Alþýðublaðið - 15.02.1959, Blaðsíða 10

ir

EIÐUM:
Boínvörpur
— allar tegundir —
Vörpugarn
— tveir gæðaflokkar —
lígarn
— þríþætt og fjórþætt
Spyrðubönd
— einþætt og tvíþætt -
Umbúðagarn
— ýmsar gerðir —
inur
ii
I Ete; 2
Höfum lækkað vsrð á framleiðsluvörum okkar.
Vinsamlegast leitið upplýsinga hjá okkur,
áður en þér festið kaup annars staðar.
Verð og gæði samkeppnisfærl.
BARNAGAMAN
Nýtt ljós rann upp fyr
ir mér. Vonarglampa brá
fyrir í þokufullum aug-
um miínum. Höfuð dýrs-
ins var fast undir rúm-
inu.
Tigrisdýrið var komið
í gildru.
Hamstola rykkti það í
og reyndi að losa sig, —
en það tókst ekki. Rúm-
ið nötraði.
Hvað tæki við, ef rúm
ið ylti?
Ég skreið undan rúm-
inu, hentist upp í það og
lagðist með öllum mín-
um þunga ofan á höfuð
t® 15. febr, 1&5& — Alþýðublaðið
BARNAGAMAN 23
tígrisdýrsins. Skrokkur-
inn á því bugðaðist.
Hvað gat ég nú gert
til þess að drepa dýrið?
Riffillinn var í skápn
um, en bakið á honum
sneri að mér, svo það var
alveg vonlaust að reyna
að ná honum.
Tíf;risdýrinu var það
nú Ijóst, að ég hafði
sloppið, og það barðist
um á hæl og hnakka. Ef
því tækist að steypa
rúminu, var úti um mig.
Allt í einu muni ég eft
ir fyrirskurðarhnífnum
mínum, er ég geymdi í
skúffu í borðstofunni.
Hljóðlega læddist ég y£-
ir höfðalagið og inn í
borðstofuna.
Svo skreið ég að rúm-
inu aftur og var við öllu
búinn.
Ég vissi, að ég mátti
ekki veita dýrinu nema
eitt sár — banasár. Ef
það mistækist, mundi
það gera eina æðis-
gengna tilraun enn til
þess að losa sig.
Ég hélt hnífnum í báð
um höndum, með oddinn
fast að baki dýrsins milli
herðablaðanna.
Ég hélt niðri í mér
andanum af spenningi.
Tígrisdýrið hreyfði sig
— herðablöðin færðust
sundur.
Af heljarafli rak ég
hnífinn í hjarta dýrsins.
Æðisgengið öskur
kvað við — hræðilegur
Otfaleg nóff
FramhaM.
íð' tætti og reif með
ítvössum og hræðilegum
Idónum svo að ég ætl-
eði alveg að ærast.
Aftur varð ég magn-í
Iaus af ótta. Þetta var
ægilegt augnablik. —
JÉg var eins og svolítil
mús í klóm á stóram
fcetti.
Þannig lágum við
góða stund — mér
fannst það heil eilífð.
Stutt og hvellt öskur
heyrðist úr hinu við-
bjóðslega gini. Sársauka
fullt og tryllt. Tígrisdýr-
[ ið fann nú ekki aðeins til
í enninu. Nú skarst rúm-
brikin æ dýpra og dýpra
inn í hálsinn á því.
Að lokum virtist sárs
aukinn yfirvinna illsku
dýrsins. Það reyndi að
tasa sig.
brestur eins og húsið
skylfi í jarðskjálfta, og
ég missti meðvitundina.
Þegar Pandit kom um
morguninn, fann hann
tígrisdýrið liggjandi í
blóði sínu hjá rúminu,
sem öllu var umturnað.
— Og eftir nokkra leit
fann hann húsbónda
sinn meðvitundarlausam
undir sængurfatahrúgu
úti í horni.
Og nú hangir tígris-
dýrsskinnið hér á veggn
um til minningar um
þessa óttalegu nótt“.
(Úr dönsku.)
Getur þú fundið stytztu leiðina, svo að
liestarnir geti hitzt?