Morgunblaðið - 19.05.1991, Síða 30

iðo 3C
! (MoKÖÍJNSlÁ'Ö16 (SAWI®KMlWCIill&ÍÍ)ÁGltlRlf&;15í Aí>'llð91
ÆSKUMYNDIN...
ERAF SVÖVUHARALDSDÓTTUR, FEGURÐARDROTTNINGUÍSLANDS
ÚR MYNDAS AFNINU
ÓLAFURK. MAGNÚSSON
~4
Ofboöslega
feimin
HotfintíÖ
Sunnudagskvöld í janúarmánuði
síðastliðnum kom upp eldur í Skíða-
skálanum í Hveradölum og brann
hann til kaldra kola. Þar
með hvarf af sjónarsvið-
inu elsti skíðaskáli á
Suðurlandi og hefur
sjálfsagt mörgum þótt
mikill sjónarsviptir að
þessu merka kennileiti á
leiðinni austur fyrir flall.
Skíðaskálinn var vígður
15. september 1935 og þótti sá
atburður marka þáttaskil í sögu
skíðaíþróttarinnar á íslandi. Þó má
segja að skálinn í Hveradölum hafi
átt sér eins konar fyrirrennara þar
sem veitinga- og gistihúsið að Kol-
viðarhóli var. Þar hafði verið sælu-
hús frá 1842, en veitingahúsið, sem
sumir muna enn, var reist 1929.
Þar var oft gestkvæmt um helgar
þegar skíðafæri gafst og geta heim-
ildir þess að stundum hafi 100
manns gist þar og 300 verið í mat.
Búsforráð á Kolviðarhóli
höfðu hjónin Valgerður
Þórðardóttir og Sigurð-
ur Daníelsson, en Val-
gerður seldi ÍR Kolvið-
arhól þegar Sigurður
féll frá árið 1938, en
stóð þó áfram fyrir veit-
ingarekstri þar til ársins
1943. Þá lagðist allur rekstur af
og var húsið í niðurníðslu um ára-
bil, þar til það var rifið á sjöunda
áratugnum. Myndirnar eru teknar
um og eftir 1960 og sýna annars
vegar Skíðaskálann í Hveradölum
reisulegan og vel hirtan og hins
vegar Kolviðarhól í niðurníðslu
skömmu áður en húsið var rifið.
Hún var með afbrigðum feimin sem krakki. Samt
var stutt í striðnispúkann í henni. Hún þótti félags-
lynd og átti traustan vinkvennahóp. Símaat naut gíf-
urlegra vinsælda meðal þeirra og oft eyddu þær tím-
anum í slíkt athæfi. Þær neita þó alfarið að gefa
nánari lýsingar á því, segjast löngu vaxnar upp úr
sliku. Svava Haraldsdóttir var kjörin fegurðardrottn-
ing íslands 1991 á dögunum og kemur hún því til
með að verða fulltrúi Islands í keppninni Ungfrú
Heimur sem fram fer síðar á árinu.
Svava Haraldsdóttir
Svava er fædd í Keflavík þann
10. október árið 1972 og verð-
ur því 19 ára í haust. Foreldrar
hennar, Hafrún Albertsdóttir og
Haraldur Þór Skarphéðinsson, slitu
samvistir er Svava var íjögurra ára
gömul, en hún á eina alsystur, Rak-
el, sem er tveimur árum eldri. Hún
tók einnig þátt í fegurðarsam-
keppninni nú á dögunum. Svava á
fjögur hálfsystkin og eina stjúpsyst-
ur. Svava bjó hjá móður sinni í
Keflavík til níu ára aldurs og gekk
þar í skóla. Síðan segist hún hafa
flakkað á milli Keflavíkur og
Reykjavíkur og í Reykjavík fór hún
fyrst í Hlíðaskóla, síðan í Lauga-
lækjarskóla og loks í Hvassaleitis-
skóla. Eftir að grunnskólanum lauk
lá leið Svövu vestur yfir haf, til
Rhode Island í Bandaríkjunum þar
sem faðir hennar hefur búið síðustu
þrjú árin. Þar var hún við nám í
eitt ár. Að því loknu settist hún í
Menntaskólann í Hamrahlíð og er
nú á þriðja ári. Jafnframt hefur hún
undanfarið eitt ár tekið þátt í sýn-
ingarstörfum á vegum Icelandic
Models.
Þær systur Svava og Rakel eru
góðar vinkonur í dag, en á sínum
tíma þótti eldri systurinni ekki mik-
ið varið í að hafa þá yngri með sér
hvert sem ferðinni var heitið. Rakel
sá sér því ekki annað fært en að
beita hinum ýmsu brögðum til að
losna við að hafa yngri systur sína
í eftirdragi.
„Hún var lítil og mjó, feimin og
ofboðslega forvitin. Hún vildi bók-
staflega vita allt,“ segir Ragnheiður
Eiríksdóttir, stjúpsystir Svövu. „Við
vorum þarna þijár á hver á sínu
árinu. Tvö ár eru á milli Rakelar
og Svövu og svo er ég á milli þeirra.
Auðvitað var rifist stundum, en sem
betur fer fékk það alltaf farsælan
enda. Við erum allar mjög góðar
vinkonur í dag,“ segir Ragnheiður.
Bryndís' Grétarsdóttir var ná-
granni Svövu í Suðurgötunni í
Keflavík og gátu þær dundað sér
tímunum saman við alls konar „dúl-
lerí“, eins og hún orðar það. „Vin-
sælast var að sauma föt á
Barbie-dúkkurnar og þegar við vor-
um 12 og 13 ára tókum við upp á
því að fara á tískunámskeið, sem
haldið var í Keflavík. Þegar því lauk
þurftum við auðvitað að koma fram
og sýna og ég man að við tókum
okkur mjög alvarlega."
Rakel Halldórsdóttir kynntist
Svövu í Hvassaleitisskóla. „Fyrsta
árið vorum við bara kunningjar.
Næsta ár á eftir urðum við mjög
samrýndar. Þegar hún kom fyrst í
skólann var hún alveg rosalega
feimin og hlédræg. Það tók eigin-
lega enginn eftir henni því hún fór
nánast með veggjum og hafði sig
lítið í frammi. En Svava er bæði
góð og hlý manneskja og vill allt
fyrir alla gera. Hún er traust vin-
kona og mjög heiðarleg."
SUNNUDAGS-
SPORTID . . .
Siglingar
„Ef einhver íþrótt væri til þess kjörin að vera
þjóðaríþrótt, finnst mér að það ættu að vera
siglingar, því hefðu menn ekkijþekkt siglinga-
íþróttina til forna, væru engir Islendingar til!“
segir Baldvin Einarsson sem er einn af 1.500
manna hópi sem stundar
siglingar á Stór-Reykjavík-
ursvæðinu.
Alls eru starfandi fimm
siglingaklúbbar á Stór-
Reykjavíkursvæðinu og
hefur áhugi á þessari íþrótt
aukist til muna á síðustu árum.
„Hingað var siglt á 9. öldinni
en kunnáttan týndist niður á
harðindatímum. Menn lærðu
aftur að sigla á Skútuöldinni
en aftur týndist kunnáttan niður. Það
var svo ekki fyrr en uppúr 1960 að
nokkrir sérvitringar hér fóru að sigla
aftur,“ segir Baldvin.
Baldvin segist hafa haft áhuga á
seglbátasiglingum frá því hann var
smápatti, en fyrir 14 árum smíðaði
hann sér trébát sem hann nefndi
Randy. „Ég hef verið með bátinn við
Skorradalsvatn þar sem ég á sumar-
bústað og þar sigli ég þegar tæki-
færi gefst,“ segir hann. Baldvin seg-
ir að í siglingaklúbbum sé reynt að
leggja áherslu á kennslu og hafi
klúbbfélagar kennt unglingum í sjálf-
boðavinnu,
Það er dýrt að stunda siglingar,
því Baldvin segir að ef byijandi vilji
kaupa bát til að geta stundað íþrótt-
ina sjálfstætt þurfi hann að leggja
»út inilli 250 og 300 þúsund krónur.
Baldvin á
bátnum
Randy
sem hann
smíðaði
sjálfur.
Margir siglingaklúbbar eiga hins
vegar smábáta sem þeir nota í
kennslunni. Siglingar eru vinsæl
keppnisíþrótt og í Kópavogi er árlega
haldið hið svonefnda Nýársmót sem
fer fram á nýársdag. „Félagsstarfið
í Kópavogi er mjög öflugt og það
er sérstaklega gaman að fylgjast
með þessu móti, sem oft fer fram í
miklum kulda og við erfiðar aðstæð-
ur,“ segir Baldvin.
Baldvin segir að ekki taki langan
tíma að læra að sigla seglbát. „Ungl-
ingar með meðalgreind læra þetta á
hálftíma," segir hann og bætir við:
„Það er eins með siglingar og annað
sem maður heillast af. Siglingarnar
eru hluti af lífinu og mér líður óskap-
lega vel þegar ég kem heim eftir að
hafa siglt og átt í viðureign við höfuð-
skepnurnar." _________________
ÞANNIG...
FARÐAR
Ingibjörg Dalberg
íanda
7. áratugarins
„Þó sagt sé að tiskan fari í hringi, er hún
aldrei nákvæmlega eins þegar hún kemur aft-
ur,“ segir Ingibjörg Dalberg snyrtifræðingur
sem rekur Snyrtistofuna Maju í Reykjavík.
Ingibjörg var ung stúlka á 7. áratugnum og man
því vel eftir tískunni þá. „Mér finnst að vísu
óþægilega stuttur tími hafa liðið, en þó þykir mér
gaman að sjá 13 ára dóttur mína upplifa sömu tísku-
sveifluna og ég gerði á sínum tíma. Yfirleitt eru það
ömmurnar sem sjá tískuna koma aftur, en nú eru
það mömmurnar. Kannski ber þetta vott um skort
á hugmyndaflugi," segir Ingibjörg. Hún farðaði 16
ára gamla stúlku fyrir okkur, Önnu Töru Edwards
og notaði Estée-Lauder-snyrtivörur.
„Ég byija á að farða andlitið með farða sem
líkist hennar eigin húðlit. Síðan púðra ég miðju
andlitsins, ennið, nefið og hökuna, en ekki vangana.
Það er allt í lagi þó þeir glansi svolítið. Ég set bleik-
an kinnalit á vangana til að fá fram roða. Á augn-
lokin nota ég ljósa, fjólubláa og bleika augnskugga
og þá eru fölsku augnhárin fest. Það er mikilvægt
að festa þau vel eins nálægt rótum náttúrulegu
augnháranna og kostur er. Augnlínan er síðan teikn-
uð með svörtum blýanti eða pennsli og fljótandi
eye-Iiner. Þessi Iína er fyrst og fremst gerð til að
ekki sjáist hvar fölsku augnhárin eru fest, en með
„Varirnar eiga að vera þykkar og augnlokin
þung,“ segir Ingibjörg Dalberg um förðunina í
anda 7. áratugarins.
henni virðast augnlokin líka þyngri og það er ein-
mitt hluti af tískunni.
Þykkar varir og stór munnur eru í tísku núna og
þess vegna eru útlínurnar teiknaðar eins stórar og
hægt er með dökkum blýanti. Ég lita síðan varirnar
með ljósbleikum sanseruðum varalit, sem er sumar-
legur og fer mjög vel við sólbrúna húð.“
Ingibjörg segir að mikilvægt sé að snyrta auga-
brúnir, plokka þær vel en hafa þær samt skarpar
og þykkar. Undir augabrúnir eru notaðir ljósir sans-
eraðir litir. „Óneitanlega minnir þessi tíska mjög
mikið á þá sem ríkti á 7. áratugnum, en allur farði
er miklu léttari og náttúrulegri núna en áður. Mér
finnst þessi tegund förðunar eiga vel við stúlkur
undir tvítugu, en þær sem eru eldri ættu að nota
mildari liti og ekki of löng fölsk augnhár. Það er
sjálfsagt að konur á öllum aldri farði sig í anda
tískunnar, en þær verða að passa að ofgera ekki.
Gullna reglan í allri förðun er: aldrei að nota of
mikinn farða. Lítið gerir meira.“