Alþýðublaðið - 15.02.1959, Blaðsíða 9

a a n u
segir Ragnar Jónsson handknaffieikskappi.
IÞRÓTTASÍÐAN á'.ti stutt
viðtal við hinn snjal’a hand-
knattleiksmann Hafnfirðinga,
Ragnar Jónsson, áður en ís-
lenzka landsliðið hélt utan um
síðustu helgi. Ragnar hefur
staðið sig afburða vel í keppn-
isför þessari, hann skoraði flest
mörk íslands í leiknum gegn
Norðmönnum og í leiknum g.egn
Dönum stóð hann sig . einnig
framúrskarandi, setti t.d. þrjú
af fallegus'u mörkunum,- sem
sett voru í leiknum. Ragnar er
22 ára og félagi í Fim1eikafé-
lagi Haínarfjarðar.
Hvenær hófst hú keppni í í-
þróttum, Ragnar?
— Það mun vera 12 til 13 ár
síðan, byrjaði í knattspyrnu,
æfði einnig frjálsíþróttir, en er
ég hóf nám í Flensborg, kynnt-
ist ég fyrst handknattleiknum.
Það var Hallsteinn Hinriksson,
sem kveikti handknattleiks-
áhuga hjá mér, ég keppti með
FH í 2. flokki og við urðum
íslandsmeistarar 1954., en síð-
-an hef ég leikið með meistara-
flokki félagsins.
Aðstaðan er ekki sem bezt
hjá ykkur við æfingar í Hafn-
arfirði?
— Hún er vægast sagt léleg,
við getum aðeins æft í barna-
skólasalnum dg hann er alltof
lítill. Svo höfum við fengið
tíma að Hálogalandi, en það er
ekki nóg. Einnig hefur meist-
araflokksliðið æft utanhúss á
sumrin.
Standa ekki vonir til, að þið
fáið stórt íþróttahús á næst-
unni?
— Það er víst ákveðið að
reisa stórt keppnis- og' æfinga-
hús, stærð þeks mun vera 40X.
20 m. Ennþá stendur á lóð und-
ir þessa byggingu, og eru for-
ráðamennimir víst ekki sam-
mála um það atriði. Vonandi
rætist fljótlega úr þessu, því að
íþróttaáhugi er mikill í Hafn-
arfirði og fer síöðugt vaxandi.
Hvað viltu segja um hand-
knattleikinn yfirleitt, þér
finnst hann auðvitað skemmti-
legum?
— Handknattleikur er mjög
spennandi og fjölbreytilegur.
En meðan við fáum ekki stærri
hús, getur varla orðið um frek-
ari framfarir að ræða hjá okk-
ur. 1 hinum litla sal að Háloga-
landi ér auk þess töluverð
hætta á meiðslum.
Hvert er álit þitt á stefnu
mtverandi stjórnar HSÍ, að leita
landsleikiasarrthanda við hin
hin Norðurlöndin?
.— Það er hin rétta leið, ferða
kostnaðurinn er minnstur,
stytzt að fara, og Norðurlanda-
þjóðirnar standa fremst í þess-
ari íþrótt. Einn galli finnst mér
á skipulagi þessarar ferðar, en
það er, hve stuttur tími líður á
milli landsleikjanna, einnig
hefði verið betra að fara út
nokkrum dögum fyrir landsléik
ina og taka æfingar eða keppni
í stórum sal.
Þess má að lokum geta, að
Ragnar Jónsson hefur fleiri á-
hugamál en íþróttir. Hann er
mikill áhugamaður um leiklist
og hefur starfað töluvert á veg-
um Leikfélags Hafnarfjarðar.
Afmæiismót Ár-
manns
ÁRMENNINGAR halda 70
ára afmæli félagsins hatíðlegt
urn þessar mundir með íþrótta.
mótum í hinum ýmsu greinum,
sem( félagið hefur á stefnuskrá
sinni. Handknattleiksdeild fé-
lagsins efndi til móts að Háloga
landi s. I. fimmtudag og hauð
ýmsurn félögum utan af landi
til keppni í öllum aldursflokk-
um.
Margir leikjanna voru
skemirr/álegir, séírstaklega í
yngri flokkunum.
Úrslit urðu sem hér segir:
KARLAI LOKKAIÍ:
4. fl.: Ármann-FH 7:7,
3. fl.: Ármann-Haukar 9:7.
2. fl.: Ármann-FH 7:8.
1. fl.: Ármann-ÍBK 7:6.
Mifl.: Ármann-FH 11:16,
KVENN AFLOKK AR:
2. fl.: Ármann-FH 3:9.
Mfl.: Ármann-ÍBK 19:1.
Framhald af 4. síðu.
að heimsækja skyldfólk sitt —
og áttu stjórnarmenn aðrir að
vinna að málinu. En atvinnu-
rekendur neituðu. Wathne
hafði neitað, — 0g þar með neit
uðu vitanlega allir aðrir. Svo
kom Bergsveinn og við sögðum
honum, hvernig komið væri.
„Þekkirðu Wathne?“ sagði
Bergsveinn við mig.
„Jú?“ svaraði ég. „Ég þekki
hann vel“.
„Olræt", sagði Bergsveinn.
„Komdu með mér til hans. Ég
ætla að tala við hann“.
Um kvöldið fórum við til
Wathne. Hann tók okkur kurt-
eislega og Bergsveinn hóf máls
á erindinu. Wathne kvaðst ekki
skrifa undir neitt. Þetta væri
fásinna. H-ann ákvað sjálfur,
hvað hann borgaði. — Það var
eins og hann vildi ekki ræða
betta frekar og fór.að spyrja
Bergsvein frá Ameríku. Berg-
sveinn • greiddi honuin glögg
svör, en kom ahtaf að erind-
inu. Loks var farið að hvessa
milli þeirra os bó kurteislega.
Allt í einu sagði Bergsveinn:
„Þetta f°r yður illa. herra
Wathne. Ólíkir seta Norðmenn
verið. Það er Norðmaður, sem
rutt hefur brautina fyrir verka-
lýðsfélösin vestan hafs. en hér
standið þér á móti sjálfsagðri
þróun“.
Wathne starði á Bergsvein
— en sasði svo:
„Ég skrifa undir“.
— Os bar með var brautin
rudd. Allir aðrir skrifuðu und-
ir, nema einn. en hann borgaði
líka ásætt kaup, jafnvel betra
en aðrir.
En sv0 varð Bergsveinn að
fara aftur vestur um haf. Fé-
lagið dó 1902, en það var stofn-
að aftur fyrir atbeina ungs skó-
smiðs, sem divalið haifði í Nor-
egi. Þá var félagið skírt Fram
og heitir það enn. Þetta er all-
löng saga — og hana get ég «*•
ekki rakið nánar að þessu sinni.
En ég skal taka það fram, að
Þorsteinn Erlingsson átti ekki
neinn þátt í stofnun félagsins.
Hins vegar studdi hann það
eftir að það var komið á lagg-
irnar. Ég vil segja það, að mig
grunaði ekki þegar ég vat á-
samt fleirum að ganga á milli
manna árið 1896 og 7, að ver-
ið væri að sá fræi að þeim
mikla meiði, sem verkalyós-
hreyfingin er orðin. Já, það
voru verkamennirnir sjálfir,
sem gerðu þetta.“
Einar Long er eini núliíandi
stofnandi fyrsta verkamsnná-
félagsins á íslandi. Þeir voru
tveir á hfi í fyrra sumar,.,en
hinn lézt í haust. Einar er slit-
inn áð kröftum, en hann ér
glaður og bjartsýnn. Ævin hef-
ur verið erfið 0g vinnudagur-
inn langur, en maour finnur
það í samræðum við hann, að
hann hefur haft þá skapgero til
að bera, sem einkennir þá sem
gerast ósjálfrátt brautryðjend-
ur.
VSV.
LátiS ©Itar
aðstoða yður við kaup og
sölu bifreiðarinnar.
Úrvalið er hjá okkur.
við Kalkoínsveg og
Laugaveg 92.
Simi 15812 og 10650.
BARNAGAMAN
Frjádagur sótti fersk-
an mat handa föður sín-
um, og hann var óþreyt-
andi við að hlynna að
honum. Karlinn hresst-
ist fljótt. Róbinson gat
ómögulcga lært að bera
fram nafn hans. Hann
skírði hann því, skellti
á hann nýju nafni og
kallaði hann Þórsdag.
I Þeir félagar ýttu nú á
flot, en á leiðinni til
lands aftur sagði spænski
skipstjórinn frá því, að
skipshöfn hans væri öll
fangar hjá villimönnun-
um á næstu eyjum.
Róbinson og hinn Frjádagur hafði rann- einu rak hann upp gleði
spænski skipstjóri og sakað einn af bátum óp. Fanginn var enginn
berserkur stóðu sigri þeim, sem óvinirnir annar en faðir hans!
hrósandi á ströndinni og skildu eftir, og fundið Frjádagur dansaði af
horfðu á eftir hinum mann í böndum. Alít í glegi.
flýjandi óvinum sínum. \
Eftir Kjeld Simonsen

2. árg. Ritstjóri: Vilbergur Júlíusson 5, jjbl.
S >
s s SIGURÐUR GUNNARSSON ; s s s
\ s s s Úti í snjó '" S S s
s s Út á hól, út á hól! s s, . ■ „S.
s s s Allt er vafið fríðri sól. Jörð er sveipuð hvítum kjól. s c \ s s
s Út á hól.
s s
s s Hæ og hó, hæ og hó, s s s
s hoppum, krakkar, út í snjó,
s s þar er gaman, gleði nóg. s s
s s Hæ og hó. s
s
s s Hó og hæ, hó og hæ, s s s
s ég vil mér til búa bæ,
s s bráðum ég í köggul næ. s s s s
s í ... Hó og hæ.
\ s s s Upp í hlíð, upp í hlíð! s s
Opnast þaðan útsýn víð, s
s s s en hvað jörðin sýnist fríð. s s
Upp í hlíð. s c
s s s t s s s
Alþýðublaðið — 15. febr. 1959