Morgunblaðið - 28.04.1991, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ MIINININGAR ^J^nuuagÍIr
28. APRIL 1991
C 23
Anna S. Magnúsdótt-
ir Vestmarmaeyjum
Hún mamma, Anna Sigrid Magn-
úsdóttir er dáin, svo undarlegur
hljómur og hispurslaus og á einu
augabragði er sem tilveran öll stöð-
vist og öll undur okkar ævintýra-
legu jarðar kristallast í minningunni
um þá móður sem bjó yfir þeirri
mildi og þeim mætti að hvorki vá-
lynd veður né vond tíðindi gátu
skyggt þar á. Mamma, þetta lykil-
orð í lífi allra jarðar barna, þetta
alþjóðle’ga orð sem á þó við um
aðeins eina persónu í hvert eitt sinn
í mannheimum. Mamma, veröldin
sem barnssálin byggir á drauma
sína og þrár á hversdagsveginum.
Móðurástin sem er óháð tíma og
rúmi svo lengi sem lifir, móðurástin
sem eldist ekki frekar en eilífðin
og hefur sama tón við hjartarætur
hvort sem barnið er í bernsku eða
með áratugi að baki.
Hún mamma var ein af þessum
venjulegu Eyjakonum, hjartahlý að
upplagi, en gat verið stóryrt og
talað tæpitungulaust ef því var að
skipta. Það brimaði stundum skart
hjá henni, en slétti jafnharðan,
reynslan hafði kennt henni að það
var tímasóun að standa í óveðri að
ástæðulausu ef tilefnið var ekkert
meira en hversdagslegur hégómi.
Anna Sigrid Magnúsdóttir var
nafnið hennar mömmu, fædd 24.
febrúar árið 1913. Hún ólst upp í
barnahóp hjá einstæðri móður þar
sem ekkert var til nema ástúð og
vilji til þess að koma börnunum til
manns. Móðir hennar vann við skúr-
ingar og alla vinnu sem til féll til
þess verkefnis sem hún ætlaði sér
að skila og uppeldið var markvisst
og kröfuhart, enda bjó mamma að
því alla tíð með reglusemi sinni og
aðhaldi til handa okknr systkinun-
um. Alla tíð var hún á vaktinni ef
maður gerði eitthvað af sér sem
henni fannst ámælisvert og víst var
það ósjaldan hvort sem maður hugs-
ar til fyrstu stunda sem maður man
eftir sér að síðustu daga ævi henn-
ar. Hún hreinlega tuktaði mann til
og krafðist þess að maður færi vel
með lífið og mæti hve yndislegt það
væri. Á yngri árunum var hún enda-
laust tilbúin til þess að taka þátt í
vandamálum barnanna sinna, taka
Ólafur P. Pálsson,
Borgamesi — Kveðja
Fæddur 24. ágúst 1971
Dáinn 21. apríl 1991
í gær gerði ég það sem ég bjóst
aldrei við að gera, að fylgja nánum
frænda og vini til grafar. „Óli Palli
er dáinn, Óli Palli er dáinn.“ Það
er það eina sem ég er búinn að
hugsa um alla vikuna, en ég trúi
því ekki ennþá. Maður hugsar með
sér Óli Palli, það er ekki möguleiki
og ég býst við honum hvað úr
hveiju að koma til mín, spjalla og
pæla eins og við gerðum svo oft.
Óli Palli og ég vorum toppvinir
frá því að við vorum smástrákar,
alltaf saman að leika okkur og
sprella, og minningarnar eru svo
óteljandi margar að það tæki allt
Morgunblaðið í mánuð að minnast
á þær allar. Tónlistaráhugi kviknaði
samtímis hjá okkur báðum og það
var í sömu vikunni sem við eignuð-
umst báðir hljóðfæri Oli Palli gítar
og ég bassa og fljótlega stofnuðum
við hljómsveit með Sissa, sem lenti
í þessu hræðilega slysi líka, en hann
spilar á trommur._ En stuttu eftir
þetta skiptum við Óli Palli um hljóð-
færi, ég á gítar og Óli á bassa. Og
við í hljómsveitinni Túrbó spiluðum
mikið og víða en við hættum í hljóm-
sveitinni í fyrrahaust og höfum lítið
spilað síðan. En núna um páskana
þá töluðum við Óli Palli heilmikið
um að byija að spila aftur, og vor-
um við að íhuga hvort við hefðum
komist langt ef við hefðum haldið
áfram, og það var nú síðast kvöldið
örlagaríka sem Óli og Sissi voru
að tala um að byija aftur. Það ger-
ist víst ekki og um leið og ég þakka
Óla Palla fyrir allar gömlu og góðu
stundirnar vil ég og fjölskyldan á
Gunnlaugsgötu 16 biðja Guð að
styrkja foreldra hans og systkini
og okkur öll. Einnig vil ég óska
Sissa vini mínum góðs bata. Ég
mun sakna Óla Palla mikið. Við
hittumst aftur.
Einar Þór Jóhaunsson
Sigurrós Torfa-
dóttír - Minning
Fædd 18. nóvember 1920
Dáin 22. apríl 1991
Á morgun, mánudag, verður lögð
til hinstu hvílu frú Sigurrós Torfa-
dóttir. Hún lést á Hrafnistu í sl.
viku, á 71. aldursári.
Aðeins eru liðnir tveir mánuðir
síðan Fríkirkjusöfnuðurinn í
Reykjavík kvaddi hinn ástsæla
safnaðarprest sinn, sr. Þorstein
Björnsson. í síðastliðinni viku
kvaddi frú Sigurrós, eiginkona
hans, þennan heim, svo undra-
skömmu eftir lát manns síns.
Frú Sigurrós og séra Þorsteinn
komu að Fríkirkjunni í Reykjavík
árið 1950. Séra Þorsteinn hafði þá
verið kosinn til prestsþjónustu við
Fríkirkjuna eftir að hafa þjónað
Sandaprestakalli í V-ísaijarðar-
sýslu um 7 ára skeið. Fluttust þau
því suður og bjuggu næstu 28 árin
í prestsbústaðnum í Garðastræti 36.
Séra Þorsteinn varð skjótt vin-
sæll safnaðarprestur og safnaðar-
starfið var með blóma meðan hans
naut við. Hann þjónaði Fríkirkjunni
í Reykjavík lengur en nokkur annar
prestur hingað til, en hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir árið 1978.
Eftir það fluttust þau hjónin í Með-
alholt 10 en dvöldust síðustu árin
á Hrafnistu.
Frú Sigurrós og séra Þorsteini
varð átta barna auðið, sjö sona og
einnar dóttur, sem öll lifa foreldra
sína. Það var því i mörg horn að
líta á stóru heimili, en við það bætt-
ist að í prestssetrinu í Garðastræti
36 fóru fram margar skírnir,
hjónavígslur og aðrar athafnir á
vegum safnaðarins. Margt Frí-
kirkjufólk á um þetta dýrmætar
minningar.
f frú Sigurrósu átti séra Þor-
steinn tryggan félaga og lífsföru-
naut allt til enda. Markaði það spor
sín í safnaðarstarfinu og gerði hon-
um léttar að leggja gjörva hönd á
plóg hvenær sem þurfti. Frú Sigur-
rós hafði ævinlega mikinn áhuga á
málefnum Fríkirkjusafnaðarins og
fylgdist vel með þó svo að aldurinn
færðist yfir. Ég átti þess tvívegis
kost á undanförnum misserum að
heimsækja þau hjónin og heyra við-
horf hennar á líðandi stund. Hún
var snörp í hugsun og ákveðin í
skoðunum og fús að miðla af
reynslu sinni og viðhorfum. Ég fór
af fundi hennar ríkari að andlegu
atgervi en áður.
Við sem nú erum í safnaðarstjórn
Fríkirkjunnar í Reykjavík og stjórn
Kvenfélags Fríkirkjunnar í
Reykjavík, minnumst frú Sigur-
rósar með þakklæti í huga fyrir
ómetanlegan þátt hennar í sögu
safnaðarins og kveðjum hana með
þökk fyrir samferðina. Börnum,
tengdafólki, barnabörnum og öðr-
um vandamönnum vottúm' við hlút-
tekningu okkar og óskum blessunar
um alla framtíð.
Einar Kristinn Jónsson,
form. Fríkirkjusafnaðar-
ins í Reykjavík.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
./ við öll tækifæri
Q) blómaverkstæði
BINNA*.
Skólavörðustíg 12
á horni Bergstaðastrætis
simi 19090
þátt í að leysa þau, þessi stórmál
sem upp komu í veröld barnsins sem
á svo takmarkaða skólun að baki í
lífsins leik. Við vorum fjögur systk-
inin sem nutum þeirrar veraldar
sem hún skóp og varði. Hún lifði
og hrærðist í lífinu í Eyjum og var
eins og aðrar sjómannskonur, bæði
húsráðandi og húsbóndi þar sem
pabbi var á sjónum. Hún fékk ver-
tíðarhýruna á vorin hjá pabba okk-
ar, Sigurði Gissurarsyni og varð að
spila úr henni. Það var hennar hlut-
skipti fremur en pabba að kenna
okkur að ríma við seltuna sem býr
í blóði Eyjanna, seltuna sem skýrði
svo margt mikilúðlegt og litskrúð-
ugt í fari pabba og annarra sem
okkur þykir vænt um.
Mamma og pabbi voru mjög sam-
íýnd, hún stjanaði við hann framan
af, en í veikindum hennar á síðustu
árum snerist blaðið við og Siggi
Giss. sýndi á sér nýja hlið, næm-
leika, blíðu og hlýju sem hann hafði
svo sem ekkert verið að flagga sér-
staklega hvorki í tíma né ótíma
þótt við fyndum ávallt fyrir trausti
hans og festu og bakhjarli í handa
Heimakletts. Vinarþel hans gaT
mömmu mikið í veikindum hennar.
Og nú er hún mámma dáin
Drottni sínum til móður miklu. í
hjarta okkar er hvort tveggja í senn
sár söknuður og sæt minning, því
svo lengi lifir sem leiftrar í hug og
hjarta og lifandi minning um svo
mæta móður er veganesti sem aldr-
ei svíkur. Megi góður Guð vernda
hana og blessa eins og hún bar
börnin sín fyrir bijósti.
Fyrir hönd okkar systkinanna,
Þórarinn
Vegna mistaka við birtingu þess-
arar greinar er hún birt aftur. Að-
standendur eru beðnir velvirðingar.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
RAGNAR SVAFAR JÓNSSON,
fyrrverandi baðvörður við Austurbæjarbarnaskólann,
Hofteigi 4,
verður jarðsunginn frá Laugarneskirkju þriðjudaginn 30. apríl kl.
13.30. Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Styrktarfélag
vangefinna.
Björg Guðfinnsdóttir,
Erla Ragnarsdóttir,
Guðfinna Ragnarsdóttir,
Ingveldur Ólöf Ragnarsdóttir,
Hrönn Hilmarsdóttir,
Björg Soffia Jónsdóttir,
Ragnar Karl Jónsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
INGIMUNDAR GUÐMUNDSSONAR,
Hringbraut 1,
Hafnarfirði.
Edda Collins, William A. Collins,
Gunnar Ingimundarson, Kristín Bjarkan,
Ásmundur Ingimundarson, Jenný Sigurgeirsdóttir,
Grétar K. Ingimundarson, Karen Brynjólfsdóttir,
Stefanía Ingimundardóttir, Ármann Björnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát eigin-
manns míns, föður, fósturföður, tengdaföður og afa,
ÓSKARS MAGNÚSSONAR,
Skipholti 55,
Reykjavík.
Arndís Sigríður Halldórsdóttir,
Guðmunda Óskarsdóttir, Smári Sveinsson,
Guðmundur R. Óskarsson,
Kristján Óskarsson,
Guðlaug Pétursdóttir,
Jón Pétursson,
Sigmar Pétursson,
Sigurbjörg Eiriksdóttir,
Ragnheiður Sigurðardóttir,
SigríðurÁ. Ingólfsdóttir,
og barnabörn.
Magdalena Kristinsdóttir,
Þrúður Jóna Kristjánsdóttir,
Svavar Sigurjónsson
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KLARA SIGURÐARDÓTTIR
BJARNASON,
Hvassaleiti 20,
lést þann 18. apríl.
Útförin fór fram á Eyrarbakka í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Margrét Jóhannsdóttir, Eyjólfur Sverrisson,
Jóhann Bjarnason, Þórunn Magnúsdóttir,
og fjölskyldur.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður, tengdasonar og bróður,
GUÐMUNDAR BRYNJARS STEINSSONAR
apótekara,
Bjarmalandi 9,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks á deild 12A Landspítalan-
um.
Erna Kristjánsdóttir,
Kristján S. Guðmundsson, Ólafur S. Guðmundsson,
Bára Ólafsdóttir, Kristján Aðalsteinsson,
Hlíf Steinsdóttir, Pétur Geirsson.