Morgunblaðið - 27.05.1990, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27. MAI 1990
17
að vinna með David. Hann er mikill
listamaður og var reyndar málari um
langt skeið. Hann er líka mjög dag-
farsprúður og heiðarlegur og lítur
aldrei of stórt á sjálfan sig. Kvik-
myndir hans eru gerðar á jafnréttis-
grundvelli þar sem hann er þó mið-
punkturinn. Það getur verið mikið
fyrirtæki að framleiða kvikmyndir
fyrir David, en við erum jafnframt
mjög spenntir fyrir þeirri vinnu,“
sagði Sigurjón ennfremur.
Þegar líða tók á hátíðina magnað-
ist eftirvæntingin eftir kvikmyndinni
„Wild at Heart“. Hinar bandarísku
kvikmyndimar tvær í keppninni voru
ekki taldar mjög líklegar til afreka
eftir sýningu þeirra á fyrstu dögun-
um. Þar var um að ræða sögu Clints
Eastwoods, „White Hunter, Black
Heart“, af dögum Johns heitins
Hustons í Afríku áður en hann tók
þar Afríkudrottninguna, með Hump-
hrey Bogart og Katherine Hepburn,
og íjölskyldumelódrama Alans Park-
ers, „Come See the Paradise". Hvað
þá fyrri varðar veltu menn því aðal-
lega fyrir sér hvað Anjelicu Huston
(dóttur Johns heitins og fulltrúa
Bandaríkjanna í dómnefnd) fyndist
um Eastwood í hlutverki föður síns,
en Parker var sakaður um að snúa
sögu af kynþáttahatri Bandaríkja-
manna í garð Japana upp í ameríska
klisju.
Eftirvæntingin náði hámarki á
sýningardegi „Wild at Heart“, en
sama dag var sýnd helsta von heima-
manna, „Cyrano de Bergerac“ með
Gérard Depardieu stórkostlegum í
titilhlutverkinu. Hún hafði hins vegar
verið sýnd í sex vikur í Frakklandi
áður en hátíðin hófst og því beindist
öll athygli fjölmiðla og almennings
að David Lynch og leikurunum Isa-
bellu Rosselini, Willem Dafoe, Nicol-
as Cage, Laura Dern og Diane Ladd.
Að lokinni morgunsýningu myndar-
innar var haldinn blaðamannafundur
með þeim ásamt framleiðendunum
Jonna, Steve Golin og Monty Mont-
gomery. Fréttamenn á fundinum
skiptu hundruðum og komust færri
að en vildu. Fundurinn var jafnframt
sá langskemmtilegasti á hátíðinni,
þar sem hnyttin tilsvör Davids Lynch
vöktu mikla athygli. Hann hugsaði
sig jafnan stuttlega um áður en hann
lét hnitmiðuð svör sín falla og var
vel 'á verði gagnvart gildrum sem
fyrir hann voru lagðar. Kjánalegum
spurningum svaraði hann eins og
vera ber: út í hött, við mikinn fögnuð
viðstaddra.
Á blaðamannafundinum — David Lynch, Sigurjón Sighvatsson (annar frá hægri) og félagar svara fyrirspurnum.
„SE FRAM A MJOG ANÆGJULEGT
SAMSTARF VIÐ SIGURJÓN
SIGHVATSSON,“ SEGIR
SIGURVEGARINN Á
KVIKMYNDAHÁTÍÐINNI í CANNES,
DAVID LYNCH. í SAMTALIVIÐ
MORGUNBLAÐIÐ RÆÐA LYNCH OG
ISABELLA ROSSELINIGERÐ WILD AT
HEART OG FORTÍÐ OG FRAMTÍÐ í
KVIKMYNDUNUM.
Hvernigvarad vinna
meb DAVID LYNCHt
Willem
Dafoe
„Það
skemm-
tjleg-
asta er
þetta
sér-
staka
leik-
ræna
and-
rúms-
loft sem er æði frjálslegt
og gefandi, en gefur færi
á að sameinast hugmynd-
um sögunnar. Þær hug-
myndir eru ekki byggðar
á raunsæjum grunni,
heldur hefur sagan sinn
eigin grunn til að byggja
á. I stuttu máli má segja
að allir leikararnir hafi
skemmt sér við upptökur
ogþað kallar á betri ein-
ingu og sterkari leik.“
micolas Laura
Cage
„Það var
stórkostleg
upplifun að
vinna með
David.Við
Laura höfðum
mjög gaman af
þessum tíma HKI IWnM
sem var upp-
fullur afóvænt- I
um uppákom-
um. Eg bar gífurlegt traust til
hans og það átti reyndar við
hvem einasta mann; einhvern
veginn voru allir í þessu saman.
Án þess hefði ég ekki getað gert
það sem ég geri í myndinni. Það
eina sem ég hræddist í upphafi
var tilvísunin í svo sterka goð-
sagnapersónu sem Elvis Presley
er, en með David gekk það mjög
vel. Hann lét mig trúa því að
mér væri ekkert ómögulegt ef
ég gæfi mig allan og þannig á
að búa til kvikmyndir.“
Dern
„Ég veit að aðrir
hafa sagt það sama, en
að vinna með David er
samfelld skemmtiferð
frá upphafi til enda —
sannkallað Disneyland!
Ég held að allir sem
unnu við myndina hafi
verið sammála að þetta
væri það skemmtileg-
asta sem þeir höfðu
komist í kynni við. David skapar fjöl-
skyldu við upptökur. Ég hef aldrei treyst
neinum leikstjóra jafn vel og David. Að
auki hefur hann einstakt lag á því að
fá leikara til að hugsa eins og hlutverk
þeirra. Til dæmis á Lula þad sameigin-
legt með Sandy, sem ég lék í Blue Velv-
et
, að báðar dreymir þær um betri og
fallegri heim. Reyndar eru allar persónur
Davids draumkenndar en hann fékk mig
til að dreyma á sama hátt og persónur
mínar. Ég breyttist við að leika Lulu,
því áður vissi ég ekki að ég ætti hana
til innra með mér.“
Síðar sama dag átti ég hins
vegar von á að slá marga
þésSa blaðamenn út af lag-
inu, því rétt fyrir fjögur
átti ég stefnumót á Carlton-hótelinu
við sjálfan David Lynch og Isabellu
Rossellini. Ég hafði reyndar frétt af
því að um 300 blaðamenn voru á
biðlista eftir viðtali við kappann, en
slapp einhverra hluta vegna ýgegn-
um síuna (þar sem ég var eini íslend-
ingurinn á þessum buxunum hefur
það varla spillt fyrir að vera landi
framleiðandans).
Þegar ég kynnti mig fyrir þessu
athyglisverða pari tók David strax
af mér orðið: „Frá Islandi, það var
lagið. Kannski þú þekkir Jonna,
framleiðandann?" Ég gat ekki neitað
því og bað hann að segja mér frá
samstarfi þeirra. „Ég kann mjög vel
við framleiðendur myndarinnar og í
rauninni alveg sérstaklega vel við
Propaganda Films. Þeir eru að gera
langskemmtilegustu hlutina þama
vestur frá núna og ég sé fram á
ánægjulegt samstarf við þá. Jonni
kemur mér fyrir sjónir sem ákaflega
hæfur stjómandi og þekkir starfssvið
sitt mjög vel. Hann virðist hafa
víðtæka þekkingu á fjármálum fyrir-
tækisins, sem er einmitt mjög nauð-
synlegur þáttur í svona flóknu ferli
sem framleiðsla kvikmyndarinnar er.
Framleiðendurnir þrír virðast skipta
verkum vel á milli sín og bæta hver
annan upp og þeir eru líka mjög
góðir félagar," sagði David.
David Lynch er án efa skemmti-
legasti kvikmyndagerðarmaður sem
ég hef rætt við. Hann er tilbúinn að
ræða allt sem viðkemur listinni af
áhuga og reynir umfram allt að skýra
tilfinningar sínar gagnvart kvik-
myndunum. Isabella virðist einnig
afar fjölhæf listakona. Þótt hún hafi
verið hvað þekktust sem fyrirsæta
um langt skeið, verður ekki af henni
tekið að henni hefur lánast að stríða
gegn þeirri ímynd í myndum Davids.
Hún var klædd í fremur látlausa,
bláa buxnadragt, en ekki hafði ég
þekkingu til að meta hvort hún héldi
tryggð við Lancome sem hún hefur
auglýst fyrir í áraraðir.
Á blaðamannafundinum um morg-
uninn varð fundargestum tíðrætt um
klippingu myndarinnar og þær breyt-
ingar sem urðu á henni síðustu vik-
urnar. Ég innti David nánar eftir
þessu. „Þegar við byijuðum klipp-
ingu var myndin yfir fjórir og hálfur
tími að lengd. Maður klippir strax
talsvert burt og þegar horft er á
hana aftur fer maður að fá nánari
tilfinningu fyrir hvemig myndin á
að virka. Þá tekur við langt tímabil
lokaklippingar, sem var sérstaklega
flókið í þessari kvikmynd því það
voru margir hliðarþræðir sem við
vildum gjarnan hafa með. En við
nánari athugun fann ég að myndin
þoldi þá ekki alla, sérstaklega ekki
undir lokin þegar tækifæri á frum-
legum hugmyndum verða sífellt