Morgunblaðið - 08.09.1990, Side 17

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. SEPTEMBER 1990
17
Samvinnunefnd banka og spari-
sjóða í fjölda ára.
Friðjón var ákaflega vel máli
farinn, lýsti skoðunum sínum á af-
dráttar- og öfgalausan hátt. Hann
var hæverskur og vinsæl dreng-
skaparmaður.
Störfum sparisjóðsstjóra Spari-
sjóðs Mýrasýslu gegndi hann í 29
ár. Hann var einstaklega fær og
samviskusamur og virtur af öllum
sem til þekktu. Sparisjóðurinn var
í fremstu röð á tæknisviðinu og
starfsmenn fengu þar góða skólun.
Um það bera traust vitni þeir fyrr-
um starfsmenn hans sem flutt hafa
til Reykjavíkur og hafið störf hjá
sparisjóðunum þar. Sparisjóðurinn
ber þess glöggt merki að honum
hefur verið vel stjórnað. Þar ríkir
myndarskapur í hvívetna og er
sparisjóðurinn ein traustasta pen-
ingastofnun landsins. Borgfirðingar
geta sannalega verið hreyknir af
sparisjóðnum sínum.
Margs er að minnast af löngum
kynnum við Friðjón. Hann var
skemmtilegur maður, fyndinn og
gamansamur, en kímni beitti hann
ævilega á góðlátlegan hátt. Fróður
var hann og hafsjór af sögum um
menn og málefni. Hann var í eðli
sínu hlédrægur, en tók þó oft að
sér veislustjórn eftir ársfundi Sam-
bands sparisjóða. Þar tókst honum
upp frábærlega vel og eftirminni-
lega að koma upp skemmtilegri
stemmningu.
Eg sendi eiginkonu hans, Björku
Halldórsdóttur, börnum og öðrum
aðstandendum mínar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Hallgríinur Jónsson.
Sunnudagurinn 2. september
1990 rann upp mildur og góður
eins og svo margir aðrir hafa verið
á þessu góða sumri. En það syrti
að í hugum manna þegar sú frétt
barst um héraðið, að Friðjón Svein-
björnsson sparisjóðsstjóri í Borgar-
nesi hefði orðið bráðkvaddur kvöld-
ið áður að æskuheimili sínu Snorra-
stöðum aðeins 57 ára að aldri. Þessi
frétt kom eins og þruma úr
heiðskíru lofti yfir menn, sem töldu
þetta gerast áratugum of fljótt.
Ég ætia ekki að rekja ævisögu
Friðjóns hér. Vænti þess að aðrir
geri það. Ég vil aðeins festa hér á
blað nokkur þakkarorð fyrir það
að hafa kynnst og átt samleið með
slíkum manni sem Friðjón var.
Friðjón Sveinbjörnsson var
óvenju vel gerður maður. Hann var
ekki langskólagenginn en kom frá
miklu menningarheimili, Snorra-
stöðum í Kolbeinsstaðahreppi. Að
alast upp á slíku heimili er betra
en nokkur skóli.
Friðjón var myndarmaður á velli,
ljúfur og aðlaðandi í framkomu.
Hann hafði djúpa og hljómfagra
rödd enda söngmaður góður, söng
m.a. í kirkjukórnum í Borgarnesi
um tugi ára og allt til dauðadags.
Hann var lengi formaður Tónlistar-
félags Borgarfjarðar og hafði sem
slíkur forustu um útvegun söng-
fólks og annars tónlistarfólks til
hljómleikahalds í Borgarfirði. Hann
var félagi í Lionsklúbbi Borgarness.
Var hann þar virkur vel, enda margt
til lista Iagt. Friðjón var lengi frétta-
ritari Ríkisútvarps í Borgarnesi.
Ungur gerðist Friðjón starfsmað-
ur Sparisjóðs Mýrasýslu í Borgar-
nesi. Vann hann sér þar fljótlega
trausts og álits. Þegar fyrrverandi
sparisjóðsstjóri, Halldór Sigurðs-
son, féll frá réð stjórn sparisjóðsins
Friðjón einróma til starfsins.
Friðjón sóttist ekki eftir opinber-
um störfum, gaf ekki kost á sér til
þeirra þótt oft væri eftir leitað. Mér
er nær að halda að einu opinberu
störfin, sem hann gegndi, hafi verið
í tengslum við sparisjóðs- og banka-
mál. Hann var t.d. um árabil for-
maður stjórnar Sambands spari-
sjóða.
í samstarfi við stjórn og gott
starfslið sparisjóðsins hefur Friðjón
leitt Sparisjóð Mýrasýslu til þess
að vera nú einn af stærstu og
traustustu sparisjóðum landsins.
Oft var vinnudagur sparisjóðsstjór-
ans langur og sjaldan tók hann
sumarfrí nema aðeins lítinn hluta
þess frís, sem hann átti rétt á.
Lýsir þetta nokkuð hinni óvenjulegu
samviskusemi Friðjóns.
Friðjón var samvinnumaður,
enda uppalinn á samvinnuheimili.
Hann var oft einn af fulltrúum
Borgarnesdeildar KB á aðalfundum
kaupfélagsins.
Ég vil með þessum fáu línum
þakka Friðjóni sérstaklega fyrir
þennan þátt, það er viðhorf hans
til samvinnufélaganna. Ég vil per-
sónulega þakka honum gott sam-
starf þau 20 ár sem ég var kaupfé-
lagsstjóri í Borgarnesi. Hann tók
jafnan af þekkingu og velvilja mál-
efnum Kaupfélags Borgfirðinga.
Þótt ekki væri alltaf hægt að verða
við öllum óskum okkar í KB, þá var
það ekki vegna þess að viljann vant-
aði. Þvert á móti voru allar óskir
Kf. Borgfirðinga til Sparisjóðs
Mýrasýslu skoðaðar gaumgæfilega
og málin afgreidd eftir bestu getu
og samvisku. Fyrir þetta vil ég nú
þakka.
Ég tel það mikið lán fyrir eitt
hérað að hafa átt slíkan mann sem
Friðjón Sveinbjörnsson var og hafa
notið starfa hans um áratugi.
Sagt er að jafnan komi maður í
manns stað. Vafalaust verður það
svo í Sparisjóði Mýrasýslu, þó skarð
sé fyrir skildi eins og er. En hvað
sem því líður þá ríkir nú sár söknuð-
ur í Borgarnesi og héraðinu öllu
yfir fráfalli hins góða drengs Frið-
jóns Sveinbjörnssonar.
Ég votta aldraðri móður, eigin-
konu og dætrum og öðrum ættingj-
um og vinum samúð mína og fjöl-
skyldu minnar.
Olafur Sverrisson
í dag fylgjum við til grafar elsku-
legum húsbónda okkar, Friðjóni
Sveinbjörnssyni sparisjóðsstjóra,
það eru okkur þung spor. Lát hans,
sem bar að með snöggum hætti,
varð okkur öllum mikið áfall. Það
er erfitt að sjá á bak góðum vini
sem fellur frá í blóma lífsins.
Friðjón var svo sannarlega vinur
og félagi okkar, starfsfólksins í
Sparisjóði Mýrasýslu. Það er ekki
lítils virði að hafa slíkan yfirmann
sem Friðjón var, hann var hinn ljúfi
stjórnandi sem allir báru virðingu
fyrir og þótti vænt um.
Og það var ekki aðeins á vinnu-
staðnum sem hann var okkar góði
félagi, hann tók þátt í félagsstarfi
fólksins utan vinnutíma svo sem
ferðalögum, skemmtunum og öðru
slíku, og okkur fannst mikið vanta
ef það kom fyrir að Friðjón var
ekki með í hópnum, sem ekki var
oft. Friðjón var mikill mannkosta-
maður og hann hafði til að bera
þá persónutöfra og hlýja viðmót,
sem aflaði honum margra vina.
FraThkoma hans einkenndist líka
af léttleika og hann hafði næmt
auga fyrir því spaugilega í tilver-
unni og það var ekki síst honum
að þakka sá góði andi sem ríkt
hefur meðal starfsfólksins í Spari-
sjóðnum, og munum við heiðra
minningu hans með því að viðhalda
þeim anda.
Ériðjón var drengur góður sem
öllum reyndist vel og gleymdi ekki
þeim sem þurftu á hjálp og stuðn-
ingi að halda, hlífði ekki sjálfum
sér og var ávallt reiðubúinn að
leggja öðrum lið. Það er því trú
okkar að hann hafi verið búinn að
leggja vel inn á æðri stöðum og
hverfi að góðri inneign þar, er hann
nú kveður þennan heim. En sú
stund kom alltof fljótt, og erfitt er
að skilja tilganginn þegar manni á
besta aldri er kippt svo snögglega
burtu, manni sem hafði svo mikið
að gefa öðrum.
Við sem eftir stöndum söknum
hans sárt og á þessari hinstu
kveðjustund færum við honum okk-
ar innilegustu þakkir fyrir allt sem
hann var okkur og biðjum honum '
blessunar Guðs.
Einnig sendum við eiginkonu
.hans, dætrum, aldraðri móður og
fjölskyldunni allri innilega.r samúð-
arkveðjur. Guð gefi ykkur öllum
styrk.
Starfsfólk Sparisjóðs
Mýrasýslu.
Fleiri greinar um Friðjón
Sveinbjörnsson bíða birt-
ingar. Þær munu birtast
í blaðinu næstu daga
lllltfíS'
HKwrat'S'í Kw-
Yí
‘ . . x.. ljÆ
HVERJIR STEFNA A BESSASTAÐI?
TÍSKAN HAUSTIÐ1990
ÆTT ÞÓRÐAR Á KLEPPI
HEIMILIUNGS FÓLKS
UPP Á LÍF OG DAUDA HJÁ ÓLAFIRAGNARI