Morgunblaðið - 13.06.1990, Qupperneq 38

38
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. JÚNI 1990
t
Bróðir okkar,
JÓN JÓNSSON
frá Deild,
lést í St. Jósefsspítala í Hafnarfirði 11. júní.
Guðfinna Jónsdóttir, Guðmundur Jónsson.
t
Faðir okkar og tengdafaðir,
GEIR JÓNSSON,
Borgarnesi,
lést í sjúkrahúsi Akraness, þann 9. júní sl.
Jarðsett verðurfrá Borgarnesskirkju laugardaginn 16. júníkl. 14.00.
Pétur Geirsson, Hlíf Steinsdóttir,
Guðbrandur Geirsson, Margrét Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir og tengdamóðir,
HALLDÓRA JÓHANNSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Skjóli,
áður til heimilis í Arnarhrauni 13,
Hafnarfirði,
lést að morgni 12. júní.
Þorbjörn Eyjólfsson,
Jóhanna Þorbjörnsdóttir, Guðmundur Kr. Guðmundsson.
+
Ástkærir foreldrar okkar, tengdaforeldrar, afi og amma,
SIGURJÓN SÆMUNDSSON
og
NANNA H0JGAARD,
létust af slysförum laugardaginn 9. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sæmundur Örn Sigurjónsson, Nanna Þorláksdóttir,
Reynir Sigurjónsson,
Úlfar G. Sigurjónsson,
Guðni Sigurjónsson,
Ólafur Stefán Sigurjónsson,
Grettir Sigurjónsson,
Alda Sigurjónsdóttir,
Jökull Sigurjónsson
Henný Herbertsdóttir,
Ragnheíður Ingadóttir,
Margrét Bjarnadóttir,
Hulda G. Guðlaugsdóttir.
Alda M. Hauksdóttir,
og barnabörn.
+
Bróðir okkar, frændi og mágur,
KRISTJÁN RUNÓLFUR RUNÓLFSSON
veitingamaður,
Vorsabæ 1,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 14. júní
kl. 15.00.
Þeir, sem vildu minnast hans, vinsamlega láti Hjartavernd njóta
þess.
Jónas Runólfson,
Kristján Sveinn Runólfsson,
Helga Pálína Runólfsdóttir,
Ingunn Runólfsdóttir, Bragi Norðdal,
Hrefna Morrison,
Lára Loftsdóttir
og systkinabörn.
+
Faðir okkar, afi og tengdafaðir,
DAÐI ÞORKELSSON,
Ægisgrund 10,
Garðabæ,
sem lést 31. maí, var jarðsettur 11. júní í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Svana Daðadóttir,
Agnar Daðason,
Erna Þórarinsdóttir.
+
Minningarathöfn um ástkæran son okkar, dótturson, bróður og
vin,
ÖRN ARNARSON,
Sléttuvegi 4,
Selfossi,
sem lést af slysförum laugardaginn 12. maí, verður haldin í Sel-
fosskirkju föstudaginn 15. júní kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á björgunarsveitina
Tryggva, Selfossi.
Stefania Gustafsdóttir og fjölskylda,
Örn Arnarson og fjölskylda,
Guðbjörg H. Einarsdóttir,
Gústaf Sigjónsspn,
Erna Margrét Laugdal.
Asa Gunnars-
dóttír — Kveðjuorð
Fædd 13. nóvember 1926
Dáin 31. maí 1990
Mig langar að minnast góðrar
vinkonu minnar, Ásu Gunnarsdótt-
ur.
Ásu kynntist ég fyrst í Sjúkra-
samlagi Reykjavíkur sumarið 1984,
er ég vann þar í suamrafleysingum.
Þá strax varð mér ljóst að þarna
fór óvenjulegur og sterkur persónu-
leiki. Ása kom alltaf til dyranna
eins og hún var klædd. Aldrei hef
ég hitt neina/nanneskju jafn hreina
og beina og Ása var. Þetta er eigin-
leiki sem ekki öllum er gefinn. Sum-
ir kjósa frekar að sigla alltaf milli
skers og báru, hafa allt svo „þægi-
legt“ í kringum sig. Ása vildi vera
hreinskiptin við fólk. Hún var
ófeimin við að láta skoðanir sínar
í ljós. Þó svo að það kæmi illa við
suma. Því var það, að Ása virkaði
oft hrjúf, en ég vissi að það var
aðeins á yfirborðinu.
Það var svo ekki fyrr en um
haustið 1986 sem að leiðir okkar
Ásu lágu aftur saman. Þá vann ég
m.a. sem aðstoðarmanneskja henn-
ar í Sjúkrasamlaginu. Með tímanum
komst ég að því hvaða jnnri mann
Ása hafði að geyma. I henni bjó
mikill kærleikur og hún hafði svo
sannarlega mikið að gefa. Alltaf
var Ása boðin og búin að hjálpa
öðrum og hlífði aldrei sjálfri sér.
Það er svo skrítið til þess að
hugsa að þó svo að það hafi verið
tæplega 40 ára aldursmunur á okk-
ur Ásu, þá fannst mér það aldrei
neinu máli skipta. Við gátum alltaf
rætt um alla heima og geima og
þegar við vorum tvær einar fórum
við stundum að velta fyrir okkur
lífinu og tilverunni. Ása var eins
og maður myndi segja á vondri
. íslensku svolítill „fílósófer" í sér.
Fjölskylda Ásu og heimili voru
henni greinilega mikilvæg. Oftar
en ekki var húsið fullt af ættingj-
um, þegar ég kom í heimsókn í
Skógargerðið. Auðséð var að það
eru náin tengsl innan þessarar fjöl-
skyldu og er því skarð fyrir skildi
við fráfall Ásu.
Ég man hvað ég undraðist oft
og geri reyndar enn, hvaðan Ásu
kom allur sá kraftur sem hún hafði.
Það var. fyrst þegar Ása var kornin
á spítalann, að ég sá hana sitja
auðum höndum. I eitt af síðustu
skiptunum, sem ég kom tilÁsu í
Skógargerði 3, var hún greinilega
sárþjáð, en samt var búin til lítil
veisla handa mér. Mé_r þótti alltaf
gaman að heimsækja Ásu og Balla.
Ibúðin þeirra var svo hlý og. vina-
leg, svo og heimilisfólkið. Þar leið
mér vel.
Ég vil þakka Ásu minni sam-
fylgdina og allt sem hún var mér.
Megi góður Guð styrkja Baldvin og
alla ættingja, því missir þeirra er
mikill.
Ég veit þú heim ert horfin nú
og hafin þrautir yfir;
svo mæt og góð, svo trygg og trú,
svo tállaus, falslaus reyndist þú,
ég veit þú látin lifir!
(S. Sigurðsson)
Ásta V. Njálsdóttir
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt.
Þessi orð séra Valdimars Briern
komu í huga minn þegar mér barst
fregnin um að Ása vinkona mín
hefði þegið hvíldina frá Guði eftir
langa og stranga baráttu við erfiðan
sjúkdóm.
Við hjónin kynntumst Ásu og
manni hennar Baldvin fyrir nokkr-
um árum, og leiddu þau kynni til
þess að við tókum að ferðast sam-
an, slíkar ferðir styrktu mjög vin-
áttu okkar og samheldni og eru þær
stundir nú fjársjóður sameiginlegra
minninga.
Frá fyrstu tíð höfum við notið
gestrisni þeirra hjóna sem bæði
voru miklir höfðingjar heim að
sækja og ávallt samhent um að
taka vel á móti gestum sínum og
láta þeim líða sem best, slíkt fólk
er gott að eiga sem vini og nú þeg-
ar Ása kveður eru hjörtu vor full
af þakklæti fyrir þær stundir sem
við áttum saman.
Það sem var einkennandi fyrir
þau hjón Ásu og Baldvin var hve
samhent þau voru í að fegra heim-
ili sitt og umhverfi allt, hún ákveð-
in og föst fyrir og hann svo Ijúfur
og hlýr, þannig myndaðist sá sam-
hljómur sem gerði þau svo sérstök.
+
Hjartans þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur vináttu
og hlýju og vottuðu okkur samúð við andlát móður okkar,
HALLDÓRU TORFADÓTTUR,
Skúlagötu 72.
Hrönn Baldursdóttir,
Sigríður Baldursdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
INGVARS SIGURÐSSONAR
sérleyfishafa,
Stigahlíð 54.
Guðlaug Þórarinsdóttir,
Sigriður Ingvarsdóttir,
Þór Ingvarsson,
Elín Ingvarsdóttir,
Sigurður Ingvarsson,
tengdabörn og barnabörn.
+
Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og útför móður
okkar, systur, tengdamóður og ömmu,
KRISTlNAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Meistaravöllum 15.
Kristján Örn Ingibergsson,
Þuríður Ingibergsdóttir,
Þorvaldur Kristjánsson
og aðrir vandamenn.
Síðastliðið haust fórum við fjögur
í dásamlega ferð_ til Þýskalands og
þrátt fyrir að Ása hafi þá verið
orðin veik naut hún þeirrar ferðar
innilega. Þegar við rifjuðum upp
ferðaminningar var það einlæg ósk
okkar að komast aftur í slíka ferð
í haust, þó svo að við báðar hefðum
þann grun að slíkt gæti ekki orðið,
ekki hér á jörð, en máske annars
staðar.
Nú þegar leiðir skilja er okkur
efst í huga þakklæti og virðing fyf-
ir góða vináttu og biðjum góðan
Guð að varðveita og styrkja alla
ættingja og vini þeirra hjóna í þeirra
sorg, allt er það gott og traust fólk
sem fengur var að kynnast. Jafn-
framt á það yndislega hjúkrunar-
fólk sem annaðist Ásu alla mína
virðingu og þökk fyrir góð kynni.
Að lokum, elsku Baldvin, bið ég
góðan Guð að varðveita þig og gefa
þér styrk til að horfa fram á veg-
inn, þú ert hetja.
Mína kæru vinkonu kveð ég með
orðurn séra Valdimars Briem.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
Guðrún
Guð gefi mér æðruleysi til að
sætta mig við það sem ég fæ ekki
breytt. Kjark til að breyta þvi sem
ég get breytt, og vit til að greina
þar á milli.
Þessa bæn kenndi Ása frænka
mér þegar ég átti erfitt með að
taka eina af stóru ákvöi'ðunum lífs
rníns. Ég man þegar hún rétti mér
lítinn miða með þessari bæn á og
við ræddum merkingu hennar. Allt-
af síðan hef ég borið bænina í vesk-
inu og oftar en ekki lesið hana
gaumgæfilega þegar lífið hefur
virst erfitt viðureignar. í veikindum
Ásu fannst mér hún uppfylla merk-
ingu bænarinnar með æðruleysi
sínu í baráttunni um að öðlast
lengra líf hér á jörðu.
Það er sárt að kveðja ástvin eins
og Ásu því hún var mér svo góð.
Alltaf hafði hún einlægan áhuga á
því sem ég gerði og hún lét mig
finna að ég var mikils virði. Vegna
alls þessa var Ása ein uppáhalds-
frænka mín og vinkona.
Mér fannst gott að heimsækja
Ásu og Balla í Skógarkotið, alltaf
voru móttökurnar jafn góðar. Það
er skrýtin tilfinning að koma þang-
að núna án þess að heilsa Ásu og
segja henni allt af létta.
Asa frænka var sönn og einlæg
manneskja, ef henni mislíkaði eitt-
hvað gat hún ekki leynt því. Hún
leyfði sér að gagnrýna mig ef henni
fannst ég óréttlát á einhvern hátt
og þó það sé sárt að vera gagnrýnd-
ur þá var gott að fá gagnrýni frá
Ásu frænku því ég vissi að hún
vildi mér einungis það besta. Þeim
leyfist ýmislegt sem við elskum
vegna þess trausts sem við berum
til þeirra.
Ása var ein af áhrifamestu aðil-
um lífs míns. Hún og mamma mín
eru þær konur sem ég hef skólast
til hjá og í hjarta mínu skipa þær
æðsta sess. Mér þykir óendanlega
vænt um að hafa kynnst þeim báð-
um_ og þakka Guði fyrir það.
Ég veit hún mamma á um sárt
að binda vegna fráfalls Ásu þvi Ása
var henni sem móðir og vinkona.
Ég bið algóðan Guð um að veita
henni, elsku Balla og okkur öllum
huggun og vissu um að nú líði Ásu
okkar betur og bíðum róleg þess
dags sem við sameinumst öll á ný.
Marta frænka.