Morgunblaðið - 08.09.1990, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. SEPTEMBER 1990
31
Erla Brynjólfs-
dóttir - Minning
Fædd 24. mars 1935
Dáin 30. ágúst 1990
Þann 30. ágúst sl. lézt frænka
mín og kær vinkona, Erla Brynjólfs-
dóttir.
Erla var yngst barna föðurbróður
míns, Brynjólfs Danivalssonar, og
eiginkonu hans, Emelíu Lárusdótt-
ur. Þau hjón bjuggu allan sinn bú-
skap á Sauðárkróki, lengst af í
húsi því er nefnt er Arbær. í þessu
húsi fæddist Erla. Ein fyrsta bern-
skuminning mín er tengd fæðingu
þessarar litlu frænku minnar. Hún
var svo agnarlítil, þegar hún fædd-
ist, að enginn hugði henni líf. Eg
man að foreldrar mínir höfðu það
til marks um hversu lítil hún var,
að giftingarhringur læknisins
komst upp að öxl á handlegg henn-
ar. Þessi atburður varð mér, barn-
inu, ógleymanlegur.
En þessi litla stúlka lifði og þótt
sjúkdómar og bæklun ættu eftir að
setja sitt mark á líf hennar, þá lifði
hún innihaldsríku lífi. Skólagangan
varð lítil, en hún aflaði sér sjálfs-
menntunar af eigin rammleik. Hún
var fróð og víðlesin óg miðlaði sam-
ferðamönnum sínum bæði af þekk-
ingu sinni og reynziu.
Erla giftist ekki, en bjó alla tíð
með foreldrum sínum og eftir að
faðir hennar dó, með móður sinni,
sem nú lifir dóttur sína í hárri elli.
Ég fylgdist lítið með Erlu á upp-
vaxtarárum hennar. Það var ekki
fyrr en við vorum orðnar fullorðn-
ar, að leiðir okkar lágu saman og
við bundumst vináttu, sem aldrei
bar skugga á. Það var alltaf gaman
að hitta Erlu frænku mína og spjalla
við hana um lífið og tilveruna.
Lífsgátan var henni endalaust um-
hugsunarefni og umræðuefni, það
var svo gaman að hlusta á hana
velta þessum málum fyrir sér og
þá var líka oft stutt í brosið hennar
og gleðina.
En bæklun sína og þjáningu bar
hún í hljóði og aldrei heyrði ég
hana kvarta. Hún ætlaðist aldrei
tii neins af öðrum, en miðlaði hlýju
og kærleika til allra sem réttu henni
hjálparhönd. Hún var eins og tær
lind. Ég þakka Guði fyrir að hafa
átt hana að vini og kveð hana með
virðingu og þökk.
Við Manfreð og börnin sendum
Emelíu, systkinum hennar og öðr-
um ástvinum innilega samúð okkar.
Blessuð sé minning Erlu Brynj-
ólfsdóttur.
Erla Sigurjónsdóttir
Drottin gef þú dánum ró
og hinum líkn sem lifa.
í dag kveðjum við Erlu Brynjólfs-
dóttur sem andaðist á Sjúkrahúsinu
á Sauðárkróki að morgni 30. ágúst.
Erla fæddist á Sauðárkróki 24.
mars 1935, foreldrar hennar voru
Brynjólfur Danivalsson sem lést
árið 1972 og Emelía Lárusdóttir til
heimilis í Árbæ, nú Suðurgata 24.
Nú hefur í annað sinn á tæpum
fjórum árum verið höggvið skarð í
systkinahópinn í Árbæ, það eru
erfiðir dagar hjá Emmu sem orðin
er níutíu og fjögurra ára að horfa
á eftir annarri dóttur sinni verða
að láta undan fyrir hinum illskeytta
sjúkdómi sem krabbamein er.
Erla bjó alla sína ævi í Árbæ,
og vegna fötlunar sinanr fór hún
aldrei út á hinn almenna vinnu-
markað. Til að stytta sér stundir
las hún mjög mikið og má segja
að hún hafi lesið flest ef ekki allt
sem hún komst yfir.
Hún tók veikindum sínum með
æðruleysi og stillingu, henni fannst
mikið meira um hvað hún var upp
á aðra komin með að komast ferða
sinna, er hún þurfti að leita læknis.
Ég er þakklát þeirri stund er ég
átti með Erlu rúmum sólarhring
áður en hún andaðist, er við rædd-
um um lífið og það sem á eftir
kæmi. Að leiðarlokum kveðjum við
fjölskylda mín Erlu hinstu kveðju,
með heilli þökk fyrir það sem hún
var okkur, og biðjum henni blessun-
ar á vit nýrrar veraldar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allþ og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kolla
I dag fer fram útför frænku okk-
ar Erlu Brynjólfsdóttur, sem andað-
ist 30. ágúst á Sjúkrahúsi Sauðár-
króks.
Okkur systkinin langar til að
Una Helgadóttir,
Vestmannaeyjum
Fædd 17. júní 1901
Dáin 28. ágúst 1990
Ég var staddur ásamt fjölskyldu
minni á Laugarvatni er mér barst
sú fregn að amma væri dáin. Hún
hafði loksins fengið langþráða hvíld
eftir áralanga baráttu við veikindi
sín.
Hvað hugsar maður þegar slík
fregn berst til manns? Það gerist
margt í einni svipan, söknuður,
tregi, léttir yfir langþráðri hvíld
ömmu og tómleiki yfir því að hún
er farin.
Amma var okkur öllum sérlega
kær, hún hafði mikil áhrif á upp-
vaxtarár okkar í Vestmannaeyjum
og líka eftir að vð fórum að heim-
an. í minningunni er amma alltaf
sterk, blíð og hjálpsöm. Hún hafði
létta lund og hafði gaman af að
hitta fólk og fá gesti til sín. Ætíð
reyndi hún að hjálpa og létta undir
þegar einhver átti í erfiðleikum, hún
vildi að fólk elskaði friðinn. Brot
minninga um liðinn tíma koma upp
í hugann.
Þegar gosið á Heimaey hófst vildi
hún alls ekki fara með bát til lands,
heldur vildi hún bíða eftir flugi.
Henni fannst óþægilegt að fara með
bát þvf hún þjáðist af sjóveiki. En
hún fékk því ekki ráðið og varð
sjóveik. Þjóðhátíðartjaldið eyðilagð-
ist í gosinu. Amma var ekki neitt
að tvínóna við hlutina heldur pant-
aði nýtt tjald, því hvað er þjóðhátíð
án tjalds? Þetta var lýsandi dæmi
um drift ömmu, hún vildi ekki vera
að hangsa neitt við hlutina.
Á þjóðhátíðum vildi hún ætíð
tjalda og skella sér í dalinn og einn
liður í því var að fara með bekkjabíl.
Hún vildi vera að snúast í undirbún-
ingi fyrir þjóðhátíðina, smyrja
brauð, sjóða lunda^ baka og gera
það sem þarf svo veran í dalnum
yrði sem skemmtiiegust.
Á jólum var amma alltaf með
heimboð fyrir okkur, þá var hangi-
kjöt, kartöflur í hvítri sósu, rófu-
stappa, hangiflot, flatkökur ásamt
maltöli og appelsíni blönduðu sam-
an. Amma hélt fast í þann sið að
ekki mátti stinga nál né spila á
aðfangadag. Við krakkarnir vorum
stundum að gantast með þessa siði
ömmu en hún var föst á sínu og
við gáfum eftir því ekki vildum við
skemma jólin fyrir Ömmu.
Það var alltaf gott að koma til
ömmu í Miðgarði, því að hún átti
alltaf eitthvað til að stinga uppí
síiðandi munn barnsins.
Amma var mjög trúuð kona og
fengum við að kynnast því þegar
við vorum ung því'þá kenndi hún
okkur bænir til að fara með á kvöld-
in. Oftar en ekki fékk hún að hlusta
á okkur fara með bænirnar. Mér
dettur í hug fyrsta erindi úr heil-
ræðavísum Hallgríms Péturssonar
sem amma hélt mikið uppá:
Ungum er það allra bezt
að óttast guð sinn herra.
Þeim mun vizkan veitast mest
og virðing aldrei þverra.
Þegar við kveðjum elsku ömmu
okkar er okkur efst í huga þakk-
læti fyrir allt sem hún hefur gert
fyrir okkur.
Óli
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir,
HÖRÐUR BJARIMASON
fyrrverandi húsameistari rikisins,
sem lést 2. september, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í
Reykjavík mánudaginn 10. september 1990 kl. 13.30.
Katla Pálsdóttir,
Áslaug G. Harðardóttir, Jón Hákon Magnússon,
Hörður H. Bjarnason, Áróra Sigurgeirsdóttir.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
STEFÁN KRISTJÁNSSON
fyrrv. íþróttafulltrúi Reykjavíkurborgar,
verður jarðsunginn frá Áskirkju mánudaginn 10. september
kl. 13.30.
Kristjana Jónsdóttir,
Helga Stefánsdóttir, Helgi R. Einarsson,
Jóhanna Stefánsdóttir, Örn Andrésson,
Anna Stefánsdóttir,
Stefán Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
minnast hennar með nokkrum orð-
um. Erla fæddist 24. mars 1935 á
Sauðárkróki. Dóttir hjónanna
Brynjólfs Danivalssonar og Emelíu
Lárusdóttur. Hún var yngst fimm
systkina. Allt frá fæðingu var líf
hennar tengt þjáningu, en Erla
fæddist 3 mánuðum fyrir tímann
og vó aðeins 1 kíló. Henni var kom-
ið fyrir í smákassa, vafin í bómull
og höfð ofan á ofni. Það þótti mik-
ið undur að hún skyldi lifa og fólk
streymdi að til að sjá þennan
hvítvoðung. Svo lítil var hún að
hægt var að setja giftingarhring
læknisins upp að öxl á henni. Nær-
ingu fékk hún í gegnum dropatelj-
ara/ Þá var ekki hugsað mikið um
smithættu og sú litla tók allar um-
gangspestar. Eins árs fékk hún
lömunarveiki sem hún bar merki
alla tíð.
Æskuárin voru erfið og á meðan
aðrii- krakkar gleymdu sér í starfi
og leik var Erla oftast áhorfandi.
Þó einkenndi það Erlu að alltaf
hélt hún gleði sinni og hún gat svo
auðveldlega samglaðst öðrum.
Erla-var mikil félagsvera og hafði
mjög gaman að söng. Hún hafði
sjálf góða söngrödd og hennar
mesta skemmtun var að syngja
bæði ein eða í góðra vina hópi. Hún
fylgdist vel með og sýndi öðrum
mikinn skilning og umhyggju. Aldr-
ei heyrði maður hana kvarta. Það
var gaman að rabba við Erlu því
hún var víðlesin og mikill heimspek-
ingur á sína vísu. Einlægnin og
falsleysið átti vel við okkur börnin.
Við lærðum af Erlu að meta það
að vera heilbrigð, gera ekki kröfur
og vera þakklát.
„Kílóbarnið" eins og hún var
kölluð var fædd í gamla Árbænum
sem er eitt elsta hús á Króknum
og þar bjó hún alla sína ævi, nú
síðast ásamt 94 ára gamalli móður
sinni. Samband þeirra var mjög
náið og má segja að naflastrengur-
inn hafi aldrei slitnað. Eftir að afi
dó árið 1972 bjuggu þær einar og
er merkilegt að þeim skyldi takast
svo lengi að halda heimili.
Fyrir þremur árum fékk Erla
krabbamein sem átti eftir að auka
enn á þjáningar hennar. Hún tók
móti þessum ólæknandi sjúkdómi
svo full af auðmýkt og æðruleysi
alveg þar til yfir lauk. Sofnaði eins
og lítið saklaust barn sem svífur inn
í draumalandið. Hjartað hlýtt hætti
að bærast í bijósti hennar. Hún var
sátt við Guð og menn. Nú er Erla
komin í annan farveg eins og hún
orðaði það, þar sem fötlun hennar
háir henni ekki lengur. Hvíli hún í
friði.
Sólveig og Daníval Toffolo
t
Útför föður okkar, tengdaföður og afa,
ÓSKARS GISSURARSONAR,
áður til heimilis á Lokastfg 23,
verður gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík mánudaginn 10. septem-
ber nk. kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er vinsamlegast bent á að láta
líknarfélög njóta þess.
Helga Óskarsdóttir, Jón Ferdinandsson,
Ásgeir Óskarsson, Svanlaug Torfadóttir,
Birna Óskarsdóttir, Guðmundur Lárusson,
Guðlaug Óskarsdóttir, Örn S. Ingibergsson
og barnabörn.
t
Þökkum hlýhug og samúðarkveðjur við andlát og útför
ELLENAR JÓNU KRISTVINSDÓTTUR.
Birgir Jónsson,
börn, tengdabörn, barnabörn
barnabarnabörn og systkini.
t
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför
MAGNDÍSAR ÖNNU ARADÓTTUR,
er lést 16. ágúst sl.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki sjúkradeildar, 2. hæð,
Hrafnistu, Hafnarfirði.
Laufey Jónsdóttir Muscente, Ralph Muscente,
Dýrleif Jónsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir, Ólafur H. Eyjólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir vinarhug og samúð við andlát og jarðarför
föður míns, tengdaföður, afa og langafa,
HELGA ÞORLEIFSSONAR
frá ísafirði.
Sérstakar þakkir til þeirra á Hrafnistu, sem önnuðust hann öll
árin sem hann dvaldi þar.
Guð blessi ykkur öll.
María Júlía Helgadóttir, Reynir Guðsteinsson,
María Björk Reynisdóttir,
Helgi Reynisson,
Guðmundur Víðir Reynisson,
Margrét Ósk Reynisdóttir.