Alþýðublaðið - 14.02.1959, Blaðsíða 4

Ctgefancii: Alþýðuflokkurinn. Rítstjorar: Benedikt Gröndai. Gisli J. Ást-
þórsson og Helgi Sjemundsson (áb). Fulltrúl ritstjómar: Sigvaldi Hjálmars-
son. Fréttastjóri: Björgvin GuSmundsson. Auglýsingastjóri Pétur Péfcun-
6on. Ritstjórnarsímar: 14901 og 14902. Auglýsingasími: 14906. Afgreiöslu-
eimi: 14900. Aðsetur: Alþýðuhúsið. Prentsmiðja Alþýðubl. Hverfisg. 8—10.
V(dafeUsdómurmn ■
ÐAGBLÖÐ í togarahöfnum Freta og nágrenni
}:>eirra hafa gert sér tíðrætt um dóminn yfir skip-
.stjóranum á Valafelli, og telja hann „tiltölulega
mildan”, „sanngjarnan" og „gó'ðs viti.“ Virðast
folöðin telja það til tíðinda, að dómurinn skyldi vera .
málega eins og fyrri dómar ísle'nzkra dómstóla yfir
erlendum togurum fyrir sams konar brot.
Af þessum untíirtektum hinsia brezku blaða
er eiít augljósí* Þau áttu von á miklu harðari
meðferð, jafnvel fangelsun áhafnamia, og liafa
sennilega efast wra, ■ að brezkir togaramenn
vseru öruggir 'um iíí og limi á íslenzkn gmnd
við þessar aðstæðiir. E£ einhverjir Islendingar
undrast þetta viohorf Bretans, þá er að mirmast
grjótkastsins á sendiráðið í september. AfieiS-
ingar af slíku háttalagi, og öðrum æsingaaSgerð
um verða aMrei til aS styrkja málsfað íslaiKÍs;
þvert á móti.
Frá sjónarhól Islendinga var það sjáifsagt mál,
að iiinn brezki skipstjóri væri dæmdur fyrir af-
brot sitt í þyngstu refsingu, sem lög og venjur leyfa.
Það er því alrangt af brezkum blöðum, að draga þá
áivktun af dómnum, að samningar séu hafnir í
Íandhelgisdeilunni. Eins og utanríkisráðherrasliýr-
'ir frá á fyrstu síðu blaðsins í dag, hafa álls engar
viðræður átt sér stað um lausn landhelgisdeilunn-
<ar, síðan 1. septérhber.
Þegar rætt er um Valafellsdóminn verða menn
að minnast þess, að hér á landi er framkvæmda-
vaid og dómsvald aðskilið, og ríkisstjórn eða aðr-
íi' aðilar framkvæmdavaids geta engin áhrif haft
tá gerðir dómstóla. Það er til dæmis réttarfars-
regla, að ekki má framfylgja dómi, þegar áfrýjað
•er, fyrr en yfirréítur hefur kveðið upp úrskurð.
íiinn. Þess vegna héfur ekki verið- unnt að taka
x'eiðarfæri af landhelgisbrjótum, sem áfrýjað
• fcsafa, heldur hafa þeir verið látnir setja trygg-
iíagu fyrir. sektum, ipálskostnaði og veiðarfærum:
Einmitt þannig. var ástatt uw Valafell.
Út af máli þessu er rétt að gleyma ekki þeirri
iqj&íuðstaðreynd, að Bretai* létu af valdbef tingu
íSÍmii og slepptu íogaranum. Það eitt ei* mikill á-
faiigi í baráitunni íyrk 12 mílna fiskveiðiland-
feelginni, og þeim áfanga fagna íslendingai*.
'HÖFUM KAUPENÐUR
að tveim vörubílum, Chevrolet ’54.
Barénssiíg 3.
(Naest Hafnarbíói). — Sími 1-3038.
Hi
Nýr formaður Kongressf
IIN 42 ára Indira Gandhi
er þriðja konan, sem kiörin
er formaSur hins volduga
Kongressflokks á Indlandi og
hún er þriðji meðlimur Nehru
íjölskyldunnar, sem gegnir
þessu áhrifamikía embætti.
Frú Indira er dóttir Nehrus
forsætisráðherra Indlands og
hann hefur ekki einungis um
árabil verið hinn mikli leið-
togi fiokksins, heldur einnig
förmaður hans oft á tíðum.
Faðir hans, Motilal Nehru
var oft formaður flokksinS.
ð
Indira er einkadóttir for-
eldra sinna. Hún ólst upp hjá
afa sínum í Allahabad, enda
var faðir hennar lengstum í
fangelsi hjá Engiendingum
vegna sjálfstæðisbaráttu sinn
ar. Indira segir að allir leikir
hennar og, vina hennar hafi
verið pólitískir. „Ég var oft-
ast Jeanne d’Arc —■ og var
brennd á báli“. Hún áfcti það
til að klifra upp á borð og
halda eldheitar hvatningar-
ræður til þjónustufólksins og
. stundum voru dúkkurnar
hennar frelsisvinir, sem áttu
í höggi við ensku lögreglu-
mennina. Indira hlaut hina
beztu menntun, sem völ var
á. Hún var fyrst á heimavist-
arskólum í Indlandi og Sviss
og að lokum við háskólann í
Oxford. Qg úr fangelsunum
skrifaði faðir hennar henni
fjölmörg bréf, sem voru frá-
bær' skóli. Þau hafa nú verið
geíin út.
Mrið 1942 giftist Indira
Feroze Gandhi (hann er alls-
óskyldur hinum mikla „Mah-
atma“), hann er þingmaður
og hefur unnið mikið starf til
að korna í veg fyrir spillingu.
í stjórn ríkisins. —• Frá Í947
hefur mikilvægasta verkefni
Indiru verið að koma fram
vrð hlið föður síns við opin-
berar móttökur og veizlur —
Nehru mi.ssti konu sína arið
1936. Enda þófct Indira Gandhl
■hafi lifað og hrærzfc í stjórn-
málum frá barnæsku, þá hef-
ur hún ekki verið áberandi í
ílokki föður síns né mótað
nýjar skoðanir þar. En í kosn
ingabaráttu hefur hún sýnt
að hún er flugmælsk og á-
hrifamikil í ræöum og vafa-
laust eiga kosningarnar, sém
fram eiga að fara í Indlandi
næsta vor, sinn þátt í að Ind-
ira var kosin í þetta embætti,
1
ndira Gandhi segist líta .á
sig sem brú milli hinna eldri.
og hinna yngri í flokknum.
Flokkurinn hefur að hennar
áliti of lítið samband við
yngra fólkið og meira verður
að gera til þess að tryggja
flokknum fylgi menntamanna,
verkfræðinga og tæknimennt-
aðra manna.
á h o r n i n u

Skrifin í haust um
miðin við Nýfundna-
land.
ýý Öryggisútbúnaðm-
inn um börð í skip-
unuin.
Vantar ungling til að bcra blaðið til áskrifend*
í þessum hverfum :
í SkjóitniMn*.
Talið við afgreiðsluna. — Sími 14-90®.
■ýV Fara yfirmcnnimir
ekki að lögum?
ýý Nauðsyn á aúkningu
starfsMðs við skipa-
eftirlitið.
ýý Bréf frá Garðarií
Jónssyni, formanni
Sjómannafélagsins.
SNEMMA Á LIBNE IJAUSTI'
skrifaði togarasjómaður mér
bréf um Nýfimdnaianðsmiöin
og varaði við siglingum þangað
á vetrum vegna fárviðra, íss og
annarra erfiðieika. Ég birti
þetta bréf. Raddir um þetta mál
heyrðust úr fleiri áttum. — En
íslendingar sækja sjóinn fast Qg
engan er um a8 sá’ka. fiætturii-
ar bægja raönnum ekki frá, hafa
aldrei gert það — og mikinn
auð hafa menn sótt langa leið
og boðið öllu hyrginn. — Fyrir
nokkru birti ég bréf frá togara-
sjómanni um björgunartæki um
borð í skipunum og meðíerð
þeirra. Gagnrýndi sjómaSurinn
margt. Nökkru síðar birti ©g
bréf frá skipaskoðunarstjóra. Nii
hef ég fengið enn eitt bréfið um
þet’ta.
GAKDAK JÓNSSON, formað
ur Sjómannafelagsins, scndir
mér eftirfarandi: „Þökk sé tog-
arasjómanni fyrir bréfið í dálk-
um þínum 25. jan. sl. Það gleð-
ur mig að sjá nafns míns getið 1
sambandi við „öryggismálin á
sjónum" í dálkum þínum. Ég
hef álla tíð vitað, að þau eru í
stakásta 'ólestri. Þó hefur _þeim
fieygt mikið fram frá.því ég hóf
sjómennsku, og sérstaklega tóku
þau stórstígum framförum í síð-
•ari heimsstyrjöld, fyrir atbeina
Sigurjóns heitins Ölafssonar og
fleiri.
ÉG EIl ALVEG VISS um þaö,
að állt, sem ávantar við árlega
skoðun 1 skipunum, er sett um
borð í þau fyrir atbeina skipa-
effirlitsins. En hvað svo? Hvað
á að gera við öll þessi dýru tæk:i,
ef þeim er enginn sómi sýndur?
Eftir Fylkisslysið fóru starfs-
menn Sjómannafélags Reykja-
víkur í hvern togara, sem í höfn
kom í Reykjavík, og fundu að
því, sem aflaga hafði farið við
hiii ýmsu björgunartæki, t. d.
bátauglur væru stirðar eða jafn-
vel fastar, talíutogverk með svo
miklum öfugsnúð að engin leið
hefði vexið að láta báta í sjó-
inn néma á löngum tíma. Öllu
þessu var strax kippt í lag.'þegj-
andi og hljóðalaust. Árangurinn
kom fLjótt í ljós. Innan mjög
skamrns tíma komu skipin inn
með allt hjóllliðugt og allt í
bezta lagi, að séð varð. Hvað
kpm til?
ALLAR LÍKUR BENDA HL
þess, að maður frá eftirlitinu
þurfi oftar að fylgjast með þessu
en þegar hin árlega skoðun fer
frám. Ég er alveg viss um, að
þaö er ekki í þágu utgðerðar-
manna, að Öll þau dýru tæki,
sem þeir verði að kaupa á skip-
in, rýðgi niður og rústi föst, það
kostar ný tæki. Eldsvoði á landi
,er hættulegur atburður, en hvað
er hann á landi á móti eldsvoða
á sjó? Þar verður ekki hlaupið í
burtu. Þar þarf áð ráða ró og
stilling, snögg og örugg hand-
tök, ekkert fum eða læti. Hvern
ig fnætum við siíkum vágesti
bezt? Með því ’að vera þaulæfðir
I því, sem við eigum að gera, og
hver maður viti lrvað er hans
starf í slíku tilfelli. ,
í REGLUGERÐ um eftirlit
með skipum og öryggi þeirra
frá 1953 segir svo um báta- og
br.unaæfingar meðal annars:
„Sérhv.erjum af áhöfn skipsins
skal fengið í.hendur sérstakt
hlutverk við báta og- og bruna-
æfingar. Skal hlutverk hvers
skipverja til tekið á. æfingaskrá,
sem festa skál upp í ramma á
áberandi stöðum. í farþegaskip-
um skál skipshöfn kvödd til æf-
’inga við björgunarbáta og
siökkvitæki einu sinni í viku.“
Er þotta haldið? Á fiskiskipum
skulu bátaæfingar fara fram
eins oft og við verður komið. Én
minnst annan hvern mánuð. Er
þetta gert? Góðir sjómenn, mun
ið að þetta á að gerast, ykkur til
öryggis, og því ber að hlýða.“
Enn fremur segir Garðar Jóns-
son: „Það gladdi mig að sjá í
dálkum þínum þ. 31. jan. sl. að
skipaskoðunarstjóri þakkar tog-
arasjómanni grein hans um
björgunartæki í togurunum.
Það er vel. Ég veit að skipaeftir
litið gerir skyldu sína, en þarf
ekki að hafa eftirlit með, að
aðrir geri sína skyldu? Hvernig
er með dagbækur skipa? Eru
færðar inn lögskipaðar æfing-
ar? Og ef 'svo er, eri engar æf-
ingar hafa íarið fram, hvað þá?
Skipaskóðunarstjóri kvartar um
•að eftirlitið s.é fáliðað. Því þá
ekki fleiri menn í eftirlitið, ef
svo er? Það er brýn nauðsyn a'ð
hafa lifandi samband við fólkið
sjálft á skipunum, því ekki- á
það sök á að lögskipaðar æfing-
ar eru ekki haldnar.
(Framh. á II. síSri).
14. febr. 1S5S — Alþýðublaðið