Morgunblaðið - 07.09.1990, Qupperneq 13

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. SEPTEMBER 1990
B 13
Geir Hallgrímsson borgarstjóri afhendir sr. Bjarna Jónssyni dóm-
kirkjupresti og vígslubiskupi skjal heiðursborgara Reykjavíkur. Frú
Aslaug Ágústsdóttir, kona sr. Bjarna, horfír á.
Geir Hallgrímsson var heilsteypt-
ur og góður vinur. Það kom strax
fram á skólaárum hans að hann var
til forystu fallinn. Um þriggja ára-
tuga skeið hefur starfssvið hans'
verið á opinberum vettvangi, for-
ystustörf í þjóðfélaginu, oft erfið.
og umdeild. Hann leysti þau vel og
farsællega af hendi. Hann var heill
í samstarfi við aðra, tillögugóður,
traustur, sanngjarn og réttsýnn.
Um hann verður sagt með sanni,
hann mátti ekki vamm sitt vita.
Slíkir menn eru hverri þjóð mikils
virði. Þeir eru kjölfesta fyrir heil-
brigt líf, sterka siðferðisvitund,
sjálfstæða og fijóa hugsun. En ein-
mitt það er grundvöllurinn undir
frelsi, sjálfstæði og tilverurétti
hverrar þjóðar. Geir gaf okkur því
mikið bæði sem einstaklingum og
þjóð. Við getum því þakkað honum
sem leiðtoga og við þökkum góða
og trausta vináttu.
Geir stóð ekki einn, hin ágæta
kona hans, Erna Finnsdóttir, stóð
við hlið hans traust og styrk og
átti sinn þátt í hinum góðu verkum.
Blessun guðs fylgi Geir í nýjum
heimkynnum og styrki konu hans
og fjölskyldu í sorginni. Innilegar
samúðarkveðjur.
Páll V. Daníelsson
Ekki er það ætlun mín að ijalla
um mikið og merkt ævistarf Geirs
Hallgrímssonar. Það gera aðrir sem
betur þekkja. Hins vegar er mér
bæði ljúft og skylt að minnast og
þakka'gott samstarf og góð kynni.
Geir Hallgrímsson var utanríkis-
ráðherra í ríkisstjórn minni á árun-
um 1983-1986. Hann átti að sjálf-
sögðu stóran þátt í myndun þeirrar
ríkisstjórnar. Segja má að við semd-
um um allt það sem ákveða þurfti.
Vegna djúptæks skoðanamunar á
milli sjálfstæðismanna og fram-
sóknarmanna á ýmsum sviðum,
mátti ætla, að erfitt yrði að ná sam-
komulagi um stjórnarmyndun. Það
tókst þó, og ekki síst vegna þess,
að því mátti treysta, sem um'væri
samið við Geir Hallgrímsson.
Geir skildi jafnframt vel hið afar
alvarlega ástand, sem var í efna-
hagsmálum við stjórnarmyndun
vorið 1983. Hann vissi, að um full-
veldi þjóðarinnar gat verið að tefla
og var kappsmál að leggja sitt af
mörkum til að rétta við þjóðarskút-
una.
Samstarf okkar í ríkisstjórninni
var ágætt. Við hittumst reglulega
og fórum yfir þau mál sem ræða
þurfti á milli flokkanna, ekki síst í
efnahagsmálum. Ennfremur gerði
hann mér ætíð glögga grein fýrir
stöðu utanríkismála. Við ræddum
opinskátt sérhvern skoðanamun og
leystum slíkt ætíð. Það sem ákveðið
var stóð sem stafur á bók.
Eg hreifst af reglusemi Geirs
Hallgrímssonar og drengskap.
Það var óbifanleg sannfæring
Geirs Hallgrímssonar að flest mál
væru best komin í höndum einstakl-
ingsins. Hann afneitaði þó aldrei
mikilvægu hlutverki stjórnvalda,
bæði til að skapa jöfnuð og þann
grundvöll, sem gerir einstaklingum
Jóhann Hafstein formaður Sjálfstæðisflokksins og Geir Hallgrímsson, varaformaður.
kleift að starfa. Geir virti þó ætíð
skoðanir annarra og mér reyndist
hann í samstarfinu fús að taka til-
lit til slíks. Það kom mér reyndar
á óvart að í mörgum grundvallarat-
riðum fóru skoðanir okkar saman.
Geir Hallgrímsson var mikill ís-
lendingur. Hann unni þjóð sinni
mjög og vildi ætíð heill hennar.
Skarð er nú fyrir skildi, sem erfitt
getur reynst að fylla. Ég mun lengi
minnast ágæts samstarfs og góðs
drengs.
Við hjónin vottum frú Ernu
Finnsdóttur og börnum þeirra og
öðrum aðstandenduni okkar dýpstu
samúð.
Steingrímur Hermannsson
Kveðja frá sjálf-
stæðismönnum
Geir Hallgrímsson lýsti því sjálf-
ur hvað öðru fremur lá til grundvall-
ar sannfæringu hans. fyrir gildi
sjálfstæðisstefnunnar: Það var virð-
ingin fyrir manninum. Engum gat
dulist að hann gekk að sérhveiju
verki trúr því sem hann sjálfur taldi
kjarnann í hugsjónum sjálfstæðis-
manna.
Þegar Geir Hallgrímsson hefur
nú kvatt þetta líf sjá sjálfstæðis-
menn á eftir traustum og heil-
steyptum leiðtoga og foringja, sem
helgaði hugsjón þeirra alla krafta
sína. Nú er brostinn strengur í hörp-
unni. Það er harmur í hjörtum sjálf-
stæðismanna um land allt. Þeir
Frá borgarstjórnarfundi 1958, árið áður en Geir Hallgrímsson varð borgarstjóri. Lengst til vinstri situr Magnús Jóhannesson, þá Guðmund-
ur H. Guðmundsson, Þorvaldur Garðar Kristjánsson, Geir Hallgrímsson og Einar Thoroddsen.
kveðja Geir Hallgrímsson í dag
hinsta sinni með virðingu og þakk-
læti. íslenska þjóðin stendur í þakk-
arskuld nú þegar lífskraftur hans
er allur.
Ein af bernskuminningum
mínum er sú, að móðir mín benti
mér á mynd í Morgunblaðinu af
manni, sem þá var nýbakaður borg-
arstjóri. Hún sagði eitthvað á þá
leið að þetta væri maður, sem allir
gætu treyst, líka við sem hefðum
lítil efni. Einhverra hluta vegna
geymdist þessi minning. En rétt-
mæti og sapnleiksgildi orðanna
staðfestist fýrir mér sjálfum áratug
síðar þegar ég kynntist fyrst Geir
Hallgrímssyni. Þá var ég að stíga
mín fyrstu skref í stjórnmálaskrif-
um á Morgunblaðinu en hann að
heyja kosningabaráttu fyrir fjórða
og síðasta kjörtímabilinu á stóli
borgarstjóra.
Manngildishugsjón Geirs Hall-
grímssonar gerði það að verkum,
að hann bar jafnan fyrir bijósti hag
þeirra, sem minna mega sín. Sakir
uppruna síns sætti hann þó stund-
um aðdróttunum andstæðinga um
annað. En hér sem í öðru tala verk-
in, en ekki skrumið. Geir Hallgríms-
son beitti aldrei brögðum sjónhverf-
inga til þess að halda merki sjálfs
sín á loft. Ugglaust hefur hann oft
goldið þess í harðri og óvæginni
baráttu augnabliksins, jafnvel hjá
sumum flokksmönnum sínum.
Geir Hallgrímsson kvaddi sér
ungur hljóðs og hafði forystu fyrir
öðrum í varðstöðu fyrir frelsi og
mannréttindum. Margir ungir
menntamenn þess tíma voru á hinn
bóginn slegnir blindu í trú á alræð-
ið í austri. Þaðv þurfti bæði kjark
og einurð til þess að rísa upp gegn
því trúboði og vara við hættunni
af hlutleysi í þeim átökum.
En það var ekki til einskis bar-
ist. Það var táknrænn endir á
stjórnmálabaráttu Geirs Hallgríms-
sonar þegar ungir sjálfstæðismenn
heiðruðu hann í tilefni af sextíu ára
afmæli Sambands ungra sjálfstæð-
ismanna í sumar með því að færa
honum brot úr Berlínarmúrnum.
Múrinn sem í upphafi var tákn
ófrelsis og mannlegrar niðurlæg-