sér um þessa þjónustu og
fer hún að langmestu leyti fram
símleiðis í gegnum 06. Minningar-
gjöfin rennur í Minningarsjóð
Landspítalans.
Sendendum minningarkorta eða
samúðarkorta, eins og þau eru
gjarnan nefnd hér, er að sjálfsögðu
í sjálfsvald sett hver undirskriftin
er hveiju sinni, þó að reynt sé að
benda fólki á að láta heimilisfang
fylgja, viðtakendum til hægðar-
auka.
Eins og kemur fram í fyrr-
nefndri Víkveijagrein er alltaf eitt-
hvað um það að viðtakendur kann-
ast ekki við undirskriftir á samúðar-
kortum. Hér á ritsímanum eru öll
samúðarkort gjaldfærð á símanúm-
er og upplýsingar um það eru því
alltaf handbærar. Ef fólk er í vand-
ræðum með að finna út úr fyrr-
nefndu þá á það að vinsamlegast
að snúa sér til okkar í síma 689011
og fá uppgefið símanúmer
sendanda tiltekins samúðarkorts og
þá er auðvelt að finna heimilis-
fangið út frá simanúmerinu.
Þetta gera þó nokkuð margir nú
þegar og okkur er ánægja að því
að veita fleirum upplýsingar og
aðstoð.
Ég geri ráð fyrir því að svipaðar
upplýsingar sé að fá hjá öðrum
minningargjafasjóðum án þess að
ég þekki það mál sérstaklega," seg-
ir Oli Gunnarsson yfirdeildarstjóri
ritsímans í Reykjavík.
xxx
Nú um þessar mundir mun ríkis-
sjóður fara að senda 3,6 ntillj-
arða króna í pósti út um allar triss-
ur, til skattþegna, sem greitt hafa
of mikið í skatta og skyldur til þjóð-
félagsins. Þetta eru peningar, fyrir
ýmsa frádrætti svo sem eins og
húsnæðisbætur, vaxtafrádrátt o.fl.
m.a. ofgreidda skatta. Það er naum-
ast eðlilegt að svo miklir ijármunir
skuli sendir í pósti til mörg þúsund
skattgreiðenda og sýnir í raun hve
mikil brotalöm er í því skattkefi,
sem hér ríkir. Ef ekki væri um að
ræða ríkið, sem drægi sér svo mik-
ið fé, sem það i raun réttu á ekki
tilkall til, væri þetta kallaður fjár-
dráttur. Engum öðrum aðila myndi
leyfast slíkt háttarlag. Samkvæmt
þessu er ríkið sett skör hærra en
aðrir aðilar í þessu landi og í þessu
sambandi má kannski á það minna
að lögmenn hafa á síðari árum
gagnrýnt í auknum mæli dómstóla
fyrir að draga taum ríkisvaldsins,
þegar það stendur í málaferlum við
einstaklinga. 3,6 milljarðar króna
er enginn smápeningur og svo há
upphæð hlýtur að kalla á breyting-
ar skattalaga og að agnúar séu
sniðnir af lögunum, sem nú er að
koma reynsla á.